Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-395/13-4/JSK
z 5 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego jest:

• prawidłowe – w przypadku, gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu zostanie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy oraz w sytuacji, gdy ww. samochód osobowy będzie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a następnie wykorzystywany zarówno pod wynajem, jak również dla potrzeb działalności gospodarczej,
• nieprawidłowe – w przypadku, gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu będzie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a następnie zostanie czasowo lub stale przeznaczony tylko do innej niż wynajem działalności gospodarczej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego. Wniosek uzupełniono w dniu 8 lipca 2013 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych (Zainteresowany prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów). Jest podatnikiem VAT czynnym.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest:

• wynajem nieruchomości sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Działalności, w grupie PKD 68.20.Z, jako wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

oraz

• wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Działalności, w grupie PKD 77.12.Z.
  
  

Wynajmem pozostałych pojazdów samochodowych Zainteresowany zajmuje się z powodzeniem od roku 2008.

W ostatnim czasie Wnioskodawca rozszerzył wpis w CEIDG o wynajem i dzierżawę aut osobowych (PKD 77.11.Z), gdyż wydaje się to naturalną konsekwencją rozwoju Jego firmy.

W tym celu Zainteresowany planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem byłoby auto osobowe przeznaczone wyłącznie na wynajem w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy - jeżeli będzie to możliwe Wnioskodawca chciałby, aby auto było wynajmowane przez cały okres trwania umowy leasingu, jednakże obecnie Zainteresowany nie może być tego pewien. W ostatnim czasie Wnioskodawca prowadzi rozmowy z firmami i klientami zainteresowanymi wynajmem auta.

Umowa leasingu operacyjnego byłaby zawarta na okres 3 lat. Przez ten okres leasingodawca co miesiąc wystawiałby faktury dokumentujące poszczególne raty leasingowe.

Specyfikacja auta, które Wnioskodawca chciałby wziąć w leasing operacyjny co do zasady nie pozwala na pełne odliczenie podatku VAT, ale zmiana ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym z dnia 16 grudnia 2010 r. art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b, wskazuje, iż powyższe ograniczenia nie obowiązują, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W związku z powyższym, Zainteresowany ma wątpliwości, czy przywołany przepis dotyczy jedynie aut zakupionych na zasadzie umowy kupna – sprzedaży, gdy dokonuje się jednorazowego zakupu i jednorazowego odliczenia całej kwoty podatku VAT, czy także aut będących przedmiotem umowy leasingu.

Ponadto, Wnioskodawcę interesuje, czy procent odliczenia podatku VAT (100% lub 60%) od poszczególnych rat leasingowych należy uzależniać od sposobu wykorzystywania auta w danym momencie trwania umowy leasingu, gdy np. w przypadku braku popytu na usługę wynajmu, auto będzie wykorzystywane przez Zainteresowanego w działalności (czasowo lub stale).

W piśmie z dnia 4 lipca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, iż:

1. w okresie najmu (trwającego nie krócej niż 6 miesięcy) samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przypadku ewentualnego zakończenia najmu (trwającego nie krócej niż 6 miesięcy) samochód osobowy będzie nadal wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
2. po upływie najmu (trwającego nie krócej niż 6 miesięcy) nie jest sprecyzowane dalsze przeznaczenie samochodu osobowego. Auto może być nadal wynajmowane (co jest intencją Wnioskodawcy, ale w chwili obecnej Zainteresowany nie ma takiej pewności), lub w przypadku braku zainteresowania ze strony klientów wynajmem może zostać czasowo bądź na stałe przeznaczone na inne niż wynajem cele związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Może oznaczać to sytuację, w której samochód osobowy będzie wynajmowany np. tylko przez część miesiąca, a przez drugą część miesiąca będzie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do 100% odliczenia VAT od rat leasingowych, gdy auto będące przedmiotem umowy leasingu jest przeznaczone wyłącznie na wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy?
2. Czy Zainteresowanemu przysługuje prawo do 100% odliczenia VAT od rat leasingowych w okresie po zakończeniu trwającego przynajmniej 6 miesięcy najmu, gdy auto zostanie (czasowo lub stale) przeznaczone na inne niż wynajem cele związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1

Nie ma przesłanek, aby auta zakupione na zasadzie umowy kupna-sprzedaży, czyli stanowiące środek trwały w działalności gospodarczej traktować inaczej niż auta będące przedmiotem umowy leasingu operacyjnego, w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od rat leasingowych, przy spełnieniu wymogu co do ich wynajmu w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy, czyli, że prawo do pełnego odliczenia podatku VAT dotyczy też umów leasingu.

ad. 2

Zarówno w okresie faktycznego najmu pojazdu osobom trzecim, przy spełnieniu wymogu, że auto jest przeznaczone wyłącznie na wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, można korzystać z pełnego odliczenia podatku VAT od rat leasingowych, jak i w okresie, gdy zostanie zmienione przeznaczenie auta, można nadal dokonywać pełnego odliczenia podatku VAT od rat leasingowych przez pozostały okres trwania umowy leasingu operacyjnego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W przypadku zakupu samochodu osobowego dla ustalenia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT istotna jest decyzja o jego przeznaczeniu (na wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy) podjęta w momencie zakupu samochodu. Stąd Zainteresowany uważa, że analogicznie w przypadku auta leasingowanego istotna jest decyzja o jego przeznaczeniu podjęta w momencie zawierania umowy leasingu. Późniejsza zmiana przeznaczenia auta nie ma wpływu na wysokość odliczanego od rat leasingowych podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego w przypadku, gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu zostanie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy oraz w sytuacji, gdy ww. samochód osobowy będzie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a następnie wykorzystywany zarówno pod wynajem, jak również dla potrzeb działalności gospodarczej,
• nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego w przypadku, gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu będzie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a następnie zostanie czasowo lub stale przeznaczony tylko do innej niż wynajem działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści ww. przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m. in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1. użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
2. w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.
   
   

Zatem, w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

I tak, w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego – w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Wskazać należy, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, dzierżawy, leasingu itp. samochodów nie determinuje automatycznie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów na potrzeby działalności.

Użyte bowiem w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży albo do najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest podatnikiem VAT czynnym.

W ostatnim czasie Wnioskodawca rozszerzył wpis w CEIDG o wynajem i dzierżawę aut osobowych (PKD 77.11.Z).

W tym celu Zainteresowany planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem byłoby auto osobowe przeznaczone wyłącznie na wynajem w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy - jeżeli będzie to możliwe chciałby, aby auto było wynajmowane przez cały okres trwania umowy leasingu, jednakże obecnie Wnioskodawca nie może być tego pewien. W ostatnim czasie Zainteresowany prowadzi rozmowy z firmami i klientami zainteresowanymi wynajmem auta. Umowa leasingu operacyjnego byłaby zawarta na okres 3 lat. Przez ten okres leasingodawca co miesiąc wystawiałby faktury dokumentujące poszczególne raty leasingowe.

W okresie najmu (trwającego nie krócej niż 6 miesięcy) samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przypadku ewentualnego zakończenia najmu (trwającego nie krócej niż 6 miesięcy) samochód osobowy będzie nadal wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Po upływie najmu (trwającego nie krócej niż 6 miesięcy) nie jest sprecyzowane dalsze przeznaczenie samochodu osobowego. Auto może być nadal wynajmowane (co jest intencją Wnioskodawcy, ale w chwili obecnej Zainteresowany nie ma takiej pewności) lub w przypadku braku zainteresowania ze strony klientów wynajmem może zostać czasowo bądź na stałe przeznaczone na inne niż wynajem cele związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Może oznaczać to sytuację, w której samochód osobowy będzie wynajmowany np. tylko przez część miesiąca, a przez drugą część miesiąca będzie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, rozumie się umowy w wyniku, których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty - art. 7 ust. 9 ustawy.

Dostawą towarów jest więc wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której określono, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle wyżej powołanych przepisów wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towarów. Skoro z punktu widzenia leasingodawcy wydanie towaru na podstawie umowy leasingu finansowego stanowi u leasingodawcy dostawę towaru to u leasingobiorcy należy ją traktować jako nabycie towaru.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Umowa leasingu operacyjnego w świetle wyżej powołanych przepisów stanowi usługę. Leasingobiorca (Wnioskodawca) otrzymując co miesiąc faktury VAT dokumentujące czynność leasingu operacyjnego, nabywa prawo do korzystania z tego samochodu (usługę), a nie prawo własności (towar). Tym samym, każdorazowo Wnioskodawca jest uprawniony do określenia – w świetle przepisów art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej – wysokości podatku naliczonego.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe od nabytego na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z treści art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego oddaniu w odpłatne używanie trwał nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność trwała minimum pół roku.

W sytuacji gdy Wnioskodawca zawrze umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy, a następnie samochód ten:

• przez pierwsze 6 miesięcy przeznaczy wyłącznie na wynajem – zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, podatnik będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od każdej raty leasingowej (o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy),
• po okresie 6 miesięcznego wynajmu przeznaczy zarówno na wynajem, jak również dla potrzeb Spółki, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, będzie mógł skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe (o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy),
• po okresie 6 miesięcznego wynajmu przeznaczy wyłącznie do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej – podatnik nie będzie mógł kontynuować odliczenia w wysokości 100% podatku, wystąpi u niego ograniczenie odliczenia, tj. 60% od każdej kolejnej raty leasingowej (o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy). Jednakże nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu. Zatem, jeśli Wnioskodawca odliczy 6.000 zł w czasie, gdy będzie odliczał podatek w pełnej wysokości (100%), dalsze odliczenie nie będzie przysługiwało.
  
  

Reasumując, w sytuacji, gdy Wnioskodawca zawrze umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy, a następnie pojazd ten przez pierwsze 6 miesięcy przeznaczy wyłącznie pod wynajem – zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe.

Natomiast, w sytuacji, gdy po okresie 6 miesięcznego wynajmu Zainteresowany przeznaczy ww. samochód osobowy:

• wyłącznie do dalszego wynajmu, wówczas będzie mógł kontynuować odliczenia w wysokości 100% podatku, wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe,
• do okazjonalnego wynajmu oraz używania dla potrzeb działalności Spółki (do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług), Zainteresowany będzie mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w tym okresie od każdej raty leasingowej,
• wyłącznie do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej – Wnioskodawca nie będzie mógł kontynuować odliczenia w wysokości 100% podatku, wystąpi u niego ograniczenie odliczenia, tj. 60% od każdej kolejnej raty leasingowej. Jednakże nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu. Zatem, jeśli Wnioskodawca odliczy 6.000 zł w czasie, gdy będzie odliczał podatek w pełnej wysokości (100%), dalsze odliczenie nie będzie jemu przysługiwało.
  
  

Powyższe prawo do odliczenia przysługuje na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, a także o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.