Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-38/13/MK
z 26 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2013 r. został złożony, uzupełniony pismem z dnia 13 marca 2013 r., ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 17 ust. 1b w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka prowadzi działalność rolniczą i gospodarczą. Działalność rolnicza wyłączona jest z opodatkowania podatkiem od osób prawnych. Dochód z działalności gospodarczej Spółka przeznacza na swoją działalność statutową tj. rolniczą zgodnie z art. 17 pkt 1 pkt 4e. Wyłączone są jednak z tego opłacone składki na PFRON, zapłacone odsetki budżetowe, dywidenda do zapłacenia właścicielowi, tj. tzw. trwałe różnice (kwoty wydatkowane nie na cele statutowe). Tak też Spółka postępowała dotychczas. Jednak za rok podatkowy 2012 Spółka ma stratą podatkową:

Czy pomimo straty podatkowej Spółka ma zapłacić podatek od trwałych różnic wymienionych wyżej tj. od Pefronu, zapłaconych odsetek budżetowych i dywidendy, którą zapłaci właścicielowi (nie chodzi o podatek 10% - ryczałtowy, tylko podatek 19 %), czy też nie?

W piśmie z dnia 13 marca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca przeformułował opis stanów faktycznych:

Wnioskodawca jest zakładem, który prowadzi działalność rolniczą i pozarolniczą. Działalność rolnicza zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wyłączona przedmiotowo i przepisów ustawy do niej się nie stosuje, chyba, że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust 1 pkt 4e ustawy.

Uzyskiwany dochód z działalności pozarolniczej Spółka przeznacza na cele rolnicze zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Za rok 2012 Spółka poniosła stratę podatkową. Dochód uzyskany za poprzedni rok 2011 Spółka przeznaczyła na działalność rolniczą (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4e.

W 2012 roku Spółka odprowadzała zaliczki na podatek dochodowy od wydatków niezaliczanych do kosztów podatkowych (PEFRON, odsetki budżetowe, zapłacona dywidenda), ponieważ w tym czasie Spółka uzyskiwała dochód podatkowy. Jednak po podsumowaniu całego roku w Spółce wystąpiła strata podatkowa. Jeżeli jest strata podatkowa, to zdaniem Spółki nie występuje podatek dochodowy od osób prawnych, a zapłacone zaliczki należy traktować jako nadpłatę (CIT-8) i podlegają one zwrocie od Urzędu Skarbowego i tak też Spółka postąpiła.

Jednak zdaniem niektórych doradców podatkowych powinno się też uwzględnić dochód z poprzednich lat przeznaczony na cele statutowe. Ich zdaniem Spółka płacąc PEFRON, odsetki, dywidendę wydatkowała ten dochód niezgodnie z przeznaczeniem, czyli nie na cele statutowe.

Wnioskodawca wskazał, że chodzi o interpretację art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zadał pytanie – Czy pomimo straty podatkowej Spółka ma zapłacić podatek od trwałych różnic wymienionych wyżej, tj. od PEFRONU, zapłaconych odsetek budżetowych i dywidendy, którą zapłaci właścicielowi, czy też nie ? – które to pytanie, w piśmie z dnia 13 marca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, przeformułował na następujące pytania:

1. Czy w sytuacji gdy Spółka za rok podatkowy 2012 poniosła stratę podatkową,a ponadto dochód z roku poprzedniego w całości przeznaczyła na działalność rolniczą powstał dla niej obowiązek podatkowy od dochodu przeznaczonego na wydatki niezaliczane do kosztów uzyskania przychodów - zapłacone składki na PEFRON, zapłacone odsetki budżetowe, zapłacona dywidenda dla właściciela?
2. Czy bierze się pod uwagę dochód z poprzedniego roku przeznaczony na cele rolnicze (uważają tak niektórzy doradcy podatkowi - dochód przeznaczony na cele rolnicze a wydatkowany na zapłatę składek na PEFRON, odsetki budżetowe, zapłacona dywidenda właścicielowi - czyli niezgodnie z przeznaczeniem)?

Spółka uważa, że podatek od osób prawnych płaci się od uzyskanego dochodu , oczywiście po uwzględnieniu wszelkich odliczeń i uwzględniając przepisy ustawy, jeżeli jednak występuje strata podatkowa to nie ma podstaw do płacenia podatku, w tym również od trwałych różnic.

W uzupełnieniu wniosku Spółka przeformułowała swoje stanowisko i wskazała, że jest one zgodne ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zawartym w interpretacji indywidualnej znak IBPBI/2/423/402/11/MO wydanej w podobnej sprawie, w której uznał za prawidłowe następujące stanowisko Wnioskodawcy, że "…zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym osób prawnych ma prawo przeznaczyć uzyskiwany dochód na cele statutowe jakim jest działalność rolnicza w każdym czasie. W przypadku uzyskania straty podatkowej i ponoszenia wydatków na - PEFRON, odsetki budżetowe, zapłata dywidendy - Wnioskodawca ponosi je z bieżących wpływów. Zdaniem Wnioskodawcy podatek powinien być płacony z dochodu równoważnego poniesionym w danym okresie wydatkom niezwiązanym z celami statutowymi w okresie kiedy dochód ten jest uzyskiwany. Tak więc w opisanym stanie faktycznym zdaniem Wnioskodawcy nie wystąpił dochód podlegający opodatkowaniu, a tym samym również zobowiązanie podatkowe".

Uwzględniając powyższe stanowisko, zdaniem Spółki, jeżeli za rok 2012 jest strata podatkowa to podatek u niej nie wystąpił, również nie powinien być brany pod uwagę dochód z roku poprzedniego, który był przeznaczony na cele statutowe. Za rok 2012 w Spółce nie powinien być naliczony podatek od osób prawnych.

Spółka zadała te pytania ze względu na różne stanowiska Izb Skarbowych i opinie doradców podatkowych w tym temacie i dlatego chce posiadać interpretację właściwej Izby Skarbowej.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za nieprawidłowe.

Katalog dochodów zwolnionych od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy wolne od podatku są dochody podatników z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej - w części przeznaczonej na działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy, a w razie rozpoczęcia działalności - w pierwszym podatkowym roku tej działalności udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowił co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów - art. 17 ust. 1b cyt. ustawy.

Kryteriami uprawniającymi podatników do skorzystania z ww. zwolnienia są występujące równocześnie okoliczności:

• osiągnięcie przez nich w roku poprzedzającym rok podatkowy udziału przychodów z działalności rolniczej, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, w wysokości co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności, przeznaczenie uzyskanego dochodu z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej, na prowadzoną działalność rolniczą (na działalność rolniczą, a nie zaś – jak mylnie wskazał Wnioskodawca – cele statutowe).

Podatnicy spełniający te kryteria mają prawo do nieopodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych osiągniętego dochodu z działalności pozarolniczej, niezależnie od tego czy na prowadzonej przez siebie działalności rolniczej osiągnęli dochód czy ponieśli stratę. Dochody z działalności rolniczej nie podlegają ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a ich ustalenie służy tylko i wyłącznie do określenia ewentualnego zwolnienia przedmiotowego dochodów wolnych od tego podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e ww. ustawy.

Kluczowym więc dla zwolnienia od podatku dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie ww. przepisu jest - obok oczywiście wymogu co najmniej 60% udziału przychodów z działalności rolniczej, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, w przychodach osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym podatnik uzyskał dochód podlegający zwolnieniu - warunek przeznaczenia i wydatkowania dochodów z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej, na działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy (na działalność rolniczą, a nie zaś – jak mylnie wskazał Wnioskodawca – cele statutowe).

Powyższe oznacza, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia zależy nie tylko od przeznaczenia, ale także wydatkowania osiągniętego dochodu na preferowane ustawą cele statutowe. Użyte przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie „przeznaczy w części przeznaczonej na działalność rolniczą” oznacza, że jeżeli podatnik:

• przeznaczy i
• wydatkuje środki na realizację innych celów, niż wymienione w tym przepisie,

to nie będzie podstawy do zwolnienia od opodatkowania.

Ustawodawca nie wskazał przy tym terminu, w jakim należy wydatkować dochody z działalności pozarolniczej przeznaczone na działalność rolniczą. Nie wprowadził również wymogu przedstawienia określonych dowodów potwierdzających spełnienie powyższych warunków na etapie stosowania omawianego przepisu.

Zgodnie jednak z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami określającymi zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Na mocy art. 24 ust. 1 tej ustawy, księgi rachunkowe powinny być prowadzone:

• rzetelnie,
  
• bezbłędnie,
  
• sprawdzalnie,
  
• bieżąco.

Przez rzetelność, zgodnie z art. 24 ust. 2 powołanej ustawy, rozumie się przy tym sytuację, gdy zapisy dokonane w księgach rachunkowych odzwierciedlają stan rzeczywisty. O bezbłędności prowadzenia ksiąg rachunkowych można mówić, jeżeli wprowadzono do nich kompletnie i poprawnie wszystkie zakwalifikowane do zaksięgowania w danym miesiącu dowody księgowe, zapewniono ciągłość zapisów oraz bezbłędność działania stosowanych procedur obliczeniowych (art. 24 ust. 3 tej ustawy). Uznanie takich ksiąg za sprawdzalne jest natomiast możliwe – na mocy art. 24 ust. 4 omawianej ustawy - jeżeli umożliwiają one stwierdzenie poprawności dokonanych w nich zapisów, stanów (sald) oraz działania stosowanych procedur obliczeniowych.

Jeżeli podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4e ww. ustawy ponoszą wydatki, które w myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ich równowartość wpływa na zwiększenie dochodu. Zatem wszelkie wydatki poniesione przez podatnika winny być w pierwszej kolejności przeanalizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Brak możliwości zaliczenia ww. do kosztów uzyskania przychodów powoduje w konsekwencji zwiększenie dochodu podlegającego opodatkowaniu, bowiem wydatki i koszty ujęte w księgach rachunkowych, niestanowiące kosztów podatkowych wpływają na zwiększenie dochodu podatkowego.

Podsumowując, podatnik musi spełnić warunek niezbędny dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4e, tj. przeznaczyć (zadeklarować), a następnie (bez względu na termin) wydatkować ten dochód na cele wymienione w tym przepisie. Warta zaakcentowania jest okoliczność, że to wydatkowanie musi dokonać sam podatnik. Zwolnienie to będzie miało zastosowanie tylko wówczas, gdy „dochód podatkowy” danej jednostki będzie przeznaczony, a następnie wydatkowany przez nią na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4e ww. ustawy. W świetle definicji działalności rolniczej wypłata dywidendy udziałowcowi oraz przeznaczanie dochodów na wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) oraz odsetki za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych - nie wypełnia dyspozycji wydatkowania dochodów zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3 - 6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Zgodnie z art. 25 ust. 1a ww. ustawy, zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Wnioskodawca wskazał, że ponosi wydatki, z których część nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Mając na uwadze to, że okresem rozliczeniowym podatku dochodowego jest rok podatkowych, a podatnik w momencie uiszczania składek na PFRON czy odsetek z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych nie może przewidzieć, czy wynikiem podatkowym danego roku będzie dochód, czy strata, to kwotę składek uiszczanych na PFRON, odsetki budżetowe, zapłacona dywidenda właścicielowi - traktuje jako dochód, który nie pomniejsza dochodu podlegającego opodatkowaniu (gdyż uznaje je za równowartość dochodu, który nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4e cyt. ustawy). W konsekwencji w ciągu roku odprowadza on zaliczki na podatek dochodowy od tej kwoty dochodu, która odpowiada wydatkowanym kwotom na PEFRON oraz odsetki budżetowe. Po sporządzeniu rocznego zeznania CIT-8 okazało się, że Spółka wygenerowała stratę podatkową.

Odnosząc przedstawione powyżej regulacje podatkowe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy podatnik nie osiągnął dochodu podatkowego i jednocześnie poniósł wydatki niezaliczane do kosztów podatkowych (tutaj: wpłaty na PFRON i odsetki budżetowe), to obowiązek podatkowy powstanie tylko wtedy, gdy pozostały dochód z lat poprzednich, zadeklarowany jako przeznaczony na cele rolnicze („statutowe”), został wydatkowany niezgodnie z tym przeznaczeniem.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo 7a ust. 1, po odliczeniu enumeratywnie wymienionych w nim wartości. Opodatkowaniu nie podlega dochód wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4e.

W sytuacji zaś, gdy przy rozliczeniu podatkowym w danym roku nie powstanie dochód podatkowy, nie wystąpi wówczas dochód podlegający opodatkowaniu, a tym samym zobowiązanie podatkowe.

Wyjątkiem od tego sposobu rozliczania będzie sytuacja, gdy Jednostka uprzednio (tj. w latach poprzednich) osiągnęła dochód i dochód ten zadeklarowała w Jej przypadku na cele określone w przepisach art. 17 ust. 1 pkt 4e, zaś w roku 2012 wydatkowała ten dochód „na inne cele” - podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 25 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym, tj. podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b.

Przepisem w art. 25 ust. 4 i ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nałożono bowiem na podatnika obowiązek zapłaty nie zaliczek, lecz podatku w przypadku, gdy uprzednio zadeklarował, że przeznaczy dochód na cele określone w przepisach art. 17 ust. 1 i dochód ten wydatkował na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym lub w przypadku likwidacji podatnika w okresie uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia.

Innymi słowy, istotnym jest źródło finansowania przedmiotowych wydatków. Jeżeli tym źródłem nie jest dochód przeznaczony (zadeklarowany) jako zwolniony, to pomimo, że wydatki nie są objęte dyspozycją przytoczonego przepisu, podatnik nie narusza warunków zwolnienia. Nie jest objęta natomiast zakresem stosowania tego przepisu okoliczność, czy wydatki są poniesione w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który podatnik dokonał przeznaczenia uzyskanego dochodu z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej, na prowadzoną działalność rolniczą.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że została wydana w indywidualnej sprawie wnioskodawcy („zainteresowanego”), w określonym stanie faktycznym (bądź zdarzeniu przyszłym), a więc tylko do niego się odnoszą. Nie ma zatem charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie jest wiążące w przedmiotowej sprawie.

Na marginesie sprawy, w odniesieniu do poruszanego zagadnienia tzw. trwałych różnic wskazać można, że obliczanie wyniku finansowego firmy zgodnie z prawem bilansowym często daje inną wartość niż wyliczanie go według prawa podatkowego. Jeżeli wynik rachunkowy jest wyższy bądź niższy od wyniku podatkowego, mamy do czynienia z różnicami dodatnimi lub ujemnymi. Biorąc pod uwagę kryterium czasu, różnice te mogą być trwałe lub okresowe. Różnice trwałe (stałe) pomiędzy przychodami i kosztami według prawa bilansowego i podatkowego są nieodwracalne. Oznacza to, że określone koszty pomniejszające wynik finansowy nie są uznawane przez prawo podatkowe, powodując zwiększenie podstawy opodatkowania w stosunku do wyniku finansowego brutto. Z kolei przychody stanowiące przychody rachunkowe są wolne (zwolnione) od opodatkowania, czyli pomniejszają podstawę opodatkowania w stosunku do wyniku finansowego brutto.

Jednak określenie zasad prowadzenia rachunkowości (w tym wskazanie sposobu ewidencjonowania określonych zdarzeń gospodarczych i stosowania urządzeń księgowych) wykracza poza zakres uprawnień organu podatkowego wynikających z przepisów Rozdziału 1a – „Interpretacje przepisów prawa podatkowego” powołanej Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.