Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-621/13-2/AS
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.06.2013 r. (data wpływu 27.06.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży karty rabatowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży karty rabatowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Teatr wraz z kilkoma instytucjami kultury rozważa opcję sprzedaży karty uprawniającej do rabatów na zakup biletów wstępu na spektakle/inne wydarzenia kulturalne do instytucji objętych współpracą w tym zakresie przez okres ważności karty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota uzyskana ze sprzedaży kart, o których mowa powyżej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT? Ewentualnie jaka stawka podatku VAT powinna mieć w tym wypadku zastosowanie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Teatr wraz z kilkoma innymi instytucjami kultury przewiduje opcję wydawania odpłatnie karty uprawniającej do rabatów przez okres ważności karty, który prawdopodobnie wyniesie 2 lata przy zakupie biletów wstępu na spektakle/inne wydarzenia kulturalne, które będą miały miejsce w instytucjach oferujących kartę.

Z powyższego wynika, że klient, który zapłaci za kartę będzie miał możliwość kupić bilet po obniżonej cenie na wydarzenia kulturalne, natomiast nabycie karty nie będzie go uprawniać do wstępu na wydarzenia kulturalne. Odpłatność za kartę nie jest zatem zapłatą za wstęp na konkretny spektakl, czy też inną formę usługi kulturalnej. Ponadto klient może kupić kartę w Teatrze i korzystać z wynikającego z niej uprawnienia poprzez zakupy biletów wstępu na wydarzenia, które będą organizować inne instytucje kultury objęte programem. W takim przypadku to inne instytucje kultury będą świadczyć usługi kulturalne w zakresie wstępu opodatkowane VAT w wysokości 8%. Ponadto możliwa jest jeszcze sytuacja, w której klient kupił kartę w Teatrze lecz w ogóle nie kupi biletu wstępu przez okres ważności karty w żadnej z instytucji kultury.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. importtowarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1. Ustawy definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że istotą karty, mimo że ma ona postać rzeczową jest uprawnienie wynikające z jej posiadania, forma rzeczowa ułatwia weryfikację możliwości skorzystania z uprawnienia przez posiadacza karty. Uprawnienie zaś nie jest towarem. Zgodnie z art. 8 ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od wykonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług jest zatem bardzo szeroka. Mając jednak na uwadze podstawowe zasady wspólnego systemu VAT, w tym wypadku zasadę faktycznego opodatkowania konsumpcji, Wnioskodawca uważa, że aby czynność została potraktowana jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu powinien wystąpić konsument świadczenia, art. 1 ust 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej stanowi, że zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem (...). W wyroku WSA w Lublinie z dnia 15 kwietnia 2011 r. Sygn. I SA/Lu 21/11 sąd wyraził pogląd, że brak konsumenta, beneficjenta usługi wyklucza świadczenie usługi. W opisywanym przypadku zdaniem teatru konsumpcja wystąpi dopiero w przypadku skorzystania przez nabywcę karty z konkretnej usługi kulturalnej. Sama odpłatność za kartę rabatową nie przesądza o świadczeniu usługi. Ponadto płatność ta nie stanowi zaliczki na poczet przyszłej usługi/usług albowiem trudno wskazać w momencie nabycia karty rabatowej związek płatności z konkretną usługą/usługami.

Ponadto posiadacz karty będzie miał możliwość korzystać z rabatu wielokrotnie i w różnych instytucjach kultury. Wobec czego zasadnym w ocenie Teatru jest stwierdzenie, że płatność za wydanie karty uprawniającej do rabatu pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towar, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy mówi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Według art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (przesłanka podmiotowa) oraz czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z kilkoma instytucjami kultury rozważa opcję sprzedaży karty uprawniającej do rabatów na zakup biletów wstępu na spektakle, bądź inne wydarzenia kulturalne do instytucji objętych współpracą w tym zakresie przez okres ważności karty.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy kwota uzyskana ze sprzedaży ww. kart będzie podlegała opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że przedmiotowa karta rabatowa jest w analizowanej sprawie jedynie znakiem legitymacyjnym, dokumentem uprawniającym do otrzymania rabatu. Zatem karta rabatowa nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Odpłatne przekazanie karty rabatowej nie może być również rozpatrywane w kategoriach świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż samo przekazanie karty nie powoduje, że klient nabywa jakąkolwiek usługę. Karta rabatowa jedynie upoważnia do skorzystania na preferencyjnych warunkach z usług oferowanych przez Wnioskodawcę i inne instytucje objęte współpracą.

W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że czynność odpłatnego przekazania karty rabatowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Ponadto dokonana przez klientów wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty rabatowej nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy.

Zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy klient będzie miał możliwość korzystania z rabatu wielokrotnie, w różnych instytucjach kultury, może też wystąpić sytuacja, że klient przez cały okres obowiązywania karty nie zakupi biletu na żaden spektakl, bądź inne wydarzenie kulturalne, zatem przyszła dostawa/świadczenie nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona, nie można powiązać wpłaty z żadnym konkretnym świadczeniem.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart rabatowych, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy. Kwota uzyskana ze sprzedaży kart nie stanowi również zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, tj. podmiotu składającego wniosek. W związku z tym skutki określone w art. 14k – 14m Ordynacji podatkowej mogą dotyczyć tylko Zainteresowanego. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawcy nie może wywierać skutku prawnego dla instytucji współpracujących.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.