2013.07.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-275/13-4/AWa
z 12 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania: drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania: drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań. Dnia 31 maja 2013 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

S.A. (zwana dalej: „Spółką”) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży profesjonalnych, inwestycyjnych opraw oświetleniowych. W związku z tą działalnością Spółka dokonuje m. in. następujących nieodpłatnych przekazań:

Drukowane materiały reklamowe i informacyjne.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością przekazuje nieodpłatnie drukowane materiały reklamowe i informacyjne dotyczące produktów oferowanych przez Spółkę (dalej: „Materiały”). Materiały są przekazywane:
1. potencjalnym nabywcom produktów Spółki (np. podmioty zajmujące się handlem hurtowym, inwestorzy),
2. podmiotom, które wprawdzie same nie są potencjalnymi nabywcami produktów Spółki, jednak ze względu na wykonywaną przez siebie działalność mogą rekomendować produkty Spółki ich potencjalnym nabywcom (np. architekci, wykonawcy).
Część spośród przekazywanych przez Spółkę Materiałów (w szczególności katalogi produktowe Spółki) nie mieści się w limitach określonych w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT dla „prezentów o małej wartości”.
Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu przekazywanych Materiałów.
Egzemplarze produktów służące do wykonania fotografii.

Ponadto, Spółka przekazuje nieodpłatnie egzemplarze swoich produktów podmiotom, które na zlecenie Spółki przygotowują dla niej Materiały. Egzemplarze te są wykorzystywane przy tworzeniu Materiałów do wykonania fotografii umieszczanych w Materiałach.
Niektóre spośród tych egzemplarzy produktów nie są zwracane Spółce po zakończeniu prac nad Materiałami. Zwrot egzemplarza na rzecz Spółki nie miałby bowiem ekonomicznego uzasadnienia ze względu na koszt zwrotu i / lub fakt, że egzemplarz po rozpakowaniu często nie nadaje się już do dystrybucji jako pełnowartościowy produkt.
Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu egzemplarzy produktów przekazywanych w celu wykonania ich fotografii.
Egzemplarze produktów przeznaczone do badań.

Ponadto, Spółka przekazuje nieodpłatnie egzemplarze swoich produktów podmiotom, które dokonują ich badania, w szczególności w celu certyfikacji.
Badania mogą mieć charakter obowiązkowy (obowiązek wynikający dla Spółki z właściwych przepisów), jak i nieobowiązkowy (np. w celu potwierdzenia jakości).
Egzemplarze produktów co do zasady nie są zwracane Spółce po zakończeniu prac badawczych. Zwrot egzemplarza na rzecz Spółki nie miałby bowiem ekonomicznego uzasadnienia ze względu na koszt zwrotu i / lub fakt, że po dokonaniu badań egzemplarz często nie nadaje się już do dystrybucji jako pełnowartościowy produkt.
Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu egzemplarzy produktów przekazywanych do badań.

Dnia 31 maja 2013 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, iż:

W ocenie Spółki, należy uznać, że drukowane materiały reklamowe i informacyjne, egzemplarze produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarze produktów przeznaczonych do badań nie posiadają zasadniczo wartości użytkowej z punktu widzenia wspomnianych odbiorców (których nie można zatem uznać za „konsumentów”).

Oczywiście nie można całkowicie wykluczyć (choć w praktyce jest to mało prawdopodobne i byłoby dokonane wbrew woli Spółki), że odbiorca otrzymujący od Spółki drukowane materiały reklamowe i informacyjne lub egzemplarze produktów wykorzysta je do celów „użytkowych”, np. drukowane materiały wykorzysta jako podpałkę w kominku albo egzemplarz produktu (np. obudowę lampy przemysłowej) po wykonaniu badań i fotografii zainstaluje w dowolnym pomieszczeniu.

Z pewnością jednak wykorzystanie takie nie jest celem dokonywanych przez Spółkę przedmiotowych przekazań, lecz – jeżeli w ogóle wystąpiłoby w praktyce – stanowiłoby „skutek uboczny” dokonanych przez Spółkę przekazań.

Ostateczna ocena, czy drukowane materiały reklamowe i informacyjne, egzemplarze produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarze produktów przeznaczonych do badań nie posiadają z podatkowego punktu widzenia wartości użytkowej należy jednakże do Dyrektora Izby Skarbowej i jest de facto istotą złożonego przez Spółkę zapytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przepisy ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. należy interpretować w ten sposób, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę Materiałów w żadnym przypadku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy przepisy ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia l kwietnia 2013 r. należy interpretować w ten sposób, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę egzemplarzy jej produktów firmie wykonującej Materiały nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy przepisy ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. należy interpretować w ten sposób, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę egzemplarzy jej produktów podmiotowi wykonującemu badania produktu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepisy ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę Materiałów w żadnym przypadku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Przepisy ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę egzemplarzy jej produktów firmie wykonującej Materiały nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Przepisy ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę egzemplarzy jej produktów podmiotowi wykonującemu badania produktu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie.

Ad. 1 Przekazywanie Materiałów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednym z rodzajów czynności opodatkowanych podatkiem VAT jest „odpłatna dostawa towarów”.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa (o ile przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu, a od dnia 1 kwietnia 2013 r. także przy wytworzeniu przekazywanego towaru).

W świetle art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych:

drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych,
prezentów o małej wartości,
próbek.

Z dniem l kwietnia 2013 r. przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT zostaje zmieniony poprzez wykreślenie z niego wyrażenia „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”.

Zdaniem Spółki, ww. zmiana nie spowoduje, że przekazywanie przez podatników drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących towarów i usług oferowanych przez przekazującego podatnika będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Takie przekazania nie stanowią bowiem w ogóle „dostawy towarów”. Przemawiają za tym następujące argumenty:

Po stronie podmiotów, które otrzymają drukowane materiały reklamowe i informacyjne nie można mówić o konsumpcji. Dla podmiotów tych bowiem otrzymane materiały nie mają żadnej wartości konsumpcyjnej – ich przekazanie służy wyłącznie interesom podatnika, którego towary lub usługi materiały te dotyczą.
Istnienie natomiast konsumpcji jest warunkiem niezbędnym dla opodatkowania danej czynności podatkiem VAT. Opodatkowanie konsumpcji jest jedną z fundamentalnych zasad wspólnotowego systemu podatku VAT. Potwierdza to m. in. treść oficjalnego streszczenia Dyrektywy Rady 2006/112/WE, zgodnie z którymi „Podatek od wartości dodanej (VAT) jest ogólnym podatkiem konsumpcyjnym (…)”.
Przepisy ustawy o VAT w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r., podobnie jak to będzie miało miejsce od dnia 1 kwietnia 2013 r., nie zawierały wyrażenia „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. akt I FSK 1201/10 orzekł, że w ww. okresie przekazywanie przez podatników drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie podlegało w żadnym przypadku opodatkowaniu VAT, ponieważ czynności te nie stanowiły „dostawy towarów” z uwagi na brak konsumpcji. W uzasadnieniu tego wyroku NSA stwierdził m. in., że:
„(…) gdy skarżąca Spółka nieodpłatnie przekazywała w celach informacyjno- reklamowych ulotki (katalogi) reklamowe związane z programem P. w celu zachęcenia nauczycieli i szkół do korzystania z publikacji edukacyjnych Spółki, należy przyjąć, że nie miała miejsca opodatkowana dostawa towarów. Jak słusznie bowiem przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny przekazane materiały informacyjne, foldery nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych. Ulotki takie są bowiem specyficznym produktem, zawierającym informacje mające zachęcić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej.”
Wobec powyższego, należy uznać, że wykreślenie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT z dniem 1 kwietnia 2013 r. wyrażenia „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych” będzie miało charakter techniczny, polegający na usunięciu z ustawy wyrażenia zbędnego. Przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi bowiem w ogóle „dostawy towarów”, zatem z punktu wiedzenia techniki legislacyjnej błędem było dodatkowe potwierdzanie braku opodatkowania takich przekazań w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.
Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych publikacjach fachowych, w tym m. in. w następujących artykułach opublikowanych na łamach Rzeczpospolitej:
1. „Drukowane materiały reklamowe bez VAT” 11.09.2012 r.
  „Wydanie drukowanych materiałów reklamowych z założenia nie jest dostawą towarów, wyjątek zawarty w ustawie o VAT był więc po prostu zbędny. Dyrektywa VAT zresztą też nie zawiera takiego wyjątku. Słusznie więc w projekcie do ustawy o VAT wyjątek dotyczący drukowanych materiałów reklamowych jest wykreślany z ustawy o VAT.”
2. „Wydanie drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych bez VAT” 7.01.2013 r.
  „(…) bezpośrednim celem wydania towarów należących do przedsiębiorstwa osobie trzeciej jest zaspokojenie potrzeb konsumpcyjnych (prywatnych nabywcy). Natomiast w przypadku przekazania katalogów, ulotek, cenników czy innych tego typu materiałów cel ten nie zostaje osiągnięty. Nabywca w istocie nie uzyskuje żadnej korzyści od sprzedawcy.”

Wobec powyższego, nieodpłatne przekazywanie przez Spółkę Materiałów w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym po dniu 1 kwietnia 2013 r. nie będzie podlegać w żadnym przypadku opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2 Przekazywanie egzemplarzy produktów w celu wykonania fotografii.

W przypadku przekazania przez Spółkę egzemplarzy jej produktów w celu wykonania zdjęć reklamowych, firma reklamowa nie uzyskuje z tego tytułu żadnego przysporzenia. Nie występuje zatem konsumpcja. Przekazania te nie stanowią zatem w ogóle „dostawy towarów” w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Argumentację przemawiającą za tym, że w przypadku braku konsumpcji brak jest opodatkowania VAT Spółka przedstawiła w punkcie poprzedzającym, w odniesieniu do przekazywania Materiałów. Argumentacja ta jest w pełni aktualna również w odniesieniu do przekazywania przez Spółkę firmie reklamowej egzemplarzy jej produktów w celu wykonania zdjęć reklamowych.

Ad. 3 Przekazywanie egzemplarzy produktów do badań.

W przypadku przekazania przez Spółkę egzemplarzy jej produktów w celu wykonania badań podmiot wykonujący badania nie uzyskuje z tego tytułu żadnego przysporzenia, nie występuje zatem konsumpcja. Przekazania te nie stanowią zatem w ogóle „dostawy towarów” w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Argumentację przemawiającą za tym, że w przypadku braku konsumpcji brak jest opodatkowania VAT Spółka przedstawiła powyżej w punkcie 1, w odniesieniu do przekazywania Materiałów. Argumentacja ta jest w pełni aktualna również w odniesieniu do przekazywania przez Spółkę egzemplarzy jej produktów podmiotowi wykonującemu badania.

Wobec powyższego, stanowisko Spółki należy uznać za w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W tym miejscu tut. Organ wyjaśnia, iż zmiana treści art. 7 ust. 2 ustawy, która obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2013 r. na podstawie odpowiednio art. 1 pkt 4 lit. a), b), c) ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), stanowi doprecyzowanie, a nie rozszerzenie dotychczasowych przepisów. Nowelizacja ustawy w zakresie art. 7 ust. 2 potwierdza opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku poniesionego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych. Wyszczególnienie ww. czynności usuwa dotychczasowe wątpliwości interpretacyjne, zachowując jednocześnie cel określony w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

Dokonana zmiana przepisu uwzględnia bowiem wytyczne interpretacyjne zawarte w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności: orzeczenie C-50/88 oraz wyrok w sprawach połączonych C-322/99 i C-323/99, jak również oddaje w pełni sens art. 16 Dyrektywy. Ustawodawca odstąpił od wskazywania celu przeznaczenia oraz podmiotu, na rzecz którego dokonywane jest nieodpłatne przekazanie. Obecne brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania, należących do podatników towarów niezależnie od tego, czy następują one na cele prowadzonej działalności gospodarczej, czy też nie.

Skutkiem powyższego zarówno regulacje unijne, jak i krajowe przewidują opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania towarów dokonywanych przez podmioty gospodarcze, z wyłączeniem towarów wymienionych w art. 7 ust. 3 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy, polegają więc na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy, nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Ponadto, w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy, nie ma już mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

W konsekwencji, wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko wykorzystanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Powyższy przepis nie został zmieniony powołaną wyżej ustawą, która wprowadziła zmiany do art. 7 ust. 2, ust. 3 oraz ust. 7 ustawy, obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r.

Niemniej z powołanych przepisów wynika także, iż – podobnie jak w poprzednim stanie prawnym – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanych towarów przekroczy w roku podatkowym 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Ponadto, w świetle przytoczonych przepisów – art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy – nie ma znaczenia ilość przekazywanych przez Wnioskodawcę jednemu podmiotowi towarów a także status tego podmiotu, w sytuacji gdy jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia tych przedmiotów, nie przekroczyły 10 zł.

Jak wynika natomiast z ust. 7 powołanego przepisu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Z przedstawionego we wniosku stanu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży profesjonalnych, inwestycyjnych opraw oświetleniowych. W związku z tą działalnością Spółka dokonuje m. in. następujących nieodpłatnych przekazań: drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań. Drukowane materiały reklamowe i informacyjne dotyczące produktów oferowanych przez Spółkę są przekazywane potencjalnym nabywcom produktów Spółki np. podmiotom zajmującym się handlem hurtowym, inwestorom oraz podmiotom, które wprawdzie same nie są potencjalnymi nabywcami produktów Spółki, jednak ze względu na wykonywaną przez siebie działalność mogą rekomendować produkty Spółki ich potencjalnym nabywcom np. architektom, wykonawcom. Część spośród przekazywanych przez Spółkę Materiałów (w szczególności katalogi produktowe Spółki) nie mieści się w limitach określonych w art. 7 ust. 4 ustawy dla „prezentów o małej wartości”. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu przekazywanych Materiałów. Spółka przekazuje również nieodpłatnie egzemplarze swoich produktów podmiotom, które na zlecenie Spółki przygotowują dla niej Materiały. Egzemplarze te są wykorzystywane przy tworzeniu Materiałów do wykonania fotografii umieszczanych w Materiałach. Niektóre spośród tych egzemplarzy produktów nie są zwracane Spółce po zakończeniu prac nad Materiałami. Zwrot egzemplarza na rzecz Spółki nie miałby bowiem ekonomicznego uzasadnienia ze względu na koszt zwrotu i lub fakt, że egzemplarz po rozpakowaniu często nie nadaje się już do dystrybucji jako pełnowartościowy produkt. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu egzemplarzy produktów przekazywanych w celu wykonania ich fotografii. Ponadto, Spółka przekazuje także nieodpłatnie egzemplarze swoich produktów podmiotom, które dokonują ich badania, w szczególności w celu certyfikacji. Badania mogą mieć charakter obowiązkowy (obowiązek wynikający dla Spółki z właściwych przepisów), jak i nieobowiązkowy (np. w celu potwierdzenia jakości). Egzemplarze produktów co do zasady nie są zwracane Spółce po zakończeniu prac badawczych. Zwrot egzemplarza na rzecz Spółki nie miałby bowiem ekonomicznego uzasadnienia ze względu na koszt zwrotu i (lub fakt, że po dokonaniu badań egzemplarz często nie nadaje się już do dystrybucji jako pełnowartościowy produkt. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu egzemplarzy produktów przekazywanych do badań. Wnioskodawca poinformował, że drukowane materiały reklamowe i informacyjne, egzemplarze produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarze produktów przeznaczonych do badań nie posiadają zasadniczo wartości użytkowej z punktu widzenia wspomnianych odbiorców (których nie można zatem uznać za „konsumentów”).

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl):

„wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”,
„użytkowy” to „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”,
„konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też, zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć.

Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl):

reklama to:
1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”,
2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”;
informacja to m. in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”;
drukować oznacza:
1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”,
2. „oddawać do druku, publikować”,
3. „wytłaczać deseń na tkaninie”.

Ponadto, wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań stosownym jest zatem odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Przekazywane towary są bowiem albo materiałami reklamowymi i informacyjnymi i nie mają wartości konsumpcyjnej lub są przekazywane tylko w celu ich wykorzystania jako materiał do świadczenia usług, albo materiałami badawczymi (doświadczalnymi).

W tym miejscu należy nadmienić, iż nie wszystkie formy przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań będą wyłączone spod opodatkowania jako towary nieposiadające wartości użytkowej. Otóż, drukowane materiały np. kalendarze ścienne z logo firmy, które obok funkcji reklamowych i informacyjnych, stanowią dla nabywcy wartość użytkową, o ile nie będą wypełniały definicji prezentów o małej wartości, będą objęte podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie przekazane materiały nie przedstawiają dla nabywcy (odbiorcy) – jak wskazał Wnioskodawca – jakiejkolwiek wartości użytkowej (konsumpcyjnej).

A ponadto nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę pojedynczych egzemplarzy produktów wykorzystywanych do przygotowania Materiałów, które następnie z uwagi na zbyt duży koszt zwrotu lub fakt, że stały się one bezwartościowe z punktu widzenia nabywcy w założeniu nie ma wartości użytkowej (konsumpcyjnej), poza tym, że jest to Materiał do wykonania usługi. Natomiast nieodpłatne przekazanie pojedynczych egzemplarzy swoich produktów celem uzyskania certyfikatu lub potwierdzenia jakości zgodnie z określonymi normami dla danego produktu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w żaden sposób nie służą one zaspokojeniu potrzeb instytucji wykonujących zlecone badania.

Reasumując, przekazanie przedmiotowych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, egzemplarzy produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarzy produktów przeznaczonych do badań nie będzie podlegało opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż nie posiadają one – jak wskazał Zainteresowany – wartości konsumpcyjnej dla wskazanych we wniosku odbiorców. Tym samym, przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

Ponadto, informuje się, iż stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednakże częściowo w oparciu o inne uzasadnienie niż wskazane w stanowisku przez Zainteresowanego.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznacza się zatem, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, nie rozstrzygał kwestii, czy drukowane materiały reklamowe i informacyjne, egzemplarze produktów służących do wykonania fotografii oraz egzemplarze produktów przeznaczonych do badań nie posiadają wartości użytkowej.

Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą ważność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin