INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 9 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymanego bonusa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymanego bonusa. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.) o dokument upoważniający członka zarządu do samodzielnego występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w imieniu Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów od kontrahentów mających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej. Zgodnie z ustalonymi warunkami handlowymi (ustalenia ustne), w przypadku osiągnięcia przez niego określonej wielkości obrotów (zakupów) z danym kontrahentem, Zainteresowany jest uprawniony do otrzymania bonusa. Wielkość bonusa jest ruchoma i kalkulowana w odniesieniu do wielkości obrotów (zakupów) dokonywanych w danym okresie. Kontrahenci zwyczajowo naliczają go za okresy 12 miesięczne, pokrywające się z rokiem kalendarzowym, wystawiając Gutschrift (tj. notę uznaniową). Spółka nie wykonuje żadnych dodatkowych czynności poza zakupem towarów od kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanego bonusa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie występuje tu świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymane bonusy od dostawców nie stanowią zapłaty za usługę wykonaną przez niego na rzecz udzielającego bonusa i nie podlegają opodatkowaniu z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pomimo zawartych umów ustnych, w których jedna strona zobowiązuje się do wypłaty premii pieniężnej po dokonaniu przez nabywcę towaru określonej wielkości obrotów, sytuacja ta nie rodzi żadnego zobowiązania po drugiej stronie nabywcy. Nie zrealizowanie przez nabywcę towaru określonej wielkości obrotów nie rodzi żadnych konsekwencji Wypłata premii jest nagrodą a nie wynagrodzeniem za świadczone usługi. Podstawą wypłaty premii nie jest konkretna transakcja a wyłącznie wcześniejsze dostawy towarów (wielkość osiągniętego obrotu), którą to nie można też uznać za usługę w rozumieniu ustawy. Opodatkowanie nabycia określonej ilości towaru jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności: pierwszy raz jako sprzedaż, drugi jako świadczenie usług. Sądy potwierdzają stanowisko wyrażone w wyroku NSA z dnia 6 lutego 2007 r. (sygn. akt I FSK 94/06), że czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Podwójne opodatkowanie stoi bowiem w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 84 oraz art. 217 Konstytucji RP, jak również jest niedopuszczalne na gruncie podatku od towarów i usług, co wynika z art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 3 oraz art. 14 ust. 2 VI Dyrektywy VAT. Spółka kwalifikuje bonus jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Bonus jest wypłacany przez dostawcę za uzyskanie określonego poziomu obrotów przez nabywcę. Między podmiotami nie istnieje inny prócz dostawy stosunek prawny. Dostawca dokonując dostawy realizuje swoje zobowiązania wobec nabywcy – otrzymuje za to zapłatę, a w związku z tym, że dostawy osiągają określony poziom obrotu w okresie rocznym i cena została zapłacona udziela nabywcy rocznego bonusa Bonus pomniejsza sumaryczną cenę wszystkich dostaw – nie daje podstaw do przyjęcia, że proporcjonalnie pomniejsza cenę poszczególnych dostaw. Umowa łącząca strony nie zawiera takiego zapisu. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 28 września 2011 r. (sygn. akt I FSK 1422/10), nie można utożsamiać bonusa rocznego z rabatem. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, rabat to bonifikata, upust, skonto. Rabat to obniżka oznaczona procentowo lub kwotowo od ustalonej ceny określonego towaru, stosownie do art. 29 ust. 4, pomniejszająca obrót. Ustawodawca nie wymienia w cytowanym przepisie premii, bonusa jako czynników pomniejszających obrót.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 28 września 2011 r. (sygn. akt I FSK 1422/10) w sytuacji, gdy ustawodawca w obowiązującej ustawie oraz przepisach wykonawczych nie zawarł przepisów, które zrównałyby przyznanie premii pieniężnej (bonusa) z rabatem, nie można tych pojęć równoważyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Usługa, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz – art. 9 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zainteresowany dokonuje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów od kontrahentów mających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 31 ust. 3 ustawy).

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są nabywcom tzw. bonusy. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania bonusu nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie zostały one wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

Spółka poinformowała, że zgodnie z ustalonymi warunkami handlowymi (ustalenia ustne) w przypadku osiągnięcia przez nią określonej wielkości obrotów (zakupów) z danym kontrahentem, jest ona uprawniona do otrzymania bonusa. Wielkość bonusa jest ruchoma i kalkulowana w odniesieniu do wielkości obrotów (zakupów) dokonywanych w danym okresie. Kontrahenci zwyczajowo naliczają go za okresy 12 miesięczne, pokrywające się z rokiem kalendarzowym, wystawiając Gutschrift (tj. notę uznaniową). Wnioskodawca nie wykonuje żadnych dodatkowych czynności poza zakupem towarów od kontrahenta.

Wobec powyższego w sytuacji, gdy Zainteresowany nie jest w żaden sposób zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym i reklamowym na rzecz kontrahentów, to stwierdzić należy, iż nie wykonuje on żadnych dodatkowych czynności poza osiągnięciem określonego pułapu zakupów od kontrahentów. Oznacza to, że dany bonus nie jest w żaden sposób związany z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż brak jest takich działań, które są czynnościami dodatkowymi do jakich zobligowany jest odbiorca towaru (Spółka) postanowieniami wynikającymi z umowy dotyczącej otrzymywania bonusu. Za taką czynność dodatkową nie można uznać dokonywania zakupów towarów oferowanych przez kontrahentów w trakcie określonego przedziału czasowego.

Zatem, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że kontrahenci udzielają Wnioskodawcy bonusów, które są gratyfikacją wyłącznie z tytułu dokonywania zakupów (prowadzonej współpracy handlowej) w przewidzianym okresie rozliczeniowym.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zrealizowanie przez Spółkę zakupów nie stanowi usługi na rzecz dostawców (kontrahentów), w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy – podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże wskazać należy, iż w sytuacji, gdy wypłacony bonus nie wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy dodatkowych czynności, to nawet jeżeli jest to bonus wypłacony po dokonaniu zapłaty, powinien być traktowany jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Zdaniem tut. Organu, otrzymana nota księgowa – Gutschrift – dokumentuje udzielenie przez danego kontrahenta z Unii Europejskiej rabatu. Bowiem przyznany rabat uzależniony jest od określonego poziomu zakupu towarów dokonanych przez Spółkę, w ściśle określonym czasie.

Zatem stwierdzić należy, iż bonus udzielany przez danego kontrahenta z Unii Europejskiej na rzecz Wnioskodawcy można przyporządkować do konkretnych dostaw. Bowiem, aby ustalić wysokość bonusa należnego Zainteresowanemu, zsumowane muszą zostać poszczególne, konkretne dostawy, na podstawie których dokonywane jest obliczanie bonusa stanowiącego w efekcie obniżenie wartości tychże poszczególnych dostaw w całym okresie objętym gratyfikacją w postaci przyznanego bonusa.

Bez znaczenia jest fakt w jaki sposób jest wyliczony bonus, czy od sumy poszczególnych kwot wynikających ze zrealizowanego obrotu w danym okresie rozliczeniowym, czy od kwoty pojedynczej faktury dokumentującej dostawę towaru. Wyliczony i otrzymany bonus związany jest bowiem z dokonanymi w konkretnym okresie rozliczeniowym konkretnymi transakcjami.

Wobec powyższego wskazać należy, że otrzymany bonus udokumentowany notą księgową przez danego kontrahenta unijnego, należy traktować jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, który zmniejsza podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy.

Zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym zobowiązanie jednej ze stron do wypłaty bonusa po dokonaniu przez nabywcę towarów określonej wielkości obrotów (zakupów) nie rodzi żadnego zobowiązania i żadnych konsekwencji po stronie nabywcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane przez Zainteresowanego orzeczenia sądów administracyjnych, jako cenne źródło w zakresie wskazywania kierunków wykładni i norm prawa podatkowego, nie mogą wpłynąć na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Należy bowiem zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r, poz. 270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynności było przedmiotem zaskarżenia. Zatem, wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.