Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-635/13/EK
z 24 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2013 r. (data wpływu 2 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie występowania w charakterze podatnika w związku z najmem budynków i obowiązku opodatkowania tych czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie występowania w charakterze podatnika w związku z najmem budynków i obowiązku opodatkowania tych czynności.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani właścicielką (wraz z mężem na zasadach wspólności ustawowej) dwóch budynków mieszkalno-usługowych – jednego, nabytego w 1998 r., z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej, bądź na wynajem oraz drugiego, wybudowanego w 2005 r. Od dnia 30 marca 2001 r. rozpoczęła Pani prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w ramach najmu i zarządzania nieruchomościami i pierwszy z wymienionych budynków został przez Panią przyjęty do używania i wprowadzony na stan środków trwałych firmy oraz wynajęty w ramach zawartej umowy najmu. W późniejszym okresie - od 2003 r. – w budynku tym zaczęła Pani prowadzić własną działalność gospodarczą. W 2005 r. wybudowała drugi z wymienionych budynków - część usługową z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej bądź z przeznaczeniem na wynajem, natomiast część mieszkalna miała służyć celom prywatnym.

Dnia 22 grudnia 2005 r. rozpoczęła Pani prowadzenie dodatkowej działalności gospodarczej, w formie spółki cywilnej. Od grudnia 2005 r. część usługową drugiego z budynków wynajęła Pani w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej spółce cywilnej, w której jest wspólnikiem. W późniejszym okresie niewielka część mieszkalna tego budynku również została wynajęta tej spółce. Z podatku dochodowego (zarówno z tytułu jednoosobowej działalności, jak również z tytułu bycia wspólnikiem spółki cywilnej) rozlicza się Pani wg stawki 19%, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od 2007 r. pierwszy z budynków (zakupiony w 1998 r.), w którym dotychczas prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą został również wynajęty ww. spółce cywilnej. Od tego momentu ww. budynki są wynajmowane w ramach zawartych umów najmu oraz zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są amortyzowane w prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej. Jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną „likwidacją jednoosobowej działalności gospodarczej” będzie Pani nadal podatnikiem podatku od towarów i usług i będzie rozliczała podatek należny z tytułu uzyskiwania przychodów z tzw. najmu prywatnego wg obowiązującej stawki podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, uzyskując przychody z tzw. najmu prywatnego jako osoba fizyczna będzie nadal podatnikiem podatku od towarów i usług i będzie rozliczać podatek należny z tytułu najmu wg obowiązującej stawki podatku od ustalonego w umowie czynszu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według regulacji art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z treści powyższego przepisu wynika, że najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wynajmującego, zaś świadczenie najemcy polega na płaceniu umówionego czynszu.

Na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku o towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 powyższego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem spełnia definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że wynajmowanie przez Panią dwóch budynków, o których mowa we wniosku, będzie stanowiło działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, niezależnie od okoliczności „likwidacji jednoosobowej działalności gospodarczej”, dokonując ww. czynności będzie Pani w dalszym ciągu występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Usługi te będzie Pani zobowiązana opodatkowywać obowiązującą dla nich stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.