Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-459/13-4/KOM
z 3 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu w dniu 15.05.2013 r., uzupełnione pismem z datą wpływu do tut. Biura 21.06.2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. Biura dnia 21.06.2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organ z dnia 3 czerwca 2013 r. znak IPPP2/443-459/13-2/KOM (skuteczne doręczenie dnia 17.06.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi od 1.03.2012 roku działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży usług pozaszkolnych form rekreacji ruchowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych (85.51.Z). We wrześniu 2012 roku obrót ze sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przekroczył 20.000 zł.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie jest też zarejestrowanym podatnikiem VAT zwolnionym.

Rachunki, które wystawia Wnioskodawca dokumentując sprzedaż usług, są rachunkami, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy Ordynacja podatkowa, rachunki te zawierają dane identyfikujące odbiorcę. Klienci dokonują zapłaty za usługi głównie gotówką.

Zgodnie z poz. 34 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 29.11.2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca nie zainstalował kasy rejestrującej, ponieważ każde świadczenie usługi było dokumentowane rachunkiem oraz liczba świadczonych usług nie przekroczyła ilości pięćdziesięciu, dla liczby odbiorców tych usług mniejszej niż dwadzieścia.

Zapis w wyżej wymienionej poz. 34 mówi o „fakturach”, jednak Wnioskodawca powołuje się na § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, który mówi, że fakturą może być rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo nie instalując kasy fiskalnej, korzystając ze zwolnienia na podstawie w/w poz. 34 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień, stosując się w tym wypadku do przepisu § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, który mówi, iż za fakturę uznaje się również rachunki wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni?

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił on prawidłowo nie instalując kasy fiskalnej zgodnie ze zwolnieniem na podstawie poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika usług.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r., poz. 1382), zwanym dalej rozporządzeniem.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kas rejestrujących określone zostały w § 2 i § 3 rozporządzenia. Powyższe przepisy wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia (§ 3 ust. 2).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

W § 4 rozporządzenia ustawodawca wskazał czynności, które nie mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3.

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania nie stosuje się, w przypadku:

1. dostaw:
   1. gazu płynnego,
      
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
      
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
      
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
      
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
      
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
      
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
      
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
      
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
      
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
       
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
       
   12. płyt CD, DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kaset wideo), dyskietek, kart pamięci, kartridżów i innych analogowych lub cyfrowych nośników danych zawierających zapisane dane lub zapisane pakiety oprogramowania komputerowego, w tym również sprzedawanych łącznie z licencją na użytkowanie,
       
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
       
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyjątkiem towarów, dostarczanych w sposób określony w poz. 42 załącznika do rozporządzenia;
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
      
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami (§ 4 ust. 1 pkt 1 i 2).
   
   
   

Z treści § 2 ust. 1 rozporządzenia wynika, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Zwolnienie to jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia obejmującego sprzedaż dotyczącą szczególnych czynności – w pozycji 34 wymieniono, jako zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie są spełnione następujące warunki:

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba świadczonych usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20.
   
   

W myśl § 7 ust. 2 tego rozporządzenia, w przypadku podatników rozpoczynających w 2012 r. dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, kwotę, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania w 2013 r. stanowi kwota 20.000 zł, bez względu na okres wykonywania tych czynności w 2012 r.

Natomiast zgodnie z § 7 ust. 4 tego rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.

Należy wskazać, iż zgodnie z § 17 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.) za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i art. 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, 1101 i 1342), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako VAT czynni, z wyjątkiem, gdy do wystawiania faktury obowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

W myśl art. 87 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji (art. 87 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa).

Natomiast zgodnie z art. 88 § 1 ww. ustawy, podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Kwestie dotyczące między innymi zakresu informacji, jakie winny się znaleźć w rachunkach, ustawodawca uregulował na mocy wydanego rozporządzenia w tym zakresie, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.08.2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1373 ze zm.).

Zgodnie z jego § 14 ust. 1, rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3. (uchylony);
4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
6. (uchylony).
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, nie będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, ani też zarejestrowanym podatnikiem VAT zwolnionym, prowadzi od 1.03.2012r. działalność z zakresu usług pozaszkolnych form rekreacji ruchowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych (85.51.Z). We wrześniu 2012 r. Wnioskodawca osiągnął obrót ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych przekraczający 20.000 zł. Rachunki, które wystawia są rachunkami, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy Ordynacja podatkowa i zawierają dane identyfikujące odbiorcę. Klienci dokonują zapłaty za usługi głównie gotówką. Wnioskodawca wystawił mniej niż 20 rachunków, a liczba świadczonych usług nie przekroczyła w okresie prowadzenia działalności ilości 50. Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania usług, o których mowa we wniosku przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1 stycznia 2013 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż pomimo przekroczenia w 2012 r. kwoty obrotu w wysokości 20.000 zł, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 34 załącznika do powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r., Wnioskodawca ma prawo do dnia 31 grudnia 2014 r. korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kasy rejestrującej w zakresie świadczonych usług pozaszkolnych form rekreacji ruchowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego Wnioskodawca dokumentuje wszystkie usługi rachunkami, a liczba świadczonych usług nie przekroczyła ilości pięćdziesięciu, dla liczby odbiorców tych usług mniejszej niż dwadzieścia, co spełnia wymagania, o których mowa w ww. poz. 34 załącznika do rozporządzenia i nie wykonuje czynności wymienionych w § 4 ww. rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że postąpił on prawidłowo nie instalując kasy fiskalnej zgodnie ze zwolnieniem na podstawie poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.