INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2013 r. (data wpływu 21.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej A. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) świadczy usługi leasingu. Spółka jako podmiot należący do Grupy B. S.A. współpracuje z B. S.A. (dalej: Bank) w celu oferowania swoim klientom jak najszerszej oferty usług. Spółka w dniu 15 maja 2013 roku zawarła z Bankiem umowę o współpracy (dalej: Umowa), której przedmiotem jest świadczenie usług przez Spółkę na rzecz Banku. Zakres świadczonych usług obejmuje informowanie przez Spółkę swoich obecnych i potencjalnych klientów (dalej: Klient/Klienci) o ofercie produktowej Banku oraz o korzyściach wynikających ze współpracy z Bankiem.

Zgodnie z zawartą Umową, w razie zainteresowania Klienta możliwością nawiązania współpracy z Bankiem, Spółka zobowiązana będzie do uzyskania od Klienta upoważnienia do przekazania Bankowi danych Klienta, wraz z oświadczeniem Klienta o fakcie pozyskania informacji o ofercie Banku od pracownika Spółki (dalej: Upoważnienie). Jednocześnie, Spółka zobowiązana będzie do przekazywania Bankowi informacji o możliwościach oraz sposobie kontaktu z Klientami oraz inicjowania spotkań przedstawicieli Banku z Klientami, którzy wyrazili zainteresowanie ofertą Banku.

Bank natomiast, zobowiązany będzie do skontaktowania się z takim Klientem w ciągu 7 dni roboczych od otrzymania Upoważnienia, w celu umówienia spotkania i przedstawienia szczegółowej oferty produktowej dopasowanej do indywidualnych potrzeb Klienta. W przypadku zainteresowania Klienta współpracą z Bankiem, pracownik Banku podpisze z Klientem umowę o prowadzenie rachunku bankowego, a ponadto wypełni wraz z Klientem potwierdzenie wskazujące, że Klient dowiedział się o możliwości nawiązania współpracy z Bankiem od Spółki oraz upoważniające Bank do przesłania Spółce informacji o fakcie zawarcia umowy z tym Klientem (dalej: Potwierdzenie); Spółka otrzyma kopię Potwierdzenia.

W celu realizacji usług przez Spółkę, Bank wyposaży Spółkę w materiały informacyjne w wersji papierowej lub elektronicznej. Ponadto, Bank zobowiązał się do przeszkolenia pracowników Spółki w zakresie znajomości aktualnej oferty Banku.

Spółka w związku z zawartą Umową, nie realizuje czynności biurowo-technicznych mających na celu dopełnienie formalności administracyjnych związanych z zawarciem przez Bank umowy z Klientem.

Umowa wiążąca Spółkę z Bankiem stanowi umowę rezultatu - z tytułu świadczonych usług, tj. za pozyskanie dla Banku nowego Klienta, Spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie prowizyjne, uzależnione od zawarcia przez Bank umowy ze wskazanym przez Spółkę Klientem (stawka za każdą zawartą umowę będzie zróżnicowana w zależności od rodzaju umowy).

Zawarta Umowa, zakłada, że pozyskanie dla Banku nowego Klienta przez Spółkę będzie miało miejsce, tylko wtedy, gdy:

1. w ciągu 90 dni od dnia przekazania Upoważnienia, Bank zawarł z nowym Klientem, zaliczanym według obowiązującej w Banku segmentacji klientów do kategorii Klientów Biznesowych z segmentu 04 lub 05, kompleksową umowę dowolnego pakietu Mój Biznes (obejmującą usługi w zakresie prowadzenia rachunku bankowego), lub
2. w ciągu 180 dni od dnia przekazania Upoważnienia, Bank zawarł z nowym Klientem, zaliczanym według obowiązującej w Banku segmentacji klientów do kategorii Klientów Korporacyjnych z segmentu 06 „Umowę o Prowadzenie Rachunków Bankowych dla Klientów Korporacyjnych oraz o świadczenie Usług Związanych z Tymi Rachunkami”, lub
3. w ciągu 270 dni od dnia przekazania Upoważnienia, Bank zawarł z nowym Klientem, zaliczanym według obowiązującej w Banku segmentacji klientów do kategorii Klientów Korporacyjnych z segmentu 07 „Umowę o Prowadzenie Rachunków Bankowych dla Klientów Korporacyjnych oraz o świadczenie Usług Związanych z Tymi Rachunkami”.
   
   

Ustalony w Umowie okres rozliczeniowy (poza pierwszym) będzie rozpoczynał się 1 października danego roku i trwał przez okres kolejnych 12 miesięcy, tj. do 30 września roku następnego, przy czym pierwszy okres rozliczeniowy będzie trwał od 1 dnia miesiąca następującego po podpisaniu Umowy i kończyć się będzie 30 września roku, w którym została zawarta Umowa.

W ciągu 10 dni po zakończonym okresie rozliczeniowym, Spółka na podstawie przekazanych do Banku Upoważnień oraz otrzymanych z Banku Potwierdzeń, zobowiązana będzie sporządzić i przesłać do Banku specyfikacje zawierające wykaz Klientów pozyskanych w danym okresie rozliczeniowym (dalej: Specyfikacje). Specyfikacje te będą następnie podlegały weryfikacji ze strony Banku pod kątem spełnienia warunków uprawniających Spółkę do naliczenia wynagrodzenia za pozyskanie dla Banku Klienta, tj.:

• zawarcia przez Bank ze wskazanym przez Spółkę Klientem umowy o prowadzenie rachunku bankowego w okresie odpowiednio (w zależności od rodzaju umowy i segmentu Klienta wynikającego ze skali jego przychodów, zgodnie z zasadami segmentacji klientów obowiązującymi w Banku) 90, 180 lub 270 dni od dnia przekazania Upoważnienia (przy czym warunkiem koniecznym będzie, aby wobec wskazanego w Upoważnieniu Klienta, Bank nie prowadził w tym czasie samodzielnych, aktywnych działań akwizycyjnych oraz nie prowadził dla tego Klienta rachunku bieżącego w ciągu ostatnich 12 miesięcy poprzedzających dzień przekazania Upoważnienia);

• ponadto, w przypadku Klienta korporacyjnego - dodatkowym warunkiem będzie konieczność osiągnięcia przez Bank dochodu z działalności operacyjnej z tytułu relacji z takim Klientem, uzyskanego w okresie 12 następujących po sobie miesięcy, z przedziału 18 miesięcy od dnia otwarcia rachunku bankowego, na określonym w Umowie poziomie.
  
  

Zweryfikowane Specyfikacje będą stanowiły potwierdzenie odbioru usługi przez Bank oraz podstawę do wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce. Informację o kwocie wynagrodzenia, Bank przekaże Spółce w terminie do 15 grudnia roku, w którym zakończy się dany okres rozliczeniowy. Przekazana przez Bank informacja będzie stanowiła podstawę do wystawienia przez Spółkę faktur dla Banku. Spółka wystawi na podstawie tej informacji dwie faktury, z których jedna będzie obejmowała wynagrodzenie należne Spółce za pozyskanie nowych Klientów na rzecz Banku z segmentu 04 i 05, a druga faktura będzie obejmowała wynagrodzenie należne Spółce za pozyskanie nowych Klientów na rzecz Banku z segmentu 06 i 07. Wynagrodzenie to będzie płatne przez Bank raz w roku, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania przez Bank prawidłowo wystawionych przez Spółkę faktur.

Mając powyższe na uwadze, Spółka pierwsze faktury związane z zawarciem i wykonywaniem niniejszej Umowy wystawi nie wcześniej jak 15 grudnia 2013 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy usługi świadczone przez Spółkę na warunkach przedstawionych powyżej korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 1 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) i art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu wartości dodanej (Dz.U.UE.L. z 2006 r., Nr 347, poz. 1; dalej: Dyrektywa VAT) jako usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych lub prowadzenia rachunków pieniężnych...
2. W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy usługi świadczone przez Spółkę na warunkach przedstawionych powyżej korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 13 ustawy o VAT, jako usługi stanowiące element usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT...
3. Czy przychód z tytułu świadczenia usług na rzecz Banku, Spółka będzie obowiązana rozpoznać zgodnie z art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: ustawa o CIT), czyli w dniu zakończenia przez Bank weryfikacji Specyfikacji i wyliczenia wynagrodzenia dla Spółki (tj. do 15 grudnia danego roku)...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych przedstawiona w pytaniu nr 3. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług dokonana zostanie w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, momentem powstania przychodu z tytułu świadczonych na rzecz Banku usług będzie (zgodnie z art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT) dzień zakończenia przez Bank weryfikacji Specyfikacji i wyliczenia wynagrodzenia dla Spółki (tj. do 15 grudnia danego roku).

Zgodnie z art. 12 ust 3 ustawy o CIT, „za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”. Ogólna reguła w zakresie momentu powstania takiego przychodu zawarta została w ust. 3a niniejszego przepisu. Niemniej jednak w ust. 3c wskazano, że „jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku”.

Ustawa o CIT nie definiuje przy tym pojęcia „okresu rozliczeniowego”. W konsekwencji, wykładnia tego terminu wymaga odniesienia się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „okres” to czas trwania czegoś, przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na określone wydarzenie, czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg, natomiast „rozliczenie” to uregulowanie wzajemnych należności, załatwienie z kimś spraw finansowych. Okres rozliczeniowy oznacza zatem przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na obowiązek uregulowania przez dane podmioty spraw finansowych. Określenie okresu rozliczeniowego pozostaje przy tym wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny.

Zdaniem Spółki z powyższego wynika, że ostatnim dniem okresu rozliczeniowego, decydującym o momencie powstania przychodu będzie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym — dzień zakończenia przez Bank weryfikacji Specyfikacji i wyliczenia wynagrodzenia dla Spółki (tj. do 15 grudnia danego roku). Pomimo bowiem, że w Umowie wskazano, że okres rozliczeniowy będzie trwał od 1 października danego roku do 30 września roku następnego, to jednocześnie ustalono, że informację o kwocie wynagrodzenia, ustalonej po weryfikacji Specyfikacji pod kątem spełnienia określonych dodatkowych warunków (zawarcie umowy w odpowiednim czasie, osiągnięcie ustalonego poziomu przychodów w danym okresie czasu), Bank przekaże Spółce w terminie do 15 grudnia tego roku, a informacja ta będzie stanowiła podstawę do wystawienia przez Spółkę faktur dla Banku. Dopiero bowiem w momencie otrzymania informacji od Banku, Spółka uzyska wiedzę o liczbie kontraktów zawartych przez Bank, decydujących o kwocie należnego wynagrodzenia — dopiero więc w tym momencie będzie można mówić o przychodzie należnym w rozumieniu art. 12 ust 3 ustawy o CIT.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko pozostaje w zgodzie z orzecznictwem sądów administracyjnych — przykładowo:

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3.12.2012 r. (sygn. I SA/Wr 1146/12) stwierdził, że:

„Brak (…), zdaniem Sądu, podstaw do utożsamienia „okresu rozliczeniowego określonego w umowie” z okresem, którego dotyczy czynność będąca jej przedmiotem — jak przyjął w zaskarżonej interpretacji organ podatkowy. Jak bowiem wyjaśniono powyżej, i co akcentował jednocześnie organ odwołując się do wspomnianych definicji słownikowych, z przepisu art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p. wynika, że chodzi raczej o okres wyodrębniony przez strony umowy z uwagi na obowiązek dokonania rozliczeń za świadczone (cyklicznie, w sposób ciągły czy w pewnym przedziale czasowym) usługi.

(…) Strona skarżąca (...) słusznie wskazuje bowiem na fakt, że skoro należna jej z tytułu świadczonych usług prowizja jest naliczana tylko od faktycznie zawartych z towarzystwem ubezpieczeniowym umów lub uruchomionych przez bank kredytów, niezależnie od ilości przygotowanych i przekazanych przez Spółkę w danym miesiącu kalendarzowym wniosków, to w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, w którym Spółka świadczyła takie usługi, nie dysponuje ona informacją, w jakiej wysokości osiągnęła przychód. Co więcej, przyjęta przez strony konstrukcja rozliczania należności powoduje, że przychód z tytułu prowizji jest w rzeczywistości oderwany od faktycznie świadczonych w poprzednim miesiącu przez Spółkę usług, ale powstaje z tytułu umów podpisanych z towarzystwami ubezpieczeniowymi i kredytów uruchomionych w tym okresie przez bank, niezależnie od momentu sporządzenia i przekazania wniosku przez Spółkę, a więc momentu wykonania usługi. Zdarzenia decydujące o powstaniu przychodu Spółki zachodzą więc „po stronie” banków i towarzystw ubezpieczeniowych, które też w swoich raportach informują dopiero Spółkę o podstawie ustalenia przychodu.

(…) Do momentu przedstawienia Spółce podstawy naliczenia prowizji, stanowiącej w tym przypadku jej przychód (a w konsekwencji umożliwienia jej wystawienia faktury z tytułu świadczonych usług) nie można więc, zdaniem Sądu, mówić że po stronie Spółki powstał przychód należny. W konsekwencji nie można również przyjąć, ze Spółka miała obowiązek zaewidencjonować taki przychód w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego — skoro na ten dzień nie posiadała jeszcze wiedzy o tym, w jakiej wysokości ten przychód powstanie. Trudno też zgodzić się z zaprezentowaną w interpretacji przez organ koncepcją, zgodnie z którą Spółka miałaby w opisanej sytuacji każdorazowo ewidencjonować przychód „wstecz” po otrzymaniu rozliczenia.”

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28.05.2010 r. (sygn. III SA/Wa 57/10) wskazał, że;

„W związku z tym, iż wykonywane są one <usługi —="" przypis=""> w dłuższej perspektywie czasowej, dla ustalenia momentu uzyskania przychodu istotne jest określenie wymagalności należności wynikających z zawartych pomiędzy stronami umów. (...) Okoliczność nabycia przez wierzytelność cech wymagalności jest decydująca dla wskazania określonego przepisami momentu, w którym przychód staje się należny. Z reguły dzień, w którym należność staje się wymagalna, określony jest w umowie.

usługi>

Biorąc powyższe pod uwagę, dniem powstania przychodu z tytułu udzielenia licencji będzie dzień, w którym należności z tytułu zawartych umów będą wymagalne, na co wskazuje przepis art. 12 ust. 3c ww. ustawy. Skoro tym dniem jest inny okres , to jego upływ będzie momentem uzyskania przychodu (...).„

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.), dalej „updop”, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast moment uzyskania przychodów określają przepisy art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3e updop Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a updop za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 3c updop, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W myśl art. 12 ust. 3d updop - przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Natomiast art. 12 ust. 3e updop stanowi, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zasadą jest, że datą powstania przychodu należnego jest dzień określony w art. 12 ust.3a updop. Odstępstwo od powyższej zasady unormowane zostało m.in. w art. 12 ust. 3c, zgodnie z którym jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przedstawiając zdarzenie przyszłe Wnioskodawca uważa, że przychód powstanie zgodnie z art. 12 ust.3c updop, przy czym za okres rozliczeniowy, o którym mowa w tym przepisie chce uznać okres od 1 października do 30 września ale jednocześnie rozpoznać przychód w dniu zakończenia przez Bank weryfikacji specyfikacji i wyliczenia wynagrodzenia dla Spółki, tj do 15 grudnia.

W tym miejscu organ podatkowy pragnie wyjaśnić rozumienie pojęcia „rozliczanie w okresach rozliczeniowych”, które wynika z wykładni literalnej przepisu art. 12 ust. 3c updop. Przywołując internetowy słownik języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) „rozliczyć się” to „załatwić/uregulować z kimś sprawy finansowe”, „rozliczenie” zaś to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”, natomiast „okres” to „czas trwania czegoś”, „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”. Za „okres” należy bowiem uznać stały przedział czasu, po upływie którego wystąpi kolejny taki sam przedział czasu, w którym powtórzy się to samo zdarzenie, co oznacza, że przedziały te/okresy muszą wypełnić ściśle (bez luk) dłuższy przedział czasowy np. rok kalendarzowy.

Gdyby przyjąć, ze okresem rozliczeniowym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie okres od 1 października do 30 września – bo zgodnie z umową między stronami za taki okres będzie następowało rozliczenie, to zastosowanie art. 12 ust.3c updop wymuszałoby rozpoznanie przez Spółkę przychodu podatkowego w ostatnim dniu tego okresu, gdyż przepis ten precyzyjnie wskazuje na ostatni dzień okresu rozliczeniowego – w tym przypadku 30 września, a nie dzień, w którym będzie znana informacja o wynagrodzeniu należnym Spółce. W ocenie organu podatkowego, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć za okres rozliczeniowy okresu od 1 października do 30 września, gdyż zgodnie z umową w tym okresie nie następuje rozliczenie między stronami - następuje ono w terminie do 15 grudnia danego roku, a jeszcze raz należy podkreślić, że dla zastosowania art. 12 ust.3c updop konieczna jest, wynikająca z umowy, pełna „zgodność” „rozliczania” usługi z danym „okresem rozliczeniowym”. Jak należy rozumieć moment „rozliczenia”, o którym mowa w art. 12 ust.3c ustawy wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w - powołanym także przez Spółkę - wyroku z dnia 28 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 57/10, stwierdzając: „(…) dla ustalenia momentu uzyskania przychodu istotne jest określenie wymagalności należności wynikających z zawartej pomiędzy stronami umowy. Przez wymagalność należności wynikających z umowy należy rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Z tą bowiem chwilą wierzyciel uzyskuje uprawnienie do żądania od dłużnika spełnienia określonego świadczenia. Okoliczność nabycia przez wierzytelność cech wymagalności jest decydująca dla wskazania określonego przepisami momentu, w którym przychód staje się należny. Z reguły dzień, w którym należność staje się wymagalna, określony jest w umowie”.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie może znaleźć zastosowania art. 12 ust.3c updop. Skoro tak, to w celu ustalenia prawidłowego momentu rozpoznania przychodu posłużyć się należy normą, którą można uznać za generalną (wobec wyjątku zawartego m.in. w art. 12 ust.3c) w tym zakresie, a mianowicie art. 12 ust.3a. Zgodnie z tym przepisem przychód powstaje z dniem najwcześniejszego z wymienionych w nim zdarzeń, tj.: wykonania usługi, wystawienia faktury, uregulowania płatności, co oznacza, że w przedmiotowej sprawie powstanie on w terminie do 15 grudnia danego roku, czyli terminie przekazania informacji o kwocie wynagrodzenia, która będzie podstawą do wystawienia przez Spółkę faktur dla Banku. Organ zgadza się więc ze Spółką, że dopiero w tym terminie na podstawie informacji od Banku jest ona w stanie wystawić faktury i rozpoznać przychód.

W tym miejscu, odnosząc się do powołanego jako argument na korzyć stanowiska Spółki wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2012r. sygn. akt I SA/Wr 1146/12 organ zauważa, że niniejsza interpretacja nie jest z nim sprzeczna. Organ zgadza się, ze stanowiskiem Sądu zawartym w przytoczonym wyroku, ze na zakończenie okresu rozliczeniowego (30 września) Spółka nie posiada jeszcze wiedzy o tym w jakiej wysokości ten przychód powstanie.

Organ podatkowy, pragnie zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Na podstawie art. 14c § 2 Ordynacji interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Stosując powyższe przepisy organ podatkowy dokonując oceny prawnej stanowiska Spółki, z powodów wskazanych w uzasadnieniu interpretacji, stwierdził, że stanowisko to jest nieprawidłowe, gdyż zastosowania w przedmiotowej sprawie nie może znaleźć art. 12 ust.3c updop.

Reasumując, organ podatkowy potwierdza, iż w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku przychód powstanie w dniu zakończenia przez Bank weryfikacji Specyfikacji i wyliczenia wynagrodzenia dla Spółki (tj. do 15 grudnia danego roku). Stanowisko Spółki zostało uznane za nieprawidłowe jedynie ze względu na inną podstawę prawną znajdującą zastosowanie w przedmiotowej sprawie — art. 12 ust. 3a updop zamiast art. 12 ust. 3c.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.