2013.04.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-118/12/IL
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2013 r. (data wpływu 1 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi rehabilitacyjnej

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 13 stycznia 2012 r. Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności określił Pani stan niepełnosprawności na umiarkowany na okres stały, biorąc pod uwagę głęboki niedosłuch odbiorczy, wirusowe zapalenie wątroby C, chorobę płuc – guzy, niedoczynność tarczycy i reumatyzm - jako skutek WZW (wirusowe zapalenie wątroby) i terapii chemią. Jest Pani pod stałą opieką: hepatologów, otolaryngologów i rynologów, Poradni Chorób Płuc, endokrynologa.

W dniu 3 kwietnia 2012 r. przeszła Pani zabieg polegający na rekonstrukcji uszkodzonej błony bębenkowej i naprawę kosteczek słuchowych ucha lewego - w ramach NFZ.

Zabieg ten miał na celu wyeliminowanie dalszych zapaleń ucha środkowego i umożliwienie jakiejkolwiek dalszej rehabilitacji. Na kwalifikację, zabieg i zdjęcie szwów musiała Pani każdorazowo jechać z mężem, z uwagi na silne zawroty głowy. Pani niedosłuch - 70-80 db - jest typu odbiorczego a więc polegający na uszkodzeniu nerwów i jest nieoperacyjny.

W 2012 r. aby umożliwić, ułatwić sobie pewne czynności dnia codziennego kupiła Pani komputer, czyli przy Pani schorzeniu urządzenie ułatwiające czynności życiowe.

Przy ww. rodzaju niedosłuchu chory słyszy dźwięk - choć słabo - ale nie rozumie mowy .Tak jak określają to specjaliści - "słyszy ale nie rozumie". Dotyczy to przekazu z radia, telewizji, rozmów w tłumie, na poczcie, w urzędach, sklepach, przychodniach - czyli wszędzie tam gdzie osoba która mówi, nie mówi na tyle głośno lub nie mówi wprost tylko bokiem lub nawet odwrócona bokiem - aby chory mógł rozróżnić słowa, do tego dochodzi jeszcze szum, głośne otoczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty jakie poniosła Pani, w związku z zabiegiem, kwalifikacją, zdjęciem szwów - a są to wyłącznie koszty związane z dojazdem i powrotem (bilety PKP), oraz koszt zakupu komputera może Pani odliczyć jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych?

Uważa Pani, że przebyty przez Panią zabieg stanowi część rehabilitacji, jako niezbędny element, zmierzający do polepszenia organicznych funkcji oraz zmniejszenia następstw tj. zapaleń ucha środkowego, co skutkuje całkowitą głuchotą - jako nieodwracalnych zmian i wyrównaniu ich w stopniu takim aby podtrzymać przydatną sprawność. I chociaż nie przywraca on słuchu to zatrzymuje lub spowalnia proces zmian. Ten zabieg wg. profesora z Instytutu Mowy i Słuchu decyduje o jakiejkolwiek dalszej rehabilitacji. Do miejscowości K. dojeżdżała Pani każdorazowo pociągiem PKP więc ponosiła koszty zakupu biletów, kuszetek.

Uważa Pani, że wydatki związane z dojazdem na kwalifikację do zabiegu, sam zabieg i zdjęcie szwów, opatrunków na podstawie art. 26 ust.7a pkt 13 ww. ustawy można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Podnosi Pani, iż Jej stanowisko znajduje poparcie w wyrokach sądów administracyjnych oraz opinii lekarza. W Pani opinii odpis z tytułu zakupu komputera w przypadku Pani schorzenia jest również zasadny. Jako urządzenie ułatwiające Pani czynności życiowe komputer potrzebny jest na co dzień bo pozwala:

samodzielnie rejestrować się do lekarzy (ustalała Pani terminy i odpowiedzi otrzymywała drogą mailową),
kontaktować się z lekarzami w sytuacjach trudnych,
uzyskiwać opinie od innych lekarzy w Polsce na temat sposobów i możliwości dalszego leczenia,
kontaktować się z osobami z podobnymi problemami zdrowotnymi,
poszerzać wiedzę o sposobach radzenia sobie z ograniczeniami związanymi z niepełnosprawnością,
śledzić prace badawcze - kliniczne nad nowymi lekami, terapiami w chorobie WZW,
poszerzać wiedzę o tym co się dzieje w mieście, regionie i kraju,
dokonywać zakupów leków i opłat - samodzielnie.

Mając powyższe na uwadze w oparciu o przytoczone przepisy ustawy w Pani ocenie koszt zakupu urządzenia jakim jest komputer, ułatwiający, wręcz umożliwiający wykonywanie czynności życiowych w przypadku Pani niepełnosprawności można odliczyć od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
opłacenie tłumacza języka migowego;
kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

na turnusie rehabilitacyjnym,
w zakładach, o których mowa w pkt 6,
na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Powołany powyżej przepis art. 26 ust. 7c stanowi, że w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż z dniem 13 stycznia 2012 r. Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności określił Pani stan niepełnosprawności na umiarkowany na okres stały, biorąc pod uwagę głęboki niedosłuch odbiorczy, wirusowe zapalenie wątroby C, chorobę płuc – guzy, niedoczynność tarczycy i reumatyzm - jako skutek WZW (wirusowe zapalenie wątroby) i terapii chemią. Jest Pani pod stałą opieką: hepatologów, otolaryngologów i rynologów, Poradni Chorób Płuc, endokrynologa.

W dniu 3 kwietnia 2012 r. przeszła Pani zabieg polegający na rekonstrukcji uszkodzonej błony bębenkowej i naprawę kosteczek słuchowych ucha lewego - w ramach NFZ.

W 2012 r. aby umożliwić, ułatwić sobie pewne czynności dnia codziennego kupiła Pani komputer, czyli przy Pani schorzeniu urządzenie ułatwiające czynności życiowe.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”. Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawarta w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Nie kwestionując więc, iż – jak wskazała Wnioskodawczyni - przeprowadzony zabieg polegający na rekonstrukcji uszkodzonej błony bębenkowej i naprawie kosteczek słuchowych ucha lewego miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy Jej zdrowia, należy podkreślić, iż ocena jakie konkretnie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo – rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego. Rozstrzygnięcie kwestii, czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych należy do lekarza specjalisty.

W sytuacji więc, gdy zabieg polegający na rekonstrukcji uszkodzonej błony bębenkowej i naprawie kosteczek słuchowych ucha lewego można zakwalifikować do zabiegów rehabilitacyjnych oraz po spełnieniu wszystkich wskazanych w ustawie warunków Wnioskodawczyni, jako osobie niepełnosprawnej zakwalifikowanej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przysługuje prawo odliczenia od dochodu za rok 2012 odpowiednio udokumentowanych wydatków poniesionych na zakup biletów PKP w związku z Jej dojazdem na ww. zabieg oraz z powrotem. W ramach bowiem analizowanej ulgi podatkowej mieszczą się bowiem wydatki wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli poniesione na odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a.

Podkreślić należy również, iż nie wszystkie przejazdy związane z leczeniem osoby niepełnosprawnej podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 13 gdyż nie wszystkie są związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Mając na uwadze wyżej powołane definicje odnoszące się do: zabiegu, rehabilitacji i rehabilitacji leczniczej wyjaśnić zatem należy, że ww. ulgą nie mogą więc być objęte wydatki na kontrolne wizyty czy konsultacje lekarskie w przychodni, poradni czy w szpitalu, w tym na dojazdy na kwalifikację do zabiegu oraz na zdjęcie szwów, bowiem wyjazdy te nie spełniają wymogu określonego przez ustawodawcę w treści tego przepisu; nie są wyjazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Ww. wydatków nie sposób również zakwalifikować do kategorii wymienionej w art. 27 ust. 7a pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem ustawodawca w tym przepisie przewidział możliwość odliczenia od dochodu tylko tych wydatków na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego, które zostały poniesione w związku z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładach, o których mowa w pkt 6 oraz na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11, co w niniejszej sytuacji nie miało miejsca.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, ze w sytuacji, gdy zabieg polegający na rekonstrukcji uszkodzonej błony bębenkowej i naprawie kosteczek słuchowych ucha lewego można zakwalifikować do zabiegów rehabilitacyjnych oraz po spełnieniu wszystkich wskazanych w ustawie warunków Wnioskodawczyni przysługuje prawo odliczenia od dochodu za rok 2012 prawidłowo udokumentowanych wydatków poniesionych na zakup biletów PKP w związku z Jej dojazdem na ww. zabieg oraz z powrotem. Natomiast nie podlegają odliczeniu wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na zakup biletów PKP w związku z dojazdem na kwalifikację na ww. zabieg oraz na zdjęcie szwów, gdyż wydatki te faktycznie nie zostały poniesione w związku z odpłatnym koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup komputera należy wskazać iż, w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi mieć indywidualny charakter, być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, ograniczenie których wynika z zakresu niepełnosprawności.

Podkreślić przy tym należy, że określenie "niezbędnych w rehabilitacji" oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem nie wystarczy tylko aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nie posiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Co prawda zakupiony komputer może ułatwiać wykonywanie czynności życiowych jak np. samodzielne rejestrowanie się do lekarzy i kontakt z nimi, zakup leków, co jest utrudnione z uwagi na Pani problemy z niedosłuchem odbiorczym. Tym niemniej, komputer jest dobrem powszechnego użytku, przeznaczonym dla wszystkich osób niezależnie od tego czy są osobami niepełnosprawnymi czy cieszącymi się dobrym zdrowiem. Z wniosku nie wynika, aby ten sprzęt (komputer) wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami, przystosowaniami (np. specjalnym oprogramowaniem) związanymi z rodzajem niepełnosprawności podatnika, do jakich można przykładowo zaliczyć klawiaturę z alfabetem Вrailleа, czy oprogramowanie umożliwiające sterowanie komputera głosem. Dlatego też komputer ten nie spełnia kryteriów „indywidualnego sprzętu" niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy i tym samym wydatek na jego zakup nie uprawnia do skorzystania z omawianej ulgi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin