Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-191/09/MO
z 17 lutego 2009 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłat za korzystanie ze znaku towarowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłat za korzystanie ze znaku towarowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się sprzedażą i montażem prywatnych i publicznych basenów kąpielowych, wanien Spa, saun i łaźni, zamierza podpisać z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, będącą udziałowcem w Spółce, umowę na prawo do korzystania ze znaku towarowego. Zgodnie z umową Spółka będzie mogła używać tego znaku na folderach, materiałach reklamowych, samochodach, ubraniach pracowników, jak również umieszczać ten znak w nagłówkach pism przewodnich kierowanych do potencjalnych klientów. Umowa ta zawarta zostanie na okres 1 roku z możliwością jej przedłużania na kolejne lata. Znak ten należy do Przedsiębiorstwa Wielobranżowego osoba fizyczna. Opłata roczna będzie uzależniona od obrotów osiągniętych przez spółkę za dany rok i wynosić będzie 2 % obrotów netto. Płatność za korzystanie ze znaku towarowego następować będzie przelewem na podstawie faktury wystawionej przez osobę fizyczną w terminie do 7 dnia miesiąca stycznia następnego roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy opłata za korzystanie ze znaku towarowego jest kosztem roku którego dotyczy czy kosztem roku w którym wystawiono fakturę (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy koszt ten powinien zostać zaliczony do roku którego dotyczy. Koszty uzyskania, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (co ma miejsce w przypadku Spółki), są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e).

W związku z tym, iż w ustawa o rachunkowości nigdzie nie zawiera zwrotu „dzień, na który ujęto koszt w księgach” należy oprzeć się na podstawowej zasadzie rachunkowości jaką jest zasada memoriału nakazująca ujmowanie kosztów i przychodów do okresu, którego dotyczą. Ponadto zgodnie z art. 20 ustawy o rachunkowości do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji. A zapis księgowy - jak stanowi art. 23 ust. 2 w/w ustawy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numeru identyfikacyjnego dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę. Jeżeli różni się ona od daty dokonania operacji, a także kwotę i datę zapisu.

Zdaniem Spółki analizując powyższe przepisy data zapisu księgowego jest dniem, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, a więc i momentem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych. Nie jest to data dokumentu, ani też data jego wpływu do jednostki, ani też data dokonania operacji gospodarczej. Jest to data zapisu księgowego, bowiem z tą właśnie datą koszt jest ujęty w księgach. W związku z tym koszt musi być przypisany do okresu, którego dotyczy.

Tak więc jeżeli zostanie w styczniu 2009 r. zawarta umowa na korzystanie ze znaku towarowego i opłata zostanie potwierdzona fakturą wystawioną do 7 stycznia 2010 Spółka będzie miała prawo zaliczyć tę opłatę do kosztów roku 2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) – dalej updop. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

W nawiązaniu do powyższego należy uznać, iż koszty ponoszone w związku z korzystaniem ze znaku towarowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Koszty te, na podstawie art. 15 ust. 4d updop, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów z zastrzeżeniem ust. 4f – 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop). Ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień decyduje o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego.

Wskazanie w art. 15 ust. 4e updop, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości tj. ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja) zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Natomiast zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu w myśl art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości. W tym miejscu należy zaznaczyć, że data zapisu księgowego, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych nie jest momentem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych lecz data dokonania operacji gospodarczej.

Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Jednak twierdzenie wnioskodawcy, iż data zapisu księgowego jest dniem, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w omawianym przypadku nie ma wpływu na zaliczenie tej opłaty do kosztów roku 2009. Wobec tego stanowisko Spółki za wyjątkiem ww. stwierdzenia należy uznać za prawidłowe.

Wobec powyższego Spółka będzie mogła zaliczyć opłatę licencyjną za użytkowanie znaku towarowego do kosztów uzyskania przychodów w 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwice, ul. Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.