Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-107/13-2/TR
z 25 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu: 26 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 14 lutego 2013 r. brat Wnioskodawcy dokonał na rzecz Wnioskodawcy darowizny kwoty pieniężnej w wysokości 40 000 zł. Na tą okoliczność została zawarta w tym dniu między bratem Zainteresowanego a Zainteresowanym umowa darowizny kwoty pieniężnej. Brat przekazał Wnioskodawcy środki pieniężne z tytułu umowy darowizny w formie przelewu ze swojego konta bankowego na konto bankowe Wnioskodawcy. Przelew ten został wykonany w dniu 14 lutego 2013 r., niezwłocznie po podpisaniu umowy darowizny.

W związku z tym, że brat jest żonaty i posiada z żoną wspólnotę majątkową, dodatkowo w dniu 14 lutego 2013 r. zostało sporządzone pisemne oświadczenie małżonki brata, w którym to oświadczeniu wyraża ona zgodę na dokonanie przez brata Wnioskodawcy na rzecz Wnioskodawcy darowizny kwoty pieniężnej w wysokości 40 000 zł i jednocześnie potwierdza ona, że brat Wnioskodawcy mógł dysponować samodzielnie taką kwotą darowizny, ponieważ mieści się ona w limitach, które zostały przyjęte w ich małżeństwie do indywidualnego dysponowania współmałżonków.

W dniu 10 kwietnia 2013 r. Zainteresowany udał się do właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania urzędu skarbowego, w celu pobrania druku SD-Z2 oraz uzyskania dodatkowych informacji odnośnie tego, jakich dokumentów urząd będzie wymagał przy zgłoszeniu wyżej wymienionej darowizny. Z ustnej informacji, jaką Zainteresowany uzyskał w urzędzie skarbowym wynikało, że ponieważ Jego brat jest żonaty i posiada z żoną wspólnotę majątkową, zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn będzie podlegała tylko połowa darowizny, czyli kwota 20 000 zł. Pozostałe 20 000 zł darowizny należy zgłosić na druku SD-3A i zapłacić od tej kwoty podatek, gdyż jest to traktowane przez urząd jako darowizna od bratowej, a nie od brata.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jeśli Wnioskodawca:

• dokona we właściwym ze względu na swoje miejsce zamieszkania urzędzie skarbowym zgłoszenia otrzymania od swojego brata darowizny środków pieniężnych w wysokości 40 000 zł, na obowiązującym formularzu SD-Z2, w ustawowym terminie sześciu miesięcy od dnia powstania zobowiązania podatkowego,
• dołączy do tego zgłoszenia kserokopię umowy darowizny sporządzonej pomiędzy bratem Wnioskodawcy a Wnioskodawcą kserokopię potwierdzenia przelewu środków z tytułu darowizny, kserokopię oświadczenia małżonki brata, w którym to oświadczeniu wyraża ona zgodę na dokonanie darowizny przez brata Wnioskodawcy na rzecz Wnioskodawcy i jednocześnie potwierdza ona, że brat Wnioskodawcy mógł dysponować samodzielnie ww. kwotą darowizny, ponieważ kwota ta mieści się w limitach, które zostały przyjęte w ich małżeństwie do indywidualnego dysponowania współmałżonków,
  

wówczas cała kwota darowizny w wysokości 40 000 zł będzie traktowana, jako darowizna od Jego brata i będzie podlegała zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, cała kwota 40 000 zł, którą otrzymał, jako darowiznę od swojego brata, powinna być zgłoszona do urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2 i zwolniona z podatku od spadków i darowizn.

Przemawia za tym fakt, że umowa darowizny kwoty pieniężnej została sporządzona pomiędzy bratem Zainteresowanego a Zainteresowanym. Pisemne oświadczenie żony brata, w którym wyraża ona zgodę na dokonanie takiej darowizny przez brata Zainteresowanego na rzecz Zainteresowanego jest jedynie dopełnieniem wymogów art. 37 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Fakt ten jednak nie powoduje, że żona brata staje się stroną umowy darowizny.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Zainteresowany przywołał:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lutego 2010 r., sygn. ILPB2/436-253/09-4/MK,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. ITPB2/436-187/12/TJ,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. IBPBII/1/436-275/11/MC,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 935/11 (w wyroku tym Sąd między innymi zwrócił uwagę na specyfikę majątkowej wspólności małżeńskiej, polegającą na tym, że jest to współwłasność łączna i bezudziałowa, nie można więc powiedzieć, że połowa majątku należy do męża, a połowa do żony; każde z nich ma równe prawo do całego majątku).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Podstawa opodatkowania określona została w art. 7 ww. ustawy i – zgodnie z ust. 1 tego przepisu – stanowi ją wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej, w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym do grupy I zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Wskazać również należy, że stosownie do art. 9 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Jednakże, na mocy art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Właściwość urzędu skarbowego w analizowanej sprawie ustalić należy w oparciu o § 7 ust. 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1371 ze zm.) – wydanego na podstawie art. 17 § 2, art. 18 § 2, art. 22 § 6, art. 48 § 3, art. 67e i art. 75 § 7 ustawy Ordynacja podatkowa. W myśl postanowień tegoż przepisu, w sprawach podatku od spadków i darowizn dotyczących darowizny środków pieniężnych właściwość miejscową organów podatkowych ustala się, według miejsca zamieszkania nabywcy w dniu powstania obowiązku podatkowego, a w przypadku braku takiego miejsca - według ostatniego miejsca jego pobytu w tym dniu.

Stosownie zaś do art. 4a ust. 3 cyt. ustawy o podatku od spadków i darowizn, w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie zawartej w dniu 14 lutego 2013 r. umowy darowizny, Wnioskodawca otrzymał od brata kwotę 40 000 zł. Darowizna została udzielona z majątku wspólnego brata Wnioskodawcy i żony brata Wnioskodawcy, jednakże żona wyraziła zgodę na jej dokonanie. Jednocześnie złożyła oświadczenie, że darowana kwota stanowiła taką, którą mąż może dysponować samodzielnie w ramach wydatków indywidualnych. Przedmiotową darowiznę Zainteresowany otrzymał przelewem na swoje konto bankowe z konta bankowego brata w dniu 14 lutego 2013 r., niezwłocznie po podpisaniu umowy darowizny.

W tym miejscu należy podnieść, że dla niniejszego rozstrzygnięcia pozostaje bez wpływu fakt, że darowana kwota pochodziła z majątku wspólnego brata Wnioskodawcy i żony tego brata. Okoliczność ta wywiera bowiem skutki jedynie w sferze prawa rodzinnego, gdyż stosownie do art. 37 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 788), zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych. W art. 37 § 4 ww. Kodeksu, ustawodawca postanowił, że jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna. Jednakże, co wynika z § 2 omawianego przepisu, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka. Z zacytowanych przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że zgoda małżonka niezbędna jest dla stwierdzenia ważności jednostronnej czynności drugiego małżonka, w przypadku gdy jej przedmiotem są środki objęte wspólnością majątkową. Z faktu tego nie można jednak wywodzić, że wyrażając taką zgodę drugi z małżonków również staje się stroną umową darowizny.

Oceniając przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, stwierdzić należy, że w przypadku złożenia przez Wnioskodawcę w wymaganym prawem terminie, tzn. w opisanej sytuacji w ciągu 6 miesięcy od dnia spełnienia darowizny, tj. wpływu środków pieniężnych na Jego rachunek bankowy, we właściwym urzędzie skarbowym (stosownie do ww. § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie właściwości organów podatkowych) zgłoszenia o nabyciu rzeczy i praw majątkowych na formularzu SD-Z2, cała otrzymana przez Zainteresowanego kwota korzystała będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn na podstawie ww. art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowej sprawie spełniony został bowiem drugi z warunków uprawniających do zastosowania przedmiotowego zwolnienia, jakim jest wpływ darowanych środków pieniężnych na rachunek bankowy obdarowanego, tzn. Wnioskodawcy. Natomiast brak złożenia zgłoszenia we właściwym terminie skutkował będzie opodatkowaniem całej kwoty na zasadach przewidzianych dla pierwszej grupy podatkowej, stosownie do postanowień art. 4a ust. 3 cyt. ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Podobnie, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane one zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.