2013.10.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-653/13-2/MR
z 11 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z 9 lipca 2013 r. (data wpływu 12 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane,
nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane oraz nabycie paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja sprzętu AGD oraz handel takim sprzętem. Wnioskodawca jest liderem na polskim rynku produkcji i sprzedaży takich urządzeń jak: sprzęt grzejny, lodówki, pralki, zmywarki itp.

Dodatkowym przedmiotem działalności Spółki jest dzierżawa i wynajem samochodów. Taki przedmiot działalności został niedawno przewidziany w umowie Spółki, ale zmiana ta nie została jeszcze zgłoszona do Krajowego Rejestru Sądowego.

Spółka leasinguje od podmiotów trzecich samochody osobowe i ciężarowe, a następnie wydzierżawia je podmiotom powiązanym. Samochody te przeznaczone są przez Wnioskodawcę wyłącznie do wydzierżawiania przez cały okres ich leasingu (najczęściej 3-4 lata). Umowy dzierżawy nie zawierają terminu ich obowiązywania, ale w praktyce dzierżawa trwa przez cały okres leasingu danego samochodu (najczęściej 3-4 lat). W ramach zawartych umów dzierżawy, Spółka przekazuje tym podmiotom karty paliwowe, które uprawniają do zakupu paliwa i innych towarów na określonych stacjach paliw .Za zakupy dokonane kartami paliwowymi Spółka otrzymuje fakturę VAT i następnie refakturuje koszty na poszczególne spółki, które faktycznie dokonywały zakupów na stacjach benzynowych.

Zdarza się także, że samochody, które są przez Spółkę leasingowane i przeznaczone są wyłącznie do dzierżawy/wynajmu, wydzierżawiane/wynajmowane są na okresy krótsze, np. na podróże służbowe pracowników podmiotów powiązanych ze Spółką (w takim przypadku wynajem może trwać np. kilka dni) lub na okres oczekiwania na dostawę przyznanego pracownikowi spółki powiązanej i zamówionego samochodu (w takim przypadku wynajem może trwać np. 2-3 miesiące). W każdym jednak przypadku samochody te przeznaczone są przez Wnioskodawcę jedynie do wynajmu/dzierżawy.

Nie wykluczone, że w przyszłości Spółka będzie nabywać samochody osobowe (zamiast je leasingować) w celu ich dzierżawy.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce w przedstawionym stanie faktycznym – zarówno w obecnie, jak i zgodnie z uchwalonymi już przepisami, które mają obowiązywać od 1 stycznia 2014 roku – przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT z faktur za nabycie:

usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane,
paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym – zarówno w obecnie, jak i zgodnie z przepisami, które mają obowiązywać od 1 stycznia 2014 roku – Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT z faktur za nabycie:

usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane,
paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe.

UZASADNIENIE

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. zasady odliczania VAT od leasingu samochodów i od nabycia paliwa do samochodów reguluje Ustawa zmieniająca.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy zmieniającej:

„W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2”.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) Ustawy zmieniającej:

„Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy”.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 Ustawy zmieniającej:

„W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł”.

Zgodnie z art. 4 Ustawy zmieniającej:

„W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1”.

W okresie od 1 stycznia 2014 r. zasady odliczania VAT od leasingu samochodów i od nabycia paliwa do samochodów regulować mają uchwalone już przepisy Ustawy o VAT w brzmieniu nadanym przez Ustawę zmieniającą (dalej: w brzmieniu od 2014).

„Zgodnie z art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT w brzmieniu od 2014:

W przypadku nabycia:

samochodów osobowych,
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony
- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca
- nie więcej jednak niż 6000 zł”.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 Ustawy o VAT w brzmieniu od 2014:

„Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika”.

Zgodnie z art. 86a ust. 8 Ustawy o VAT w brzmieniu od 2014:

„W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł”.

Zgodnie z art. 88a Ustawy o VAT w brzmieniu od 2014:

„Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1”.

Odliczenie VAT z faktur za leasing (ewentualnie nabycie) samochodów

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że zarówno obecnie, jak i od 2014 r. Spółka ma prawo do pełnego odliczenia VAT z faktur dokumentujących nabycie usług leasingu samochodów (ewentualnie z faktur zakupu) w przedstawionym stanie faktycznym. Ograniczenie prawa do odliczenia VAT od leasingu nie dotyczy bowiem:

obecnie – przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy,
od 1 stycznia 2014 r. – przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jak zostało to wskazane w stanie faktycznym:

przedmiotem działalności Spółki jest dzierżawa samochodów,
przedmiotowe samochody są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy na okresy nie krótsze niż sześć miesięcy,
przedmiotowe samochody są faktycznie przez Spółkę wydzierżawiane.

W konsekwencji Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT od leasingu do tych samochodów. Takie stanowisko zostało również przedstawione m.in.:

w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 maja 2013 r., sygn. IPPP2/443-246/13-2/RR: „Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów a samochód osobowy, który zamierza użytkować na podstawie umowy leasingu, zamierza wykorzystywać w celu wynajmu, przy czym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie w tym celu, zatem ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania”,
w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 19 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPP4/443-19/13-4/UNR: „W świetle powołanych przepisów prawa stwierdzić zatem należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest oddanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, a samochód jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, oraz Zainteresowany posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z ww. czynnościami, Wnioskodawcy przysługuje (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT otrzymanych od Leasingodawcy, za okres, w którym użytkowane samochody osobowe stanowią przedmiot ww. umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze”.

Należy także podkreślić, że prawo do odliczenia VAT w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje niezależnie od tego czy wynajem i dzierżawa samochodów przewidziane zostały jako przedmiot działalności Spółki w umowie Spółki i niezależnie od tego czy ten przedmiot został zgłoszony do KRS. Istotne jest bowiem spełnienie warunków wskazanych powyżej, w szczególności fakt, że faktycznym przedmiotem działalności Spółki jest dzierżawa samochodów (przedmiotowe samochody są faktycznie przez Spółkę wydzierżawiane).

Odliczenie VAT z faktur za nabycie paliwa

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że zarówno obecnie, jak i od 2014 r. Spółka ma prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodów w przedstawionym stanie faktycznym.

Brak prawa do odliczenia VAT dotyczy bowiem w obu relewantnych przepisach (art. 4 Ustawy zmieniającej, art. 88a Ustawy o VAT w brzmieniu od 2014 r.) przypadków nabycia paliwa do napędu samochodów. Jak zostało to wskazane w stanie faktycznym, Spółka nie nabywa paliwa do napędu samochodów, ale jako towar – w celu jego odsprzedaży. Tym samym, wskazane organicznie nie ma zastosowania.

Podobną argumentację przedstawił np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 14 września 2011 r. (sygn. IPPP3/443-770/11-4/JK), gdzie wskazał: „Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, iż Spółka nabywa paliwa w swoim imieniu, Spółka faktycznie ponosi koszty z tym związane, zatem przyjąć należy, że Spółka nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje użytkownikom kart paliwowych (klienci Spółki). W związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 4 ustawy zmieniającej, gdyż paliwo to jako towar handlowy stanowi przedmiot dalszego obrotu – odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż paliwa te są towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych, a zatem spełniona jest przesłanka dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku, naliczonego na fakturze wystawionej przez koncern paliwowy dokumentującej zakup paliwa. Ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, wynikające z ww. przepisów, będą dotyczyć klientów użytkujących te samochody, którzy będą otrzymywać faktury zakupu paliwa wystawiane przez Wnioskodawcę”.

Niezależnie od powyższego, zgodnie ze wskazanymi przepisami – brak prawa do odliczenia VAT od paliwa nie dotyczy:

obecnie – przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy,
od 1 stycznia 2014 r. – przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jak zostało to wskazane w stanie faktycznym:

przedmiotem działalności Spółki jest dzierżawa samochodów,
przedmiotowe samochody są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy na okresy nie krótsze niż sześć miesięcy,
przedmiotowe samochody są faktycznie przez Spółkę wydzierżawiane.

W konsekwencji Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT od paliwa do tych samochodów. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 21 grudnia 2011 r., sygn. IBPP2/443-1023/11/ICz: „W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionego zdarzenia należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawcy w odniesieniu do samochodów, oddawanych w najem i wyłącznie do tego celu przeznaczonych przez okres ponad 6 miesięcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu przedmiotowych pojazdów. W opisanym we wniosku przypadku nie ma bowiem zastosowania art. 4 ustawy nowelizującej”.

Podsumowując, w ocenie Spółki, zarówno w obecnym stanie prawnym, jak i zgodnie z uchwalonymi już przepisami, które mają obowiązywać od 2014 r., Spółce przysługuje i będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT z faktur za nabycie:

usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane,
paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane,
nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast przepisem art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz.U. z 2012 r., poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz innych pojazdów samochodowych, a także paliwa do ich napędu określone w art. 3 i art. 4 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia (leasingu, dzierżawy, itp.) samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja sprzętu AGD oraz handel takim sprzętem. Wnioskodawca jest liderem na polskim rynku produkcji i sprzedaży takich urządzeń jak: sprzęt grzejny, lodówki, pralki, zmywarki itp. Dodatkowym przedmiotem działalności Spółki jest dzierżawa i wynajem samochodów. Taki przedmiot działalności został niedawno przewidziany w umowie Spółki, ale zmiana ta nie została jeszcze zgłoszona do Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka leasinguje od podmiotów trzecich samochody osobowe i ciężarowe, a następnie wydzierżawia je podmiotom powiązanym. Samochody te przeznaczone są przez Wnioskodawcę wyłącznie do wydzierżawiania przez cały okres ich leasingu (najczęściej 3-4 lata). Umowy dzierżawy nie zawierają terminu ich obowiązywania, ale w praktyce dzierżawa trwa przez cały okres leasingu danego samochodu (najczęściej 3-4 lat). W ramach zawartych umów dzierżawy, Spółka przekazuje tym podmiotom karty paliwowe, które uprawniają do zakupu paliwa i innych towarów na określonych stacjach paliw (np. Orlen i Shell). Za zakupy dokonane kartami paliwowymi Spółka otrzymuje fakturę VAT i następnie refakturuje koszty na poszczególne spółki, które faktycznie dokonywały zakupów na stacjach benzynowych. Zdarza się także, że samochody, które są przez Spółkę leasingowane i przeznaczone są wyłącznie do dzierżawy/wynajmu, wydzierżawiane/wynajmowane są na okresy krótsze, np. na podróże służbowe pracowników podmiotów powiązanych ze Spółką (w takim przypadku wynajem może trwać np. kilka dni) lub na okres oczekiwania na dostawę przyznanego pracownikowi spółki powiązanej i zamówionego samochodu (w takim przypadku wynajem może trwać np. 2-3 miesiące). W każdym jednak przypadku samochody te przeznaczone są przez Wnioskodawcę jedynie do wynajmu/dzierżawy.

Nie wykluczone, że w przyszłości Spółka będzie nabywać samochody osobowe (zamiast je leasingować) w celu ich dzierżawy. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie, czy w opisanej we wniosku sytuacji – zarówno w obecnie, jak i zgodnie z uchwalonymi już przepisami, które mają obowiązywać od dnia 1 stycznia 2014 r. – przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT z faktur za nabycie:

usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane,
paliwa do samochodów osobowych, którego koszt jest następnie refakturowany na spółki dzierżawiące samochody osobowe.

W świetle przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r. należy stwierdzić, że podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe (lub nabycie) samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Analiza powyższych regulacji jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Powyższe oznacza, że po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazd oprócz najmu również na pozostałe cele prowadzonej działalności zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego leasingiem lub nabyciem.

Ponadto należy zauważyć, że użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia (leasingu) samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie (raty leasingowej), pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Natomiast jak wcześniej wspomniano, stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, z dniem 1 stycznia 2014 r. wejdzie w życie dodany przepis art. 86a ust. 1-10.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – w przypadku nabycia:

samochodów osobowych,
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

– kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do treści art. 86a ust. 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł (art. 86a ust. 8 ustawy).

Jak wynika z powołanych uregulowań ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r. jak również ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.) zasadą jest, że w przypadku nabycia (leasingu) samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej oraz art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w przypadkach gdy nabywane samochody i pojazdy (jako przedmiot działalności podatnika) są odprzedawane lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (do końca 2013 r.) oraz zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2014 r., gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Rozpatrując kwestię odprzedaży lub oddania w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze należy zauważyć, że ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym zarówno do dnia 31 grudnia 2013 r. jak i od dnia 1 stycznia 2014 r., wiąże konkretne samochody osobowe – w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego – z ich odprzedażą lub najmem, dzierżawą, leasingiem lub inną umową o podobnym charakterze. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami, czy wynajmu samochodów. Istotne jest to, że ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Zatem na prawo do odliczenia na ww. zasadach nie mają wpływu zapisy zawarte w umowie Spółki i w KRS dotyczące przedmiotu działalności.

Jeżeli więc nabywane (użytkowane) samochody osobowe są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy na okresy nie krótsze niż 6 miesięcy, to na podstawie przepisów obowiązujących do końca 2013 r., Spółce przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur za nabycie usług leasingu samochodów osobowych (ewentualnie za nabycie samochodów osobowych), które są następnie wydzierżawiane, pod warunkiem, że nie zajdą wyłączenia określone w art. 88 ustawy. Powyższe prawo będzie przysługiwać również w 2014 r., bowiem jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem jego działalności jest/będzie dzierżawa samochodów, a samochody opisane we wniosku będą przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro będące przedmiotem wniosku samochody osobowe przeznaczone są/będą wyłącznie – jak wynika z treści wniosku – do oddania w odpłatne używanie, to Spółce zarówno obecnie, jak i zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisami przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur za nabycie usług leasingu tych samochodów (ewentualnie za nabycie tych samochodów) pod warunkiem, że nie zajdą wyłączenia określone w art. 88 ustawy.

Natomiast kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych zostały uregulowane w art. 4 ustawy nowelizującej zgodnie z którym, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z kolei, od dnia 1 stycznia 2014 r. będzie obowiązywał dodany do ustawy o VAT przepis art. 88a ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Brzmienie ww. art. 4 ustawy nowelizującej oraz art. 88a ustawy jednoznacznie wskazuje, że zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, nie dotyczy paliw zużywanych m.in. do napędu samochodów osobowych spełniających przesłanki zawarte w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej oraz art. 86a ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. Jednakże podstawowym warunkiem istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego jest to, aby konkretny samochód faktycznie był przedmiotem najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Jak wynika z opisu sprawy, w ramach zawartych umów dzierżawy, Spółka przekazuje podmiotom, którym wydzierżawia samochody – karty paliwowe, które uprawniają do zakupu paliwa i innych towarów na określonych stacjach paliw. Za zakupy dokonane kartami paliwowymi Spółka otrzymuje fakturę VAT i następnie refakturuje koszty na poszczególne spółki, które faktycznie dokonywały zakupów na stacjach benzynowych.

Wobec powyższego w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy rozstrzygnąć czy mamy do czynienia z odsprzedażą towarów, tj. paliwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Ponadto, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wskazał Wnioskodawca, w ramach zawartych umów dzierżawy, Spółka przekazuje podmiotom, którym wydzierżawia samochody – karty paliwowe, które uprawniają do zakupu paliwa i innych towarów na określonych stacjach paliw. Za zakupy dokonane kartami paliwowymi Spółka otrzymuje fakturę VAT i następnie refakturuje koszty na poszczególne spółki, które faktycznie dokonywały zakupów na stacjach benzynowych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie dokonuje dostawy paliwa na rzecz swoich kontrahentów, w okresie faktycznego wynajmu samochodu, gdyż paliwo to jest przekazywane bezpośrednio pomiędzy stacją paliw a podmiotami wynajmującymi samochód. Tym samym Zainteresowany ani przez moment nie dysponuje przedmiotowym paliwem jak właściciel z tego też względu nie może przekazać tego prawa (odsprzedać paliwa) na swych kontrahentów.

W przedmiotowej sprawie rzeczywistym nabywcą paliwa jest najemca tego samochodu, gdyż to on decyduje o miejscu nabycia tego paliwa i jego wykorzystaniu. W rezultacie do transakcji dostawy paliwa dochodzi pomiędzy stacją paliw (sprzedawcą), a najemcą samochodu osobowego wynajmowanego przez Wnioskodawcę.

Zatem w odniesieniu do sytuacji, gdy przedmiotowe samochody faktycznie są oddane w odpłatne użytkowanie i najemcy dokonują zakupu paliwa do wynajmowanych samochodów, kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury za paliwo do napędu tych samochodów, z uwagi na fakt, że Zainteresowany nie dysponuje przedmiotowym paliwem jak właściciel (nie jest/nie będzie nabywcą towaru).

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury za paliwo do samochodów będących przedmiotem wniosku, zarówno obecnie jak i zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisami, z uwagi na fakt, że Zainteresowany nie dysponuje/nie będzie dysponował paliwem do tych samochodów jak właściciel (nie jest/nie będzie nabywcą towaru).

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin