INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29.05.2013 r. (data wpływu 6.06.2013 r.), uzupełnione pismem z dnia 22.07.2013 r. (data wpływu 25.07.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od raty czynszu i pozostałych opłat wynikających z umowy najmu samochodów osobowych, od zakupu paliwa do napędu tych samochodów oraz innych wydatków poniesionych na ich użytkowanie i eksploatację - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6.06.2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od raty czynszu i pozostałych opłat wynikających z umowy najmu samochodów osobowych, od zakupu paliwa do napędu tych samochodów oraz innych wydatków poniesionych na ich użytkowanie i eksploatację.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22.07.2013 r. (data wpływu 25.07.2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 16.07.2013 r. znak IPPP2/443-547/13-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 18.07.2013 r. ).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca swoją działalność prowadzi w różnych miejscach kraju oraz na terenie Niemiec, gdzie zlokalizowane są bazy obsługujące transport rurociągowy. Dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania przedsiębiorstwa konieczne jest posiadanie floty samochodowej, umożliwiającej dotarcie do różnych lokalizacji posiadanego majątku.

Wnioskodawca posiada własną flotę samochodową oraz wynajmuje kilka samochodów osobowych od wyspecjalizowanej w tym zakresie firmy. W ramach zawartej umowy długoterminowego wynajmu Wnioskodawca ponosi następujące opłaty:

1. Czynsz za wynajem płatny miesięcznie,
2. Dodatkową opłatę w przypadku przekroczenia ustalonego w umowie limitu kilometrów,
3. Opłatę serwisową płatną w okresach miesięcznych jako określony ryczałt.
   
   

Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów związanych z używaniem pojazdów, tj. kosztów zakupu paliwa, płynów do spryskiwaczy, kosztów naprawy tych elementów, które nie zostały uwzględnione w racie czynszu, wymiany lub odtworzenia kluczyków, sterowników, dokumentów ubezpieczeniowych i innych kosztów, które powstały wskutek winy użytkownika pojazdu.

W uzupełnieniu z dnia 22.07.2013 r. (data wpływu 25.07.2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że umowa ramowa z firmą wynajmującą została zawarta 15 stycznia 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 2, a sprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

1. Czy zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z 2011r. Nr 102, poz. 585, z 2012 r., poz.1456) Spółka ma prawo odliczyć 60% VAT naliczonego nie więcej niż 6.000 zł od raty czynszu, czy od wszystkich opłat wynikających z umowy najmu...
2. Czy w odniesieniu do pozostałych wydatków (paliwo, części eksploatacyjne, usługi mycia samochodów) mają zastosowanie przepisy pozostałe w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (sprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (Wnioskodawcy), o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wnioskodawca wykorzystuje najmowane samochody osobowe do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc co do zasady powinna móc odliczyć podatek naliczony: od rat czynszu ich najmu, od nabycia paliwa, jak i innych towarów i usług związanych z użytkowaniem, np. opłaty za myjnie, parkowanie, przejazdy autostradami.

Jednakże, zgodnie z art. 3 ust 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z 2011r. Nr 102, poz. 585, z 2012 r., poz.1456) Spółka ma prawo odliczyć 60% VAT naliczonego, jednak nie więcej niż 6.000 zł od raty czynszu oraz wszystkich pozostałych opłat wynikających z umowy najmu samochodów osobowych, udokumentowanych fakturą.

Jeśli chodzi o pozostałe wydatki związane z eksploatacją wynajętych samochodów osobowych, to zdaniem Wnioskodawcy mają tu zastosowanie przepisy art. 86 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652, z 2011r. Nr 102, poz. 585, z 2012 r., poz.1456).

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca:

• ma prawo odliczyć 60% podatku naliczonego od rat czynszu najmu, jednak nie więcej niż 6.000 zł,

• nie ma prawa odliczyć podatku naliczonego od nabycia paliw silnikowych i oleju napędowego,

• ma prawo odliczyć VAT naliczony od pozostałych wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów osobowych bez ograniczeń kwotowych i ilościowych.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych, jak i nabyciem paliwa do ich napędu, regulowały odpowiednio zapisy art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy zawiera katalog pojazdów samochodowych, których powyższe ograniczenia, o których mowa w art. 3 ust. 1 nie dotyczą. Pojazdy te muszą jednak spełniać określone wymagania, o których mowa w kolejnych przepisach ustawy.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

W myśl zaś przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zatem, ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz

• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku (tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej – nie stosuje się ograniczenia w odliczeniu podatku).
  
  

Podkreślić należy, że okres obowiązywania cyt. wyżej przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. wydłużony został do dnia 31 grudnia 2013 r.

W myśl bowiem art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z dnia 24.12.2012 r., poz. 1456), w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011r. Nr 102, poz. 585) wprowadza się następujące zmiany: użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. odliczanie podatku VAT w ww. zakresie odbywa się na zasadach analogicznych jak w 2012 r. i regulowane jest przepisami art. 3 - 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.).

Wskazać należy, iż przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód/pojazd. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 3 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł w dniu 15 stycznia 2013 r. z wyspecjalizowaną firmą wynajmującą – długoterminową umowę ramową najmu samochodów osobowych, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę jako podatnika podatku VAT w jego opodatkowanej tym podatkiem działalności gospodarczej. W ramach zawartej umowy długoterminowego wynajmu Wnioskodawca ponosi następujące opłaty: 1. czynsz za wynajem płatny miesięcznie, 2. dodatkową opłatę w przypadku przekroczenia ustalonego w umowie limitu kilometrów i 3. opłatę serwisową płatną w okresach miesięcznych jako określony ryczałt. Dodatkowo, zakupuje także paliwo do napędu tychże samochodów osobowych.

Z brzmienia wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. W cytowanym przepisie, ustawodawca wskazuje na czynsz (ratę), a więc nazwę używaną do określenia opłaty za używanie samochodu na podstawie umowy leasingu itp. W drugiej jednak kolejności ustawodawca wskazuje na „inne płatności wynikające z zawartej umowy”, co potwierdza, że jego intencją jest, aby przepis znalazł zastosowanie do wszystkich płatności, jakie zostały wskazane w tej umowie, czyli umowie leasingu, najmu, dzierżawy lub podobnej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż Spółce, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., w zakresie w jakim użytkowane na podstawie umów najmu samochody osobowe są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do odliczenia 60% kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących opłaty od rat czynszu najmu oraz innych opłat uwzględnionych w racie czynszu (dodatkowej opłaty w przypadku przekroczenia ustalonego w umowie limitu kilometrów i opłaty serwisowej) dotyczących poszczególnych samochodów osobowych, przy czym suma kwot dotycząca jednego samochodu osobowego w całym okresie jego użytkowania, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł. Nie przysługuje Wnioskodawcy natomiast prawo do odliczania podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących nabycie paliwa do napędu tych samochodów osobowych.

Z opisu sprawy wynika także, iż poza zawartą umową najmu, Wnioskodawca ponosi jeszcze szereg wydatków, które nie zostały uwzględnione w racie czynszu, a mianowicie ponosi wydatki na zakup płynów do spryskiwaczy, naprawę tych elementów, które nie zostały uwzględnione w umowie najmu, wymianę lub odtworzenie kluczyków, sterowników czy dokumentów ubezpieczeniowych i innych kosztów, które powstały wskutek winy użytkownika pojazdu.

Zatem, zastosowanie ograniczenia, wynikającego z przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, nie będzie miało zastosowania do wyżej wymienionych wydatków, dokonywanych poza ramami obowiązującej umowy najmu samochodów osobowych.

W rezultacie należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących pozostałe wydatki związane z eksploatacją i użytkowaniem samochodów osobowych, nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej i będzie podlegać odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem spełniona jest podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia tj. samochody te wykorzystywane są przez Wnioskodawcę – podatnika podatku VAT – do działalności opodatkowanej.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy mówiące, iż ma On prawo odliczyć 60% podatku naliczonego od rat czynszu najmu, jednak nie więcej niż 6.000 zł, nie ma prawa odliczyć podatku naliczonego od nabycia paliw silnikowych i oleju napędowego oraz ma prawo odliczyć VAT naliczony od pozostałych wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją samochodów osobowych bez ograniczeń kwotowych i ilościowych, należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, którego dotyczy pytanie oznaczone nr 1, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.