Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-856/13/MM
z 22 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 28 października i 13 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z dnia 15 października 2013 r. i 31 października 2013 r. Znak: IBPB II/2/415-856/13/MM wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 28 października 2013 r. i 13 listopada 2013 r.

We wskazanym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na przełomie 2009/2010 roku zmarli rodzice małżonka wnioskodawcy. W dniu 15 grudnia 2010 r. miał miejsce dział spadku. Sąd stwierdził, że spadek po zmarłej matce małżonka wnioskodawcy na podstawie ustawy nabyli wprost:

• mąż spadkodawczyni w 1/3 części
• syn spadkodawczyni (tj. małżonek wnioskodawcy) w 1/3 części,
• wnuk spadkodawczyni w 1/6 części,
• wnuczka spadkodawczyni w 1/6 części.
  
  

Na podstawie testamentu, który został odczytany na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r., małżonek wnioskodawcy nabył spadek po ojcu w całości.

Wnioskodawca nadmienił, że masą spadkową był lokal mieszkalny, w którym małżonek wnioskodawcy posiadał udział 10/12 części a jego siostrzeniec i siostrzenica posiadali udział 1/12 części każdy. W 2012 r. zmarł małżonek wnioskodawcy i spadek po nim nabyli wnioskodawca i jego dwie córki, każdy po 1/3 części.

Następnie wnuki matki małżonka wnioskodawcy wnieśli sprawę do sądu o spłatę należnej części po zmarłej babce. Natomiast po zmarłym dziadku założyli sprawę o zachowek. Wnioskodawca wraz z córkami wyrazili zgodę na spłatę zachowku. Z tego tytułu musieli sprzedać mieszkanie.

W momencie sprzedaży mieszkania oprócz wnioskodawcy i jego córek współwłaścicielami byli również siostrzeńcy zmarłego małżonka wnioskodawcy. W dniu sprzedaży udziały w nieruchomości kształtowały się następująco:

• 5/18 części nieruchomości wnioskodawca,
• 5/18 córka wnioskodawcy,
• 5/18 córka wnioskodawcy,
• 1/12 siostrzeniec małżonka wnioskodawcy,
• 1/12 siostrzenica małżonka wnioskodawcy.
  
  

W dniu 14 czerwca 2013 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 285.000 zł, z czego z ustawy dwoje wnuków matki małżonka wnioskodawcy otrzymało po 23.750 zł każdy (łącznie 47.500 zł) a z tytułu zachowku otrzymali każdy z nich kwotę po 23.750 zł, co dało również łączną kwotę 47.500 zł.

Z kwoty, która został po spłacie siostrzeńców małżonka wnioskodawcy, wnioskodawca wraz z córkami kupili mieszkanie za kwotę 173.000 zł. Ze środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania pozostało 17.000 zł, z czego na wnioskodawcę przypada 1/3 tej kwoty tj. 5.666 zł i z tej kwoty wnioskodawca chce się rozliczyć jako podatnik podatku dochodowego z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości.

W zakupionym mieszkaniu udział wnioskodawcy wynosi 1/3 części nieruchomości. W mieszkaniu tym zamieszkała starsza córka wnioskodawcy.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

Czy i do jakiego czasu wnioskodawca powinien rozliczyć się z zapłaconego zachowku, gdyż Urząd Skarbowy wymaga określenia kwoty spłaty podatku do 30 kwietnia 2014 r.?

Czy podatek należy zapłacić od kwoty 17.000 zł?

Zdaniem wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do rozliczenia się z Urzędem Skarbowym z kwoty stanowiącej równowartość zapłaconego zachowku. Kwota zapłaconego zachowku pomniejszyła przychód wnioskodawcy z tytułu sprzedanych udziałów w tym mieszkaniu. Zachowek stanowił przysporzenie korzyści finansowych siostrzeńcom zmarłego małżonka wnioskodawcy i to oni powinni uiścić podatek od uzyskanych kwot.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca nabył w spadku po zmarłym w 2012 r. małżonku udział w wysokości 5/18 w lokalu mieszkalnym, który został sprzedany w dniu 14 czerwca 2013 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy, a postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku czy akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że wnioskodawca nabyty w dacie śmierci spadkodawcy tj. w 2012 r. udział w lokalu mieszkalnym sprzedał w dniu 14 czerwca 2013 r., a więc przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym miało miejsce nabycie. Dokonując zatem oceny skutków podatkowych sprzedaży udziału w ww. lokalu mieszkalnym należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Podsumowując, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę między przychodem ustalonym zgodnie z ww. art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą sposobu ustalenia podstawy obliczenia podatku, tj. stwierdzenia, czy przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przeznaczony na spłatę zachowku może pomniejszyć tą podstawę.

Zdaniem wnioskodawcy, kwota zachowku jaką przekazał na rzecz siostrzeńców zmarłego małżonka pomniejszyła jego przychód z tytułu sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zachowek jest to wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego zobowiązanie spadkobiercy w stosunku do osoby niewskazanej w testamencie, a mającej prawo do spadku z mocy ustawy. Uprawniony do zachowku otrzymuje kwotę, która stanowi równowartość części udziału spadkowego, który przypadałby uprawnionemu, gdyby dziedziczył z ustawy.

Natomiast z wyżej wymienionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychód uzyskany ze sprzedaży m.in. udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w drodze spadku może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem tylko takie wydatki, które są bezpośrednio związane z czynnością sprzedaży. Należy tutaj zauważyć, że nie sposób uznać za koszty odpłatnego zbycia zachowku, albowiem zapłata zachowku nie jest konieczna aby podatnik mógł dokonać sprzedaży nieruchomości. Jest dokładnie odwrotnie, to sprzedaż nieruchomości może nastąpić po to, aby uzyskać środki na wypłacenie zachowku, a nie wypłacenie zachowku jest niezbędne do dokonania sprzedaży nieruchomości. Wypłata zachowku nastąpi bez względu na fakt czy spadkobierca sprzeda odziedziczoną nieruchomość, czy nie.

Natomiast przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość lub prawo zwiększające jego wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość lub prawo.
  
  

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy nie daje zatem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż w nim wymienione. Tym samym brak jest podstaw prawnych, aby poniesione przez wnioskodawcę wydatki tytułem zachowku wypłaconego na rzecz siostrzeńców zmarłego małżonka zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Zachowek nie jest bowiem nakładem na nieruchomość zwiększającym jej wartość ani kwotą zapłaconego podatku od spadków i darowizn.

Podsumowując, uzyskanego przez wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży odziedziczonego udziału w lokalu mieszkalnym nie można pomniejszyć o kwotę wypłaconego zachowku, ponieważ nie stanowi on kosztu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mieści się w ustawowych kategoriach kosztów uzyskania przychodu zdefiniowanych w art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Zeznanie podatkowe o wysokości uzyskanego dochodu (PIT-39) z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym wnioskodawca winien złożyć do 30 kwietnia 2014 r. i w tym samym czasie wpłacić podatek.

Z wniosku wynika również, że kwotę jaka pozostała po spłacie siostrzeńców zmarłego małżonka, wnioskodawca wraz z córkami przeznaczył na zakup mieszkania. W mieszkaniu tym zamieszkała starsza córka wnioskodawcy. Pierwotne pytanie jakie wnioskodawca zadał we wniosku – przed jego modyfikacją – dotyczyło wysokości podstawy opodatkowania, tj. ostatecznej kwoty do opodatkowania po wypłaceniu zachowków i zakupie mieszkania. W związku z powyższym należy również wyjaśnić czy kwota przekazana przez wnioskodawcę na nabycie udziału w wysokości 1/3 w mieszkaniu zmniejszy podstawę opodatkowania.

Zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przewidując omawiane zwolnienie ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 w sposób niebudzący wątpliwości podkreślił, że zwolnieniu podlegać będzie tylko taki dochód, który wydatkowany zostanie na „własne cele mieszkaniowe”.

W tym miejscu podkreślić należy, że uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej jest normą celu społecznego, która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” w takim przypadku należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych winna polegać na tym, że w przypadku nabycia nowej nieruchomości to w niej podatnik faktycznie winien takie cele realizować. W opisanym we wniosku stanie faktycznym wnioskodawca wskazał, że wraz z córkami zakupił mieszkanie, w którym zamieszkała starsza córka wnioskodawcy. Tym samym w mieszkaniu tym cele mieszkaniowe realizować będzie nie wnioskodawca, lecz jego córka. Powyższe oznacza, że w żadnej mierze nie można pogodzić tak przedstawionego stanu faktycznego z przesłanką wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Wnioskodawca dokonując zakupu na współwłasność z córkami mieszkania, w którym zamieszkała starsza z jego córek, w konsekwencji nie zaspakaja swoich celów mieszkaniowych. To oznacza, że mieszkanie w udziale 1/3 wnioskodawca nie nabył dla zrealizowania własnego celu mieszkaniowego, ale córki skoro w mieszkaniu tym zamieszkała faktycznie córka a nie wnioskodawca.

Tym samym przez wzgląd na powyższe wyjaśnienie tut. Organ wskazuje, że wnioskodawca nie nabył prawa do zwolnienia z uwagi na wydatkowanie przychodu ze sprzedaży na zakup udziału w wysokości 1/3 w mieszkaniu, skoro okoliczności jasno wskazują, że zakup tego mieszkania nastąpił w efekcie dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych wyłącznie córki. Nie wystarczy bowiem zostać jedynie współwłaścicielem lokalu mieszkalnego aby mówić o wydatkowaniu przychodu zgodnie z celami ustawy, koniecznie jest aby nabycie mieszkania nastąpiło dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych a nie potrzeb mieszkaniowych innych osób.

Podsumowując, wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym a nie z tytułu wypłacenia zachowku. Fakt, że wnioskodawca był zobowiązany do spłaty na rzecz siostrzeńców zmarłego małżonka zachowku, nie ma wpływu na wysokość przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym. Jeżeli cena ze sprzedaży mieszkania wyniosła 285.000 zł, to na wnioskodawcę przypada zgodnie z posiadanym udziałem – 5/18 tej kwoty. Nie może jej pomniejszyć o wypłacone siostrzeńcom zachowki, nie ma też podstaw aby podstawę opodatkowania obniżył o środki na zakup nowego mieszkania, bo nie on w nim mieszka.

Natomiast kwota przekazana przez wnioskodawcę tytułem zachowku jest świadczeniem, które podlega uregulowaniom ustawy o podatku od spadków i darowizn; jednakże ewentualny obowiązek podatkowy (zaznaczyć należy, że ta kwestia nie podlega ocenie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji) powstały w zakresie podatku od spadków i darowizn może ciążyć na osobach uprawnionych do zachowku a nie na wnioskodawcy.

Dla wnioskodawcy nie ma więc znaczenia czy siostrzeńcy zmarłego małżonka rozliczą się z urzędem skarbowym z otrzymanego zachowku, czy też nie. Na wnioskodawcy ciąży obowiązek w podatku dochodowym z tytułu sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym, na który nie ma wpływu wypłacony zachowek.

Stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.