Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-695/13/AW
z 11 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 października 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanej działki gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanej działki gruntu.

W złożonym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza dokonać sprzedaży działki gruntu stanowiącej jej własność. Przedmiotowa działka jest niezabudowana. Teren, na którym się znajduje, nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki tej nie wydano również decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z wpisem do ewidencji gruntów i budynków, oznaczona jest symbolem "B", tj. tereny mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy sprzedaż niezabudowanej działki gruntu, ujętej w ewidencji gruntów jako teren mieszkaniowy (symbol "B"), nieobjętej miejscowym planem zagospodarowania oraz decyzją o warunkach zabudowy, które to dokumenty przeznaczałyby tę działkę pod zabudowę, jest zwolniona od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż niezabudowanej działki gruntu, dla której brak jest planu i decyzji o warunkach zabudowy, oznaczonej w ewidencji gruntów jako teren mieszkaniowy, jest zwolniona od podatku zgodnie z art. 49 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Gmina wskazała, że na podstawie znowelizowanego od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Artykuł 2 pkt 33 tej ustawy definiuje tereny budowlane jako grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Stwierdziła, że w świetle przywołanych regulacji prawnych przyjąć można, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. o tym, czy dana działka gruntu jest terenem budowlanym rozstrzyga wyłącznie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub też - w razie jego braku - decyzja o warunkach zabudowy. Ustawodawca dokonując nowelizacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zdecydował, że dla ustalenia przeznaczenia terenu (teren przeznaczony pod zabudowę lub przeznaczony na inne cele) nie ma znaczenia kwalifikacja tego terenu w ewidencji gruntów i budynków. Gmina podniosła, że w piśmiennictwie wskazuje się, że pojęcie „tereny budowlane” zawarte w art. 2 pkt 33 ustawy zastąpiło dotychczas używane określenie „tereny budowlane i tereny przeznaczone pod zabudowę”. Z przedmiotowej definicji wynika, że tereny przeznaczone pod zabudowę to tereny, dla których ustalono określone przeznaczenie w planie miejscowym bądź dla których wydano decyzję o warunkach zabudowy. Nie ma znaczenia natomiast w jaki sposób teren jest sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków. Nawet jeśli teren będzie w ewidencji ujęty przykładowo jako tereny zabudowane i zurbanizowane, to nie będzie on terenem przeznaczonym pod zabudowę (A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Komentarz LEX 2013 ).

Gmina podniosła, że w orzecznictwie oraz doktrynie prawa podatkowego podkreśla się pierwszeństwo wykładani gramatycznej przy interpretacji przepisów podatkowych. Literalne brzmienie art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazuje, że dla kwalifikacji gruntu nie ma znaczenia zapis dotyczący tego gruntu w ewidencji gruntów i budynków. Zakładać należy także racjonalność działania ustawodawcy. Skoro ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy usunął ogólny zapis o „terenach przeznaczonych pod zabudowę” i wprowadził zapis o „terenach budowlanych”, które to pojęcie zdefiniował następnie w art. 2 pkt 33 ustawy, to przyjąć należy, że jego zamiarem było klasyfikowanie terenów pod zabudowę jedynie w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i decyzję o warunkach zabudowy. Brak jest zatem podstaw do sięgania przy ustalaniu zakresu zwolnienia od podatku do zapisów ewidencji gruntów i budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.