INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data 20 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które zostały następnie nieodpłatnie przekazane - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które zostały następnie nieodpłatnie przekazane.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie produkcji i sprzedaży żywności mrożonej. Podstawową działalnością Spółki jest produkcja i dystrybucja pizzy, zapiekanek, wyrobów kulinarnych ziemniaczanych i mącznych, w tym pyz, knedli, pierogów, uszek, kopytek oraz klusek. Spółka zaopatruje liczne hurtownie, a także kilkanaście tysięcy klientów detalicznych oraz placówek gastronomicznych na terenie całego kraju, w tym sieci hipermarketów.

W okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r. Spółka dokonywała nieodpłatnych przekazań towarów w ramach następujących działań promocyjno-reklamowych:

1. Degustacje

Spółka dokonywała nieodpłatnych przekazań towarów w ramach degustacji przeprowadzanych w punktach handlowych (sklepach, supermarketach itp.). Przedmiotem tych wydań były towary handlowe Spółki (zarówno własne, jak i dystrybuowane przez Spółkę) oraz nabywane przez Spółkę talerzyki, widelczyki, serwetki, łyżeczki i inne produkty niezbędne do przeprowadzenia degustacji. Degustacje były przeprowadzane przez pracowników Spółki lub kontrahentów Spółki (np. hurtownie, sklepy) albo spółki dystrybucyjne (tj. inne spółki z grupy I.). W przypadku towarów wydawanych za pośrednictwem kontrahentów Spółki lub spółek dystrybucyjnych, Spółka rozliczała się z tymi podmiotami ze zrealizowanych degustacji na zasadzie „wyrównania" (zwrotu) towarów wykorzystanych przez nie na przeprowadzenie takiej akcji. Oznaczało to, że kontrahent lub spółka dystrybucyjna nabywały uprzednio od Spółki towary, które następnie przekazywane były na potrzeby degustacji. Po zakończonej degustacji podmioty te otrzymywały od Spółki zwrot zużytych w trakcie degustacji towarów.

Spółka posiada dokumenty potwierdzające, że wydania towarów zostało dokonane na cele degustacji. Są to m. in. dokumenty magazynowe, korespondencja wewnętrzna z ustaleniami w zakresie celu, rodzaju i ilości towarów, jakie mają zostać wydane, faktury zakupowe, a także raporty z przeprowadzonych degustacji.

Celem przeprowadzonych degustacji było rozpowszechnienie informacji o zaletach oferowanych przez Spółkę produktów, zwiększanie świadomości marki wśród nabywców i konsumentów, a więc w istocie intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki.

2. Wydania towarów handlowych w związku m.in. ze sprzedażą premiową (w ramach tzw. „pakietu zakupowego”) reklamacjami, przeterminowaniem, rabatem towarowym

Podobnie, jak w przypadku degustacji, wydania te były dokonywane za pośrednictwem pracowników Spółki, kontrahentów Spółki lub spółek dystrybucyjnych. „Pakiety zakupowe”, skierowane do nabywców hurtowych i detalicznych, polegające na nieodpłatnym przekazywaniu dodatkowej (wcześniej ustalonej) ilości towarów do zakupów o określonej wartości, były zarówno sposobem nagradzania tych nabywców towarów Spółki, którzy osiągnęli określony pułap zakupów, jaki i stanowiły narzędzie motywowania kolejnych kontrahentów do zwiększania ilości zamówień oraz przywiązania ich do marki towarów oferowanych przez Spółkę.

Zasady przekazywania towarów wynikały z wewnętrznych ustaleń Spółki oraz w przypadku sprzedaży premiowej były określone w ulotkach i plakatach promocyjnych.

Spółka posiada dokumenty potwierdzające, że nieodpłatne wydania towarów dokonane zostały na opisane wyżej cele marketingowe. Są to m. in. dokumenty magazynowe oraz korespondencja wewnętrzna, zawierająca ustalenia dotyczące rodzaju i ilości towarów, które miały zostać nieodpłatnie wydane. Wydania gadżetów dokonywane były za pośrednictwem pracowników Spółki, jej kontrahentów oraz spółek dystrybucyjnych. Gadżetami były np. ręczniki, pościel, komplet sztućców.

Zasady przekazywania gadżetów wynikały z wewnętrznych ustaleń Spółki oraz były określone w ulotkach, gazetkach i plakatach promocyjnych rozdawanych klientom przez pracowników Spółki, kontrahentów lub spółki dystrybucyjne.

Spółka przekazywała również na rzecz klientów inne materiały promocyjne, które zazwyczaj opatrzone były jej logo, takie jak: kalendarze, długopisy, kosze na śmieci itp., a także przeznaczała na potrzeby spotkań biznesowych różnego rodzaju art. spożywcze (kawa, herbata, napoje, ciastka itp.).

Niektóre z nieodpłatnie przekazanych produktów i gadżetów dołączane były bezpośrednio do towarów handlowych np. nożyki do pizzy dodawane do opakowań pizzy.

Wydawane gadżety, w większości przypadków opatrzone logo Spółki, służyły promocji marki Spółki i rozpowszechnieniu jej rozpoznawalności.

Wszystkie przekazane przez Spółkę towary handlowe oraz gadżety były wcześniej przez nią wytworzone lub nabyte. Spółka odliczyła VAT naliczony przy ich wytworzeniu lub nabyciu.

Nieodpłatne przekazania towarów zostały udokumentowane fakturami wewnętrznymi. Spółka, co do zasady, wystawiała jedną zbiorczą fakturę wewnętrzną obejmującą przekazania dokonane w danym miesiącu. Spółka opodatkowywała VAT wszystkie nieodpłatne wydania towarów i gadżetów na cele promocyjne i reklamowe dokonywane w sposób opisany powyżej.

Kierując się jednolitą linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz licznymi interpretacjami indywidualnymi organów podatkowych, Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych dokumentujących opisane powyżej nieodpłatne przekazania towarów w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r. oraz skorygowała VAT należny uiszczony z tytułu tych przekazań.

Podkreślenia wymaga również, że przekazywane przez Spółkę produkty w ramach wyżej wymienionych działań promocyjnych nie spełniają zdaniem Spółki definicji prezentu o małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Przekazywane powyżej produkty, zdaniem Spółki nie stanowią również próbek, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne przekazywanie towarów i gadżetów w ramach opisanych powyżej działań promocyjno-reklamowych podejmowanych przez Spółkę w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 201l r. pozostawało poza zakresem opodatkowania VAT...
2. Czy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów przekazanych nieodpłatnie, bądź w związku z nabyciem towarów wykorzystanych przy wytworzeniu produktów przekazywanych nieodpłatnie przez Spółkę w ramach opisanych powyżej działań promocyjno-reklamowych...

Ad 1.

Zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazywanie towarów i gadżetów w ramach opisanych powyżej działań promocyjno-reklamowych podejmowanych przez Spółkę w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r. pozostawało poza zakresem opodatkowania VAT.

Z analizy treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. wynika, iż nieodpłatne dostawy towarów podlegają opodatkowaniu VAT wyłącznie w sytuacji, gdy wskazane w tym przepisie przesłanki są spełnione łącznie, tj.:

• nieodpłatne przekazanie nie jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz
• podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku natomiast, gdyby chociaż jeden z powyższych warunków nie został spełniony, wówczas nieodpłatna dostawa towarów pozostaje neutralna w zakresie VAT, tj. nie podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie towarów w ramach podejmowanych działań promocyjno-reklamowych opisanych w punkcie I niniejszego wniosku, w sposób oczywisty było związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, a zatem nie podlegało ono opodatkowaniu VAT. W stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r. nie istniał bowiem żaden przepis, który uzasadniałby opodatkowanie VAT nieodpłatnego przekazania towarów lub świadczenia usług na cele promocyjne, które to cele związane są z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Od 1 maja 2004 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy o VAT do 1 kwietnia 2011 r., tj. do dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej (ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, Dz. U. z 2011 r. Nr 64, poz. 332) przepis art. 7 ust. 2 obowiązywał w przywołanym powyżej brzmieniu.

Istotna zmiana, w zakresie opodatkowania nieodpłatnych przekazań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, została natomiast dokonana w stosunku do art. 7 ust. 3 ustawy. Do 31 maja 2005 r. przepis ten stanowił, iż art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W dniu 1 czerwca 2005 r. w zakresie opodatkowania nieodpłatnych dostaw towarów zmienił się stan prawny. W wyniku nowelizacji ustawy o VAT, w art. 7 ust. 3 uchylony został zapis o warunku bezpośredniego związku z prowadzonym przedsiębiorstwem nieodpłatnych przekazań prezentów o małej wartości i próbek. W omawianym stanie faktycznym i prawnym przepis ten stanowił, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Powyższa zmiana jednoznacznie wskazała, iż nieodpłatne przekazywanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlegało opodatkowaniu VAT w omawianym okresie.

Zdaniem Spółki w świetle przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r., żadne nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem dokonane w tym okresie nie było opodatkowane VAT. Bez znaczenia pozostaje rodzaj przekazywanych towarów. Liczy się przede wszystkim fakt związku takiego przekazania z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem mogą mieć na celu w szczególności: budowę marki, wzmocnienie wizerunku przedsiębiorstwa na rynku, pozyskanie nowych klientów, kontrahentów, utrzymanie dobrych kontaktów z dotychczasowymi kontrahentami, przywiązanie klienta do towaru, wprowadzenie nowego produktu na rynek, jak to miało miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym.

Spółka prezentuje powyższe stanowisko mając na uwadze literalne brzmienie analizowanych przepisów, wskazując jednocześnie, iż przy wykładni przepisów podatkowych decydujące znaczenie pełni wykładnia gramatyczna, która umożliwia prawidłowe odczytanie treści normy prawnej w niej zawartej. Z założenia językowej racjonalności prawodawcy wyprowadza się regułę, iż jeżeli przepis jednoznacznie w danym języku formułuje normę postępowania, to tak właśnie należy ten przepis rozumieć. Odstępstwo od tej wykładni jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy przepis nie jest sformułowany w sposób jasny i jednoznaczny. Nie budzi wątpliwości, iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. był jasno sprecyzowany, a jego interpretacja prowadzi do wniosku, że nieodpłatne przekazanie towaru może zostać potraktowane jak odpłatna dostawa jedynie w przypadku łącznego spełnienia obu warunków wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011 r. - tj. w sytuacji, gdy przy nabyciu lub wytworzeniu towarów przekazanych nieodpłatnie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz gdy przekazanie nastąpiło na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem podatnika.

Pogląd oparty na literalnej wykładni przepisów podatkowych, o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych świadczeń związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, zgodny jest z dominującym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz ze stanowiskiem części organów podatkowych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Spółka wskazała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. akt I FSK 600/07), w którym orzeczono, iż „nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów”. Pogląd ten, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał w wyroku składu 7 sędziów z dnia 23 marca 2009 r. (sygn. akt I FPS 6/08). Sąd przyznał, że polskie przepisy są sprzeczne z regulacjami Unii Europejskiej. Jednak, jeśli prawo krajowe jest korzystniejsze to organ podatkowy nie może bezpośrednio stosować przepisów wspólnotowych.

Powyższe stanowisko, NSA podtrzymał również m.in. w wyroku z dnia 28 lipca 2011 r. (sygn. akt I FSK 1452/10), w którym stwierdził, że „Sąd (...) trafnie uznał w zaskarżonym wyroku, iż przekazanie przez Spółkę bez wynagrodzenia towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowiło dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, nawet jeżeli przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów (...) jest poza sporem, że wykładnia gramatyczna analizowanych przepisów w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. mogła prowadzić tylko do wskazanych wyżej rezultatów, przyjętych przez Sąd pierwszej instancji. Podzielić wypada, zatem pogląd (...) zgodnie, z którym wykładnia ta jest na tyle jasna i jednoznaczna, iż niedopuszczalne jest sięganie po inne metody wykładni, np. do wykładni celowościowej, mającej uzasadnić rozszerzenie zakresu opodatkowania. Dokonanie takiej wykładni prowadziłoby do rozszerzenia zakresu obowiązku podatkowego poza granice określone przepisami prawa krajowego, co stanowiłoby naruszenie Konstytucji RP”..

Wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w okresie obowiązywania przywołanych powyżej regulacji potwierdzone zostało również m.in. w następujących wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 17 czerwca 2011 r. (sygn. akt 1 FSK 981/10), 8 lutego 2011 r. (sygn. akt l FSK 243/10), 21 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FSK 39/10), 21 grudnia 2010 r. (sygn. akt 1 FSK 72/10), 12 listopada 2010 r. (sygn. akt 1 FSK 1947/09), 29 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 1775/09), 7 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 1705/09), 1 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 811/10), 19 sierpnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1363/09), 23 lipca 2010 r. (sygn. akt I FSK 1246/09), 6 maja 2010 r. (sygn. akt I FSK 287/10), 27 listopada 2009 r. (sygn. akt I FSK 1578/09) oraz 17 czerwca 2009 r. (sygn. akt I FSK 361/08).

Stanowisko o braku obowiązku opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań na cele związane z przedsiębiorstwem, w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r., jest również konsekwentnie akceptowane przez wojewódzkie sądy administracyjne, w tym m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r., (sygn. akt 1 SA/Wr 152/07), w którym Sąd orzekł, iż „obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika”.

Podobny pogląd został wyrażony przez:

• WSA w Warszawie w wyrokach z dnia: 18 kwietnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 2290/10), 8 marca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1428/10), 9 lutego 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1571/09), 25 czerwca 2010 r. ( sygn. akt III SA/Wa 499/10), 13 stycznia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1581/09), 7 stycznia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1052/09), 30 września 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 571/09), 17 sierpnia 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 984/07), 25 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 811/07), 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/07) oraz 20 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1268/07);
• WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 marca 2011 r., (sygn. akt I SA/Kr 5/11);
• WSA w Bydgoszczy w wyrokach z dnia 9 listopada 2010 r. (sygn. akt I SA/Bd 870/10) oraz z dnia 24 listopada 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 729/09);
• WSA w Łodzi w wyroku z dnia 4 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/Łd 873/09);
• WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 21 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bk 525/08);
• WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 3 grudnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Ol 704/09).

Także część organów podatkowych podziela pogląd o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych dostaw towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem dokonywanych w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniach z dnia 28 lutego 2006 r., znak: PV/443-496/IV/2005/JD, z dnia 4 października 2005 r., znak: PV/443-300/IV/2005/DP oraz z dnia 23 grudnia 2005 r., znak: PV/443-426/IV/2005/JW, stwierdził m.in., iż „(...) od dnia 01.06.2005 r. nieodpłatna czynność przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w tym również na cele reprezentacji i reklamy przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podobne stanowisko przedstawił również Minister Finansów w licznych interpretacjach indywidualnych.

Podsumowując, Spółka nie miała obowiązku opodatkowania VAT czynności polegających na nieodpłatnym przekazaniu towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, tj. na cele promocyjne i marketingowe opisane w punkcie I niniejszego wniosku.

Ad 2.

W ocenie Spółki, przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów przekazanych nieodpłatnie bądź przy nabyciu towarów wykorzystanych przy wytworzeniu produktów przekazywanych nieodpłatnie przez Spółkę w ramach opisanych powyżej działań promocyjno-reklamowych.

Zdaniem Spółki, pomimo braku obowiązku opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów, związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, dokonywanych na cele promocyjno-reklamowe w okresie od 1 grudnia 2005 r. do 31 marca 2011 r., Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów przekazanych nieodpłatnie bądź przy nabyciu towarów wykorzystanych przy wytworzeniu produktów przekazywanych nieodpłatnie przez Spółkę w ramach działań opisanych powyżej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ wydatki poniesione przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT (dzięki organizowanym działaniom marketingowym miał wzrastać podlegający opodatkowaniu VAT obrót z tytułu sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę) i nie było w ich przypadku wyłączone prawo do odliczenia VAT naliczonego, Spółka była uprawniona do odliczenia podatku naliczonego.

Podobny pogląd został wyrażony m.in. przez WSA w Warszawie w prawomocnych wyrokach z dnia 18 czerwca 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 445/10) oraz z dnia 7 października 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 433/10).

Mając na uwadze powyższe, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń