Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-768a/13/PSZ
z 7 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego motocykla - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego motocykla.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 29 marca 2001 r. prowadzi Pan jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Dodatkowo od 1999 r. jest Pan wspólnikiem w spółce jawnej. Posiada Pan status małego podatnika. Przedmiotem prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej jest wynajem motocykli i przyczep kempingowych, bez kierowcy.

W marcu 2012 r. nabył Pan motocykl oraz inne akcesoria niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w celach wynajmu. Motocykl zaliczył do grupy 740 KŚT i skorzystał z jednorazowej amortyzacji w firmie prowadzonej na własne nazwisko.

Przychody w działalności gospodarczej rozlicza Pan tzw. metodą liniową, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Przychody za rok 2011 w jednoosobowej działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty 1.200.000 euro. Wartość początkowa motocykla wyniosła 54.000 zł. Jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupiony motocykl służył do czynności opodatkowanych - wynajmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy nabyty motocykl, kwalifikowany jako środek trwały, prawidłowo został poddany jednorazowej amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, motocykl można zaliczyć w koszty jednorazowo, gdyż zgodnie z przepisami art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych. Odpisów tych można dokonywać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Motocykl, będący przedmiotem niniejszego wniosku, zgodnie z Klasyfikacją środków Trwałych należy zakwalifikować do grupy 7 KŚT – „środki transportu” i rodzaju 740 „motocykle, przyczepy i wózki widłowe”. Jednocześnie cena nabycia motocykla, zgodnie z którą będzie ustalona jego wartość początkowa dla celów amortyzacji podatkowej (na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie przekroczy wskazanej powyżej kwoty limitu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł. W 2012 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi 222.000 złotych.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

W myśl art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku spółki nie mającej osobowości prawnej (a więc również spółki cywilnej) kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

W rozpatrywanej sprawie istotnym jest, iż zgodnie z cytowanym wyżej art. 22k ust. 7 ww. ustawy, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonywać mogą podatnicy rozpoczynający prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie tejże działalności, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy.

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zatem, w 2012 roku za „małego podatnika” można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2011 rok nie przekroczył 5.324.000 złotych.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Ponadto amortyzacji jednorazowej mogą podlegać wyłącznie środki trwałe zaliczane do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

W świetle definicji „samochodu osobowego” zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, motocykl nie jest samochodem osobowym.

Zgodnie bowiem z art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, lub z innych dokumentów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, wynika, że jest to pojazd specjalny,
6. pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w lit. a-e, w którym liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:



1. 1- jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
2. 2- jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg.

Wskazać również należy, iż ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), zawiera definicję samochodu osobowego i motocykla. Samochodem osobowym jest - w myśl art. 2 pkt 40 ustawy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Motocykl jest to pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm³, dwukołowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół (art. 2 pkt 45 ustawy Prawo o ruchu drogowym).

Z kolei zgodnie z art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis art. 22k ust. 7 ustawy, nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest, kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Jak wynika z powyższego przepisu, zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. W przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki (art. 22k ust. 13 ww. ustawy). Zatem kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia małego podatnika w przypadku:

• osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą do limitu 1.200.000 Euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z tej działalności, bez względu na uzyskiwanie przychodów z udziału w spółce nie będącej osobą prawną,
• gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną do limitu 1.200.000 Euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 29 marca 2001 r. prowadzi Pan jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Dodatkowo od 1999 r. jest Pan wspólnikiem w spółce jawnej. W marcu 2012 r. nabył Pan motocykl oraz inne akcesoria niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w celach wynajmu. Motocykl zaliczył do grupy 740 KŚT. Jego wartość początkowa wyniosła 54.000 zł.

Przychody w działalności gospodarczej rozlicza Pan tzw. metodą liniową, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Przychody za rok 2011 w jednoosobowej działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty 1.200.000 euro.

Skoro w roku 2011 przychody ze sprzedaży w ramach prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty 1.200.000 euro należy uznać, że w niniejszej sprawie spełnione zostało kryterium „małego podatnika”.

Przyjmując zatem, że spełnia Pan warunki do uznania go za „małego podatnika” oraz, że motocykl prawidłowo został zakwalifikowany do grupy 740 KŚT, należy stwierdzić, że istnieje możliwość skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych motocykla, do wysokości limitu 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.

Przy tym podkreślić należy, że wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony (zdarzenie przyszłe) przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Należy również zaznaczyć, iż to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych stosownie do obowiązujących przepisów prawa a mianowicie w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany obiekt podlega odpowiedniej klasyfikacji, jako na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej klasyfikacji przez Pana, bowiem organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować motocykl.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.