UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentu dostawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego i prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną wyrobów węglowych (rejestracja dokonana w Urzędzie Celnym w X). Dokonując sprzedaży wyrobów węglowych podmiotom korzystającym ze zwolnienia zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym zachowuje warunki prawidłowego dokumentowania transakcji, zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3.

Ww. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w § 4 wprowadziło zwolnienie z obowiązku dokumentowania transakcji zakupu jednorazowo ilości do 200 kg wyrobów węglowych przez podmioty korzystające ze zwolnienia bez konieczności wystawiania dokumentu dostawy.

Dotychczas Spółka dokonując sprzedaży wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy wystawiała faktury VAT z dokumentami dostawy lub paragony fiskalne z dokumentami dostawy, które umożliwiały jednoznaczną identyfikację nabywców opału.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli Spółka dokona sprzedaży wyrobów węglowych w ilości do 200 kg na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która co do zasady jest podmiotem korzystającym ze zwolnienia, gdyż zużyje opał w swoim gospodarstwie domowym i udokumentuje tą transakcję zgodnie z obowiązującymi przepisami za pomocą paragonu fiskalnego, to będzie mogła jako podmiot pośredniczący nie naliczać akcyzy nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług w art. 111 nakłada na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej obowiązek ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, dotyczy to również pośredniczących podmiotów węglowych. Przepis § 4 rozporządzenia ograniczający znacząco obowiązki dokumentowania sprzedaży wyrobów węglowych w ilości do 200 kg w ocenie Spółki wprowadza rozwiązanie umożliwiające dokumentowanie transakcji tylko przy pomocy paragonu fiskalnego tym samym zmniejszając obowiązki ciążące na sprzedawcy i nabywcy wyrobu węglowego zwolnionego z akcyzy.

Reasumując, prowadzenie sprzedaży wyżej wskazanych ilości przy zastosowaniu kas rejestrujących w zupełności uprawnia Spółkę do stosowania zwolnienia z akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

Zasadą jest, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Według art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W świetle art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

Na podstawie art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest m. in. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (t. j. Dz. U z 2013 r., poz. 196), dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego i prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną wyrobów. Zainteresowany sprzedaje przy tym wyroby węglowe podmiotom korzystającym ze zwolnienia zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy i zachowuje warunki prawidłowego dokumentowania transakcji zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z postanowieniami § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U z 2013 r. poz. 213).

Wyjaśnić zatem należy, iż zgodnie z § 4 pkt 1 ww. rozporządzenia w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

Interpretacja językowa tego przepisu jednoznacznie wskazuje, iż w przypadku sprzedaży wyrobu węglowego w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, Spółka nie jest zobowiązana do wystawiania i dołączania (w sytuacji przemieszczania węgla) dokumentu dostawy.

Przy czym przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie nakładają - w sytuacji takiej jaka została opisana powyżej - obowiązku wystawiana jakiegokolwiek dokumentu pozwalającego ustalić tożsamość nabywcy zużywającego wyrób węglowy. Jeśli zatem Spółka udokumentuje sprzedaż węgla za pomocą paragonu fiskalnego to będzie mogła jako podmiot pośredniczący nie naliczać akcyzy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.