Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-859/13/JG
z 22 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 26 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wynikających z zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wynikających z zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości.

We wskazanym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 28 marca 2011 r. zmarł krewny wnioskodawcy. Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 października 2012 r. stwierdzono nabycie przez wnioskodawcę spadku po zmarłym krewnym. W dniu 22 marca 2011 r. aktem notarialnym krewny wnioskodawcy zawarł przedwstępną umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego. W paragrafie 3 ww. umowy spadkodawca zobowiązał się do zbycia na rzecz przyszłych nabywców prawa do lokalu w terminie do dnia 15 stycznia 2012 r. za cenę 40.000 zł. Przyszli kupujący zapłacili przyszłemu sprzedawcy kwotę 40.000 zł, która to kwota w całości wyczerpuje cenę sprzedaży. Wnioskodawca w dniu 27 czerwca 2013 r. na mocy aktu notarialnego przeniósł własność nieruchomości, o której mowa wyżej. W związku ze sprzedażą nie otrzymał żadnych korzyści majątkowych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia nieruchomości ?

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z ww. artykułem każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przypadku nabycia nieruchomości i praw w drodze spadku datą nabycia jest dzień, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy. Zgodnie z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Natomiast postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Umowa przedwstępna uregulowana jest w art. 389-390 Kodeksu cywilnego. Polega ona na zobowiązaniu się do zawarcia oznaczonej umowy (umowy przyrzeczonej). W treści umowy przedwstępnej powinny być określone istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Umowę przedwstępną zawiera się wtedy, gdy z jakichkolwiek względów strony nie chcą czy nie mogą zawrzeć jeszcze umowy definitywnej, a jednocześnie chcą zabezpieczyć swoje interesy. Umowa przedwstępna powinna zawierać, co najmniej istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Aby doszło do ostatecznego przeniesienia własności nieruchomości na nabywcę konieczne jest zawarcie ostatecznej umowy przenoszącej własność nieruchomości.

Użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażenie „odpłatne zbycie” oznacza, że aby powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu, musi nastąpić m.in. sprzedaż nieruchomości a więc zawarcie umowy sprzedaży.

Definicja umowy sprzedaży zawarta została w art. 535 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Odnosząc ww. przepisy na przedstawiony we wniosku stan faktyczny uznać należy, że spadkodawca podpisał jedynie przedwstępną umowę sprzedaży a więc zmarł przed dniem zawarcia ostatecznej umowy przeniesienia własności nieruchomości na rzecz nabywcy, to stwierdzić należy, że na dzień śmierci spadkodawcy umowa sprzedaży nieruchomości nie została zrealizowana. Nie zostało zatem przeniesione prawo własności nieruchomości. Przeniesienia prawa własności do lokalu dokonano na mocy aktu notarialnego po śmierci spadkodawcy.

Fakt, że wnioskodawca nie otrzymał z tytułu przeniesienia prawa własności żadnych pieniędzy oznacza, że w zaistniałym stanie faktycznym nie można mówić o odpłatnym zbyciu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sytuacja taka oznacza, że w zaistniałym stanie faktycznym przeniesienie własności nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą być osiągane z wykonywania różnych czynności faktycznych i prawnych, które zostały sklasyfikowane przez ustawodawcę według źródeł przychodów. Katalog źródeł przychodów zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle powyższego przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Użyte w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażenie „odpłatne zbycie” oznacza, że aby powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu, musi nastąpić sprzedaż nieruchomości a więc zawarcie umowy sprzedaży i przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Powyższy przepis jednoznacznie, więc stanowi, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, co może następować m.in. w formie umowy sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

• w dniu 22 marca 2011 r. krewny wnioskodawcy zawarł przedwstępną umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego. Przyszli kupujący zapłacili przyszłemu sprzedawcy kwotę 40.000 zł i kwota ta stanowi w całości cenę sprzedaży,
• w dniu 28 marca 2011 r. zmarł krewny wnioskodawcy. Spadek po zmarłym spadkodawcy nabył wnioskodawca,
• w dniu 27 czerwca 2013 r. wnioskodawca zawarł umowę przeniesienia własności nieruchomości jako wykonanie przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 22 marca 2011 r.
  
  

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. W myśl art. 925 Kodeksu spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Natomiast sąd postanowieniem stwierdza jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę. Oznacza to, że dniem nabycia przez wnioskodawcę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Tym samym wnioskodawca w dniu 28 marca 2011 r. nabył w spadku po zmarłym w tym dniu krewnym lokal mieszkalny, który pierwotnie przysługiwał spadkodawcy i stanowił przedmiot przedwstępnej umowy sprzedaży.

Z kolei umowa przedwstępna uregulowana jest w art. 389-390 Kodeksu cywilnego. Polega ona na zobowiązaniu się do zawarcia oznaczonej umowy (umowy przyrzeczonej). W treści umowy przedwstępnej powinny być określone istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Umowę przedwstępną zawiera się wtedy, gdy z jakichkolwiek względów strony nie chcą czy nie mogą zawrzeć jeszcze umowy definitywnej, a jednocześnie chcą zabezpieczyć swoje interesy. Umowa przedwstępna powinna zawierać, co najmniej istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Odnosząc się zatem do zawartej przez krewnego wnioskodawcy przedwstępnej umowy sprzedaży oraz twierdzenia wnioskodawcy, że nie powinien on płacić podatku z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, ponieważ nie otrzymał on z tego tytułu żadnych korzyści majątkowych zauważyć należy, że aby powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym z tytułu sprzedaży nieruchomości musi nastąpić jej sprzedaż czyli zawarcie umowy sprzedaży i przeniesienie praw własności do przedmiotu transakcji na nabywającego. Tego jednak krewny wnioskodawcy nie zdążył dopełnić. Podpisał on jedynie przedwstępną umowę sprzedaży i przyjął na poczet ostatecznej umowy sprzedaży całą cenę sprzedaży nieruchomości. Samo zawarcie przez krewnego wnioskodawcy przedwstępnej umowy sprzedaży nie spowodowało skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie możemy mówić o przeniesieniu własności nieruchomości, a jedynie o zobowiązaniu do takiego przeniesienia w określonym terminie. Powyższego nie zmienia fakt przyjęcia przez zbywcę (krewnego wnioskodawcy) na podstawie umowy przedwstępnej całości ceny sprzedaży. Była to jedynie przedwstępna umowa a sprzedaż nastąpiła dopiero w momencie zawarcia przez wnioskodawcę ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości.

Tak jak wskazano powyżej przepis art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie stanowi, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, co może następować m.in. w formie umowy sprzedaży. Oznacza to tym samym, że podatnik dokonujący odpłatnego zbycia nieruchomości i przenoszący jej własność na nabywcę zobowiązany jest do uiszczenia z tego tytułu podatku. Tym samym jeżeli krewny wnioskodawcy nie zrealizował ostatecznej umowy sprzedaży nieruchomości a własność tej nieruchomości na nabywcę przeniósł wnioskodawca, to on jest zobowiązany do zapłaty z tego tytułu podatku. Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego, zgodnie z którymi przeniesienie własności nieruchomości następuje w chwili zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy przenoszącej własność tj. umowy sprzedaży i nie zmienia tego fakt zawarcia wcześniej umowy przedwstępnej ani wcześniejsza zapłata całości ceny. Dla powstania skutków podatkowych z tytułu sprzedaży udziału nieruchomości nabytej w drodze spadku istotny jest moment zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej własność.

W zakresie ustalenia momentu powstania przychodu, należy uczynić to zgodnie z zapisem art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z powyższym przepisem zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Zgodnie zaś z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.

Podsumowując, skoro w rozpatrywanej sprawie przed śmiercią krewny wnioskodawcy podpisał jedynie przedwstępną umowę sprzedaży a więc zmarł przed dniem zawarcia ostatecznej umowy przeniesienia własności nieruchomości (lokalu mieszkalnego) na rzecz nabywcy, to stwierdzić należy, że na dzień śmierci spadkodawcy umowa sprzedaży nieruchomości nie została zawarta. Nie zostało zatem przeniesione prawo własności nieruchomości. Czynność prawną polegającą na przeniesieniu prawa własności lokalu mieszkalnego w wykonaniu przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 22 marca 2011 r. wykonał dopiero wnioskodawca. Wobec powyższego w przedstawionym stanie faktycznym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości powstał bezwzględnie w momencie zawarcia umowy sprzedaży, bez względu na to kiedy uiszczono cenę sprzedaży i do czyich rąk. Skoro sprzedaży dokonał wnioskodawca, to na nim spoczywa zobowiązanie podatkowe.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży w dniu 27 czerwca 2013 r. przez wnioskodawcę nabytego w drodze spadku w dniu 28 marca 2011 r. lokalu mieszkalnego należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) rzeczy lub praw nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podsumowując opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że zawarta przed śmiercią przez krewnego wnioskodawcy przedwstępna umowa sprzedaży nie wywołała żadnego skutku podatkowego, ponieważ poprzez zawarcie tej umowy nie nastąpiło przeniesienie własności nieruchomości na nabywcę. Zawarcie umowy przeniesienia własności nastąpiło dopiero przez wnioskodawcę jako spadkobiercę. Wnioskodawca poprzez zawarcie umowy sprzedaży dokonał przeniesienia własności nieruchomości na nabywcę. Tym samym dokonana przez wnioskodawcę czynność prawna polegająca na zawarciu umowy przeniesienia własności nieruchomości wbrew twierdzeniu wnioskodawcy implikuje po jego stronie określone skutki podatkowe - na wnioskodawcy jako przenoszącym własność nieruchomości na nabywcę ciąży obowiązek uiszczenia 19% podatku dochodowego z tego tytułu.

W przedstawionym stanie faktycznym obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych powstał z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, tj. w chwili przeniesienia własności nieruchomości a okoliczność faktycznego przekazania pieniędzy przez nabywcę sprzedającemu pozostaje bez znaczenia. Dla celów podatkowych nie ma znaczenia fakt, czy cena nabycia została zapłacona w całości i w jakiej dacie, ponieważ obowiązek podatkowy powstaje dopiero w dacie zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej własność nieruchomości na nabywcę, jeżeli tak jak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie, nie upłynęło pięć lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy, że nie powinien on płacić podatku od zbytej nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.