Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-299/13-2/MC
z 18 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania czy Spółka po przekształceniu będzie miała prawo zaliczyć do kosztów podatkowych pełne odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania czy Spółka po przekształceniu będzie miała prawo zaliczyć do kosztów podatkowych pełne odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym. Spółka posiadać będzie udział lub udziały w spółce kapitałowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka A”). Planowane jest następnie przekształcenie Spółki A w spółkę osobową, tj. w spółkę komandytowo-akcyjną (dalej: „SKA”), gdzie tylko część majątku Spółki A zostanie wniesiona na kapitał zakładowy SKA.

W Spółce A występuje sytuacja, w której część odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi kosztów uzyskania przychodu z uwagi na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT. Dotyczy to wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez Spółkę A w drodze aportu, gdzie różnica pomiędzy wartością nominalną wydanych w zamian za aport a wartością rynkową przedmiotu aportu została przekazana na kapitał zapasowy Spółki A (agio).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po przekształceniu Spółki A w SKA, Spółka będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (z uwzględnieniem art. 5 Ustawy o CIT) pełne odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, także od tej ich wartości, która w Spółce A znajdowała się na kapitale zapasowym i w związku z tym podlegała ograniczeniom opisanym w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT?

Zdaniem Spółki, po przekształceniu Spółki A w SKA, Spółka będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (z uwzględnieniem art. 5 Ustawy o CIT) pełne odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, także od tej ich wartości, która w Spółce A znajdowała się na kapitale zapasowym i w związku z tym podlegała ograniczeniom opisanym w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. I pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie łub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.

Powyższe oznacza, iż w przypadku otrzymania przez spółkę kapitałową aportu i przekazania części przedmiotu wkładu na kapitał zapasowy (agio), spółka kapitałowa nie ma prawa rozpoznawać jako koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przekazane na kapitał zapasowy (agio), Ograniczenie to dotyczy zatem wprost spółki kapitałowej, do której wniesiony został ów aport i nie powinno ono wywoływać skutków podatkowych po stronie wspólnika spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia takiej spółki kapitałowej, do której wniesiono uprzednio tego rodzaju aport.

Przepisy Ustawy o CIT w sposób szczegółowy regulują zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w spółce osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową.

Art. 16g ust. 9 Ustawy o CIT wskazuje, iż w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustała się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi. W myśl art. 16h ust. 3 Ustawy o CIT podmioty, o których mowa w powyższym art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek innych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji i przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Zgodnie z art. 16k ust. 11 pkt 1) i 2) Ustawy o CIT przepisy ust. 7 (tzn. przepisy, które umożliwiają dokonywanie jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od niektórych środków trwałych) nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
   
2. w wyniku przekształcenia spółki lub spółek niemających osobowości prawnej.
   
   

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową, w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustawodawca nakazał spółce osobowej stosować metodę kontynuacji w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej, ustalenia metody amortyzacji,
• uwzględnienia wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych już przez podmiot przekształcany
  
  

Ponadto spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych czy osób fizycznych, lecz na podstawie art. 5 Ustawy o CIT uzyskiwane przez nią przychody i ponoszone koszty są rozliczane przez wspólników proporcjonalnie do posiadanego przez nich prawa do udziału w zyskach.

Przepisy ustawy o CIT w żaden sposób jednak nie ograniczają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika spółki osobowej (powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej) odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które w spółce kapitałowej podlegały ograniczeniu wynikającemu z art. 16 ust. I pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT. Ograniczenie to dotyczy bowiem wyłącznie wartości środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych znajdujących się na kapitale zapasowym spółki kapitałowej i w związku z tym nie dotyczy spółki osobowej, jaką jest między innymi spółka komandytowo-akcyjna.

W konsekwencji należy uznać, iż skoro w przypadku spółki osobowej (SKA) powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej (Spółki A), nie mamy do czynienia z sytuacją, w której część wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej jest przekazana na kapitał zapasowy spółki kapitałowej (Spółki A), art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT nie będzie miał w takim przypadku zastosowania.

W rezultacie spółka osobowa (SKA) ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a odpisy amortyzacyjne stanowić będą koszt uzyskania przychodu u wspólnika spółki osobowej (Spółki) proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach, zgodnie z art. 5 Ustawy o CIT. Powyższe stanowisko potwierdza praktyka organów podatkowych potwierdzona w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lipca 2012 r. (sygn. ITPB3/423-179/12/AM) łub z dnia 7 sierpnia 2012 r. (sygn. ITPB3/423-257/12/DK), jak również wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 lutego 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-312/11-2/IR).

Ponadto organy podatkowe potwierdzają również prawidłowość opisanego stanowiska Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (na gruncie tego podatku funkcjonują analogiczne przepisy jak w Ustawie o CIT), m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2012 r, (sygn. IPPB1/415-1136/11-4/MS) lub Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 grudnia 2011 r. (sygn. IŁPB1/415-1074/11-2/AP).

Podsumowując zdaniem Spółki, po przekształceniu Spółki A w SKA (gdzie tylko część majątku Spółki A zostanie przekazana na kapitał zakładowy SKA), Spółka będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (z uwzględnieniem art. 5 Ustawy o CIT) pełne odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, także od tej ich wartości, która w Spółce A znajdowała się na kapitale zapasowym i w związku z tym podlegała ograniczeniom opisanym w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy o CIT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Spółka osobowa nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego; podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych (ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.- t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) albo podatkiem dochodowym od osób prawnych (ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. - t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „pdop” ).

Jak wynika z przepisów pdop, jej regulacje prawne mają zastosowanie m.in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (art. 1 ust. 2 pdop).

Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest spółka kapitałowa, to do jej opodatkowania mają zastosowanie przepisy art. 5 pdop. Zgodnie z tym przepisem przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Stosownie do art. 15 ust. 1 pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca będzie posiadał udział lub udziały w spółce A kapitałowej z siedzibą w Polsce. Planowane jest przekształcenie tej spółki A w spółkę komandytowo – akcyjną, gdzie cześć majątku spółki A zostanie wniesiona na kapitał zakładowy. Spółka A nabyła w drodze aportu wartości niematerialne i prawne, gdzie różnica pomiędzy wartością nominalną wydanych w zamian za aport udziałów a wartością rynkową przedmiotu aportu została przekazana na kapitał zapasowy spółki A (tzw. agio). Zatem części odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) pdop. Wnioskodawca zakłada, że po przekształceniu spółki A w spółkę komandytowo – akcyjną będzie możliwe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych, w tym także tych które znajdowały się w kapitale zapasowym i podlegały ograniczeniom ustawowym.

W myśl art. 551 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą). Zgodnie z art. 552 ww. ustawy, Spółka przekształcana staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru. Jednocześnie sąd rejestrowy z urzędu wykreśla z rejestru spółkę przekształcaną (dzień przekształcenia). Stosownie do treści art. 553 § 1 tejże ustawy, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej.

Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych w zakresie obowiązku podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, dalej „Ordynacja podatkowa”).

W myśl art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
   
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej
   

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Natomiast § 2 pkt 1 tego artykułu stanowi, że przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:

1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
2. spółki kapitałowej.
   
   

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sposób szczegółowy regulują zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w spółce osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej. Zgodnie z art. 16g ust. 9 tej ustawy, w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Jak stanowi art. 16h ust. 3 pdop, podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Przepisy ustawy nie regulują jednak zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodu przez wspólnika spółki osobowej (powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej) odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które w spółce kapitałowej podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) pdop.

Powyższa okoliczność nie oznacza jednak, iż taki wspólnik lub wspólnicy spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej mogą w całości zaliczać do swoich kosztów odpisy amortyzacyjne od wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które w spółce kapitałowej podlegały ograniczeniu wynikającemu z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) pdop. Wskazać bowiem należy, iż stosownie do przepisów cytowanego powyżej art. 93a § 2 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej, osobowa spółka handlowa powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki. Mając na względzie zasadę sukcesji podatkowej o jakiej mowa w art. 93 Ordynacji podatkowej, uznać należy, iż podmiot powstały w wyniku przekształcenia wstępuje nie tylko we wszystkie prawa ale i obowiązki podmiotu przekształcanego. Wstąpienie sukcesora w obowiązki poprzednika prawnego oznacza, że wynikające z przepisów prawa podatkowego ograniczenia, jakie dotyczyły takiego poprzednika, dotyczą także sukcesora, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, a uzyskiwane przez tę spółkę przychody oraz ponoszone koszty stanowią przychody i koszty wspólników takiej spółki (art. 5 pdop), w zakresie podatku dochodowego, w znacznym stopniu w praktyce to nie spółka osobowa jest „bezpośrednim” sukcesorem przekształcanej spółki kapitałowej lecz „beneficjentem” tej sukcesji są wspólnicy powstałej z przekształcenia spółki osobowej. Sam zresztą przepis art. 93a § 2 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej, mówi o „odpowiednim” stosowaniu przepisów o sukcesji, w przypadku spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki kapitałowej, a więc uwzględniającym dotyczące takiej spółki zasady opodatkowania podatkiem dochodowym.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, iż zakres sukcesji na gruncie przepisów o podatku dochodowym należy pojmować maksymalnie szeroko. M.in. w wyroku z dnia 09 listopada 2009 r. (Sygn. akt I SA/GL 342/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oceniając zakres sukcesji podatkowej jaka wiąże się z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę osobową stwierdził, iż „Zestawienie regulacji art. 93a z przepisem art. 93e Ordynacji podatkowej, pozwala na wyprowadzenie wniosku, że pierwszy z wymienionych przepisów ustanawia, jako zasadę sukcesję uniwersalną praw i obowiązków podatkowych, która doznaje ograniczeń tylko w przypadkach, o których mowa w art. 93e. Oznacza to, że przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształcanej nie przechodzą na spółkę przekształconą tylko wówczas, gdy wyjątek od zasady (tzn. pełnej sukcesji) został przewidziany w odrębnych ustawach, umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska”. Jeszcze wyraźniej zakres tej sukcesji określa się w piśmiennictwie. Zgodnie z przywołanymi w powyższym orzeczeniu przez sąd poglądami doktryny wejście spółki niemającej osobowości w prawa i obowiązki spółki kapitałowej – na gruncie podatków dochodowych – może dotyczyć skutków podatkowych zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej (spółce kapitałowej) i ujętych w prowadzonych przez nią ewidencjach dla celów podatkowych, które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie to nie miało miejsca (por. R. Dowgier, L. Etel, C. Kosikowski, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, Komentarz do art. 93 (a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, LEX 2007 wyd. II.).

Uwzględniając powyższe, jeżeli następstwem określonych zdarzeń prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie mogą w całości lub w części stanowić kosztów uzyskania przychodów w spółce z o.o. (np. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48, pkt 63 czy pkt 64), to stosownie do treści art. 15 ust. 6 pdop, w związku z art. 93a § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej, nie będą one również takim kosztem i podmiotu będącego podatkowym sukcesorem tej spółki (jego wspólników).

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż jeżeli w stosunku do podmiotu przekształcanego miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) pdop, to będzie ono miało zastosowanie także do podmiotu powstałego w wyniku przekształcenia.

Stanowisko organu potwierdza prawomocny wyrok WSA w Krakowie z dnia 01.03.2013r. sygn. akt I SA/Kr 2010/12.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych potwierdzających jego stanowisko, stwierdzić należy, iż jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądowego. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, iż jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie (por. wyroki WSA w Warszawie z dnia 11.06.2012r. sygn. akt II SA/Wa 2883/11, WSA w Poznaniu z dnia 21.06.2012r. sygn. akt I SA/Po 355/12, oraz WSA w Warszawie z dnia 17.07.2012r. sygn. akt III SA/Wa 2756/11, z dnia 10.10.2012r. sygn. akt III SA/Wa 206/12 i z dnia 23.01.2013r. sygn. akt III SA/Wa 1677).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.