Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-295/13-2/JG
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką z o.o. działającą w ramach grupy kapitałowej. Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług ochrony fizycznej, technicznych systemów ochrony, monitoringu i obsługi gotówki.

W czerwcu 2012 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki, podjęło uchwały w sprawach, o których mowa w art. 231 § 2 Kodeksu spółek handlowych, w tym podjęło uchwałę o wypłacie dywidendy za 2011 r. Zarówno umowa Spółki, jak i uchwała Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników dotycząca wypłaty dywidendy za rok 2011 nie określały terminu wypłaty ww. dywidendy. Po podjęciu uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników zarówno Wspólnicy (w formie odrębnej uchwały), jak również Zarząd Spółki, w trybie przewidzianym w art. 192 § 4 Kodeksu spółek handlowych, nie określili dnia wypłaty dywidendy. Spółka dokonała częściowej wypłaty dywidendy w sierpniu 2012 r. oraz w maju 2013 r. z zamiarem całościowego rozliczenia ze Wspólnikiem (z tytułu wypłaty dywidendy za rok 2011) w okresie późniejszym w zależności od przyjętych założeń, co do planów rozwojowych Spółki. W stosunku do pozostałej części kwoty dywidendy, w maju 2013 r. Wspólnicy podjęli uchwałę określającą termin wypłaty dywidendy na dzień 30 czerwca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za okres do dnia wyznaczonego jako dzień wypłaty dywidendy wskazanego w uchwale o wyznaczeniu dnia wypłaty dywidendy, po stronie Spółki powstał (ewentualnie „powstanie” w zakresie analogicznej sytuacji w przyszłości) przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania ze środków finansowych obejmujących niewypłaconą do tego dnia część dywidendy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym nie dojdzie do powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyjściem dla przedmiotowych rozważań oraz odpowiedzi na pytanie Spółki powinno być odniesienie się do unormowań Kodeksu spółek handlowych (dalej: KSH), dotyczących prawa do dywidendy przysługującej udziałowcom.

Zgodnie z art. 191 § 1 KSH, „Wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1”. Uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku (art. 193 § 1 KSH).

Należy podkreślić, że do dnia 8 stycznia 2009 r. przepisy KSH nie określały w sposób precyzyjny dnia wypłaty dywidendy. Natomiast z dniem 8 stycznia 2009 r. nastąpiło doprecyzowanie przepisów KSH poprzez dodanie do art. 193 § 4 w brzmieniu: „Dywidendę wypłaca się w dniu określonym w uchwale wspólników. Jeżeli uchwała wspólników takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez zarząd”.

Tym samym znowelizowany i aktualnie obowiązujący przepis art. 193 KSH zawiera wskazanie, iż decyzję o terminie wypłaty dywidendy (dniu wypłaty dywidendy) podejmują wspólnicy w drodze uchwały, a w przypadku braku takiej decyzji w uchwale – zarząd. Żaden z przepisów nie wskazuje natomiast dyspozycji dotyczącej:

• w jakim terminie wspólnicy lub zarząd powinni podjąć ww. decyzje, tj. co do terminu wypłaty dywidendy oraz
• jaki jest (powinien być) ostateczny termin wypłaty dywidendy, który może zostać określony w trybie art. 193 § 4 KSH przez Wspólników lub Zarząd Spółki.
  
  

Z powyższych przepisów KSH wynika, że z dniem podjęcia uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników powstaje roszczenie wspólnika o spełnienie przez Spółkę świadczenia pieniężnego (wypłata dywidendy), przy czym dla ustalenia terminu spełnienia takiego świadczenia, a tym samym ustalenie momentu, od którego takie roszczenie jest wymagalne, konieczne jest ustalenie terminu wypłaty dywidendy zgodnie z art. 193 § 4 KSH.

Zatem do dnia wypłaty dywidendy wyznaczonego zgodnie z art. 193 § 4 KSH lub też w przypadku braku wskazania takiego terminu w tym trybie, roszczenie Wspólnika o wypłatę dywidendy jest niewymagalne, a więc nie sposób przyjąć, aby spółka pozostawała w opóźnieniu z wypłatą dywidendy, skoro nie został określony termin jej wypłaty, a jednocześnie termin taki nie wynika z przepisów KSH ani właściwości zobowiązania.

Zgodnie z art. 455 Kodeksu cywilnego (dalej: KC) „Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania”.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podkreślić należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności „wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje definicji „nieodpłatnego świadczenia”, w związku z tym należy posłużyć się definicją słownikową. Zgodnie z Nowym Słownikiem Języka Polskiego PWN odpłacać, to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów”.

Uznaje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy (Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2010 r. sygn. ITPB3/423-458/10/MT).

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, że do dnia podjęcia uchwały o przeznaczeniu zysku wynikającego ze sprawozdania finansowego, zysk ten jest w dalszym ciągu własnością spółki i nie dochodzi do powstania roszczenia z tego tytułu. Przed podjęciem uchwały wspólnicy nie nabywają prawa do dywidendy, a co za tym idzie - bezsprzecznie nie mamy wówczas do czynienia z powstaniem po stronie spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Jeżeli jednak uchwała o podziale zysku zostanie podjęta, to dla wymagalności takiego roszczenia uchwała Wspólników lub decyzja Zarządu Spółki powinna jednocześnie wskazywać, w jakim terminie nastąpi wypłata dywidendy. Wówczas, do momentu określonego w ten sposób dnia wypłaty dywidendy, nie możemy mówić o powstaniu po stronie spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia z uwagi na fakt, iż nie jest ona jeszcze należna wspólnikom, nie upłynął termin na spełnienie świadczenia (brak wymagalności). Dopiero w momencie upływu wskazanego w uchwale terminu, dywidenda staje się wymagalna i w przypadku braku realizacji przez Spółkę świadczenia (wypłata dywidendy) w tak określonym terminie Spółka pozostaje w opóźnieniu z wypłatą dywidendy.

Analogicznie przedstawia się sytuacja w przypadku, gdy uchwała o wypłacie dywidendy została co prawda podjęta, ale nie został w niej (ani w decyzji zarządu) określony termin wypłaty dywidendy. Skoro bowiem, jak zostało wykazane powyżej, nie mamy do czynienia z powstaniem przychodu określonego w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do momentu upływu terminu wypłaty dywidendy określonego w uchwale, to tym bardziej nie będzie uzasadnione jego rozpoznanie w sytuacji, gdy termin ten nie został w ogóle ustalony przez odpowiednie organy spółki, co czyni roszczenie wspólnika o wypłatę dywidendy niewymagalnym.

Jak już zostało wskazane, należy uznać, że z chwilą podjęcia uchwały, roszczenie o wypłatę dywidendy, nie staje się automatycznie wymagalne. Zasadą jest, że roszczenie staje się wymagalne z upływem ostatniego dnia terminu, w jakim dłużnik powinien spełnić swoje świadczenie.

Z powyższego wynika zatem, że ewentualny przychód w związku z niewypłaceniem wspólnikom dywidendy w terminie, powstaje dopiero w momencie, kiedy roszczenie o wypłatę dywidendy stanie się wymagalne. Z kolei roszczenie to staje się wymagalne z upływem terminu wskazanego:

• w umowie spółki, bądź
• w stosownej uchwale zgromadzenia wspólników, bądź
• w decyzji zarządu.
  
  

Można przyjąć zatem, że począwszy od tego terminu (tj. od terminu wskazanego jako dzień wypłaty dywidendy), zaniechanie wypłaty dywidendy oznacza, że spółka dysponując środkami przeznaczonymi na wypłatę dywidendy uzyskiwała korzyść w postaci możliwości korzystania z nieoprocentowanego kapitału, skutkujące powstaniem nieodpłatnego świadczenia na jej rzecz, które powinno podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wobec braku wskazania terminu wypłaty dywidendy w sposób określony powyżej - świadczenie (w postaci wypłaty dywidendy) nie staje się wymagalne, co oznacza, że dłużnik (Spółka) nie musi go spełnić, a wierzyciel (wspólnik) nie może się go skutecznie domagać.

Analogiczne do powyższego stanowisko zostało przedstawione w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 24 grudnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-632/12/AW): „Wskazać należy, iż na gruncie Kodeksu spółek handlowych, wspólnicy nie uzyskują automatycznie roszczenia o wypłatę z zysku po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego (...). A zatem, w przypadku, gdy stosowna uchwała zgromadzenia wspólników określa dzień wypłaty dywidendy, dysponowanie przez Spółkę zyskiem przeznaczonym do wypłaty wspólnikom do upływu tego terminu nie skutkuje powstaniem przychodu z tyt. nieodpłatnych świadczeń. O nieodpłatnym świadczeniu można mówić dopiero w przypadku niedotrzymania przez Wnioskodawcę terminów wypłaty dywidendy. Niewypłacenie wspólnikom dywidendy i korzystanie nieodpłatnie przez Spółkę ze środków pieniężnych należnych wspólnikom skutkuje wówczas powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia”;
• interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-458/10/MT): ,,Dywidenda staje się wymagalna w określonym zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych terminie jej wypłaty. A zatem, w przypadku, gdy stosowna uchwała zgromadzenia wspólników określa dzień (dni) wypłaty dywidendy, dysponowanie przez Spółkę zyskiem przeznaczonym do wypłaty wspólnikom do upływu tego terminu (terminów) nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. O nieodpłatnym świadczeniu można mówić dopiero w przypadku niedotrzymania przez Wnioskodawcę terminów wypłaty dywidendy”.
  
  

Zgodnie z art. 455 KC „jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno zostać spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania”. Z powyższego przepisu można wywieść, że wymagalność przedmiotowego roszczenia uzależniona jest od nadejścia terminu spełnienia świadczenia, tj. terminu wypłaty dywidendy:

• określonego przez zgromadzenie wspólników lub zarząd, bądź
• w przypadku braku takiej decyzji - którego ustalenia zażądał wspólnik na podstawie art. 455 KC.
  
  

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego, należy podkreślić, iż – w odniesieniu do dwóch pierwszych wypłat – żaden z wymienionych w KSH organów Spółki nie ustalił dnia, w którym powinna zostać wypłacona dywidenda. Można zatem uznać, że nie został określony termin spełnienia świadczenia pieniężnego (skutkujący wymagalnością roszczenia). Tym samym, o ile wymagalność nie powstała w związku z określeniem terminu wypłaty przez wspólników lub zarząd (z czym mamy do czynienia w przedmiotowym stanie faktycznym) – aby roszczenie o wypłatę dywidendy stało się wymagalne (a tym samym, aby była podstawa do uznania świadczenia za nieodpłatne i stanowiące przychód Spółki), Wspólnik powinien zażądać wyznaczenia terminu wypłaty dywidendy w trybie art. 455 KC, co jednakże nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie.

W stosunku do pozostałej (niewypłaconej) części dywidendy, Wspólnicy w maju 2013 r. podjęli uchwałę określającą termin jej wypłaty do dnia 30 czerwca 2013 r. określając tym samym termin wymagalności roszczenia Wspólnika. Spółka stoi na stanowisku, że do ww. dnia nie powstanie po Jej stronie przychód z nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w sytuacji, gdy po ww. terminie dywidenda nie zostanie wypłacona, Spółka rozpozna przychód z nieodpłatnego świadczenia, który będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w którym roszczenie o wypłatę dywidendy za rok 2011 nie stało się wymagalne (pomimo podjęcia uchwały o przeznaczeniu zysku na wypłatę dywidendy nie określono terminu jej wypłat, a Wspólnik nie zażądał wypłaty - w przypadku dwóch pierwszych wypłat oraz nie upłynął termin wypłaty ostatniej części określony w uchwale Wspólników), Spółka stoi na stanowisku, iż nie dojdzie do powstania po Jej stronie przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy.

Ocena kwestii powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, wymaga zatem zbadania, czy sytuacja zaistniała po stronie podatnika wiąże się z uzyskaniem przez niego określonej korzyści majątkowej, bez konieczności świadczenia ekwiwalentnego. W szczególności, istotna jest analiza charakteru czynności, w której uczestniczy podatnik – ustalenie, czy należy ona do czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową.

Zasady wypłaty dywidendy przez spółkę kapitałową zostały uregulowane w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Zgodnie z art. 191 § 1 ww. ustawy, wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1.

Zarazem z przepisów art. 193 § 2 i § 3 Kodeksu spółek handlowych wynika, że umowa spółki może upoważniać zgromadzenie wspólników do określenia dnia, według którego ustala się listę wspólników uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy). Dzień dywidendy wyznacza się w ciągu dwóch miesięcy od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 191 § 1 ww. Kodeksu.

Ustawą z dnia 23 października 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 217, poz. 1381), do art. 193 dodano § 4, który wszedł w życie w dniu 8 stycznia 2009 r. Zgodnie z tym przepisem, dywidendę wypłaca się w dniu określonym w uchwale wspólników. Jeżeli uchwała wspólników takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez zarząd.

W tym miejscu należy wskazać, że do czasu powyższej nowelizacji cyt. art. 193 nie regulował kwestii określenia dnia wypłaty dywidendy, czyli określenia, kiedy roszczenie dywidendowe staje się wymagalne. Obecnie dodany § 4 wskazuje, że – co do zasady – dniem wypłaty dywidendy jest dzień określony w uchwale wspólników. Należy przy tym zauważyć, że art. 193 § 4 w przeciwieństwie do § 1 nie stanowi o uchwale o podziale zysku. Dzień wypłaty dywidendy może być zatem określony w innej niż uchwała o podziale zysku uchwale wspólników. Określenie dnia wypłaty dywidendy w drodze uchwały wspólników nie jest obligatoryjne. Jeżeli brak jest uchwały wspólników określającej dzień wypłaty dywidendy, wówczas kompetentnym do określenia tego dnia jest zarząd spółki (art. 193 § 4 zdanie 2).

Z powyższych regulacji można zatem wywieść, że dywidenda staje się wymagalna w określonym – zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych – terminie jej wypłaty.

A zatem, w przypadku gdy stosowna uchwała zgromadzenia wspólników określa dzień wypłaty dywidendy (w przedmiotowej sprawie – 30 czerwca 2013 r.), korzystanie do upływu tego terminu ze środków finansowych obejmujących niewypłaconą do tego dnia część dywidendy, nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. O nieodpłatnym świadczeniu można mówić dopiero w przypadku niedotrzymania przez Spółkę terminu wypłaty dywidendy.

W świetle powyższego, po stronie Wnioskodawcy w opisanej we wniosku sytuacji nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu natomiast do cytowanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami stanowiącymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto tut. Organ pragnie nadmienić, że Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym powołał art. 192 § 4 Kodeksu spółek handlowych (str. 3/6 druku ORD-IN), podczas gdy powinno być art. 193 § 4 Kodeksu spółek handlowych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty Jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.