INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż naparów ziołowych i owocowych z przeznaczeniem do spożycia „na miejscu” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 20121 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż naparów ziołowych i owocowych z przeznaczeniem do spożycia „na miejscu”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sieci kawiarni na terenie całej Polski, w których dokonuje sprzedaży napojów, przede wszystkim kawy i mieszanek kawowych oraz drobnych przekąsek słodkich (ciastka, bułeczki, croissanty) i słonych (kanapki, wrap’y, quiche itp.) na miejscu lub na wynos. Klient wybiera pomiędzy zakupem napoju lub przekąski do spożycia na miejscu, a zakupem na wynos - deklarując ten wybór już w momencie składania zamówienia przy kasie. Dokonanie przez klienta wyboru zakupu na wynos jest odpowiednio odnotowane w momencie ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej.

W przypadku zadeklarowania chęci spożycia danego produktu na miejscu, oprócz samego napoju lub przekąski klient otrzymuje takie świadczenia jak możliwość skorzystania z infrastruktury zapewnianej przez Spółkę (m.in. klimatyzowanego lokalu, krzesła lub fotelu, stolików, toalet, gazet codziennych i książek, sztućców oraz porcelanowych naczyń). Ponadto, spożywając na miejscu klient ma możliwość konsumpcji w miłej atmosferze stworzonej dzięki odpowiedniemu wystrojowi restauracji oraz muzyce. Natomiast w przypadku zakupu napoju lub przekąski na wynos (zgodnie z wyraźną deklaracją klienta, co do takiego zakupu), otrzymuje on napój w plastikowym kubku, natomiast przekąskę w oryginalnym opakowaniu (zazwyczaj pudełko lub karton), ewentualnie w papierowej torebce. Ponadto pracownicy restauracji pakują zakupione napoje/przekąski do papierowych toreb z uchwytami, umożliwiających ich wygodne przenoszenie. W celu stabilizacji napojów używane są podstawki na kubki. W przypadku zakupu na wynos, klient nie korzysta z usług świadczonych przy konsumpcji na miejscu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z dnia 13 grudnia 2011 r. - dotyczącej stanu faktycznego oraz dotyczącej zdarzenia przyszłego (dalej: Interpretacje), potwierdził, że sprzedaż przez Spółkę napojów i przekąsek na wynos, w sposób opisany powyżej, należy traktować jako dostawę towarów, opodatkowaną według stawki VAT właściwej dla danego towaru. Dlatego w dalszej części wniosku, Spółka traktuje sprzedaż w systemie „na wynos” jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji:

• sprzedaż na miejscu opodatkowana jest stawką VAT 8% jako usługa gastronomiczna, za wyjątkiem sprzedaży produktów określonych w poz. 7 załącznika nr 1 Rozporządzenia, wykonawczego (kawa i herbata wraz z dodatkami, napoje alkoholowe, napoje bezalkoholowe gazowane, wody mineralne, towary w stanie nieprzetworzonym, podlegające opodatkowaniu stawką VAT 23% i inne, tam wymienione),
• sprzedaż na wynos, jako dostawa towarów, opodatkowana jest stawką VAT właściwą dla sprzedawanego towaru.
  
  

1. Sprzedaż wyrobów ciastkarskich i ciastek na miejscu i na wynos
   1. Przekąski sprzedawane przez Spółkę
      W ofercie prowadzonych przez Spółkę kawiarni znajdują się m.in. następujące słodkie przekąski:
      • bułeczka z jabłkiem i cynamonem,
      • bułeczka z serkiem,
      • ciastko francuskie z czekoladą,
      • croissant,
      • croissant z masłem i dżemem,
      • muffin czekoladowo-kremowy,
      • muffin czekoladowy,
      • muffin jagodowy,
      • niskotłuszczowy muffin brzoskwiniowo-malinowy,
      • muffin cytrynowo-pomarańczowy,
      • muffin z orzechami i rodzynkami,
      • bułeczka cynamonowa,
      • donut jabłkowy,
      • donut czekoladowy,
      • ciasto cytrynowe,
      • tort royal,
      • szarlotka,
      • ciasto śliwkowe,
      • ciasto marchewkowe,
      • ciasto czekoladowe,
      • strudel jabłkowy,
      • bułeczka czekoladowa,
      • sernik,
      • espresso brownie,
      • bajgie.
      Spółka nie wyklucza, że w przyszłości prowadzić będzie również sprzedaż innych słodkich przekąsek, w tym wyrobów ciastkarskich i ciastek, o charakterze zbliżonym do powyżej wymienionych produktów.
   2. Klasyfikacja przedmiotowych przekąsek
      Zgodnie z art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), towary lub usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Stosownie do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11; dalej: komunikat GUS), zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy zasadniczo do obowiązków producenta, bowiem posiada on wszystkie niezbędne informacje, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.
      Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka dokonała klasyfikacji sprzedawanych przez siebie przekąsek, wymienione w punkcie 1a) opisu stanu faktycznego, do grupowania PKWiU 10.71.12.0 „ Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”.
      Ponadto, uwzględniając, że zakres rzeczowy większości grupowań PKWiU jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji określonych w Załączniku 1 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE. L. Nr 256.1 z późn. zm.; dalej: CN), co oznacza, że każde grupowanie PKWiU odpowiada całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN, Spółka dokonała klasyfikacji przedmiotowych przekąsek do pozycji 1905 90 60 CN „Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - Pozostałe - Pozostałe - Pozostałe - Z dodatkiem środka słodzącego.”
      Zgodnie z powiązaniami pomiędzy Nomenklaturą Scaloną, a PKWiU, klasyfikacja towarów do pozycji 1905 90 60 CN odpowiada grupowaniu PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże”.
   3. Sposób sprzedaży przedmiotowych przekąsek na wynos
      Przekąski nabywane są przez Spółkę u poddostawców, jako produkty gotowe, zamrożone i pokrojone na porcje. Dostawcy umieszczają na produktach datę minimalnej trwałości produktu zamrożonego, przechowywanego w warunkach chłodniczych (powyżej 45 dni). Przed sprzedażą każdy produkt jest rozpakowany, rozmrażany i wyeksponowany do sprzedaży w odpowiedniej temperaturze. Spółka otrzymuje od producentów przekąsek informacje, co do terminu przydatności do spożycia wyrobów po rozmrożeniu (termin ten wynosi w analizowanym przypadku od 12 do 72 godzin i nigdy nie przekracza 45 dni). Dokumentacja dostarczana przez producenta może również zawierać wyniki badań przechowalniczych, na podstawie których Spółka może samodzielnie określić ten termin. Konieczność określenia terminu przydatności do spożycia przekąsek rozmrożonych, jako produktów niekonserwowanych, a więc nietrwałych mikrobiologicznie, wynika z odrębnych przepisów, tj. przepisów krajowych i wspólnotowych, dotyczących bezpieczeństwa żywności i jakości handlowej środków spożywczych wprowadzanych do obrotu (w tym przepisów Dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz.U. UE L z 2000 r. Nr 109, poz. 29 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225 z późn. zm.)).
      W trakcie sprzedaży termin przydatności do spożycia jest kontrolowany a produkty, które nie zostały sprzedane przed upływem tego terminu, są wycofane ze sprzedaży i odpowiednio zutylizowane. Klienci kupujący przekąski na wynos otrzymują je w oryginalnym opakowaniu (pudełko lub karton) lub w papierowej torebce. Ponadto pracownicy restauracji pakują zakupione przekąski do papierowych toreb z uchwytami, umożliwiających ich wygodne przenoszenie.
   4. Sposób sprzedaży przekąsek w ramach usługi gastronomicznej (na miejscu)
      Przekąski nabywane są przez Spółkę u poddostawców, jako produkty gotowe, zamrożone i pokrojone na porcje. Przed sprzedażą każdy produkt jest rozpakowany, rozmrażany i wyeksponowany do sprzedaży w odpowiedniej temperaturze. Klienci decydujący się na spożycie danego produktu na miejscu otrzymują uprzednio rozmrożoną przekąskę na porcelanowym talerzu wraz ze sztućcami. Na życzenie klienta przekąska może zostać również podgrzana. Ponadto, obsługa restauracji dekoruje niektóre dania, dodając do nich bitą śmietanę lub sos.
2. Sprzedaż naparów w ramach usługi gastronomicznej (na miejscu)
   1. Napary sprzedawane przez Spółkę
      W zakresie świadczonej usługi gastronomicznej Spółka prowadzi sprzedaż m.in. następujących naparów owocowych oraz ziołowych:
      • napar z rumianku,
      • napar z liści mięty,
      • napar z liści rooibos,
      • napar z suszonego hibiskusa.
      Wymienione napary nie zawierają w swoim składzie liści herbaty. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości prowadzić będzie również sprzedaż innych naparów o charakterze zbliżonym do wyżej wymienionych produktów.
      Klient, który zamawia do spożycia na miejscu jedną z wymienionych pozycji, otrzymuje sporządzony napar przygotowany przez pracownika kawiarni poprzez zalanie torebki z suszonymi ziołami/ owocami wodą o określonej temperaturze i usunięcie torebki po uzyskaniu pożądanej mocy naparu. Klient, otrzymuje gotowy do wypicia gorący napój, który podawany jest w porcelanowym kubku. Cukier oraz inne dodatki umieszczone są na specjalnym stoliku do dyspozycji gości.
   2. Klasyfikacja naparów sprzedawanych przez Spółkę
      Spółka dokonuje klasyfikacji sprzedawanych naparów, w zależności od rodzaju rośliny, z której napar jest przygotowywany, do grupowania PKWiU 10.83.15 „Napary ziołowe” lub do grupowania PKWiU 11.0719.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż naparów ziołowych i owocowych niezawierających liści herbaty, wskazanych w punkcie 2a) opisu stanu faktycznego, w ramach świadczonych usług gastronomicznych, nie podlega wyłączeniom określonym w poz. 7 załącznika nr 1 Rozporządzenia wykonawczego i jest opodatkowana stawką VAT 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przekąsek wskazanych w punkcie la) opisu stanu faktycznego, podlegających klasyfikacji do PKWiU 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże” o terminie przydatności do spożycia nieprzekraczającym po rozmrożeniu 45 dni, w ramach świadczonych usług gastronomicznych będzie również podlegała opodatkowaniu stawką VAT 8% na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 załącznika do Rozporządzenia wykonawczego.

Uzasadnienie

Zgodnie z brzmieniem poz. 7 załącznika nr 1 w związku z § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia wykonawczego, obniżonej stawce podatku w wysokości 8% podlegają usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56) z wyłączeniem sprzedaży m.in. kawy i herbaty (wraz z dodatkami).

W związku z brakiem definicji herbaty zarówno w ustawie o VAT, jak i w Rozporządzeniu wykonawczym, Spółka posiłkuje się definicją „Słownika Języka Polskiego” PWN (www.sjp.pwn.pl), według której herbata to „roślina o lśniących skórzastych liściach, pochodząca z południowo-wschodniej Azji; młode liście i pączki tej rośliny, z których sporządza się napar; aromatyczny napój z suszonych liści tej rośliny; też: porcja tego napoju; napar z różnych ziół; skromne przyjęcie popołudniowe”. Spółka pragnie zauważyć, iż podstawowe znaczenie słowa „herbata” dotyczy liści konkretnej rośliny (Camellia sinensis) i naparu sporządzanego właśnie z tych liści. Dopiero dalsze znaczenie obejmuje napar z różnych ziół, „herbatkę” ziołową lub sam typ gorącego napoju, zawierającego wywar z owoców lub ziół.

Według Spółki, ustawodawca formułując wyłączenie zawarte w poz. 7 załącznika nr 1 Rozporządzenia wykonawczego miał na celu wyłączenie z zakresu zastosowania obniżonej stawki VAT herbaty i kawy w ścisłym znaczeniu. Oznacza to zatem, że wyłączenie to dotyczy wyłącznie kawy przyrządzanej z ziaren kawowca (Coffea) a nie substytutów tego napoju (takich jak „kawa” zbożowa, „kawa” jęczmienna, „kawa” słodowa, „kawa” żołędziowa) oraz herbaty z liści herbaty a nie jej substytutów (takich jak „herbaty” ziołowe i „owocowe).

Pomimo, iż w poz. 7 załącznika nr 1 Rozporządzenia wykonawczego ustawodawca nie powołuje się na klasyfikację PKWiU, Spółka pragnie dodatkowo odwołać się do rozumienia - słowa „herbata” na gruncie przepisów statystycznych i zauważyć, iż sprzedawane napary podlegają klasyfikacji do grupowania PKWiU 10.83.15 „Napary ziołowe” lub PKWiU 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe, natomiast liście herbaty klasyfikowane są odrębnie, do grupowania 10.83.13 „Herbata zielona (niefermentowana), herbata czarna (fermentowana) oraz herbata częściowo fermentowana, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości <= 3 kg”.

Podsumowując, w związku z faktem, iż Spółka klasyfikuje sprzedawane przez siebie napary do odrębnego grupowania PKWiU niż herbata wytwarzana z liści rośliny Camellia sinensis oraz biorąc pod uwagę potoczne znaczenie słowa „herbata”, Spółka stoi na stanowisku, że dokonywana w ramach świadczonych usług gastronomicznych sprzedaż naparów niezawierających liści herbaty, wskazanych w punkcie 2a) opisu stanu faktycznego nie stanowi sprzedaży herbaty w rozumieniu poz. 7 Załącznika nr 1 do Rozporządzenia wykonawczego, a tym samym nie podlega wyłączeniu określonemu w poz. 7 załącznika nr 1 tego Rozporządzenia i jest opodatkowana stawką VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei w świetle przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Wskazać jednak należy, iż zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Pod poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Stosownie do objaśnień zawartych do załączników, przez symbol PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów i usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (art. 2 pkt 30 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sieci kawiarni na terenie całej Polski, w których dokonuje sprzedaży napojów, przede wszystkim kawy i mieszanek kawowych oraz drobnych przekąsek słodkich (ciastka, bułeczki, croissanty) i słonych (kanapki, wrap’y, quiche itp.) na miejscu lub na wynos. Klient wybiera pomiędzy zakupem napoju lub przekąski do spożycia na miejscu, a zakupem na wynos - deklarując ten wybór już w momencie składania zamówienia przy kasie. Dokonanie przez klienta wyboru zakupu na wynos jest odpowiednio odnotowane w momencie ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej. W przypadku zadeklarowania chęci spożycia danego produktu na miejscu, oprócz samego napoju lub przekąski klient otrzymuje takie świadczenia jak możliwość skorzystania z infrastruktury zapewnianej przez Spółkę (m.in. klimatyzowanego lokalu, krzesła lub fotelu, stolików, toalet, gazet codziennych i książek, sztućców oraz porcelanowych naczyń). Ponadto, spożywając na miejscu klient ma możliwość konsumpcji w miłej atmosferze stworzonej dzięki odpowiedniemu wystrojowi restauracji oraz muzyce.

W zakresie świadczonej usługi gastronomicznej Spółka prowadzi sprzedaż m.in. następujących naparów owocowych oraz ziołowych: napar z rumianku, napar z liści mięty, napar z liści rooibos, napar z suszonego hibiskusa. Wymienione napary nie zawierają w swoim składzie liści herbaty. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości prowadzić będzie również sprzedaż innych naparów o charakterze zbliżonym do wyżej wymienionych produktów.

Klient, który zamawia do spożycia na miejscu jedną z wymienionych pozycji, otrzymuje sporządzony napar przygotowany przez pracownika kawiarni poprzez zalanie torebki z suszonymi ziołami/owocami wodą o określonej temperaturze i usunięcie torebki po uzyskaniu pożądanej mocy naparu. Klient, otrzymuje gotowy do wypicia gorący napój, który podawany jest w porcelanowym kubku. Cukier oraz inne dodatki umieszczone są na specjalnym stoliku do dyspozycji gości.

Zgodnie z przytoczoną przez Spółkę klasyfikacją PKWiU sprzedawane napary, w zależności od rodzaju rośliny z której napar jest przygotowywany zaklasyfikowane zostały do grupowania PKWiU 10.83.15 „Napary ziołowe” lub do grupowania PKWiU 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”. Wnioskodawca wskazał również, iż przedmiotowe napary nie zwierają w swoim składzie liści herbaty.

Odnosząc się do klasyfikacji statystycznej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), w grupowaniu PKWiU 01.27.12 mieszczą się „Herbaty”. Z kolei w grupowaniu PKWiU 10.83.15 sklasyfikowano „Napary (herbatki) ziołowe”, a w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 – „Pozostałe napoje bezalkoholowe”.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż napary będące przedmiotem zapytania nie są klasyfikowane do grupowania PKWiU 01.27.12 „Herbaty”.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż przy sprzedaży przedmiotowych naparów ziołowych i owocowych niezawierających liści herbaty w ramach świadczonych przez Spółkę usług gastronomicznych nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wyroby te, jak wskazała Spółka, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.83.15 oraz w PKWiU 11.07.19.0. W tej sytuacji, właściwą stawką podatku VAT przy sprzedaży przedmiotowych naparów w ramach usługi gastronomicznej jest stawka 8%.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż naparów ziołowych i owocowych z przeznaczeniem do spożycia „na miejscu”. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został rozpatrzony w interpretacjach indywidualnych z dnia 5 czerwca 2012 r. znak: ILPP2/443-253/12-2/AKr, ILPP2/443-253/12-3/AKr, ILPP2/443 -253/12-4/AKr, ILPP2/443-253/12-5/AKr i ILPP2/443-253/12-7/AKr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.