Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-47/13-2/TW
z 16 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Przedmiotem działalności jest produkcja i sprzedaż czekolady oraz wyrobów cukierniczych, itp. Firma Zainteresowanego nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług, ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków. W związku z rozwojem prowadzonej działalności gospodarczej przejawiającym się m.in. w poszerzaniu rynku zbytu na inne kraje świata Wnioskodawca zamierza nabyć samolot z zamiarem wykorzystywania go w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w celach dostarczania nim swoich towarów, próbek, wzorów towarów i ich opakowań do swoich krajowych i zagranicznych europejskich kontrahentów, jak również na imprezy wystawiennicze, odbioru zamówionych za granicą form do produkcji towarów, dokonywania niezapowiedzianych kontroli warunków przechowywania i stanu towarów w magazynach dystrybutorów Wnioskodawcy w kraju i za granicą, a także – towarów dostarczanych przez Zainteresowanego do odbiorców prowadzących działalność w innych strefach klimatycznych oraz transportu części zamiennych do urządzeń zainstalowanych w fabrykach Wnioskodawcy w sytuacji nagłych awarii, a co za tym idzie wprowadzić go jako środek trwały do ewidencji środków trwałych tej działalności.

Do powyższego samolotu wykorzystywanego do celów prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowany chce dokonywać zakupów paliwa lotniczego korzystając ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy spełnieniu określonych w art. 32 ust. 5-13 ustawy warunków zwolnienia.

Statek powietrzny będzie przeznaczony do transportu produktów a także części i podzespołów do maszyn wykorzystywanych przy prowadzonej przez niego produkcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym wyżej zdarzeniem przyszłym Zainteresowany chce się dowiedzieć czy – przy spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 32 ust. 5-13 u.p.a. – w przypadku planowanego wykorzystywania przez Wnioskodawcę swojego samolotu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w celach:

1. przewozu towarów własnych, próbek i wzorów towarów oraz opakowań do swoich krajowych i zagranicznych kontrahentów, jak również na imprezy wystawiennicze oraz odbioru zamówionych w związku ze zleceniami kontrahentów form do produkcji towarów;
2. dokonywania niezapowiedzianych kontroli warunków przechowywania i stanu towarów w magazynach dystrybutorów Wnioskodawcy w kraju i za granicą, a także – towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę do odbiorców prowadzących działalność w innych strefach klimatycznych;
3. transportu części zamiennych do urządzeń zainstalowanych w fabrykach Wnioskodawcy w sytuacji nagłych awarii powodujących wstrzymanie produkcji i grożących nie wykonaniem umów zawartych z odbiorcami (w tym zwłaszcza z dużymi międzynarodowymi sieciami handlowymi), co w sytuacji, gdy produkcja dokonywana jest na konkretne zlecenia kontrahenta grozi bardzo wysokimi karami i odszkodowaniami na rzecz kontrahentów;

Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia od akcyzy przy zakupie paliwa lotniczego do tego samolotu?

Zdaniem Wnioskodawcy, używanie firmowego samolotu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w kraju i za granicą w celach:

1. przewozu towarów własnych, próbek i wzorów towarów oraz opakowań do swoich krajowych i zagranicznych kontrahentów, jak również na imprezy wystawiennicze oraz odbioru zamówionych form do produkcji;
2. dokonywania niezapowiedzianych kontroli warunków przechowywania i stanu towarów w magazynach dystrybutorów Wnioskodawcy w kraju i za granicą, a także – towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę do odbiorców prowadzących działalność w innych strefach klimatycznych;
3. transportu części zamiennych do urządzeń zainstalowanych w fabrykach Wnioskodawcy w sytuacji nagłych awarii powodujących wstrzymanie produkcji i grożących nie wykonaniem umów zawartych z odbiorcami, co w sytuacji, gdy produkcja dokonywana jest na konkretne zlecenia kontrahenta grozi bardzo wysokimi karami i odszkodowaniami na rzecz kontrahentów,

będzie uprawniało Wnioskodawcę – przy spełnieniu określonych w art. 32 ust. 5-13 ww. ustawy warunków zwolnienia – do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego przy zakupie paliwa lotniczego do tego samolotu.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej ustawą, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych – w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13, oraz jeżeli, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3-5, 7 lub 8, podmiot zużywający je posiada statek powietrzny.

W niniejszej sprawie Zainteresowany ma zamiar użytkować statek powietrzny w postaci samolotu dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, iż w myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia, a w przypadku wyrobów energetycznych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2, również podmiot niemający miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, posiadający statek powietrzny lub jednostkę pływającą, który nabywa te wyroby energetyczne – jeżeli rozpoczęcie użycia tych wyrobów energetycznych do eksploatacji tego statku powietrznego lub tej jednostki pływającej następuje na terytorium kraju.

Z powyższych przepisów wynika m.in., iż paliwo lotnicze będzie zwolnione od podatku akcyzowego ze względu na jego przeznaczenie, gdy zostanie zużyte do statku powietrznego, jeżeli będą spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13. Ponieważ Wnioskodawca będzie spełniał wspomniane warunki, w dalszej części skupi się na zagadnieniu wykorzystania statku powietrznego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celach przewozu próbnych partii swoich towarów i opakowań do swoich kontrahentów.

Z interpretacji podatkowych oraz orzecznictwa organów podatkowych i sądowych z ostatnich lat wynika, że aby skorzystać ze zwolnienia z akcyzy przy zakupie paliwa lotniczego statek powietrzny musi być wykorzystywany przez podmiot zużywający w celach związanych z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą.

Wynika to pośrednio z brzmienia art. 32 ust. 2 ww. ustawy w myśl, którego: „Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych”.

Jak wskazano powyżej, wyłączeniem z zakresu zwolnienia objęte zostały tzw. prywatne rejsy i prywatne loty o charakterze rekreacyjnym.

Za takie loty uznano użycie statku lub statku powietrznego w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Tym samym zdaniem Zainteresowanego, w przypadku prowadzonej działalności gospodarczej, zwolnienie od akcyzy będzie mogło zostać zastosowane tylko w przypadku, gdy działalność ta nie będzie mieściła się w zdefiniowanym powyżej pojęciu prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym.

W tym miejscu należy wskazać, ze ustawodawca dokonał w cytowanym przepisie rozróżnienia pomiędzy::

• przewozem pasażerów lub towarów, z jednej strony oraz,
• świadczeniem usług.
  
  

W tym pierwszym wypadku, przesłanką skorzystania ze zwolnienia jest każdy przewóz towarów lub pasażerów podczas, gdy w wypadku usług, aby skorzystać ze zwolnienia konieczne jest spełnienie jednego z dwóch warunków dodatkowych:

• albo usługi muszą być świadczone odpłatnie albo też,
• muszą być świadczone na rzecz organów władzy publicznej – w tym ostatnim wypadku wymóg odpłatności nie musi zostać spełniony.
  
  

Należy wskazać, że w powołanym przepisie racjonalny ustawodawca posłużył się spójnikiem rozłącznym „albo”: „przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych”.

Tym samym, obie te kategorie powinny być analizowane odrębnie i w stosunku do nich, należy posługiwać się różnymi kryteriami.

Prawodawca stworzył dwie kategorie włączeń, a w wypadku tej części pierwszej, która dotyczy przewozu towarów nie ma żadnych ograniczeń (w wypadku przewozu pasażerów ograniczenie takie wynika z konieczności posiadania przez podmiot wykonujący powietrzny przewóz pasażerów koncesji na taką działalność).

Zgodnie z przyjętą definicją: „Spedytorem jest osoba prawna lub fizyczna (przedsiębiorca), której celem działania jest organizowanie przewozu ładunków. Spedytor za odpowiednią opłatą świadczy usługi spedycyjne na rzecz osób prawnych lub fizycznych, względnie na potrzeby własne – podkreślenie niżej podpisanego” (źródło: http://pl.wikipediaorg/wiki/Spedycja).

Warto w tym miejscu zauważyć, że w analizowanej ustawie, ustawodawca nie posłużył się definicją podmiotową podmiotów dokonujących transportu towarów, która wyłączałaby możliwość transportu lub spedycji towarów drogą lotniczą na potrzeby własne.

Skutek taki można by uzyskać poprzez zastosowywanie posiadającego definicję legalną terminu „przewoźnik lotniczy”: „Przewoźnik lotniczy – podmiot posiadający ważny certyfikat (koncesję, licencję) upoważniający do prowadzenia działalności gospodarczej z zakresu przewozu lotniczego pasażerów, bagażu, towarów lub poczty za wynagrodzeniem” (http://pLwikipedia.org/wiki/Przewo%C5%BAnik_Iotniczy)

Zgodnie z art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo Lotnicze (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 z późn. zm.): „Przewoźnikiem lotniczym jest podmiot uprawniony do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie koncesji”.

W związku z powyższym należy wskazać, że przepisy dotyczące udzielania koncesji mieszczą się w dziale VIII tej Ustawy zatytułowanym: ,,Lotnicza działalność gospodarcza”.

Ponadto, zgodnie z art. 164 tej samej ustawy:

Art. 164. 1. Koncesji na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego udziela Prezes Urzędu zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 1008/2008/WE.

Z obowiązku uzyskania koncesji jest zwolniony przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie:

1. lotów lokalnych;
2. przewozu lotniczego wykonywanego wyłącznie przy użyciu statków powietrznych bezsilnikowych lub o maksymalnej masie startowej (MTOM) do 495 kg.
3. W zakresie objętym niniejszym rozdziałem nie stosuje się art. 61 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
   
   

Tym samym, poprzez nie posłużenie się, posiadającym definicję ustawową (w ustawie Prawo lotnicze) terminem „przewoźnik lotniczy”, a użycie w zamian terminu „właściciel” lub użytkownik” Ustawodawca dał wyraz swojemu stanowisku, że prawo do zwolnienia z tytułu przewozu towarów przysługuje nie tylko przedsiębiorcom prowadzącym koncesjonowaną działalność w tym zakresie, ale każdemu podmiotowi, który przy pomocy statku powietrznego dokonuje transportu towarów.

Również to, że przewóz próbek, partii towarów, ich opakowań, części zamiennych i podzespołów, a także form do produkcji stanowi transport towarów nie powinno budzić żadnych wątpliwości.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

„Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

1. towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;”.

Tym samym, wskazane wyżej towary handlowe (wyroby spożywcze), części zamienne maszyn jak i próbki stanowią, bez żadnych wątpliwości towary.

Z uwagi na szeroką i różnorodną gamę towarów Wnioskodawcy oraz stale poszerzający się rynek zbytu towarów Wnioskodawcy na inne kraje świata, planowane używanie przez Wnioskodawcę firmowego samolotu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w kraju i za granicą w celach przewozu towarów własnych, próbek i wzorów towarów oraz ich opakowań do swoich krajowych i zagranicznych kontrahentów jest jak najbardziej uzasadnione z przyczyn ekonomicznych, jak i czasowych.

Podobnie uzasadnione jest planowane wykorzystanie przez Wnioskodawcę samolotu do przewozu form do produkcji towarów z uwagi na fakt ich zamawiania u zagranicznych producentów, w dużych ilościach i często w krótkich odstępach czasu w konsekwencji nagłych zleceń kontrahentów Wnioskodawcy (zwłaszcza dużych międzynarodowych sieci handlowych).

W dalszej kolejności należy wskazać, że z uwagi na szybką utratę trwałości wyrobów spożywczych niewłaściwie przechowywanych konieczne jest dokonywanie przez Wnioskodawcę niezapowiedzianych kontroli warunków przechowywania i stanu towarów w magazynach dystrybutorów Wnioskodawcy w kraju i za granicą, a także - towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę do odbiorców prowadzących działalność w innych strefach klimatycznych. Mając na względzie dużą liczbę dystrybutorów i odbiorców Wnioskodawcy planowane używanie przez Wnioskodawcę firmowego samolotu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w powyższym celu również jest jak najbardziej uzasadnione z przyczyn ekonomicznych, jaki czasowych.

Natomiast w kontekście planowanego używania firmowego samolotu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w kraju i za granicą w celach transportu części zamiennych do urządzeń zainstalowanych w fabrykach Wnioskodawcy w sytuacji nagłych awarii należy wskazać, iż jest ono w pełni uzasadnione, gdyż pozwala możliwie najszybciej usunąć takie awarie, a co za tym idzie ograniczyć do minimum negatywne konsekwencje chwilowego wstrzymania produkcji. W tym miejscu podkreślić należy, że dużą część klientów Wnioskodawcy stanowią duże międzynarodowe sieci handlowe w przypadku, których każdy przypadek nie wykonania umowy/zlecenia wiążę się z koniecznością zapłaty przez Wnioskodawcę wysokich kar bądź odszkodowań na rzecz tych sieci.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do zagadnienia zwolnienia od akcyzy przy zakupie paliwa lotniczego, ocena czy paliwo to jest zużywane w celach gospodarczych powinna być dokonywana w oparciu o zasady analogiczne do tych przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie, z którymi możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzależniona jest od powiązania wydatku z działalnością gospodarczą podatnika i istnienia chociażby potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Tym samym jeżeli samolot jest wykorzystywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i istnieje chociażby potencjalny związek przyczynowy między takim wykorzystaniem a korzyściami majątkowymi uzyskanymi w ramach tejże działalności, to używanie tego samolotu dokonuje się w celu gospodarczym i uprawnia do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego dla paliwa lotniczego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zdaniem Wnioskodawcy istnieją przesłanki do takiej interpretacji obowiązujących przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na ten porządek prawny składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. produkcja i sprzedaż czekolady oraz wyrobów cukierniczych. Firma Zainteresowanego nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego („AOC”) ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług, ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków.

Wnioskodawca zamierza nabyć samolot i wykorzystywać go w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w celach dostarczania nim swoich towarów, próbek, wzorów towarów i ich opakowań do swoich krajowych i zagranicznych europejskich kontrahentów, jak również na imprezy wystawiennicze, odbioru zamówionych za granicą form do produkcji towarów, dokonywania niezapowiedzianych kontroli warunków przechowywania i stanu towarów w magazynach dystrybutorów Wnioskodawcy w kraju i za granicą, a także – towarów dostarczanych przez Zainteresowanego do odbiorców prowadzących działalność winnych strefach klimatycznych oraz transportu części zamiennych do urządzeń zainstalowanych w fabrykach Wnioskodawcy w sytuacji nagłych awarii.

W opisanym we wniosku przypadku zharmonizowane na terytorium Wspólnoty Europejskiej prawo akcyzowe stanowi – w art. 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 283, s. 51) – że państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe.

Wskazano przy tym, że dla celów niniejszej dyrektywy „prywatne loty niehandlowe” oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Z motywów zawartych w preambule ww. dyrektywy wynika, że celem jej przyjęcia było co do zasady opodatkowanie przez państwa członkowskie produktów energetycznych, natomiast nie było jej zamierzeniem ustanowienie zwolnień o charakterze ogólnym.

Przy czym przepisy dotyczące zwolnienia przewidziane przez dyrektywę powinny być interpretowane w sposób autonomiczny, w oparciu o ich treść i cele zamierzone przez tę dyrektywę. Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia zakresu przedmiotowego zwolnienia ma wyrażenie „nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem”, tj. zdefiniowane w dyrektywie określenie „prywatnych lotów niehandlowych”.

Z jego treści wynika, że żegluga powietrzna objęta zakresem zastosowania tego zwolnienia dotyczy wykorzystania paliwa bezpośrednio do odpłatnego świadczenia przewozu towarów, pasażerów czy też innych usług.

Pojęcia prywatnych lotów niehandlowych jak i prywatna żegluga niehandlowa (art. 14 ust. 1 lit. c dyrektywy Rady 2003/96/WE) budzą wiele kontrowersji.

To drugie pojęcie stało się przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie C-389/02 Deutsche See-Bestattungs-Genossenschaft Eg.

Sąd wskazał, że poprzez rejsy o charakterze rekreacyjnym należy rozmieć rejsy prowadzone w celu innym niż komercyjny. Podsumowując zauważył, że działalność świadczona przez Deutsche See (firma pogrzebowa organizująca pogrzeby na otwartym morzu) stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, a co za tym idzie ma charakter komercyjny. Paliwo zużywane do świadczenia tych usług powinno korzystać zatem ze zwolnienia od akcyzy.

Potwierdzeniem „komercyjnego zużywania paliwa” jest orzeczenie TSUE z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz GmbH przeciwko Hauptzollamt Nürnberg. W wymienionej sprawie Trybunał bowiem orzekł, iż artykuł 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Taki transport pasażerów nie ma bowiem – jak należy stwierdzić – charakteru komercyjnego. W Polsce ww. ograniczenie zostało w pełni implementowane.

Przepis art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – stanowi, że zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych – w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Z treści ustępu 2 wskazanego artykułu wynika, że tego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Interpretacja językowa ww. przepisu wskazuje, że zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, które zostały nijako przeciwstawione rejsom i lotom w celach gospodarczych.

Polski prawodawca, przykładowo wskazał jak należy rozumieć pojęcie „cele gospodarcze”. To m.in. inne przeznaczenia niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Powyższe oznacza zatem, że wskazane zwolnienie od akcyzy dotyczy sytuacji, gdy dokonywany statkiem powietrznym przewóz osób lub towarów ma charakter komercyjny.

Wnioskodawca nie będzie świadczył natomiast – co zaznacza na wstępie opisu sprawy – odpłatnych (komercyjnych) przewozów pasażerów, towarów czy usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Zamierza wykorzystywać samolot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w opisanym zakresie) zatem nie będzie mógł korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy.

Zainteresowany powinien więc nabywać paliwo lotnicze na zasadach ogólnych z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Potwierdzeniem powyższego jest również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 448/12.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.