Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-655/13-4/IR
z 4 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 9 sierpnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2013 r. (data wpływu 18 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczenia kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską:

• z tytułu świadczonych usług na rzecz niemieckiego kontrahenta – jest prawidłowe,

• z tytułu świadczonych usług na rzecz austriackiego kontrahenta – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczania wykazanej na fakturze kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską z tytułu usług świadczonych na rzecz niemieckiego i austriackiego kontrahenta.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 18 października 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego, własnego stanowiska oraz złożenie podpisu Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, iż przedstawiony opis stanu faktycznego dotyczy rozliczeń faktur VAT w 2012 r. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym od 14 marca 2003 roku. Firma Wnioskodawcy świadczy usługi transportu międzynarodowego.

Z niemieckim kontrahentem ….. NIP DE …….. Wnioskodawca ma podpisaną umowę ramową. Według umowy faktura będzie wystawiana dwa razy w ciągu miesiąca na podstawie dokumentu "GUTSCHRIFFT" za okres 1-15 i 16-31 miesiąca. Po wykonaniu zlecenia transportowego w danym okresie Wnioskodawca wystawia fakturę VAT oraz dodatkowe dokumenty dla kontrahenta……, który dokładnie opisuje wykonaną usługę tj. numer trasy, datę usługi, liczbę kilometrów, stawkę za zlecenie.

Faktury są dwie w każdym miesiącu, płatność następuje w przeciągu 30 dni od dnia otrzymania faktury. Faktury nie są wystawiane przed powstaniem obowiązku podatkowego. Tak wystawione faktury Wnioskodawca rozlicza w sposób następujący: kurs euro z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi wg art. 31a w rozbiciu na każdą usługę oddzielnie zgodnie z załącznikiem do faktury VAT x stawka za każdy kurs.

Wnioskodawca wykonuje również usługi transportowe dla kontrahenta austriackiego ….. NIP AT ….. Otrzymuje dwa zlecenia do wykonania usługi. Nie ma z tą firmą podpisanej żadnej umowy ramowej, za każdym razem jest oddzielne zlecenie. Jedno zlecenie z punktu A w Belgii do punktu B we Włoszech. Zlecenie to jest bez podanej ceny. Po wykonaniu usługi wystawiony jest dokument CMR potwierdzający dostawę towaru i Wnioskodawca otrzymuje drugie zlecenie na transport z punktu C we Włoszech do punktu D w Holandii. Tutaj też wystawi dokument CMR potwierdzający wykonaną usługę. Dopiero wówczas wystawiana jest cena za fracht składający się z dwóch zleceń - minimum z dwóch międzynarodowych listów transportowych CMR. Dwa, ponieważ jak na zleceniu będzie więcej niż jedno miejsce załadunku lub rozładunku będzie wówczas kolejny dokument CMR z wyszczególnieniem w zleceniu transportowym. We wspomnianym zleceniu w pozycji "proszę wpisać numer zlecenia" widnieje numer zlecenia pierwszego i drugiego. Wystawiając fakturę Wnioskodawca wystawia datę ostatniego rozładunku kończącego trasę rozumianą przez kontrahenta jako "runda lub kółko" (kontrahent przez słowo runda, kółko rozumie wykonanie transportu z jednego kraju do drugiego tam rozładunek, nowy załadunek i powrót do kraju, z którego był załadunek. Takie kraje jak Belgia, Holandia, Luksemburg kontrahent traktuje jako jeden kraj-Benelux). Fakturę wystawia Wnioskodawca na łączną kwotę wykonania tych czynności albowiem tylko taką wartość posiada. Faktury wystawiane są w przeciągu 2-3 dni od dnia zakończenia usługi, przed powstaniem obowiązku podatkowego. Płatność za nie następuje w przeciągu 20 dni od dnia otrzymania faktury.

W piśmie z dnia 18 października 2013 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowany jako podatnik VAT oraz VAT-UE.

Kontrahenci:

• firma niemiecka ….. NIP DE …..
  

• firma austriacka ….. NIP AT …...
  

to poważne firmy transportowe, od lat funkcjonujące w tej branży i zdaniem Wnioskodawcy są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy VAT. Siedziba działalności Wnioskodawcy kontrahentów jest zgodna z adresem na jaki wystawia faktury VAT. Adresy podane są jak wyżej.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie o treści „W związku z informacją zawartą w opisie stanu faktycznego dotyczącego II sprawy, iż "faktury Wnioskodawca wystawia w przeciągu 2-3 dni od dnia zakończenia usługi, przed powstaniem obowiązku podatkowego", należy doprecyzować poprzez jednoznaczne wskazanie: Jaki moment przyjmuje Wnioskodawca za moment powstania obowiązku podatkowego i w oparciu o jaką podstawę prawną?” Wnioskodawca wskazał, iż za moment powstania obowiązku podatkowego Zainteresowany uważa datę zakończenia usługi. Przy czym fakturę za wykonaną usługę wystawia w przeciągu 7 dni od jej zakończenia, najczęściej jest to kwestia 2-3 dni. Zgodnie z ustawą VAT w przypadku usług, o których mowa w art. 28b stosuje się art. 19 ust. 19a i 19b jako moment powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przeliczanie faktur w ten sposób (szczegółowe) jest prawidłowe? Jak należy przeliczać w tej sytuacji faktury zbiorcze: z jednej ostatecznej kwoty na fakturze czy z rozbicia na elementy składające się na całość faktury?
2. Czy prawidłowe jest w tej sytuacji przeliczanie faktury z jednej całościowej kwoty z euro na PLN? Czy Wnioskodawca powinien przeliczać tę fakturę według kursów z dnia poprzedzającego wykonanie każdego zlecenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Posiadanie pełnej wiedzy o zleceniu - dat wykonania czynności, stawek za każde zlecenie wymaga od Zainteresowanego szczegółowego przeliczenia na złotówki. I choć ten sposób wymaga więcej pracy jest poprawny.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż w Jego ocenie stosowane rozliczanie faktur zbiorczych w rozbiciu (które posiada) na pojedyncze kursy jest prawidłowe.

Ad. 2

Brak możliwości rozbicia, traktowanie dwóch zleceń (wykonanie "rundy, kółka" jest dla kontrahenta jedną usługą transportową) jako całości powoduje, iż tylko takie rozliczenie jest możliwe do wykonania oraz poprawne.

Doprecyzowując Wnioskodawca wskazał, iż przeliczanie faktury całościowej mimo, że składa się z dwóch zleceń wg kursu euro z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (zakończenia usługi) jest prawidłowe. Zwłaszcza, że w ocenie Zainteresowanego, jest to dla Niego jedyne rozwiązanie - nie ma innych szczegółowszych danych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie przeliczenia kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską:

• z tytułu świadczonych usług na rzecz niemieckiego kontrahenta – jest prawidłowe,

• z tytułu świadczonych usług na rzecz austriackiego kontrahenta – jest nieprawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT wg stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym od 14 marca 2003 r. jak również podatnikiem VAT-UE świadczy usługi transportu międzynarodowego na rzecz niemieckiego i austriackiego kontrahenta. Z niemieckim kontrahentem Wnioskodawca ma podpisaną umowę ramową. Według umowy faktura będzie wystawiana dwa razy w ciągu miesiąca na podstawie dokumentu "GUTSCHRIFFT" za okres 1-15 i 16-31 miesiąca. Po wykonaniu zlecenia transportowego w danym okresie Wnioskodawca wystawia fakturę VAT oraz dodatkowe dokumenty dla kontrahenta….., który dokładnie opisuje wykonaną usługę tj. numer trasy, datę usługi, liczbę kilometrów, stawkę za zlecenie. Faktury są dwie w każdym miesiącu, płatność następuje w przeciągu 30 dni od dnia otrzymania faktury. Faktury nie są wystawiane przed powstaniem obowiązku podatkowego. Tak wystawione faktury Wnioskodawca rozlicza w sposób następujący: kurs euro z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi wg art. 31a w rozbiciu na każdą usługę oddzielnie zgodnie z załącznikiem do faktury VAT x stawka za każdy kurs.

Wnioskodawca świadcząc z kolei usługi transportowe dla kontrahenta austriackiego otrzymuje dwa zlecenia do wykonania ww. usługi. Nie ma z tą firmą podpisanej żadnej umowy ramowej, za każdym razem jest oddzielne zlecenie. Jedno zlecenie z punktu A w Belgii do punktu B we Włoszech. Zlecenie to jest bez podanej ceny. Po wykonaniu usługi wystawiony jest dokument CMR potwierdzający dostawę towaru i Wnioskodawca otrzymuje drugie zlecenie na transport z punktu C we Włoszech do punktu D w Holandii. Tutaj też wystawi dokument CMR potwierdzający wykonaną usługę. Dopiero teraz wystawiana jest cena za fracht składający się z dwóch zleceń - minimum z dwóch międzynarodowych listów transportowych CMR. Dwa, ponieważ jak na zleceniu będzie więcej niż jedno miejsce załadunku lub rozładunku będzie wówczas kolejny dokument CMR z wyszczególnieniem w zleceniu transportowym. We wspomnianym zleceniu w pozycji "proszę wpisać numer zlecenia" widnieje numer zlecenia pierwszego i drugiego. Wystawiając fakturę Wnioskodawca wystawia datę ostatniego rozładunku kończącego trasę rozumianą przez kontrahenta jako "runda lub kółko" (kontrahent przez słowo runda, kółko rozumie wykonanie transportu z jednego kraju do drugiego tam rozładunek, nowy załadunek i powrót do kraju, z którego był załadunek. Takie kraje jak Belgia, Holandia, Luksemburg kontrahent traktuje jako jeden kraj-Benelux). Fakturę wystawia Wnioskodawca na łączną kwotę wykonania tych czynności albowiem tylko taką wartość posiada. Faktury wystawiane są w przeciągu 2-3 dni od dnia zakończenia usługi, przed powstaniem obowiązku podatkowego. Płatność za nie następuje w przeciągu 20 dni od dnia otrzymania faktury. Przy czym Wnioskodawca wskazał, iż za moment powstania obowiązku podatkowego Zainteresowany uważa datę zakończenia usługi, natomiast fakturę za wykonaną usługę wystawia w przeciągu 7 dni od jej zakończenia, najczęściej jest to kwestia 2-3 dni.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż niemiecki i austriacki kontrahent, zdaniem Zainteresowanego, są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy VAT. Siedziba działalności Wnioskodawcy kontrahentów jest zgodna z adresem na jaki wystawia faktury VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności przeanalizować miejsce świadczenia (opodatkowania) przedmiotowych usług oraz moment powstania obowiązku podatkowego.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

W myśl art. 28f ust. 1a ustawy, miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:

1. posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;
2. posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.
   
   

Z kolei regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego zostały zawarte przede wszystkim w art. 19 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W doktrynie prawa przyjmuje się, że pod pojęciem wykonania usługi należy rozumieć dokonanie tych działań lub zaniechań przez usługodawcę na rzecz usługobiorcy, które zgodnie z zawartą umową stanowią wykonanie zobowiązań przez usługodawcę (usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi).

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi - art. 19 ust. 5 ustawy.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi.

Jednakże ustawodawca wyodrębnił także szereg usług, od których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych.

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca – zwanej dalej „informacjami podsumowującymi”.

Zgodnie z art. 100 ust. 11 ustawy, na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w ust. 3 i 4, w zakresie świadczenia usług wymienionych w ust. 1 pkt 4, przepisy art. 19 ust. 19a i 19b stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż powołany przepis art. 100 ust. 11 ustawy ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Stosownie do art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 19b ustawy)

Jak wynika z powołanego art. 19 ust. 19a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Jednocześnie w przepisie tym sprecyzowano, co należy rozumieć przez wykonanie usługi w odniesieniu do usług rozliczanych (opłacanych) w kolejnych okresach rozliczeniowych. Jeśli okres rozliczeniowy jest nie dłuższy niż rok, a usługi są świadczone w powtarzających się stale okresach rozliczeniowych, to wówczas usługa jest uznawana za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego. Nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty. Decyduje upływ okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się rozliczenia lub płatności.

Jeżeli natomiast okres rozliczeniowy jest dłuższy niż rok (usługa jest świadczona dłużej niż rok), to wówczas usługę uznaje się za wykonaną w ostatnim dniu roku kalendarzowego. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego roku. Także w tym przypadku, nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty (za wyjątkiem, o którym mowa w art. 19 ust. 19b ustawy).

W związku z powyższym oraz mając na uwadze okoliczności sprawy, z których wynika, iż przedmiotowa usługa transportowa świadczona jest na rzecz firm: niemieckiej i austriackiej zarejestrowanych oraz posiadających siedzibę działalności odpowiednio w Niemczech oraz Austrii, wskazać należy, iż Zainteresowany świadczy usługę na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy.

Wobec powyższego, skoro ww. usługi świadczone są na rzecz podatnika i z przedstawionych okoliczności nie wynika, aby w przedmiotowej sprawie miały zastosowanie zastrzeżenia wymienione w art. 28b ust. 1 ustawy, w szczególności z art. 28f, stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia i opodatkowania usług wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz firm niemieckiego i austriackiego kontrahenta jest miejsce, w którym podatnicy będący usługobiorcami posiadają siedzibę działalności gospodarczej. Zatem przedmiotowe czynności nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Natomiast obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przedmiotowych usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy z chwilą wykonania usługi.

W zakresie natomiast przeliczenia waluty obcej na walutę polską należy zauważyć, iż w myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (art. 31a ust. 2 ustawy).

Podatnicy dokonujący przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania waluty, gdyż zasady przeliczania tych kwot zostały wyraźnie określone w przywołanych przepisach. W sytuacji gdy podatnik nie wystawi faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP kursu średniego waluty obcej na dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz przywołane powyżej przepisy, stwierdzić należy, że w sytuacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług transportowych zarówno na rzecz niemieckiego jak i austriackiego kontrahenta, Zainteresowany dla celów podatku od towarów i usług, dokonując przeliczenia kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską, winien stosować kurs z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego czyli z dnia poprzedzającego dzień wykonania usługi tj. rozładunku przewożonego towaru w rozbiciu na każdą wykonaną usługę.

Jednocześnie wskazać należy, iż bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje okoliczność, że dla kontrahenta austriackiego wykonanie transportu na podstawie jednego zlecenia z punktu A w Belgii do punktu B we Włoszech, a następnie w oparciu o drugie zlecenie z punktu C we Włoszech do punktu D w Holandii rozumiane jest jako „runda lub kółko”.

Podkreślić bowiem należy, iż organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, o ile postanowienia umów nie naruszają obowiązujących przepisów prawa, w tym także przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przeliczania kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską z tytułu świadczonych usług na rzecz niemieckiego kontrahenta należało uznać za prawidłowe. Natomiast w zakresie przeliczania kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską z tytułu świadczonych usług na rzecz austriackiego kontrahenta należało uznać je za nieprawidłowe, bowiem obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał dla każdego z otrzymanych zleceń odrębnie w dniu ich wykonania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.