2013.09.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-785/13/AP
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 01 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego znaku towarowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lipca 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, w związku z rozwojem swojej działalności gospodarczej, planuje zostać wspólnikiem w osobowej spółce prawa handlowego z siedzibą w Polsce (dalej: „SPV”).

W przyszłości Spółka planuje nabyć od SPV znak towarowy (dalej: „Znak towarowy”) w rozumieniu art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej: „Ustawa PWP”). Wnioskodawca zakłada, że w momencie zakupu, wobec Znaku towarowego będzie prowadzony proces rejestracji, a w konsekwencji Spółka nabędzie prawo ze zgłoszenia znaku towarowego, tj. pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy w związku ze zgłoszeniem Znaku towarowego do Urzędu Patentowego zgodnie z art. 123 i n. Ustawy PWP.

Spółka dopuszcza możliwość, że wobec zakupionego Znaku towarowego prowadzony będzie przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Office for Harmonization in the Internal Market) z siedzibą główną w Alicante proces rejestracji wspólnotowego znaku towarowego.

Znak towarowy zostanie zakupiony z uwzględnieniem jego aktualnej wartości rynkowej, w oparciu o wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego. SPV wystawi z tytułu sprzedaży na rzecz Spółki fakturę VAT. SPV odprowadzi należny podatek VAT do urzędu skarbowego. Spółka odliczy naliczony z tej faktury podatek VAT.

W przypadku, gdy na dzień zakupu Znak towarowy nie uzyska prawa ochronnego, prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego nie będzie wprowadzane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Spółka zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki Znak towarowy dopiero po wydaniu przez odpowiedni urząd decyzji w sprawie wydania świadectwa ochronnego do Znaku towarowego (po jego rejestracji).

Zatem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, wprowadzone zostanie dopiero prawo ochronne na Znak towarowy.

Po wprowadzeniu prawa ochronnego do Znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, jego wartość początkowa zostanie ustalona w oparciu o cenę nabycia z faktury VAT wystawionej przez SPV.

Możliwe jest, że po transakcji sprzedaży Znaku towarowego, a przed dokonaniem zapłaty przez Spółkę na rzecz SPV za nabyte aktywo, dojdzie do połączenia Spółki oraz SPV. Nastąpi to w drodze przejęcia całości majątku SPV przez Spółkę, która będzie spółką przejmującą, czyli spółką, która będzie kontynuować działalność. W tej sytuacji dojdzie między innymi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki z tytułu transakcji nabycia Znaku towarowego na skutek tzw. „konfuzji” tj. połączenia w rękach tej samej osoby (Spółki) prawa (wierzytelności SPV wobec Spółki) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Spółki wobec SPV).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 oraz art. 16h ust. 1 pkt l Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: „Ustawa CIT”) w przypadku nabycia w drodze umowy sprzedaży prawa ze zgłoszenia znaku towarowego w jednym z powołanych urzędów Spółka będzie uprawniona do rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego Znaku towarowego, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo to zostanie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki, tj. od miesiąca następującego po miesiącu, w którym przyznane zostanie prawo ochronne na Znak towarowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zakupu prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego w jednym z powołanych urzędów, Spółka będzie uprawniona do wprowadzenia Znaku towarowego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki w miesiącu, w którym zostanie wydana decyzja o przyznaniu prawa ochronnego na Znak towarowy.

Spółka będzie uprawniona do rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na Znak towarowy począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Znak towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 Ustawy PWP, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym, a kończy, w przypadku spełnienia wymaganych warunków, wydanie przez Urząd Patentowy decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy. Prawo ochronne na znak towarowy podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy.

Mając na względzie treść Rozporządzenia Rady Wspólnot Europejskich z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. UE L z dnia 24 marca 2009 r.) prezentowane wyżej uwagi dotyczące praw ochronnych na znaki towarowe zarejestrowane na zasadach określonych w Ustawie PWP mają odniesienie do praw ochronnych na wspólnotowe znaki towarowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16b ust. 1 Ustawy CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.),
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

W celu ustalenia znaczenia pojęcia wskazanego w treści art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT „prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej” należy odnieść się do art. 6 ust. 1 Ustawy PWP. Stanowi on, że na warunkach określonych w tej ustawie udzielane są:

patenty,
dodatkowe prawa ochronne na wynalazki,
prawa ochronne na wzory użytkowe,
prawa ochronne na znaki towarowe,
prawa z rejestracji na wzory przemysłowe,
prawa z rejestracji na topografie układów scalonych,
prawa z rejestracji na oznaczenia geograficzne.

Ponadto przepis art. 16b ust. 1 Ustawy CIT wskazuje obligatoryjne przesłanki do uzyskania prawa do amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z jego treścią, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

zostały nabyte,
nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres ich używania przekracza rok,
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Przepisy Ustawy CIT przewidują wejście podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji poprzez wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika.

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej, co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej.

Spółka nabędzie prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego w drodze umowy sprzedaży. Jednak ze względu na fakt, że do czasu rejestracji Znaku towarowego, a więc do uzyskania prawa ochronnego do Znaku towarowego, Spółka nabędzie jedynie prawo majątkowe w postaci prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego, w momencie jego nabycia Spółka nie będzie mogła ująć tego prawa w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki oraz rozpocząć jego amortyzacji.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, dopiero w momencie uzyskania prawa ochronnego na Znak towarowy, spełnione zostaną wszystkie przesłanki do wprowadzenia tego prawa do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki oraz do rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: „WSA”) w Rzeszowie z dnia 15 listopada 2011 r. o sygn. akt I SA/Rz 649/11 Sąd wskazał, iż „za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, że możliwe jest amortyzowanie praw ochronnych na znaki towarowe wniesione aportem jako prawa z rejestracji znaków towarowych, w sytuacji gdy prawa ochronne zostały przyznane po wniesieniu aportu”.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 25 sierpnia 2010 r. o sygn. akt II FSK 627/09, w wyroku NSA z dnia 27 maja 2009 r. o sygn. akt II FSK 181/08, w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r. o sygn. akt I SA/Po 210/11, a także w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 13 września 2012 r. o sygn. akt I SA/Gl 1021/11.

Należy ponadto podkreślić, iż zgodnie z przywołanym powyżej orzecznictwem sądowym, uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy, nie będzie stanowić jego „wytworzenia” przez Spółkę. Znak towarowy zostanie bowiem przez Spółkę skutecznie nabyty w drodze umowy sprzedaży. Na skutek rejestracji Znaku towarowego w Urzędzie Patentowym zostanie jedynie udzielone prawo ochronne na ten znak.

Przykładowo kwestię tę jednoznacznie przesądził WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 13 września 2012 r. o sygn. akt I SA/G1 1021/11 odnosząc się do sytuacji uzyskania prawa ochronnego do wspólnotowego znaku towarowego. Sąd wskazał, że „w okoliczność analizowanego zdarzenia przyszłego brak jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego zostanie przez Spółkę wytworzone. Prawo to powstanie bowiem w wyniku rejestracji wspólnotowego znaku towarowego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante. Wykładnia językowa nie pozwala na przyjęcie, że dokonanie rejestracji, w wyniku której powstanie prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego stanowi wytworzenie tego prawa przez Spółkę (por. też: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu I SA/Po 210/11 z dnia 28 czerwca 2011 r. odnoszący się do praw ochronnych na krajowe znaki towarowe).”

W wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 25 października 2012 r. o sygn. akt I SA/Rz 755/12 Sąd wskazał, że „nabycie może mieć charakter nabycia pierwotnego jak również nabycia pochodnego. Z nabyciem pierwotnym mamy do czynienia w sytuacji, kiedy brak jest poprzednika prawnego osoby uzyskującej prawo i klasycznym przykładem takiego nabycia będzie uzyskanie jakiegoś prawa w drodze prawnokształtującej decyzji właściwego organu (np. uzyskanie drogi koniecznej, pozwolenie na broń). Nabycie zaś pochodne występuje wtedy, kiedy dany podmiot uzyskuje prawo w drodze przejścia tego uprawnienia z innego podmiotu. Przepis art. 16b ust. 1 updop nie rozróżnia, czy nabycie, o którym w nim mowa ma mieć charter nabycia pierwotnego czy też pochodnego. Uprawnia to do wniosku, że terminem tym objęte będą oba rodzaje nabycia. Z okoliczności przedstawionego przez spółkę zdarzenia nie wynika, aby prawo do wspólnotowego znaku towarowego miało być przez spółkę wytworzone. Nie jest to zresztą możliwe, skoro powstać ono może jedynie na podstawie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante. Fakt rejestracji nie może być uznany za wytworzenie znaku we własnym zakresie przez spółkę, skoro następuje na podstawie decyzji organu działającego w granicach stosownych regulacji prawnych. (...). Od chwili wydania decyzji spółka nabędzie zatem prawo z rejestracji i po spełnieniu dalszych warunków będzie mogła przystąpić do amortyzacji go jako wartości niematerialnych i prawnych.”

W orzecznictwie wskazuje się ponadto na wyniki wykładni celowościowej w powyższym zakresie. W wyroku WSA w Gliwicach z dnia 13 września 2012 r. o sygn. akt I SA/GI 1021/11 wskazano, że „celem przepisu art. 16b ust. 1 updop jest umożliwienie każdemu podatnikowi, który nabył wymienione w tym przepisie wartości niematerialne i prawne, dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ustawodawca tamuje taką możliwość wyłącznie w przypadku wytworzenia wartości niematerialnych i prawnych. Nie jest celem interpretowanej regulacji prawnej uzależnienie możliwości rozpoznawania odpisów amortyzacyjnych od czynnika niezależnego od podatników związanego z szybkością postępowania toczącego się w przedmiocie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy. Nie jest również zamiarem ustawodawcy wymuszanie na podatnikach podejmowania nieracjonalnych gospodarczo decyzji polegających na odraczaniu momentu wniesienia aportu do chwili uzyskania ochrony na wspólnotowy znak towarowy w celu zachowania możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie jest wreszcie celem tej regulacji różnicowanie sytuacji podatników w ten sposób, że podatnicy uzyskujący prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego po wniesieniu aportu nigdy nie mogliby dokonać odpisów amortyzacyjnych od tego prawa. Ustawodawca w żadnym przepisie prawnym interpretowanego aktu prawnego takiego zróżnicowania nie przewidział i z tego względu interpretacja prowadząca do takiego zróżnicowania stanowi naruszenie konstytucyjnej zasady wolności gospodarczej połączonej normatywnie z zasadą równości prawnej podmiotów, będącej odwołaniem do konstytucyjnej zasady równości wobec prawa (art. 20 w związku z art. 32 Konstytucji RP).”

W ocenie Spółki, wnioski płynące z powyższych wyroków - pomimo, że w części odnoszą się do nabycia znaku towarowego w drodze wniesienia aportu do spółki - zachowują swoją aktualność również w powyższej sprawie.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nabyte prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego w jednym z powołanych urzędów, Spółka będzie mogła wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostanie wydana decyzja o przyznaniu prawa ochronnego na Znak towarowy.

Zgodnie z treścią art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e. do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym rozpoczęcie amortyzacji prawa ochronnego na Znak towarowy nastąpi od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzone zostanie prawo ochronne na Znak towarowy do wskazanej powyżej ewidencji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje nabyć znak towarowy. W momencie zakupu będzie prowadzony proces rejestracji tego znaku – w konsekwencji Spółka nabędzie prawo ze zgłoszenia znaku towarowego. Prawo to nie będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wątpliwości Spółki budzi kwestia możliwości wprowadzenia do ewidencji prawa ochronnego na nabyty znak towarowy oraz dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym to prawo zostanie przyznane.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa – w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 powołanej ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 tej ustawy).

Stosownie do treści do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Przepis art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16b ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.),
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Do praw wskazanych przez ustawodawcę w treści art. 16b ust. 1 omawianej ustawy należą m.in. wymienione w pkt 6 tego przepisu - „prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej”. W celu ustalenia znaczenia tego pojęcia należy odnieść się do art. 6 ust. 1 Prawa własności przemysłowej. Stanowi on, że na warunkach określonych w tej ustawie udzielane są:

patenty,
dodatkowe prawa ochronne na wynalazki,
prawa ochronne na wzory użytkowe,
prawa ochronne na znaki towarowe,
prawa z rejestracji na wzory przemysłowe,
prawa z rejestracji na topografie układów scalonych,
prawa z rejestracji na oznaczenia geograficzne.

Przepis art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje obligatoryjne przesłanki do uzyskania prawa do amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z treścią art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know - how, które spełniają następujące warunki:

zostały nabyte,
nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres ich używania przekracza rok,
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują wejście podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji poprzez wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 16a - 16b omawianej ustawy).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej (Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009, pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s.598).

Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów, prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, w przypadku nabycia prawa ochronnego na znak towarowy - dojdzie do nabycia prawa, które może stanowić wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (do nabycia prawa określonego w ustawie - Prawo własności przemysłowej).

W tym miejscu należy podkreślić, że przepis art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na zaliczenie do wartości niematerialnych i prawnych praw ochronnych do znaków towarowych, które już na dzień nabycia posiadają na mocy prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego szczególną ochronę prawną, a w związku z tym są wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast do tej kategorii nie zalicza się prawa ze zgłoszenia znaku towarowego do rejestracji. Należy bowiem podkreślić, że stanowiące treść tego prawa pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy stanowi uprawnienie, którego realizacja jest uzależniona, od spełnienia ustawowych warunków wymaganych dla uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

Prawo ochronne na znak towarowy powstaje z chwilą wydania decyzji przez Urząd Patentowy - nie zostaje zatem „nabyte” w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale „wytworzone” przez Spółkę. Nie ma tu znaczenia okoliczność, że podatnik nabył wcześniej prawo ze zgłoszenia znaku towarowego - nie jest ono bowiem tożsame z prawem ochronnym na ten znak.

Udzielenie przez Urząd Patentowy w drodze decyzji prawa ochronnego na znak towarowy nie stanowi nabycia tego prawa w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, skoro przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy nie zostanie nabyte przez Wnioskodawcę, nie będzie spełniać wszystkich przesłanek wynikających z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, prawa te jako niestanowiące podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych nie mogą zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy (art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Nie ustala się zatem ich wartości początkowej (art. 16 g pkt 4 ww. ustawy) i nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od tej wartości (art. 16f ust. 1 ww. ustawy).

Przepis art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. (…).

Z kolei przepis art. 16f ust. 1 ww. ustawy określa, iż podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Prawo ochronne do znaku towarowego uzyskane w drodze decyzji Urzędu Patentowego, po nabyciu prawa ze zgłoszenia znaku towarowego nie będzie spełniać wskazanych wyżej warunków wynikających z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie zostanie nabyte w rozumieniu art. 16b ust. 1 ww. ustawy, ale „wytworzone” przez Wnioskodawcę.

W związku z tym prawo to nie będzie stanowić podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej, nie może być zatem wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy i nie będzie podlegać odpisom amortyzacyjnym.

Przepis art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie daje podstawy do amortyzowania jako wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez Wnioskodawcę praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia znaku towarowego. Prawa te bowiem są jedynie ekspektatywą prawa ochronnego na znak towarowy.

Reasumując, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa podatkowego i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego tut. Organ stoi na stanowisku, iż w przypadku nabycia prawa ze zgłoszenia znaku towarowego, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego na znak towarowy po wydaniu przez Urząd Patentowy decyzji o wpisie znaku do rejestru znaków towarowych i nie będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na przedmiotowy znak towarowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż są orzeczeniami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszących.

Z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 uznano za nieprawidłowe, zagadnienia zawarte w pytaniach oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 (zgodnie z wolą Wnioskodawcy: „Jeżeli Minister Finansów potwierdzi stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego – czy …”), stały się bezprzedmiotowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin