INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 25 lipca 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do czynności zbycia nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 25 lipca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do czynności zbycia nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawione zostało zdarzenie przyszłe.

Przeciwko dłużnikom, którymi są spółka jawna oraz jej prezesi, prowadzone jest postępowanie egzekucyjne „skierowane” do nieruchomości zabudowanej budynkiem trwale „połączonym” z gruntem o powierzchni 0.0748 ha, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą. Dłużnicy nabyli przedmiotową nieruchomość dnia 6 marca 1996 r. i w całości przeznaczyli na poczet prowadzonej działalności gospodarczej. Przy zakupie nieruchomości dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dłużnicy „przy okazji nabycia nieruchomości, odliczyli podatek od rozbudowy” (2006 r.). Powyższa czynność udokumentowana jest fakturami (na podstawie dziennika budowy), z których wynika, jak oświadczył jeden z prezesów, iż nakłady przewyższają 30% wartości początkowej nieruchomości. Nieruchomość nie była przeznaczona w najmniejszej części na cele mieszkaniowe. Dłużnicy nie dzierżawili osobom trzecim nieruchomości. Dnia 13 stycznia 2012 r. „zamknęli” działalność gospodarczą, aktualnie nie prowadzą żadnej innej działalności i nie są „płatnikami” podatku od towarów i usług. Po „zamknięciu” działalności nieruchomość została rozliczona z Urzędem Skarbowym, na podstawie art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość ma zostać sprzedana przez Komornika w drodze licytacji publicznej. W związku z powyższym zaistnieje konieczność wystawienia faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży powyższej nieruchomości w drodze licytacji należy odprowadzić podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przedmiotowej nieruchomości jest zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Komornik stwierdził, że mając na uwadze powyższe fakty sprzedaż ww. nieruchomości zabudowanej spełnia przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W myśl art. 22. § 1 ww. ustawy, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie ust. 5 powołanego artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury" (…).

W oparciu o ust. 6 tegoż artykułu, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 7 ww. ustawy, dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów i usług objętych spisem z natury.

Na podstawie regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z cytowanego przepisu wynika, iż aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowowybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na podstawie ust. 7a tegoż artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przeciwko dłużnikom (spółce jawnej oraz jej prezesom) prowadzone jest postępowanie egzekucyjne w odniesieniu do nieruchomości gruntowej o powierzchni 0.0748 ha zabudowanej budynkiem. Dłużnicy nabyli przedmiotową nieruchomość dnia 6 marca 1996 r. i w całości przeznaczyli na poczet prowadzonej działalności gospodarczej. Przy jej zakupie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dłużnicy odliczyli podatek jedynie od rozbudowy (w 2006 r.). Nakłady przewyższały 30% wartości początkowej nieruchomości. Nieruchomość nie była przeznaczona na cele mieszkaniowe, ani wydzierżawiana. Dnia 13 stycznia 2012 r. doszło do likwidacji działalności gospodarczej. Obecnie nie prowadzą żadnej działalności i nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Po likwidacji działalności, nieruchomość została ujęta w spisie natury, który został rozliczony z Urzędem Skarbowym, na podstawie art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Obecnie ww. nieruchomość ma zostać sprzedana przez Komornika w drodze licytacji publicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że o ile sprzedaż budynku będzie dokonana w okresie 12 miesięcy od dnia rozwiązania spółki, będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie – jak błędnie wskazano w stanowisku – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W przypadku dokonania dostawy po ww. okresie, sprzedaż budynku będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, o ile budynek w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W konsekwencji, uwzględniając zapis art. 29 ust. 5 ustawy, dostawa gruntu, na którym jest on posadowiony również będzie zwolniona od podatku.

W przeciwnym wypadku, dostawa przedmiotowego budynku wraz z gruntem będzie opodatkowana 23% stawką podatku.

Pomimo, że prawidłowo stwierdziła Pani, iż przedmiotowa dostawa będzie podlegała zwolnieniu, w związku z tym, iż stanowisko to zostało oparte na błędnej podstawie prawnej, oceniając całościowo, należało je uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie zawiera oceny prawidłowości ujęcia przez dłużnika ww. nieruchomości w spisie natury i „rozliczenia” jej z Urzędem Skarbowym na podstawie art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie przedstawiono w zakresie stanowiska, ani nie postawiono pytania, a fakt ten przyjęto jako element zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.