Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-568/13-6/AP
z 13 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 5 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania licencji – jest:

• prawidłowe - w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt A,
• nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt D.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 22 lipca 2013 r. nr ILPB1/415-568/13-2/AP, ILPP1/443-637/13-2/MD Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 22 lipca 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 25 lipca 2013 r., natomiast w dniu 5 sierpnia 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 1 sierpnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zapytanie dotyczy dochodów związanych z udzielaniem licencji innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą do własnego znaku towarowego, przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Wnioskodawca posiada prawa na Znak Towarowy – słowny – z wszystkimi przyznanymi osobie fizycznej prywatnej prawami ochronnymi Urzędu Patentowego w Polsce. Jest także jedynym autorem projektu publikacji tego znaku (zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631)).

Znak ten licencjonują wraz z autorską publikacją znaku osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, według własnych potrzeb na dostępnych polach eksploatacji, pod którym został zarejestrowany.

Działanie Wnioskodawcy: sporadyczne udzielanie licencji na ustalonych prawem patentowym zakresach - polach eksploatacji na znak towarowy i autorską publikację. Własna autoryzowana publikacja informacji związana z licencjonowanym znakiem towarowym, która zawiera szczegółowe informacje o znaku, jego przeznaczeniu i portfolio z opisem licencjobiorców, celem weryfikacji legalności znaku i licencjobiorców przez zainteresowanych, co służy ochronie znaku i licencjobiorców przed nieświadomym łamaniem praw patentowych - autorskich przez osoby trzecie, a pozostaje w obowiązku Wnioskodawcy udzielenie takiej informacji.

W oparciu o ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, oraz art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez zawieranie umów licencyjnych nie wyłącznych, uzyskuje przychód z tytułu praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy.

Podatek dochodowy od wynagrodzenia, zgodnie z art. 41 ust. 1 wspomnianej ustawy, odprowadzają Licencjobiorcy według własnej wiedzy i interpretacji ustaw o podatku od umów licencyjnych z osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, bez zaliczek - składki na ubezpieczenie, wystawiając w okresie do 1 marca kolejnego roku kalendarzowego PIT-11, jeśli wartość umowy miesięcznej jest lub przekracza 200 zł brutto. Do umów o wartości poniżej 200 zł brutto licencjobiorcy nie mają obowiązku informowania Wnioskodawcy w postaci doręczenia kopii PIT-11 o wartości odprowadzonego podatku, co z natury jest dla Niego równoznaczne z jego odprowadzeniem. I nie ujmuje tych kwot w zeznaniu rocznym PIT-37, gdzie rozliczane są tylko przychody opodatkowane według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Udzielanie i rozliczanie swoich umów Licencyjnych Wnioskodawca oparł o aktualne ustawy o podatku dochodowym od umów licencyjnych praw majątkowych osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Jako podstawę prawną Wnioskodawca wskazał:

• ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. Nr 0, poz. 361), w skrócie ustawę o pdof,
• ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
  
  

Tut. Organ informuje, że treść opisu stanu faktycznego wynika z uzupełnienia wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przychody ze źródeł opisanych jak wyżej można zaliczyć do uzyskanych z praw majątkowych - autorskich i stanowią odrębne źródło przychodów? I czy jest potrzebne rejestrowanie działalności gospodarczej?
2. Czy powyższa opisana sytuacja kwalifikacji do ustaw jest prawidłowa i nie narusza ustaw prawa podatkowego?
3. Co należy zrobić z ujęciem wartości przychodu i podatku dochodowego w zeznaniu rocznym Wnioskodawcy PIT-37, jeśli nie otrzymuje od Licencjobiorcy PIT-11 z kwot wynagrodzenia poniżej 200 zł brutto miesięcznie?
4. Czy w przypadku rozliczenia umowy licencyjnej i otrzymania od Licencjobiorcy płatnika kwoty brutto wynagrodzenia lub tylko częściowej wartości oraz pozyskania informacji od licencjobiorcy o braku odprowadzenia podatku od umowy licencyjnej lub też utraty kontaktu z licencjobiorcą płatnikiem podatku dokonane samodzielne rozliczenie dochodu i odprowadzenie podatku dochodowego 18% poprzez zeznanie roczne PIT-36 poz. D1 tab. 7 (72-76) jest dopuszczalne?
   
   

Tut. Organ informuje, iż treść ww. pytań wynika z uzupełnienia wniosku.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy tej części wniosku w podatku dochodowym od osób fizycznych, która odnosi się do pytania wskazanego w pkt A i D, natomiast wniosek w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt B został rozstrzygnięty pismem z dnia 13 sierpnia 2013 r. nr ILPB1/415-568/13-4/AP, a wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt C oraz podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty pismem z dnia 13 sierpnia 2013 r. nr ILPB1/415-568/13-5/AP, ILPP1/443-637/13-4/MD.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt A, licencjonowanie Jego znaku towarowego oraz autorskiej publikacji treści związanych ze znakiem Jego licencjobiorców stanowią przychody z praw majątkowych - autorskich i są odrębne od innych przychodów, nie jest wymagane rejestrowanie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r Nr 14, poz. 176 ze zm.), przez pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. pkt 1, 2 i 4-9. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 powołanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. źródłami przychodów m.in. są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

W myśl powołanych wyżej przepisów przychody uzyskane ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 m.in. z praw majątkowych nie są zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej. Ponadto sposób formułowania przez ustawodawcę zapisu art. 10 ust. 1 - a mianowicie zawarcie pozarolniczej działalności gospodarczej w punkcie 3, a kapitałów pieniężnych i praw majątkowych w punkcie 7 - wskazuje, że są to dwa odrębne źródła przychodu, co znalazło też swoje potwierdzenie w drukach deklaracji oraz zeznań.

Stosownie do art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych, wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zatem w myśl powyższego, uzyskany przychód z tytułu odpłatnego zbycia majątkowych praw autorskich na podstawie umów licencyjnych Wnioskodawca kwalifikuje jako odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów.

Zainteresowany uważa, iż Jego działanie i rozliczanie umów licencyjnych opisanych powyżej jest zgodne z ustawami Ordynacji Podatkowej. Przychody z praw majątkowych są odrębne od przychodów z działalności gospodarczej.

W odniesieniu do pytania wskazanego w pkt D Wnioskodawca wskazał, że w takim przypadku wypełniając obowiązek odprowadzania należnego podatku od pozyskanych wartości, rozliczenie podatku dochodowego uznaje za dopuszczalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt A,
• nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt D.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, że jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Co więcej, podkreślić należy, że powyższa definicja działalności gospodarczej ma charakter autonomiczny i jest wiążąca w obszarze regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Przy kwalifikacji uzyskiwanych przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przesądza okoliczność, czy podatnik posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu odrębnych przepisów, np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz czy dokonał rejestracji w organie ewidencyjnym i statystycznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Oznacza to, iż kwalifikacja przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niezależna od faktu zarejestrowania bądź nie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z przepisu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że przychody z udzielania licencji na znak towarowy stanowią przychody z praw majątkowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), ustawa normuje m.in. stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych. Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne (art. 6 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). W myśl art. 121 ww. ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio (art. 162 ust. 1 ww. ustawy). Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 oraz art. 78 i 79 (art. 163 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada prawa na Znak Towarowy – słowny – z wszystkimi przyznanymi osobie fizycznej prywatnej prawami ochronnymi Urzędu Patentowego w Polsce. Jest także jedynym autorem projektu publikacji tego znaku, zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Znak ten licencjonują wraz z autorską publikacją znaku, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.

W związku z powyższym wskazać należy, że wskazane przez Wnioskodawcę przychody z działalności polegającej na udzielaniu licencji na znak towarowy wraz z autorską publikacją znaku należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na powyższą kwalifikację nie ma wpływu ewentualny fakt zarejestrowania bądź nie prowadzonej działalności w organie ewidencyjnym i statystycznym.

Należy jednocześnie zauważyć, że w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 (art. 41 ust. 4 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Natomiast w myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zauważyć zatem należy, że w przypadku otrzymywania świadczeń z tytułu praw majątkowych od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osób prawnych i ich jednostek organizacyjnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, to te podmioty winny odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od świadczeń z tego tytułu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął jednak wątpliwość, czy w sytuacji niepobrania zaliczki na podatek przez płatnika, winien samodzielnie rozliczyć dochód i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych, wypełniając przy tym zeznanie PIT-36.

W kwestii druku formularza zeznania rocznego uwzględniającego przychody z praw majątkowych należy zauważyć, iż druk zeznania podatkowego na formularzu PIT-37 ma zastosowanie dla podatników, którzy w roku podatkowym:

1. wyłącznie za pośrednictwem płatnika uzyskali przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegające opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, tj. m.in. przychodów z działalności wykonywanej osobiście (np. z umów zlecenia i o dzieło), przychodów z praw autorskich i innych praw majątkowych, itp.,
2. nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanej na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej,
3. nie są obowiązani doliczać do uzyskanych dochodów małoletnich dzieci,
4. nie obniżają dochodów o straty z lat ubiegłych.
   
   

Podatnicy, którzy nie spełniają wyżej wymienionych warunków, a ma do nich zastosowanie art. 45 ust. 1 ustawy, wypełniają zeznanie PIT-36.

W przedmiotowej sprawie - z uwagi na fakt uzyskiwania dochodów z praw majątkowych za pośrednictwem podmiotów wskazanych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - Wnioskodawca winien wykazać dochody, o których mowa we wniosku, w rocznym zeznaniu podatkowym na formularzu PIT-37, niezależnie od tego, iż płatnik, mimo ciążących na nim obowiązków, nie dokonał obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Wskazać bowiem należy, że niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z wyżej cytowanym art. 9 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od faktu, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

Zatem skoro Wnioskodawca uzyskał dochody z praw majątkowych za pośrednictwem podmiotów wskazanych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z treści wniosku nie wynika, aby w przedmiotowej sprawie zastosowanie znalazły pozostałe przesłanki uniemożliwiające wypełnienie formularza PIT-37, Wnioskodawca winien wykazać przedmiotowe dochody na tymże formularzu i opodatkować. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w niniejszej sprawie winien złożyć zeznanie roczne na formularzu PIT-36, bowiem formularz ten nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Reasumując, wskazane przez Wnioskodawcę przychody z działalności polegającej na udzielaniu licencji na znak towarowy wraz z autorską publikacją znaku należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od ewentualnego faktu zarejestrowania bądź nie działalności gospodarczej w organie ewidencyjnym i statystycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotowe dochody należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym składanym na formularzu PIT-37 i opodatkować według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Co prawda, należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie dochody, których dotyczy pytanie wskazane w pkt D niniejszego wniosku winien opodatkować samodzielnie, jednakże powinien to uczynić przy wykorzystaniu formularza PIT-37, a nie PIT-36.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt A należało uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania wskazanego w pkt D należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.