INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż przekąsek z przeznaczeniem do spożycia „na wynos” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 20121 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż przekąsek z przeznaczeniem do spożycia „na miejscu”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sieci kawiarni na terenie całej Polski, w których dokonuje sprzedaży napojów, przede wszystkim kawy i mieszanek kawowych oraz drobnych przekąsek słodkich (ciastka, bułeczki, croissanty) i słonych (kanapki, wrap’y, quiche itp.) na miejscu lub na wynos. Klient wybiera pomiędzy zakupem napoju lub przekąski do spożycia na miejscu, a zakupem na wynos - deklarując ten wybór już w momencie składania zamówienia przy kasie. Dokonanie przez klienta wyboru zakupu na wynos jest odpowiednio odnotowane w momencie ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej.

W przypadku zadeklarowania chęci spożycia danego produktu na miejscu, oprócz samego napoju lub przekąski klient otrzymuje takie świadczenia jak możliwość skorzystania z infrastruktury zapewnianej przez Spółkę (m.in. klimatyzowanego lokalu, krzesła lub fotelu, stolików, toalet, gazet codziennych i książek, sztućców oraz porcelanowych naczyń). Ponadto, spożywając na miejscu klient ma możliwość konsumpcji w miłej atmosferze stworzonej dzięki odpowiedniemu wystrojowi restauracji oraz muzyce. Natomiast w przypadku zakupu napoju lub przekąski na wynos (zgodnie z wyraźną deklaracją klienta, co do takiego zakupu), otrzymuje on napój w plastikowym kubku, natomiast przekąskę w oryginalnym opakowaniu (zazwyczaj pudełko lub karton), ewentualnie w papierowej torebce. Ponadto pracownicy restauracji pakują zakupione napoje/przekąski do papierowych toreb z uchwytami, umożliwiających ich wygodne przenoszenie. W celu stabilizacji napojów używane są podstawki na kubki. W przypadku zakupu na wynos, klient nie korzysta z usług świadczonych przy konsumpcji na miejscu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z dnia 13 grudnia 2011 r. - dotyczącej stanu faktycznego oraz dotyczącej zdarzenia przyszłego (dalej: Interpretacje), potwierdził, że sprzedaż przez Spółkę napojów i przekąsek na wynos, w sposób opisany powyżej, należy traktować jako dostawę towarów, opodatkowaną według stawki VAT właściwej dla danego towaru. Dlatego w dalszej części wniosku, Spółka traktuje sprzedaż w systemie „na wynos” jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji:

• sprzedaż na miejscu opodatkowana jest stawką VAT 8% jako usługa gastronomiczna, za wyjątkiem sprzedaży produktów określonych w poz. 7 załącznika nr 1 Rozporządzenia, wykonawczego (kawa i herbata wraz z dodatkami, napoje alkoholowe, napoje bezalkoholowe gazowane, wody mineralne, towary w stanie nieprzetworzonym, podlegające opodatkowaniu stawką VAT 23% i inne, tam wymienione),
• sprzedaż na wynos, jako dostawa towarów, opodatkowana jest stawką VAT właściwą dla sprzedawanego towaru.
  
  

1. Sprzedaż wyrobów ciastkarskich i ciastek na miejscu i na wynos
   1. Przekąski sprzedawane przez Spółkę
      W ofercie prowadzonych przez Spółkę kawiarni znajdują się m.in. następujące słodkie przekąski:
      • bułeczka z jabłkiem i cynamonem,
      • bułeczka z serkiem,
      • ciastko francuskie z czekoladą,
      • croissant,
      • croissant z masłem i dżemem,
      • muffin czekoladowo-kremowy,
      • muffin czekoladowy,
      • muffin jagodowy,
      • niskotłuszczowy muffin brzoskwiniowo-malinowy,
      • muffin cytrynowo-pomarańczowy,
      • muffin z orzechami i rodzynkami,
      • bułeczka cynamonowa,
      • donut jabłkowy,
      • donut czekoladowy,
      • ciasto cytrynowe,
      • tort royal,
      • szarlotka,
      • ciasto śliwkowe,
      • ciasto marchewkowe,
      • ciasto czekoladowe,
      • strudel jabłkowy,
      • bułeczka czekoladowa,
      • sernik,
      • espresso brownie,
      • bajgie.
      Spółka nie wyklucza, że w przyszłości prowadzić będzie również sprzedaż innych słodkich przekąsek, w tym wyrobów ciastkarskich i ciastek, o charakterze zbliżonym do powyżej wymienionych produktów.
   2. Klasyfikacja przedmiotowych przekąsek
      Zgodnie z art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), towary lub usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Stosownie do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11; dalej: komunikat GUS), zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy zasadniczo do obowiązków producenta, bowiem posiada on wszystkie niezbędne informacje, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.
      Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka dokonała klasyfikacji sprzedawanych przez siebie przekąsek, wymienione w punkcie 1a) opisu stanu faktycznego, do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „ Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”.
      Ponadto, uwzględniając, że zakres rzeczowy większości grupowań PKWiU jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji określonych w Załączniku 1 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE. L. Nr 256.1 z późn. zm.; dalej: CN), co oznacza, że każde grupowanie PKWiU odpowiada całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN, Spółka dokonała klasyfikacji przedmiotowych przekąsek do pozycji 1905 90 60 CN „Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - Pozostałe - Pozostałe - Pozostałe - Z dodatkiem środka słodzącego.”
      Zgodnie z powiązaniami pomiędzy Nomenklaturą Scaloną, a PKWiU, klasyfikacja towarów do pozycji 1905 90 60 CN odpowiada grupowaniu PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”.
   3. Sposób sprzedaży przedmiotowych przekąsek na wynos
      Przekąski nabywane są przez Spółkę u poddostawców, jako produkty gotowe, zamrożone i pokrojone na porcje. Dostawcy umieszczają na produktach datę minimalnej trwałości produktu zamrożonego, przechowywanego w warunkach chłodniczych (powyżej 45 dni). Przed sprzedażą każdy produkt jest rozpakowany, rozmrażany i wyeksponowany do sprzedaży w odpowiedniej temperaturze. Spółka otrzymuje od producentów przekąsek informacje, co do terminu przydatności do spożycia wyrobów po rozmrożeniu (termin ten wynosi w analizowanym przypadku od 12 do 72 godzin i nigdy nie przekracza 45 dni). Dokumentacja dostarczana przez producenta może również zawierać wyniki badań przechowalniczych, na podstawie których Spółka może samodzielnie określić ten termin. Konieczność określenia terminu przydatności do spożycia przekąsek rozmrożonych, jako produktów niekonserwowanych, a więc nietrwałych mikrobiologicznie, wynika z odrębnych przepisów, tj. przepisów krajowych i wspólnotowych, dotyczących bezpieczeństwa żywności i jakości handlowej środków spożywczych wprowadzanych do obrotu (w tym przepisów Dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz.U. UE L z 2000 r. Nr 109, poz. 29 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225 z późn. zm.)).
      W trakcie sprzedaży termin przydatności do spożycia jest kontrolowany a produkty, które nie zostały sprzedane przed upływem tego terminu, są wycofane ze sprzedaży i odpowiednio zutylizowane. Klienci kupujący przekąski na wynos otrzymują je w oryginalnym opakowaniu (pudełko lub karton) lub w papierowej torebce. Ponadto pracownicy restauracji pakują zakupione przekąski do papierowych toreb z uchwytami, umożliwiających ich wygodne przenoszenie.
   4. Sposób sprzedaży przekąsek w ramach usługi gastronomicznej (na miejscu)
      Przekąski nabywane są przez Spółkę u poddostawców, jako produkty gotowe, zamrożone i pokrojone na porcje. Przed sprzedażą każdy produkt jest rozpakowany, rozmrażany i wyeksponowany do sprzedaży w odpowiedniej temperaturze. Klienci decydujący się na spożycie danego produktu na miejscu otrzymują uprzednio rozmrożoną przekąskę na porcelanowym talerzu wraz ze sztućcami. Na życzenie klienta przekąska może zostać również podgrzana Ponadto, obsługa restauracji dekoruje niektóre dania, dodając do nich bitą śmietanę lub sos.
2. Sprzedaż naparów w ramach usługi gastronomicznej (na miejscu)
   1. Napary sprzedawane przez Spółkę
      W zakresie świadczonej usługi gastronomicznej Spółka prowadzi sprzedaż m.in. następujących naparów owocowych oraz ziołowych:
      • napar z rumianku,
      • napar z liści mięty,
      • napar z liści rooibos,
      • napar z suszonego hibiskusa.
      Wymienione napary nie zawierają w swoim składzie liści herbaty. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości prowadzić będzie również sprzedaż innych naparów o charakterze zbliżonym do wyżej wymienionych produktów.
      Klient, który zamawia do spożycia na miejscu jedną z wymienionych pozycji, otrzymuje sporządzony napar przygotowany przez pracownika kawiarni poprzez zalanie torebki z suszonymi ziołami/ owocami wodą o określonej temperaturze i usunięcie torebki po uzyskaniu pożądanej mocy naparu. Klient, otrzymuje gotowy do wypicia gorący napój, który podawany jest w porcelanowym kubku. Cukier oraz inne dodatki umieszczone są na specjalnym stoliku do dyspozycji gości.
   2. Klasyfikacja naparów sprzedawanych przez Spółkę
      Spółka dokonuje klasyfikacji sprzedawanych naparów, w zależności od rodzaju rośliny, z której napar jest przygotowywany, do grupowania PKWiU 10.83.15 „Napary ziołowe” lub do grupowania PKWiU 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż na wynos przekąsek wskazanych w punkcie 1a) opisu zdarzenia przyszłego, podlegających klasyfikacji do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże” o terminie przydatności do spożycia nieprzekraczającym po rozmrożeniu 45 dni, podlega opodatkowaniu stawką VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy: dostawa przekąsek wskazanych w punkcie 1a) opisu zdarzenia przyszłego, podlegających klasyfikacji do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże” o terminie przydatności do spożycia nieprzekraczającym po rozmrożeniu 45 dni, podlega opodatkowaniu stawką VAT 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Uzasadnienie

1. Uwagi ogólne

Zgodnie z uzyskanymi przez Spółkę Interpretacjami, sprzedaż produktów na wynos stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki VAT odpowiedniej dla towaru będącego przedmiotem dostawy. Natomiast na podstawie poz. 32 załącznika nr 3 ustawy o VAT, dla wyrobów klasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”, których termin przydatności do spożycia lub data minimalnej trwałości) oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami nie przekracza 45 dni, obowiązuje stawka VAT w wysokości 8%.

Na podstawie art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Natomiast art. 98 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347; dalej: Dyrektywa VAT), wskazuje, iż w celu precyzyjnego określenia zakresu poszczególnych kategorii towarów i usług, podlegających opodatkowaniu stawką obniżoną, państwa członkowskie mogą stosować nomenklaturę scaloną. W konsekwencji, dla zastosowania właściwej stawki VAT w odniesieniu do dostawy przedmiotowych towarów istotna jest prawidłowa klasyfikacja do odpowiedniego grupowania PKWiU/pozycji CN.

Stosownie do komunikatu GUS, zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy zasadniczo do obowiązków producenta, bowiem posiada on wszystkie niezbędne informacje, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć produkt, producent lub usługodawca może zwrócić się o pomoc do właściwej jednostki określonej w komunikacie Prezesa GUS w sprawie udzielania informacji dotyczącej standardów klasyfikacyjnych, tj. Ośrodka Interpretacji i Standardów Klasyfikacyjnych przy Urzędzie Statystycznym w Łodzi. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka dokonała samodzielnej klasyfikacji towarów będących przedmiotem obrotu, na podstawie informacji uzyskanych od poddostawców.

2. Klasyfikacja sprzedawanych przez Spółkę przekąsek

1. Ogólne zasady dokonywania klasyfikacji
   Zgodnie z pkt 7.2 zasad metodycznych PKWiU przy ustalaniu właściwego grupowania PKWiU, do którego zalicza się określony produkt, należy kierować się zasadami budowy i logiki struktury PKWiU. W szczególności, przy zaliczaniu produktów do określonego grupowania PKWiU należy posługiwać się:
   • zasadami metodycznymi PKWiU,
   • nazwami grupowań końcowych PKWiU,
   • wyjaśnieniami i wskazówkami zawartymi w osobnych wydawnictwach: „Wyjaśnienia do Taryfy Celnej” wydanymi rozporządzeniem Ministra Finansów oraz „Noty wyjaśniające do Nomenklatury Scalonej Wspólnot Europejskich” publikowanymi w Dzienniku Urzędowym UE seria C,
   • ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)
   przy czym wszystkie wymienione wyżej elementy mają dla ustalenia zakresu rzeczowego grupowań PKWiU jednakową moc stanowiącą.
   Zgodnie z pkt 6.2 zasad metodycznych PKWiU każde grupowanie jest jednocześnie określone (identyfikowane) przez jego symbol i nazwę. Przy czym podstawową funkcją nazwy grupowania jest określenie zakresu tego grupowania. Zakres rzeczowy większości grupowań, obejmujących wyroby, jest określony zakresem rzeczowy odpowiednich pozycji CN, to znaczy, że każde grupowanie PKWiU odpowiada całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN. Ponadto, zgodnie z pkt 7.5 zasad metodycznych PKWiU 2008, ze względu na ścisłe z uzależnienie zakresów rzeczowych grupowań PKWiU od Nomenklatury Scalonej (CN), przy zaliczeniu wyrobów do poszczególnych grupowań PKWiU należy stosować „Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)”.
   Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wyszła od klasyfikacji przedmiotowych przekąsek według CN, a następnie dokonała odniesienia wyników tej analizy na grunt PKWiU.
2. Klasyfikacja CN
   W opinii Spółki, klasyfikacji przedmiotowego produktu można dokonać na podstawie pierwszej ogólnej reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN), zgodnie z którą do celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalać przede wszystkim zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów.
   Biorąc pod uwagę charakterystykę oraz skład przedmiotowych produktów Spółka dokonała klasyfikacji przekąsek do grupowania CN 1905 90 60 „Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby cukiernicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - Pozostałe - Pozostałe - Pozostałe - Z dodatkiem środka słodzącego.” Zgodnie z uwagą (A) Not wyjaśniających do pozycji 1905 „Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby”, niniejsza pozycja obejmuje wszystkie wyroby piekarnicze. Najbardziej powszechnymi składnikami tych wyrobów są mąki zbożowe, środki spulchniające i sól, ale mogą one zawierać również inne składniki, takie jak: gluten, skrobia, mąka z warzyw strączkowych, ekstrakt słodowy lub mleko, nasiona takie jak: mak, kminek lub anyż, cukier, miód, jaja, tłuszcze, ser, owoce, kakao w dowolnej ilości, mięso, ryby, polepszacze piekarskie itd. W szczególności, pozycja ta obejmuje „produkty cukiernicze, ciasta i ciastka, zawierające składniki takie jak mąka, skrobie, masło lub inne tłuszcze, cukier, mleko, śmietanka, jaja, kakao, czekolada, kawa, miód, owoce, likiery, winiaki, albumina, ser, mięso, ryby, substancje aromatyczne, drożdże lub inne środki spulchniające.”
   Przekąski wymienione w punkcie 1a) opisu zdarzenia przyszłego są wyrobami piekarniczymi, zawierającymi mąkę zbożową, tłuszcz (powyżej 5%) oraz cukier (powyżej 5%), a także inne substancje (takie jak mleko, jaja, drożdże, substancje spulchniające) oraz dodatki smakowe (czekolada, owoce, kakao, substancje aromatyczne). W konsekwencji, w opinii Spółki, podlegają one klasyfikacji do pozycji CN 1905 90 60 „Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - Pozostałe - Pozostałe - Pozostałe - Z dodatkiem środka słodzącego.”
   Prawidłowość tej klasyfikacji znajduje potwierdzenie w następujących wiążących informacjach taryfowych (dalej: WIT), dotyczących produktów zbliżonych pod względem składu do wyrobów sprzedawanych przez Spółkę, a zakwalifikowanych przez właściwe organy celne do pozycji CN 1905 90 60:
   • WIT z dnia 19 października 2011 r. wydany przez Dyrektora Izby Celnej w Warszawie, o numerze PL-WIT- 2011-0 1111 dotyczący produktu zbliżonego do sprzedawanego przez Spółkę sernika,
   • WIT z dnia 20 października 2011 r. wydany przez Direction Generale des Douanes et Droits Indirect, o numerze FR-PRO-2011-006483 dotyczący produktu zbliżonego do sprzedawanego przez Spółkę brownie,
   • WIT z dnia 12 sierpnia 2011 r. wydany przez Hauptzollamt Harinoyer, o numerze DE12431/09-1 dotyczący produktu zbliżonego do sprzedawanych przez Spółkę muffinów,
   • WIT z dnia 11 czerwca 2007 r. wydany przez Direction Generale des Douanes et Droits Indirect, o numerze FR-E4-2007-002587 dotyczący produktu zbliżonego do sprzedawanej przez Spółkę szarlotki,
   • WIT z dnia 11 lipca 2009 r. wydany przez Direction Generale des Douanes et Droits Indirect, o numerze FRE4-2009-001985, dotyczący produktu podobnego do sprzedawanego przez Spółkę ciasta cytrynowego,
   • WIT z dnia 9 czerwca 2006 r. wydany przez Dyrektora Izby Celnej w Warszawie, o numerze PL-WIT-2006- 00334, dotyczący produktu zbliżonego do sprzedawanych przez Spółkę croissantów.
3. Klasyfikacja PKWiU
   Z powiązań pomiędzy Nomenklaturą Scaloną a PKWiU wynika, że pozycji CN 1905 90 60 „Chleb, bulki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - Pozostałe - Pozostałe - Pozostałe - Z dodatkiem środka słodzącego” odpowiada grupowanie PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże. Zgodnie z wyjaśnieniami publikowanymi na stronie GUS (www.stat.goy.pl), grupowanie to obejmuje „ciasta, ciastka, placki, tarty, naleśniki, cr#232;pes, paszteciki itp. świeże wyroby piekarskie, nawet bez dodatku środka słodzącego.”
   Z uwagi na brak definicji „wyrobów świeżych” w PKWiU 2008, Spółka odwołała się do definicji słownikowej. Według Współczesnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją prof. Bogusława Dunaja, wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007, „świeży (zwykle o produktach, przedmiotach nietrwałych) oznacza taki, który nie stracił jeszcze swoich walorów smakowych, zapachowych itp. nie zepsuł się, nie zeschnął, nie zwiądł, o artykułach spożywczych; nieprzetworzony, niekonserwowany, w stanie naturalnym, surowy.” Z kolei, posiłkując się definicją Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwa Naukowego PWN, Warszawa 2008, słowo „konserwacja” oznacza przetwarzanie żywności w celu nadania jej większej trwałości. O świeżości produktu decyduje zatem technologia wyrobu, mająca bezpośredni wpływ na stopień jego przetworzenia. Przy produkcji przekąsek sprzedawanych przez Spółkę nie używa się środków konserwujących ani nie stosuje się procesów przetwarzania, sztucznie przedłużających trwałość wyrobu. Jedyną metodą przedłużenia terminu przydatności, stosowaną przez poddostawców jest mrożenie produktów. Spółka jednakże sprzedaje rozmrożone produkty, których przydatność do spożycia jest nie dłuższa niż 72 godziny.
   Stanowisko Spółki, co do rozumienia określenia „świeży” w odniesieniu do wyrobów ciastkarskich, znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładem może być interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 19 sierpnia 2010 sygn. LPPP3-443-531/10-4/JF, która stanowi, iż: „(...) zgodnie z przyjętymi przez Spółkę kryteriami technologii wytworzenia (polegającymi na braku stosowania konserwantów – „Wyroby zachowują świeżość w wyniku zastosowania naturalnych procesów wypieku bez zastosowania dodatkowych sztucznych i aktywnie działających substancji”), wyroby Spółki należy zaliczyć do wyrobów świeżych i tym samym nie będzie ich można zaliczyć do wyrobów o przedłużonej trwałości”. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 sierpnia 2010 r., sygn. ILPP1/443-603/10-2/MK podzielił stanowisko Spółki, iż: ”wyroby te uznane są za „świeże”, gdyż wytwarzane są w sposób, który nie dopuszcza sztucznego przedłużenia ich trwałości”.
   Biorąc zatem pod uwagę, iż w produkcji wyrobów sprzedawanych przez Spółkę nie wykorzystuje się substancji służących do sztucznego przedłużania trwałości, sprzedawane przez nią przekąski opisane w punkcie 1a) podlegają klasyfikacji do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”.

3. Termin przydatności do spożycia

Należy zauważyć, że środki wprowadzone do obrotu muszą spełniać określone warunki prawa żywnościowego oraz kryteria dotyczące ich jakości handlowej (w tym kryteria mikrobiologiczne), a ponadto powinny być należycie oznakowane, aby zapewnić konsumentowi pełną i zgodną z prawdą informację o produkcie, w tym wskazówki co do terminu przed upływem którego producent gwarantuje zgodność właściwości produktu spożywczego z obowiązującymi normami. Termin ten może być oznaczony przy użyciu daty minimalnej trwałości, a w przypadku środków spożywczych, które z mikrobiologicznego punktu widzenia są szybko psujące się - terminu przydatności do spożycia. Zasady te znajdują odzwierciedlenie zarówno w odpowiednich przepisach wspólnotowych, jak i krajowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. U. UE L z 2000 r., Nr 109, poz. 29 z późn. zm.) data minimalnej trwałości środka spożywczego jest datą, do której środek spożywczy zachowuje swoje szczególne właściwości, gdy jest właściwie przechowywany. Z kolei na podstawie art. 10 ust. 1 powyższej Dyrektywy „W przypadku środków spożywczych, które z mikrobiologicznego punktu widzenia są szybko psujące się i z tego względu już po krótkim czasie mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, datę minimalnej trwałości zastępuje się ”. Podobnie zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225 z późn. zm.; dalej: ustawa o bezpieczeństwie żywności) data minimalnej trwałości to „(...) data, do której prawidłowo przechowywany środek spożywczy zachowuje swoje właściwości; data powinna być poprzedzona określeniem albo określeniem , natomiast zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 47 ustawy o bezpieczeństwie żywności, termin przydatności do spożycia to „(...) termin, po upływie którego środek spożywczy traci przydatność do spożycia; termin ten jest podawany w przypadku, środków spożywczych nietrwałych mikrobiologicznie, łatwo psujących się; data powinna być poprzedzona określeniem (należy spożyć do:)”.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, sprzedawane przez Spółkę wyroby dostarczane są przed poddostawców w formie mrożonej. Przed sprzedażą każdy produkt jest rozpakowywany i rozmrażany w warunkach chłodniczych lub w temperaturze pokojowej, a następnie wyeksponowany, w zależności od typu produktu, w temperaturze pokojowej lub w temperaturze obniżonej. Data minimalnej trwałości produktu oznaczana przez poddostawców na opakowaniach jest dłuższa niż 45 dni. Data ta ma jednak zastosowanie jedynie do produktu zamrożonego i nie można jej odnosić do wyrobów po rozmrożeniu, oferowanych przez Spółkę. Z kolei termin przydatności do spożycia produktów rozmrożonych, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 7 ustawy o bezpieczeństwie żywności, określony przez producenta, wynosi od 12 do 72 godzin. Niesprzedane produkty, które przekroczą odpowiadający im termin przydatności do spożycia są przez Spółkę wycofywane ze sprzedaży. Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. Nr 137, poz. 966 z późn. zm.), Spółka nie jest zobowiązana do znakowania sprzedawanych produktów, gdyż wydaje je bez opakowania lub pakuje na miejscu.

Jednakże to termin przydatności do spożycia przekąski po rozmrożeniu, określony przez jej producenta, stanowi w opinii Spółki termin przydatności do spożycia, o którym mowa w odrębnych przepisach - w rozumieniu poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

4. Stanowisko organów podatkowych

Możliwość stosowania do podobnych wyrobów ciastkarskich 8% stawki VAT były już przedmiotem analizy Ministra Finansów. Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje potwierdzenie min. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 czerwca 2011 r. (sygn. ITPP1/443-485/11/TS). Przedmiotowa interpretacja dotyczyła sytuacji, w której podatnik nabywał świeże wyroby ciastkarskie od krajowych i zagranicznych dostawców. Wyroby te dostarczane były do miejsc sprzedaży podatnika w postaci zamrożonej, a następnie umieszczane w ladach chłodniczych, gdzie ulegały rozmrożeniu. Wnioskodawca nie był zobowiązany do umieszczania na swoich wyrobach terminu przydatności do spożycia, jednak w przypadku rozmrożonych wyrobów wynosił on kilka dni. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wyjaśnił, iż „(...) umieszczając przy symbolu PKWiU 10.71.12.0 oznaczenie „ex„ ustawodawca zdecydował o zawężeniu stosowania stawki preferencyjnej wyłącznie do wyrobów ciastkarskich i ciastek, które spełniają konkretny warunek związany z ich terminowością (oznaczenie zgodnie z odrębnymi przepisami określoną datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia). W ten sposób w odniesieniu do regulacji prawnych sprzed dnia 1 stycznia 2011 r. zostało doprecyzowane pojęcie <świeże>” a następnie wskazał, że (...) zawarte w pytaniu 1) wyroby zamrożone nie spełniają tego warunku. Ich termin przydatności do spożycia przekracza 45 dni (14 dni) co oznacza, że ich sprzedaż od dnia 1 stycznia 2011 r. należy opodatkować stawką podstawową 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku wyrobów Spółki rozmrożonych (pytanie 2), jako wymienionych w poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy, od 1 stycznia 2011 r. przy ich sprzedaży należy zastosować stawkę podatku obniżoną 8% na mocy art. 41 ust. 2 ustawy”.
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 maja 2011 r. (sygn. IPPP1-443-442/11-2/EK) dotycząca sytuacji, w której podatnik w ramach prowadzonej działalności sprzedaje ciastka typu muffin. Ciastka te są zamrażane po zakończeniu procesu produkcyjnego. Następnie, część z nich poddawana jest rozmrożeniu i sprzedawana finalnym odbiorcom. Rozmrożone produkty cechują się kilkudniowym terminem przydatności do spożycia. Według Wnioskodawcy wyroby te podlegają 8% stawce VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w zakresie rozmrożonych wyrobów, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, wskazując iż ,,(...) sprzedaż przez Wnioskodawcę wyrobów ciastkarskich, sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 10.71.12.0, tj. „wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże, których data minimalnej trwałości oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami wyłącznie termin przydatności do spożycia, termin ten również nie przekracza 14 dni, a w przypadku oznaczania tych towarów zgodnie z odrębnymi przepisami wyłącznie terminem przydatności do spożycia, termin ten również nie przekracza 14 dni”, podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%. Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zgodnie z odrębnymi przepisami nie jest zobowiązany przy sprzedaży Wyrobów do wskazywania terminu przydatności do spożycia bądź daty minimalnej trwałości, niemniej jednak z uwagi, iż Wyroby sprzedawane są bez opakowania, jako wyroby świeże, ich termin przydatności do spożycia/data minimalnej trwałości w praktyce wynosi maksymalnie dwa, trzy dni”.
  
  

5. Podsumowanie

Biorąc pod uwagę klasyfikację przekąsek sprzedawanych przez Spółkę do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże” oraz termin ich przydatności do spożycia, który nie przekracza po rozmrożeniu 45 dni, Spółka stoi na stanowisku, iż przekąski opisane w punkcie 1a) zdarzenia przyszłego, podlegają opodatkowaniu stawką VAT 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż przekąsek z przeznaczeniem do spożycia „na wynos”. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został rozpatrzony w interpretacjach indywidualnych z dnia 5 czerwca 2012 r. znak: ILPP2/443 -253/12-2/AKr, ILPP2/443-253/12-4/AKr, ILPP2/443-253/12-5/AKr, ILPP2/443-253/12-6/AKr i ILPP2/443-253/12-7/AKr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.