Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-655/13-2/AKr
z 14 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z 4 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż towarów. Jednocześnie zdarzają się sytuacje, że Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje towary, które nie różnią się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę.

Towary będące przedmiotem nieodpłatnych przekazań są nabywane przez Wnioskodawcę od Spółki-Matki, posiadającej siedzibę na terytorium Włoch. Z tego tytułu Wnioskodawca rozpoznaje na gruncie VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Przedmiotowe towary nie spełniają definicji próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje wyżej wymienione towary np. w ramach tzw. „budżetu wymian”, czyli w sytuacji gdy dochodzi do wymiany towaru niepełnowartościowego (np. wymiana towaru przeterminowanego, bądź z kończącym się terminem ważności, wymiana towarów zniszczonych).

Oprócz sytuacji opisanych powyżej, Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje towary również przedstawicielom handlowym, celem przedstawienia bądź wydania tych towarów potencjalnym i obecnym klientom Wnioskodawcy. Towary te są również przez Wnioskodawcę przekazywane w celu degustacji nowych produktów, w celach marketingowych, bądź na szkolenia produktowe dla klientów Wnioskodawcy.

W chwili obecnej, dokonując nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca kwalifikuje wyżej wymienione nieodpłatne przekazania jako czynności podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Jako podstawę opodatkowania w odniesieniu do opisanych powyżej nieodpłatnych przekazań towarów, Wnioskodawca przyjmuje cenę nabycia poszczególnych towarów od Spółki-Matki, powiększoną o przeciętną marżę uzyskiwaną ze sprzedaży produktów tego samego rodzaju.

Przy nabyciu przedmiotowych towarów Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako podstawę opodatkowania, ustalaną na podstawie art. 29 ust. 10 ustawy o VAT, w odniesieniu do dokonywanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca powinien przyjmować:

1. cenę nabycia poszczególnych towarów od Spółki-Matki, powiększoną o przeciętną marżę uzyskiwaną ze sprzedaży produktów tego samego rodzaju, czy też
2. cenę nabycia poszczególnych towarów od Spółki-Matki, rozumianą w analizowanym przypadku jako cenę zaktualizowaną na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru, czyli cenę jaką Wnioskodawca zapłaciłby Spółce-Matce za przekazywany towar w dniu jego nieodpłatnego przekazania (tj. cenę odpowiadającą wartości rynkowej nabycia tego towaru)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jako podstawę opodatkowania, ustalaną na podstawie art. 29 ust. 10 ustawy o VAT, w odniesieniu do dokonywanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie powinien przyjmować ceny nabycia poszczególnych towarów od Spółki-Matki, powiększonej o przeciętną marżę uzyskiwaną ze sprzedaży produktów tego samego rodzaju.

W opinii Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania, ustalaną na podstawie art. 29 ust. 10 ustawy o VAT, w odniesieniu do dokonywanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, powinna stanowić wyłącznie cena nabycia tych towarów od Spółki-Matki. Cena nabycia powinna być w analizowanym przypadku rozumiana jako cena zaktualizowana na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru. Przez powyższe należy w ocenie Wnioskodawcy rozumieć cenę, jaką Wnioskodawca zapłaciłby Spółce-Matce za przekazywany towar w dniu jego nieodpłatnego przekazania (tj. cenę odpowiadającą wartości rynkowej nabycia tego towaru).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów należy rozumieć również nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz
2. wszelkie inne darowizny,

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W związku z powyższym należy mieć na uwadze, że nabywając towary nie różniące się od produktów będących w sprzedaży, stanowiące przedmiot nieodpłatnych przekazań dokonywanych przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca rozpoznaje z tego tytułu wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Ponieważ wyżej wymienione towary są nabywane przez Wnioskodawcę w celu ich sprzedaży na rynku polskim, w ramach dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ich zakupem. W efekcie, dokonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatne przekazania towarów nie różniących się od produktów będących w sprzedaży podlegają opodatkowaniu VAT na gruncie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, bowiem w odniesieniu do tych czynności zostały spełnione warunki określone w powyższym przepisie.

Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r.), podstawą opodatkowania dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Jednocześnie wyżej wymieniony przepis, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2007 r., wskazywał, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy tych towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, na skutek nowelizacji omawianego przepisu z 1 stycznia 2008 r., jednoznacznie zostało doprecyzowane, że w przypadku nieodpłatnych przekazań towarów, za podstawę opodatkowania, bez względu na to czy przekazywana rzecz została nabyta czy wytworzona przez podatnika, należy przyjąć wartość przekazywanej rzeczy, zaktualizowaną na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru.

Ponadto należy mieć na uwadze, że treść wyżej wymienionego przepisu, w obecnym brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r., została uregulowana w ustawie o VAT w oparciu o art. 74 Dyrektywy VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy podatnik wykorzystuje lub przekazuje towary stanowiące część majątku jego przedsiębiorstwa, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych lub, w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie, gdy ma miejsce wykorzystanie, przekazanie lub zatrzymanie tych towarów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego (J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2012, Oficyna Wydawnicza Unimex, Wrocław 2012, str. 897-898 oraz T. Michalik, VAT. Komentarz, C. H. Beck, Warszawa 2013, art. 29 tezy 55-67), jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w praktyce organów podatkowych. Tytułem przykładu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 4 lutego 2011 r., sygn. III SA/Wa 1316/10, przedstawił pogląd, zgodnie z którym: „ Art. 29 ust. 10 u.p.t.u. interpretować należy z uwzględnieniem prawodawstwa unijnego, w wyniku czego przyjąć należy, że bez względu na sposób nabycia rzeczy przekazanej w trybie art. 7 ust. 2 u.p.t.u. podstawą opodatkowania jest jej wartość zaktualizowana na dzień powstania obowiązku podatkowego”.

Analogicznie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1269/11-3/EK) oraz w interpretacji z 31 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPP2/443-602/12-2/MM). Jak wskazał organ podatkowy w drugiej spośród wyżej wymienionych interpretacji: „(...) w przypadku towarów przekazanych nieodpłatnie podstawą opodatkowania jest cena nabycia tego towaru określona w momencie dostawy tego towaru, tj. w momencie jego przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia towaru, lecz skorygowana na dzień w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów, czyli wartość rynkowa.”

Na gruncie VAT, jako wartość rynkową należy rozumieć całkowitą kwotę, jaką w celu uzyskania wdanym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, wwarunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju. Dopiero w przypadku, gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową, w odniesieniu do towarów, rozumie się kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy (art. 2 pkt 27b ustawy o VAT).

Reasumując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przez cenę nabycia o której mowa w art. 29 ust. 10 ustawy o VAT, należy rozumieć cenę zaktualizowaną na moment dokonania nieodpłatnego przekazania danej rzeczy, odpowiadającą wartości, za którą podatnik nabyłby daną rzecz na rynku w momencie dokonania tego nieodpłatnego przekazania (wartość rynkowa nabycia).

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) (por. wyrok TSUE z 8 maja 2013 r., sygn. C-142/12) (przedmiotowy wyrok dotyczył przypadku, gdy podatnik zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże jego tezy znajdują pełne zastosowanie również w analizowanej sytuacji).

W tym wyroku TSUE przedstawił pogląd, zgodnie z którym: „Artykuł 74 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwia się on przepisowi prawa krajowego, zgodnie z którym w przypadku zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podstawą opodatkowania czynności jest wartość rynkowa towarów istniejących w dniu tego zaprzestania, chyba że ta wartość odpowiadała w praktyce pozostałej wartości rzeczonych towarów w tamtym momencie i tym samym uwzględnione są zmiany wartości tych towarów między datą ich nabycia a datą zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu”.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych (WSA w Warszawie w wyroku z 4 lutego 2011 r., sygn. III SA/Wa 1316/10) oraz w praktyce organów podatkowych (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 31 sierpnia 2012 r., sygn. IPPP2/443-602/12-2/MM).

W związku z powyższym należy mieć na uwadze, że w chwili obecnej, jako podstawę opodatkowania w przypadku dokonywanych nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od produktów dostępnych w sprzedaży, Wnioskodawca przyjmuje wartość towaru określoną w momencie jego nieodpłatnego przekazywania klientom. Wartość ta stanowi równowartość ceny za jaką Wnioskodawca nabył towar, powiększonej następnie o przeciętną marżę. Tym samym, w odniesieniu do wyżej wymienionych nieodpłatnych przekazań, podstawa opodatkowania odpowiada wartości rynkowej towarów będących przedmiotem sprzedaży.

Jednocześnie jednak Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawę opodatkowania przy nieodpłatnych przekazaniach towarów nie różniących się od produktów dostępnych w sprzedaży powinna stanowić wyłącznie cena nabycia poszczególnych towarów przez Wnioskodawcę, ale bez jej powiększania o przeciętną marżę uzyskiwaną ze sprzedaży produktów tego samego rodzaju.

Cena nabycia powinna być w analizowanym przypadku rozumiana jako cena zaktualizowana na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru. Przez powyższe należy, w opinii Wnioskodawcy, rozumieć cenę, jaką Wnioskodawca zapłaciłby Spółce-Matce za przekazywany towar w dniu jego nieodpłatnego przekazania (tj. cenę odpowiadającą wartości rynkowej nabycia tego towaru), a nie cenę odpowiadającą wartości rynkowej towarów będących przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, dokonując nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od produktów dostępnych w sprzedaży Wnioskodawca nie ma obowiązku powiększania ceny ich nabycia o przeciętną marżę, albowiem w takim przypadku podstawa opodatkowania odpowiadałaby wartości rynkowej towarów będących przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co nie znajduje żadnego uzasadnienia w przedstawionych powyżej przepisach ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 3 ustawy – jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do treści art. 29 ust. 4 ustawy – podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Powołane wyżej przepisy art. 29 ust 1-4 ustawy, wyrażają generalną zasadę określania podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, jak stanowi art. 29 ust. 10 ustawy – w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy ma miejsce nieodpłatna dostawa towarów spełniająca warunki dla zrównania jej z dostawą odpłatną podlegającą opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru określone w momencie dostawy towaru, tj. w momencie jego przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru, lecz skorygowana na dzień, w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż towarów. Jednocześnie zdarzają się sytuacje, że Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje towary, które nie różnią się od dostępnych w sprzedaży produktów przez siebie oferowanych. Towary będące przedmiotem nieodpłatnych przekazań są nabywane przez Wnioskodawcę od Spółki-Matki, posiadającej siedzibę na terytorium Włoch. Z tego tytułu Wnioskodawca rozpoznaje na gruncie VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Przedmiotowe towary nie spełniają definicji próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje wyżej wymienione towary np. w ramach tzw. „budżetu wymian”, czyli w sytuacji gdy dochodzi do wymiany towaru niepełnowartościowego (np. wymiana towaru przeterminowanego, bądź z kończącym się terminem ważności, wymiana towarów zniszczonych). Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje towary również przedstawicielom handlowym, celem przedstawienia bądź wydania tych towarów potencjalnym i obecnym klientom. Towary te są również przez Wnioskodawcę przekazywane w celu degustacji nowych produktów, w celach marketingowych, bądź na szkolenia produktowe dla klientów Wnioskodawcy. W chwili obecnej, dokonując nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, kwalifikuje on wyżej wymienione nieodpłatne przekazania jako czynności podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jako podstawę opodatkowania w odniesieniu do opisanych powyżej nieodpłatnych przekazań towarów, Wnioskodawca przyjmuje cenę nabycia poszczególnych towarów od Spółki-Matki, powiększoną o przeciętną marżę uzyskiwaną ze sprzedaży produktów tego samego rodzaju.

Przy nabyciu przedmiotowych towarów Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w odniesieniu do dokonywanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów, które to czynności Zainteresowany, w świetle art. 7 ust. 2 ustawy, kwalifikuje jako podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania, ustalaną na podstawie art. 29 ust. 10 ustawy, jest/będzie cena nabycia poszczególnych towarów od Spółki-Matki, rozumianą jako cena zaktualizowana na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru, czyli cena jaką Wnioskodawca zapłaciłby Spółce-Matce za nabyty towar w dniu jego nieodpłatnego przekazania.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności uznania nieodpłatnych przekazań towarów nie różniących się od dostępnych w sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.