INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2013r. (data wpływu 24 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wywozu towarów poza Unię Europejską za eksport towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wywozu towarów poza Unię Europejską za eksport towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność jako osoba fizyczna, płaci podatek dochodowy od osób fizycznych w formie podatku liniowego oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest również podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym także jako podatnik VAT-UE. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi związane z produkcją urządzeń do przemysłu spożywczego.

Na podstawie zamówienia z dnia 20 listopada 2012r. Wnioskodawca podjął się wykonania dla kontrahenta z Turcji urządzenia do przemysłu spożywczego - maszyny do produkcji lodów – o wartości 252.200 EUR. W kontrakcie określone zostały następujące terminy zaliczkowych płatności na rzecz Wnioskodawcy:

I rata wpłynęła w dniu 26 lutego 2013r. jako równowartość 20% kontraktu (50.440 EUR),

II rata wpłynęła w dniu 02 kwietnia 2013r. w wysokości 126.100 EUR,

III rata winna wynieść 75.660 EUR i wpłynąć ma konto Wnioskodawcy po zainstalowaniu maszyny i wykonaniu ostatecznego odbioru technicznego całego ciągu technologicznego.

Odbiór techniczny wysłanego przez Wnioskodawcę urządzenia odbył się w Polsce przez stronę turecką 01 lutego 2013r.

Urządzenie wysłane zostało przez Wnioskodawcę do Danii wg zlecenia z dnia 04 lutego 2013r. do firmy, która miała wykonać inne elementy ciągu technologicznego, jako niezależne oprzyrządowanie do wykonanego przez Wnioskodawcę urządzenia, w oparciu o przesłany wyrób. Duńska firma dokonała wspólnego wywozu urządzenia Wnioskodawcy i wykonanych przez siebie elementów oprzyrządowania na terytorium Turcji. Wysyłka odbyła się transportem lądowym na podstawie dokumentu CMR z dnia 21 marca 2013r., gdzie odbiorcą była firma …TURKIYE, a miejsce rozładunku wskazane było …TURKIYE.

Następnie strona duńska dokonała odprawy celnej w dniu 23 marca 2013r. na podstawie dokumentu … odprawa celna ... Świadectwo przewozowe poświadczone przez Administrację Skarbową DK 21 marzec 2013r. … dokonującą odprawy celnej na podstawie faktury Nr … .

Wnioskodawca otrzymał mail z 27 marca 2013r. potwierdzający przybycie maszyny do produkcji lodów do firmy w Turcji z firmy Wnioskodawcy o wartości 252.200 EUR i wadze 1500 kg transportem lądowym samochód TIR … oraz kopię dokumentu CMR Nr …

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyżej opisaną transakcję wywozu, wykonanego przez Wnioskodawcę urządzenia do produkcji lodów, można uznać za eksport towarów i zastosować stawkę 0% podatku VAT, mimo braku potwierdzenia wywozu przez polski graniczny Urząd Celny, ponieważ dokumenty otrzymane od strony duńskiej i tureckiej potwierdzają, że urządzenie to objęte było odprawą celną w Danii, a następnie dostarczone do miejsca przeznaczenia w Turcji, czyli dostawa miała miejsce poza granice Unii Europejskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług definiujących eksport towarów (art. 2 pkt 8) nie wynika wymóg rozpoczęcia procedury celnej wywozu w Polsce. Ważne jest, aby rzeczywiście nastąpiło fizyczne przemieszczenie towaru z terytorium kraju. Również przepisy dyrektywy w sprawie VAT nie uzależniają uznania dostawy za eksport od wywozu z terytorium konkretnego państwa członkowskiego (art. 146 ust. 1 lit. a) i b). W Rozdziale 6 "Zwolnienia w eksporcie" zapisano, iż państwa członkowskie zwalniają transakcję dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz bądź przez nabywcę lub na jego rzecz poza terytorium wspólnoty.

Zdaniem Wnioskodawcy eksportem jest również wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii w wykonaniu dostawy, nawet jeśli towary zostaną objęte procedurą wywozu w innym państwie unijnym pod warunkiem, że podatnik będzie posiadał potwierdzenie wywozu dokonane przez urząd celny określony w przepisach celnych. Fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim nie oznacza, że nie dokonano wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Przewidziany w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT warunek może zostać również spełniony, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju wspólnoty.

Stanowisko takie wyrażone jest również w Uchwale siedmiu sędziów NSA Nr I FPS 3/12 z dnia 25 czerwca 2012r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja odnosi się do zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 23 lipca 2013r. Oznacza to, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana przez tut. organ w oparciu o stan prawny na czas dokonania opisanych czynności.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (art. 2 pkt 3).

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel(…).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosowanie do brzmienia art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Definiując pojęcie eksportu towarów ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem eksportu jest wywożony przez dostawcę albo jest wywożony na jego rzecz oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju albo na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Mając na uwadze cyt. wyżej definicję eksportu, należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w przepisach art. 7 ustawy,
• w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy towaru) towar opuszcza terytorium kraju, celem dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Na gruncie prawa celnego procedurę wywozu towarów reguluje art. 161 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 302, str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 - dalej WKC).

Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. W myśl ust. 5 ww. artykułu WKC, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu.

Wyjątki te przewidują przepisy Rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 253, str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3 - dalej RWKC), a mianowicie:

1. art. 789, który stanowi, że w przypadkach podwykonawstwa, zgłoszenie wywozowe może być również złożone w urzędzie celnym właściwym dla miejsca siedziby podwykonawcy,
2. art. 790, który stanowi, że jeżeli ze względów organizacyjnych nie można zastosować przepisów art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, to zgłoszenie może zostać złożone w każdym urzędzie celnym właściwym dla danej operacji w zainteresowanym Państwie Członkowskim,
3. art. 791, który stanowi, że mając na uwadze odpowiednio uzasadnione powody, zgłoszenie wywozowe może zostać przyjęte:
   • w urzędzie celnym innym niż określony w art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, lub
   • w urzędzie celnym innym niż określony w art. 790.
   
   

Jednocześnie prawo Unii Europejskiej nie określa przypadków, w których mogą wystąpić „uzasadnione powody”, o których mowa w art. 791 RWKC.

W świetle art. 146 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm. – dalej Dyrektywa), Państwa Członkowskie zwalniają m. in. następujące transakcje:

1. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty;
2. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Przepis art. 146 ust. 1 lit. a i b Dyrektywy 112 nie wprowadza zasady, że zwolnienie będzie miało zastosowanie tylko wtedy, gdy dostawa eksportowa będzie stanowić wywóz towarów (w rozumieniu przepisów celnych) z terytorium danego kraju. Zatem sam fakt rozpoczęcia procedury wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim, nie przesądza, że nie dokonano „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Przewidziany w tym przepisie warunek „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” może zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 WKC rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju UE.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy określono, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8).

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9).

Na postawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012r. sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, iż: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego.”

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. (…) W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.”

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT na podstawie zamówienia z dnia 20 listopada 2012r. wykonał dla tureckiego kontrahenta urządzenie do produkcji lodów o wartości 252.000 EUR. Odbiór techniczny odbył się w dniu 1 lutego 2013r. Zgodnie ze zleceniem Wnioskodawcy z dnia 4 lutego 2013r. urządzenie to zostało wysłane do Danii, do firmy, która miała wykonać inne elementy ciągu technologicznego. Następnie duńska firma dokonała wspólnego wywozu transportem lądowym urządzenia Wnioskodawcy i elementów oprzyrządowania do tureckiego kontrahenta. Transport nastąpił na podstawie dokumentu CMR, którego kopię posiada Wnioskodawca. Odprawy celnej … w dniu 23 marca 2013r. dokonała strona duńska na podstawie dokumentu ... Świadectwo przewozowe zostało poświadczone przez Administrację Skarbową DK w dniu 21 marca 2013r. 62. …, która dokonała odprawy celnej na podstawie faktury Nr 20/2013.

Wnioskodawca otrzymał mail z 27 marca 2013r. potwierdzający przybycie maszyny do produkcji lodów do tureckiego kontrahenta z firmy Wnioskodawcy o wartości 252.200 EUR i wadze 1500 kg transportem lądowym samochód TIR ... .

Przedmiotem wniosku jest kwestia uznania przedmiotowej dostawy za eksport towarów i opodatkowanie jej stawką podatku w wysokości 0% w przypadku gdy w związku z dokonaną dostawą towarów rozpoczęcie procedury celnej wywozu rozpoczyna się w innym państwie Unii Europejskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy eksportem jest również wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii w wykonaniu dostawy, nawet jeżeli towary zostaną objęte procedurą wywozu w innym państwie unijnym pod warunkiem, że podatnik będzie posiadał potwierdzenie wywozu dokonania przez urząd celny określony w przepisach celnych. Fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym państwie niż Polska państwie członkowskim nie oznacza, że nie dokonano wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, jak również uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdzić należy że ze względu na fakt, że towar (urządzenie) będące przedmiotem dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy na rzecz kontrahenta tureckiego zostało w dniu 4 lutego 2013r. wysłane przez Wnioskodawcę z Polski do innego kraju członkowskiego (Danii), gdzie w duńskiej firmie zostało do niego wykonane niezależne oprzyrządowanie i dopiero z tamtego kraju po zakończeniu określonych przez firmę duńską czynności zostało w dniu 23 marca 2013r. wysłane wspólnie, z elementami wykonanymi przez podmiot duński, do Turcji w ramach jednego transportu objętego procedurą celna wywozu (eksportu) z terytorium Danii, brak jest podstaw do uznania, że wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej nastąpił z terytorium kraju, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej (w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy), nie jest Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdował się eksportowany towar w momencie wysyłki poza terytorium Unii tj. terytorium Danii.

Powyższe jest w pełni zgodne z powołaną przez Wnioskodawcę uchwałą NSA I FPS 3/12. W sprawie przedstawionej we wniosku wywóz towaru (urządzenia) z terytorium Polski do Turcji nie został dokonany w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Został on bowiem na terytorium Danii przerwany, a następnie ponownie (po określonym czasie i po wykorzystaniu urządzenia do wykonania przez firmę duńską określonych czynności z nim związanych) ponownie podjęty na tym terytorium. Przedstawiony zatem zaistniały stan faktyczny objęty niniejszą interpretacją, dla którego zakres oceny został określony w pytaniu oraz stanowisku Wnioskodawcy, wskazuje, że miejscem rozpoczęcia transportu w celu dokonania wywozu poza terytorium Unii Europejskiej jest terytorium Danii. Tym samym, w sprawie objętej wnioskiem nie zostały spełnione przesłanki do uznania, że eksport towaru nastąpił z terytorium kraju (Polski), przez co w sprawie nie może również mieć zastosowania 0% stawka podatku stosowana przy wywozie towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.