Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4160-44/13-2/JK2
z 27 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-123/13-2/JK2 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-123/13-2/JK2, uznając stanowisko Wnioskodawcy – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał – na wniosek Pana S. P. z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej – zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-123/13-2/JK2, stwierdzając nieprawidłowość zajętego przez Wnioskodawcę w ww. wniosku stanowiska.

We wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd wyrokiem rozwodowym nakazał Wnioskodawcy płacić alimenty na dzieci na ręce matki, przyznał prawa rodzicielskie obojgu rodzicom oraz na wniosek Wnioskodawcy, Sąd dodatkowo określił terminy, w których dzieci przebywają w u Wnioskodawcy w domu - co drugi weekend, jeden miesiąc wakacji, jeden tydzień ferii zimowych oraz co drugie święta. Wszystkie ww. elementy są realizowane, jak również Wnioskodawca czynnie uczestniczy w wychowywaniu dzieci, również w ich życiu szkolnym, zebraniach, etc. Deklarację za rok 2011 Wnioskodawca złożył terminowo. Rozliczenie obejmowało deklarację PIT-36 wraz z załącznikiem PIT-O, w którym została odliczona ulga na dzieci tylko za miesiąc lipiec. Po przeczytaniu informacji w internecie o wyroku z dnia 7 września 2011 r. WSA w Warszawie (sygn. VIII SA/Wa 320/11), zgodnie z którym każdy z rodziców który łoży na utrzymanie dzieci, posiada władzę rodzicielską oraz faktycznie wykonuje władzę rodzicielską przez cały rok ma prawo do skorzystania z odliczenia w całym roku, Wnioskodawca złożył w dniu 10 lipca 2012 r. korektę deklaracji PIT-36 za rok 2011 wraz z załącznikiem PIT-O. W korekcie tej zostało uwzględnione odliczenie 50% ulgi na dzieci za cały rok 2011. Urząd Skarbowy nie zgodził się z taką interpretacją pomimo przedstawienia informacji uzyskanych w Krajowej Informacji Podatkowej o tym, że w danym przypadku nie ma zastosowania art. 27f pkt 2, 3. Według tego urzędu podatnik ma prawo odliczyć ulgę tylko za te dni, w których dzieci zgodnie z wyrokiem, przebywają u Wnioskodawcy w domu. W 2011 roku Wnioskodawca uzyskał dochód z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych - książka przychodów i rozchodów. W 2011 roku dzieci nie uzyskały dochodu. W stosunku do Wnioskodawcy mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w takim przypadku Wnioskodawca ma prawo odliczyć 50% ulgi na dzieci za cały rok 2011?

Zadaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27f pkt 4 oraz faktem, że nie zostały ustalone proporcje podziału ulgi pomiędzy rodzicami dzieci jako rodzic, który faktycznie wykonuje władzę rodzicielską ma prawo odliczyć połowę ulgi na każde z małoletnich dzieci a nie, tak jak twierdzi US L.- tylko za te dni, w których dzieci przebywają u Niego.

W dniu 9 maja 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-123/13-2/JK2 dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej, w której nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy. W interpretacji indywidualnej stwierdzono, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym ma prawo odliczyć połowę ulgi na każde z małoletnich dzieci, bowiem spełnienie przesłanek określonych w art. 27f uprawnia Wnioskodawcę do dokonania odliczeń w wysokości ustalonej z byłą małżonką, a brak stosownego porozumienia nie oznacza prawa do skorzystania z ulgi w częściach równych.

Interpretację skutecznie doręczono w dniu 15 maja 2013 r.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, Strona pismem z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 29 maja 2013 r.) złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po dokonaniu analizy zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 24 czerwca 2013 r. Nr IPPB4/415-123/W/13-4/JK2. Odpowiedź została skutecznie doręczona w dniu 28 czerwca 2013 r.

W dniu 29 lipca 2013 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynęła skarga, w której Pan S. P. zaskarżył stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-123/13-2/JK2.

W złożonej skardze Skarżący wniósł o:

1. uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości jako naruszającej prawo;
   
2. zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
   
   

Na wstępie Skarżący przedstawił stan faktyczny oraz pytanie zadane w złożonym wniosku.

Następnie Skarżący wskazał na następującą treść z otrzymanej interpretacji: „W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską, wówczas ulga prorodzinna przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, przez nich dokonana nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka. Istotne jest, aby nie dochodziło do dublowania ulgi. Należy podkreślić, że roczna kwota odliczenia dotyczy łącznie obojga rodziców Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie mówią, że rodzicom przysługuje wspólnie roczna kwota ulgi i mogą ją oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez rodziców proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie, gdyż decyzję o sposobie podziału tej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom dziecka. Zaznaczając jedynie, iż kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie obojga rodziców . W konsekwencji suma odliczeń dokonanych przez każdego z rodziców odrębnie nie może przekroczyć kwoty limitowanej, tj. 92,67 zł za każdy miesiąc wykonywania władzy rodzicielskiej.”

Zarzuty wobec skarżonej interpretacji:

Skarżący wskazał, że w interpretacji został wzięty pod uwagę brak stosownego porozumienia z byłą małżonką jako wyznacznik możliwości skorzystania z ulgi w częściach równych („Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie ...”), co jest sprzeczne z obowiązującym prawem, gdyż w przepisach prawa nie ma obowiązku ustalania takiego porozumienia. Ustawodawca przewidział taką możliwość, ewentualność a nie konieczność, przymus czy też nakaz, jak również ustawodawca przewidział brak takiego porozumienia dając możliwość równego podziału ulgi. Dodatkowo interpretacja w takim rozumieniu, wskazując jako argument, że łączna kwota odliczeń nie może przekroczyć kwoty przysługującej wobec dziecka, podważa przepis równości wobec prawa, dając większe możliwości osobie która pierwsza złożyła wniosek o odliczenie ulgi. Z drugiej strony podatnik, który jako drugi w kolejności składa deklarację podatkową za rok wraz z odliczeniem ulgi nie ma możliwości uzyskania informacji przy złej woli pierwszego z podatników, jaką kwotę czy też procent może faktycznie odliczyć. Patrząc na taką interpretację, można odnieść wrażenie, że jeden z podatników, ten który pierwszy złoży PIT roczny będzie miał prawo odliczyć sobie tyle ulgi, ile mu się podoba, a drugi będzie mógł odliczyć tylko to co zostanie, choć i tego też może nie móc, gdyby pierwszy odliczył całość ulgi, pomimo że zgodnie z art. 27f pkt 4, który brzmi: „Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”. Ustawodawca przewidział dwa warianty rozliczenia ulgi pomiędzy rodzicami: albo podatnicy odliczają w częściach równych, albo w dowolnej ustalonej przez nich proporcji, Tak, więc w przypadku braku porozumienia braku ustalonej proporcji należy wziąć pod uwagę pierwszą część art. 27f pkt 4 która brzmi: „Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, gdyż zgodnie ze stanem faktycznym, nie było żadnej ustalonej pomiędzy rodzicami proporcji.

Z tych wszystkich względów Skarżący uważa skargę za uzasadnioną.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę zważył co następuje:

Podstawę prawną oraz zasady korzystania z preferencji podatkowych określa ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.

Na mocy art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Zgodnie z ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Dodatkowo, do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 8 i 9 ustawy.

Z kolei, jak stanowi ust. 7, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom dziecka, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zarówno Wnioskodawca jak i jego była małżonka wykonują władzę rodzicielską nad dziećmi.

Stąd, jeżeli zostały spełnione wszystkie wyżej wymienione przesłanki dotyczące zastosowania ulgi na dzieci, na podatniku ciąży obowiązek podziału kwoty ulgi z drugim rodzicem, stosownie do postanowień art. 27f ust. 4 ustawy, tj. w częściach równych lub w dowolnej proporcji wspólnie ustalonej. Powyższe oznacza, że w przypadku:

• zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie kwoty ulgi w wysokości ustalonej przez obojga rodziców,
  

• braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie w częściach równych, tj. w kwocie stanowiącej 1/2 kwoty określonej w art. 27f ust. 2 ustawy, na każde dziecko.
  
  
  

Z treści wniosku wynika, że nie zostały ustalone proporcje podziału ulgi pomiędzy rodzicami dzieci, zatem należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia połowy ulgi na każde dziecko.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że odliczenie ulgi na dzieci jest możliwe od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, tj. według skali podatkowej, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% ulgi na dzieci za 2011 r., jeżeli w PIT-36 za 2011 r. wykazał dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej. W przypadku wykazania w tym zeznaniu dochodów z działalności gospodarczej, do dochodów tych w 2011 r. nie mogły mieć zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatek liniowy w wysokości 19%.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygnięcie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.