Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-301/13-2/KJ
z 31 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (…), przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest Oddziałem niemieckiej spółki, który rozpoczął działalność w Polsce od dnia 1 września 2012 r. W 2013 r. Wnioskodawca zakupił maszynę - prasę do wyciskania kształtek - o wartości 8.200 zł netto. W związku z zamiarem przekazania jej do użytkowania Wnioskodawca chce skorzystać z art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i amortyzować maszynę jednorazowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przepis art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do Oddziału spółki niemieckiej, jeżeli obroty firmy macierzystej przekraczają limit, o którym mowa w art. 4a pkt 10 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie amortyzacji na podstawie art. 16k w stosunku do Oddziału jest możliwe, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych posługując się pojęciem podatnik odnosi go do fikcji podatkowej na użytek tego podatku, czyli tworzy z Oddziału odrębnego podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.) podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16k ust. 8 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Innymi słowy, amortyzując dany środek trwały podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego już w miesiącu wprowadzenia tego środka do ewidencji, bądź też dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 16k ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów niektórzy podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, do wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznie.

Z tej metody amortyzacji, polegającej na możliwości jednorazowego zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie środków trwałych mogą korzystać dwie grupy podmiotów:

1. podatnicy, którzy rozpoczęli działalność,
2. mali podatnicy.
   
   

Metoda ta ma zatem zastosowanie do małych podatników.

Stosownie do postanowień art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie „mały podatnik” - oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Na rok 2012 równowartość ta wynosiła 5.324.000 zł, bowiem średni kurs NBP dla euro w dniu 3 października 2011 r. wynosił 4,4370 zł. Z kolei na rok 2013 równowartość wynosi 4.922.000 zł, gdyż w dniu 1 października 2012 r. kurs NBP dla euro wynosił 4,1020 zł.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że rozpoczął On, jako Oddział niemieckiej spółki, działalność w Polsce w dniu 1 września 2012 r. W roku 2013 r. Oddział zakupił maszynę (prasę do wyciskania kształtek) o wartości 8.200 zł netto, którą zamierza przekazać do użytkowania. Wnioskodawca ma zamiar skorzystać z jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać należy, że oddział podmiotu zagranicznego nie jest podmiotem w rozumieniu prawa cywilnego, lecz stanowi wyodrębnioną organizacyjnie część innego podmiotu - przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest zatem nieposiadającą osobowości prawnej strukturą organizacyjną przedsiębiorcy zagranicznego poza jego głównym miejscem działalności, samodzielną pod względem techniczno-organizacyjnym i wyodrębnioną ekonomicznie. Brak podmiotowości cywilnoprawnej oddziału przekłada się na brak podmiotowości w stosunkach gospodarczych, a więc niemożność zawierania umów w obrocie gospodarczym we własnym imieniu i na własny rachunek, w związku z czym podmiotem wszystkich praw i obowiązków pozostaje przedsiębiorca zagraniczny (m.in. odpowiada za zobowiązania oddziału), nawet wtedy gdy wyodrębni i przekaże środki finansowe na działalność oddziału.

Dla celów podatkowych oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie jest traktowany jako odrębny podmiot - podatnikiem jest zagraniczna osoba prawna prowadząca na obszarze Polski działalność gospodarczą za pomocą oddziału (podlega takim samym przepisom prawa podatkowego, bilansowego jak krajowe osoby prawne). Opodatkowaniu w Polsce podlega tylko ten dochód zagranicznej osoby prawnej, który został osiągnięty za pośrednictwem oddziału.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że Wnioskodawca jest Oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy i jako taki może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W orzeczeniu z dnia 18 marca 1981 r. w sprawie Blankaert & Willems PVBA (sygn. C-139/80) Europejski Trybunał Sprawiedliwości określił, że „pojęcie oddziału, agencji lub każdego innego zakładu jest równoznaczne z istnieniem centrum operacyjnego, które manifestuje się w sposób trwały na zewnątrz jako przedłużenie przedsiębiorstwa macierzystego, ma dyrekcję i jest materialnie wyposażone tak, aby istniała możliwość negocjowania spraw z osobami trzecimi w taki sposób, aby ci ostatni wiedząc, że zostanie nawiązany ewentualny stosunek prawny z przedsiębiorstwem macierzystym z siedzibą za granicą, byli zwolnieni z konieczności bezpośredniego zwrócenia się do niego i mogli prowadzić interesy z centrum operacyjnym, które stanowi jego przedłużenie”. Oddział zagranicznego przedsiębiorcy stanowi zatem jedynie formę organizacyjno-prawną, w ramach której przedsiębiorca zagraniczny może wykonywać swoją działalność na terenie Polski. Oddział zagranicznego przedsiębiorcy działa zatem w ramach podmiotu zagranicznego, w jego imieniu i na jego rzecz.

Mając na uwadze powyższe, dla potrzeb ustalenia czy Wnioskodawca, jest tzw. małym podatnikiem, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę cały przychód łącznie z osiąganym przez zagranicznego przedsiębiorcę. A w konsekwencji, w sytuacji gdy obroty firmy macierzystej Wnioskodawcy przekraczają limit, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywanie przez Oddział jednorazowo odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16k ust. 7 ww. ustawy jest niemożliwe.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.