Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-428/13-2/ES
z 29 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko reprezentowanego przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z pracy wykonywanej w Austrii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z pracy wykonywanej w Austrii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w niemieckiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH), której siedziba znajduje się na terytorium Niemiec. Zainteresowany uzyskuje przychody wyłącznie z pracy wykonywanej kilka miesięcy w ciągu roku w Austrii, dokąd oddelegowuje Go niemiecki pracodawca w związku z realizowanym tam kontraktem. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) mającym miejsce zamieszkania w Polsce.

Wynagrodzenie za pracę obliczane jest i przelewane na konto Wnioskodawcy przez niemieckiego pracodawcę w wysokości brutto w walucie EURO. Niemiecki pracodawca nie nalicza i nie odprowadza od wypłacanego Mu wynagrodzenia zaliczki na podatek dochodowy w żadnym z Państw twierdząc, że powinien samodzielnie naliczać i odprowadzać podatek dochodowy z uwzględnieniem zapisów stosownych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca nie opodatkowuje swoich dochodów w Niemczech, skąd wynagrodzenie otrzymuje ani w Austrii, czyli miejscu, w którym praca jest de facto wykonywania, a więc skąd pochodzi źródło Jego dochodów.

Przychód z wynagrodzenia przeliczony na polskie złoty Zainteresowany pomniejsza, zgodnie z art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o kwotę odpowiadającą 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Od obliczonego przychodu Wnioskodawca oblicza 18% podatek dochodowy i tak wyliczoną kwotę przekazuje na konto właściwego urzędu skarbowego jako zaliczki miesięczne. W rozliczeniu rocznym przychody te wykazuje w PIT-36 jako należności ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy poprawnie ustalone zostało przez Wnioskodawcę, w świetle zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, miejsce opodatkowania przychodów z pracy wykonywanej w Austrii w ramach umowy o pracę z niemieckim pracodawcą?
2. Czy zaprezentowany sposób dokonywania rozliczeń w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowy, a jeżeli nie to jak powinien wyglądać właściwy sposób obliczenia zaliczek na podatek dochodowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Wskazane przepisy stosuje się, zgodnie z art. 4a ww. ustawy, z uwzględnieniem zapisów umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce maja miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W związku z powyższym stwierdzić należy w przypadku Wnioskodawcy, że w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Po pierwsze na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się centrum Jego interesów życiowych, a ponadto przebywa w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei miejsce opodatkowania przychodów z pracy, których źródło położone jest za granicą, zgodnie z zawartymi przez Polskę umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest od miejsca wykonywania pracy, nie zaś od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie.

Zatem, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca jest de facto wykonywana.

Zgodnie z zasadą wyrażoną również w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

W przypadku Zainteresowanego należy przeanalizować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą pomiędzy Polską, a Republiką Federalną Niemiec z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z dnia 20 stycznia 2005 r.) oraz umowę pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 13 stycznia 2004 r.(Dz. U. z dnia 10 listopada 2005 r.).

Niemcy

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. W związku z tym, że świadczona przez Wnioskodawcę praca de facto nie jest wykonywana w Niemczech, Jego zdaniem otrzymywane przez Niego wynagrodzenie z firmy niemieckiej nie podlega opodatkowaniu w Niemczech.

Bez znaczenia pozostaje więc fakt nie spełniania w opisywanej przez Zainteresowanego sytuacji, wszystkich trzech warunków opisanych w ust. 2 art. 15 umowy między Polską a Niemcami. W przepisie tym mowa jest o wynagrodzeniu, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie. Takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Zgodnie z powyższym wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule przestanki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika.

W związku z tym, że wynagrodzenie od niemieckiej spółki Zainteresowany otrzymuje za pracę, która nie jest wykonywana na terenie Niemiec, przepis powyższy nie znajduje zastosowania w Jego przypadku.

Austria

Analiza elementów stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wskazuje, iż w odniesieniu do pracy wykonywanej na terytorium Austrii spełnione są wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Austrią. Zgodnie z brzmieniem tego artykułu […] wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W konsekwencji, wynagrodzenie za pracę wykonywaną przez Wnioskodawcę w Austrii, z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek określonych w ust. 2, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Opodatkowanie

Odnosząc się do kwestii odprowadzenia podatku dochodowego w Polsce z tytułu otrzymywanych wynagrodzeń należy wskazać, iż w myśl art. 44 ust. la pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a. Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl ust. 1a ww. artykułu, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Od ustalenia miejsca zamieszkania podatnika zależy zakres ciążący na nim obowiązku podatkowego. Zatem od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, posiadający w Polsce miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazuję, że Zainteresowany podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Miejsce opodatkowania przychodów z pracy, których źródło położone jest za granicą, zgodnie z zawartymi przez Polskę umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest od miejsca wykonywania pracy, nie natomiast od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie.

Wobec powyższego zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca co prawda zatrudniony jest w niemieckiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH), której siedziba znajduje się na terytorium Niemiec, jednakże pracę wykonuje (jest On oddelegowany) w Austrii.

Tak więc w rozpatrywanej sprawie należy przeanalizować odpowiednie przepisy umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W odniesieniu do pracy wykonywanej przez zainteresowanego na terytorium Austrii spełnione są wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 2 ww. umowy.

W związku z powyższym, wynagrodzenie za pracę wykonywaną przez Wnioskodawcę w Austrii, z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek określonych w ust. 2, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zatem należy stwierdzić, iż prawidłowo zostało ustalone przez Wnioskodawcę miejsce opodatkowania przychodów z pracy wykonywanej w Austrii w ramach umowy o pracę z niemieckim pracodawcą.

Z kolei w myśl art. 44 ust. la pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy).

Ponadto zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są: część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15;

Zatem przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy przychód z wynagrodzenia za pracę Wnioskodawca może pomniejszyć o kwotę wskazaną w tym przepisie.

Wskazać jednak należy, iż w pierwszej kolejności kwotę przychodu brutto w EURO należy pomniejszyć o kwotę zwolnioną w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy (w EURO).

Następnie obliczoną w ten sposób kwotę przelicza się na złote polskie, i od tak ustalonego przychodu należy odliczyć koszty uzyskania przychodów oraz składki, o których mowa w art. 44 ust. 3a ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, iż do przedmiotowej sprawy może mieć zastosowanie również art. 44 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który brzmi: zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika – w przypadku zapłacenia powyższej składki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.