Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-521/13/BD
z 20 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 06 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych przez zatrudnionych na umowę o dzieło izraelskich artystów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych przez zatrudnionych na umowę o dzieło izraelskich artystów.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 08 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-521/12/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 23 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje doroczny festiwal. W szczególności Wnioskodawca zorganizował taki festiwal w dniach ... 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowy o dzieło z artystami mającymi obywatelstwo izraelskie, stałe miejsce zamieszkania w Izraelu i tam certyfikat rezydencji. Artyści ci przebywają w Izraelu przez przeważającą część roku i mają tam centrum interesów osobistych i gospodarczych. Wynagrodzenie wypłacane artystom stanowi należność za wykonanie występu podczas festiwalu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że artyści mieszkają w Izraelu i działają w ramach wymiany kulturalnej zaaprobowanej przez Izrael, a aprobata ta wynika z umowy zawartej pomiędzy Polską a Izraelem. Ponadto jak zaznaczył Wnioskodawca spełnił on wszystkie wymogi formalne wynikające z umowy o wymianie kulturalnej zawartej pomiędzy Polską a Izraelem i nie ma w niej zastrzeżenia dotyczącego zaświadczenia, co czyni niemożliwym jego uzyskanie, a ponadto organizacja festiwalu została wymieniona w programach wykonawczych do ww. umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien jako płatnik odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osiągniętych przez artystów będących rezydentami Izraela z tytułu występów artystycznych na festiwalu, czy też przychód ten jest zwolniony od opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania?

W przypadku osiągania przez osoby określone w art. 3 ust 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przez nierezydentów polski, przychodów z działalności wykonywanej osobiście (np. artystycznej), płatnik jest obowiązany pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych (art. 41 ust. 4 ww. ustawy) w wysokości 20% przychodu (art. 29 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Izrael łączy z Polską umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów, podpisana w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania statuuje zasadę, iż dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z działalności o samodzielnym charakterze, np. artystycznej, podlega opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania, tj. w tym przypadku tylko w Izraelu (art. 14 umowy).

Wyjątek od zasady opodatkowania dochodu w państwie miejsca zamieszkania przewiduje art. 17 ust. 1 ww. umowy, który stanowi, że dochód z tytułu działalności artystycznej, np. artysty scenicznego, wykonywanej w drugim umawiającym się państwie (tj. w państwie niebędącym państwem miejsca zamieszkania artysty) może być opodatkowany w tym drugim państwie. Jednak nie dotyczy to dochodów z działalności wykonywanej w ramach uzgodnionego między umawiającymi się państwami programu wymiany kulturalnej (cultural exchange program - art. 17 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania). Dochody takie są bowiem zwolnione od opodatkowania w państwie, w którym działalność jest wykonywana.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawarł umowy o dzieło z artystami, którzy mają stałe miejsce zamieszkania w Izraelu, tj. przebywają w Izraelu przez przeważającą część roku oraz posiadają tam centrum interesów osobistych i gospodarczych (są rezydentami Izraela). Artyści ci w ramach zawartych umów o dzieło zobowiązani byli do występowania na festiwalu organizowanym przez Wnioskodawcę w okresie od dnia 29 czerwca 2012 r. do dnia 8 lipca 2012 r.

Działalność polegająca na występowaniu podczas festiwalu niewątpliwie spełnia przesłanki uznania jej za działalność artystyczną. Działalność ta jest wykonywana w Polsce, tj. w państwie innym niż państwo miejsca zamieszkania artysty. Zgodnie zatem z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody osiągane w Polsce z takiej działalności są w Polsce zwolnione od opodatkowania, o ile przedmiotowa działalność jest wykonywana w ramach uzgodnionej między umawiającymi się państwami wymiany kulturalnej.

Dnia 22 maja 1991 r. (a zatem tego samego dnia, co umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania) została podpisana w Jerozolimie między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem państwa Izrael umowa o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej (Dz. U. Nr 16, poz. 60), zwana dalej umową o współpracy. Umawiające się strony zobowiązały się w tej umowie m.in. do zachęcania swoich właściwych władz i instytucji do podejmowania przedsięwzięć, które będą obejmować wzajemną wymianę artystów i grup artystycznych, organizację, za pośrednictwem kompetentnych władz, imprez artystycznych itp. (art. II ust. 2 pkt d i pkt e umowy o współpracy).

Dla realizacji umowy o współpracy powołana została komisja mieszana, która ma za zadanie opracowywanie okresowych programów wykonawczych, określających między innymi warunki finansowe wymiany (art. XI ust. 2 umowy o współpracy). Współpraca kulturalna pomiędzy Polską a Izraelem została zatem uzgodniona poprzez zawarcie umowy o współpracy oraz poprzez zawieranie okresowych programów wykonawczych do tej umowy.

Podkreślić należy, iż organizacja festiwalu została uwzględniona w programie wykonawczym na lata 2011-2014 do umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej podpisanym w Jerozolimie dnia 24 lutego 2011 r. Wskazano tam na szczególny wkład Festiwalu w ożywienie wspaniałego dziedzictwa oraz wspólnej historii Żydów i Polaków w Polsce, co również potwierdza objęcie go zakresem umowy o współpracy.

Festiwal został również uwzględniony w programie wykonawczym do umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej na lata 2000-2003 sporządzonym w Jerozolimie dnia 28 listopada 2000 r., gdzie w punkcie 4.6 programu wskazano, że obie strony będą popierały uczestnictwo artystów polskich w festiwalu izraelskim oraz udział artystów izraelskich w festiwalu. Postanowienia umowy o współpracy nie wskazują, że wyłącznie imprezy organizowane bezpośrednio przez organy władzy publicznej są objęte zakresem tej umowy. Z lakonicznych sformułowań umowy o współpracy wynika tylko, że umawiające się państwa mają wspierać działalność kulturalną, co niekoniecznie oznacza, że samodzielnie muszą ją organizować. Takie wąskie rozumienie pojęcia wspierania działalności kulturalnej pozostawałoby w sprzeczności z celem jej zawarcia, jakim było umacnianie więzi łączących oba narody oraz rozwój wzajemnych stosunków i współpracy m.in. w dziedzinie kultury. Skoro cele umowy o współpracy są wskazane w sposób bardzo ogólny, a w art. II ust. 2 umowy o współpracy użyto określenia „w szczególności”, to niewątpliwie zakres współpracy kulturalnej pomiędzy Polską a Izraelem powinien obejmować także inne imprezy artystyczne, aniżeli tylko te organizowane „za pośrednictwem kompetentnych władz”. Umowa o współpracy wskazuje zatem także na organizacje pozarządowe.

Pokreślić należy również, że w art. II ust. 2 lit d umowy o współpracy mowa jest o wzajemnej wymianie artystów, nie wspomniano jednak, iż tego typu wymiany powinny odbywać się za pośrednictwem kompetentnych władz. Przyjęcie poglądu, że umowa o współpracy obejmuje jedynie imprezy organizowane za pośrednictwem kompetentnych władz prowadziłoby do absurdalnych konsekwencji. Oznaczałoby bowiem, że organizacja imprezy artystycznej przez osobę prawa prywatnego nie jest objęta zakresem umowy o współpracy, podczas gdy zorganizowanie wymiany artystów przez tę samą osobę byłoby objęte jej zakresem, pomimo, iż impreza artystyczna w sposób pełniejszy realizuje cele umowy o współpracę.

Organizowany przez Wnioskodawcę festiwal niewątpliwie jest imprezą artystyczną w rozumieniu umowy o współpracy. Festiwal ma bowiem na celu zainteresowanie dziedzictwem kulturowym Izraela i jest on jednym z elementów uzgodnień odnoszących się do umowy o współpracy, a zawartych w poszczególnych programach wykonawczych do tej umowy.

Z powyższego wynika, że przychody osiągane w Polsce przez artystów mających miejsce zamieszkania w Izraelu z tytułu działalności artystycznej w formie występów na festiwalu organizowanym przez Wnioskodawcę nie mogą być opodatkowane w Polsce, gdyż przedmiotowa działalność jest wykonywana w ramach uzgodnionej między umawiającymi się państwami wymiany kulturalnej. Umowa w art. 14 statuuje bowiem zasadę, że dochód z działalności o samodzielnym charakterze może być opodatkowany tylko w kraju rezydencji podatnika. W razie wątpliwości należy zaś interpretować przepisy tak, aby jak najpełniej urzeczywistniać tę zasadę, o ile jest to możliwe w ramach językowej wykładni przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Za takim rozstrzygnięciem przemawia również wykładnia celowościowa. Gdy bowiem zwolnienie z opodatkowania dotyczyło jedynie artystów występujących na imprezach organizowanych przez władze publiczne, to znajdowałoby ono zastosowanie tylko w nielicznych przypadkach. Trudno byłoby znaleźć również rozsądne argumenty przemawiające za tym, że w sytuacji wykonywania takiej samej działalności skorzystanie przez artystę ze zwolnienia zależy tylko od tego, czy imprezę zorganizowały kompetentne władze, czy też osoba prawa prywatnego. Co więcej, przyznanie prawa do zwolnienia z opodatkowania w Polsce przychodów artystów będących rezydentami Izraela prowadzi do pełniejszego urzeczywistnienia celów umowy o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej, gdyż stymuluje osoby prawa prywatnego do organizacji tego typu imprez i wydarzeń kulturalnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, że nie ma on obowiązku pobierania od wynagrodzeń z tytułu działalności artystycznej osób będących rezydentami Izraela zryczałtowanego podatku dochodowego w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem posiadania przez te osoby certyfikatów rezydencji dokumentujących dla celów podatkowych ich miejsce zamieszkania w Izraelu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wg postanowień art. 3 ust. 1a powołanej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

-przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;

-przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 powołanej ustawy przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jako, że wykonawcy dzieła mają miejsce zamieszkania w Izraelu w niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Rządem Izraelskim.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r., Nr 28, poz. 124), dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba ze osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, dentystów, prawników, inżynierów, architektów oraz księgowych - ust. 2 ww. artykułu cyt. umowy.

Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Jeżeli dochód mający związek z osobistą działalnością artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 - może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana - ust. 2 ww. artykułu cyt. umowy.

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu dochód z tytułu działalności, o której mowa w ustępie 1, wykonywanej w ramach uzgodnionego między Umawiającymi się Państwami programu wymiany kulturalnej lub sportowej będzie zwolniony od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność jest wykonywana - ust. 3 ww. artykułu cyt. umowy.

Jak wynika z wniosku i z jego uzupełnienia Wnioskodawca organizuje doroczny festiwal i z racji tego Wnioskodawca zawarł umowy o dzieło z artystami mającymi obywatelstwo izraelskie, stałe miejsce zamieszkania w Izraelu i tam certyfikat rezydencji. Artyści ci przebywają w Izraelu przez przeważającą część roku i mają tam centrum interesów osobistych i gospodarczych. Wynagrodzenie wypłacane artystom stanowi należność za wykonanie występu podczas festiwalu. Wnioskodawca wskazał, że artyści działają w ramach wymiany kulturalnej zaaprobowanej przez Izrael, a aprobata ta wynika z umowy zawartej pomiędzy Polską a Izraelem. Ponadto Wnioskodawca spełnił wszystkie wymogi formalne wynikające z umowy o wymianie kulturalnej zawartej pomiędzy Polską a Izraelem i nie ma w niej zastrzeżenia dotyczącego zaświadczenia, co czyni niemożliwym jego uzyskanie, a ponadto organizacja festiwalu została wymieniona w programach wykonawczych do ww. umowy. W ocenie Wnioskodawcy organizowany festiwal niewątpliwie jest imprezą artystyczną w rozumieniu umowy o współpracy. Festiwal ma bowiem na celu zainteresowanie dziedzictwem kulturowym Izraela i jest on jednym z elementów uzgodnień odnoszących się do umowy o współpracy, a zawartych w poszczególnych programach wykonawczych do tej umowy.

W dniu 22 maja 1991 r. została podpisana w Jerozolimie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej (Dz. U. Nr 16 poz. 60).

Zgodnie z art. II umowy Umawiające się strony będą popierać wzajemne zainteresowanie dziedzictwem kulturalnym i współczesnymi osiągnięciami kulturalnymi drugiej Umawiającej się strony. W tym celu Umawiające się strony będą popierać na zasadzie obopólnego zainteresowania i wzajemnych korzyści wymianę i współpracę we wszystkich dziedzinach kultury i sztuki oraz stwarzać możliwości kontaktów i wspólnych przedsięwzięć pomiędzy organizacjami, instytucjami i osobami działającymi w tych sferach.

Zgodnie z art. XI do realizacji umowy powołuje się Komisję Mieszaną. Komisja będzie opracowywać okresowe programy wykonawcze. Program wykonawczy na lata 2011-2014 do umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej w Aneksie Nr 2 wymienia festiwal organizowany przez Wnioskodawcę jako objęty tym programem.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym, a w szczególności regulacje umowy polsko-izraelskiej, należy stwierdzić, iż do wynagrodzeń uzyskiwanych przez izraelskich artystów zastosowanie będzie miało uregulowanie zawarte w treści art. 17 ust. 3 ww. umowy, tj. wynagrodzenie to będzie zwolnione i nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce skoro artyści izraelscy zamieszkujący na stałe w Izraelu wykonywali swoją działalność artystyczną w Polsce w ramach wymiany kulturalnej zaaprobowanej przez Izrael, a aprobata ta wynikała z umowy zawartej pomiędzy Polską a Izraelem uzgodnionego między tymi krajami programu wymiany kulturalnej. Skoro więc wymagane kryteria z treści art. 17 ust. 3 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zostały spełnione, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru ani zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń ww. osób (artystów) ani zryczałtowanego podatku dochodowego.

Niemniej jednak na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz nierezydentom stosownej informacji - IFT-1/IFT-1R.

W świetle bowiem art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informacje (IFT-1/IFT-1R) sporządzają i przekazują podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z tymi przepisami Wnioskodawca będzie więc zobowiązany przesłać izraelskim artystom oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawie opodatkowania osób zagranicznych imienną informację IFT-1/IFT-1R – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym lub do dnia zaprzestania działalności przez płatnika (tutaj Wnioskodawcę), w razie zaprzestania działalności przed ww. dniem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W związku z dołączonym do wniosku plikiem dokumentów należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.