Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-236/13/KG
z 31 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji VAT-UE z tytułu sprzedaży „...dokonywanej za pośrednictwem firmy B., która przekazuje płatności na konto P.. Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji VAT-UE z tytułu sprzedaży „...” dokonywanej za pośrednictwem firmy B., która przekazuje płatności na konto P.. Wnioskodawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-236/13/KG z dnia 17 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym przez Wnioskodawcę pismem dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.) ukształtował się następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest uczestnikiem gry „D.”, w trakcie gry uczestniczy w transakcjach sprzedaży „łupów zdobytych w grze lub zakupionych za wirtualną walutę gry – „złoto” w „...” dostępnego w interfejsie gry. „Łupy” są wirtualne – dostępne tylko w grze „D.”, środki ze sprzedaży przedmiotów w „...” są środkami realnymi.

Wnioskodawca jest uczestnikiem gry jako osoba fizyczna, niezależnie od udziału w grze prowadzi działalność gospodarczą, między innymi w zakresie PKD 47.91.Z, a główna część działalności to handel odzieżą za pośrednictwem internetu. Gra „D.” umożliwia stworzenie wirtualnej postaci, która zdobywa „Łupy” (np. wirtualne przedmioty lub wirtualną walutę gry „złoto”). Zdobycie „łupów” wymaga poświęcenia odpowiedniej ilości czasu oraz wysiłku intelektualnego. Zdobyte „łupy” można sprzedać innym graczom – uczestnikom gry za pośrednictwem „...” stworzonego przez producenta gry, dostępnego jedynie w interfejsie gry. Zgodnie z regulaminem gry, Wnioskodawca sprzedaje licencje na użytkowanie „łupu” w grze innemu graczowi.

Każdy gracz i jednocześnie użytkownik serwisu ... znajdującego się w interfejsie gry akceptuje regulamin znajdujący się pod adresem http://...

Wg regulaminu:

„Wszelkie licencje na wykorzystanie wirtualnych towarów z „D.”, określanych jako „łup”, które będziesz kupować lub sprzedawać za pośrednictwem domu aukcyjnego będą kupowane lub sprzedawane i/lub innym graczom i to oni będą stroną kontraktową w konkretnych przypadkach transferów licencji. Wszelkie płatności będą jednak dokonywane dla i przez B.”

pkt l Uprawnienia. Aby korzystać z domu aukcyjnego należy spełnić poniższe warunki podpunkt A.„Być osobą fizyczną” podpunkt E. „wyrazić zgodę na warunki użytkowania „...”, „W.NET oraz na „Warunki Umowy Licencyjnej Użytkownika Końcowego D.”

pkt 2 Dom Aukcyjny podpunkt B „Sprzedając licencję na korzystanie z łupów innemu graczowi, twoje roszczenia związane z dochodem ze sprzedaży także będzie dotyczyć wyłącznie firmy B.” pkt 11 Ograniczenia i Warunki Użytkowania podpunkt A1. „Potwierdza Pan/Pani, że będzie korzystać z domów aukcyjnych wyłącznie w ramach użytku osobistego”

pkt 14 „Własność łupów. Zgadza się Pan/Pani na następujące warunki A. B. posiada prawo własności i dysponowania wszelkimi łupami, jak również postaciami i zawartością pojawiającymi się w grze „D.”. B.Nie dysponuje Pan/Pani żadnym prawem do łupów, postaci lub innych zawartości, które pojawiają się w grze „D.” i poza licencją na użytkowanie w grze i w domu aukcyjnym jakichkolwiek łupów udzieloną Panu/Pani przez firmę B. nie ma Pan/Pani żadnego prawa ani tytułu prawnego do jakiegokolwiek łupu. C. Nie wolno Pani/Panu sprzedawać, kupować, ani w żaden inny sposób przenosić łupów, postaci ani jakichkolwiek innych zawartości poza grę „D.” lub dom aukcyjny”.

Opis przebiegu transakcji:

Wirtualne przedmioty wystawione w „...” zdobywane są w grze własnoręcznie przez Wnioskodawcę bezpośrednio w trakcie grania i kupowane w „...” za wirtualną walutę gry – „złoto” zdobyta w interfejsie gry, nie są kupowane od osób trzecich. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży za pomocą interfejsu dostępnego w grze – gdzie określa jego cenę w euro (np. cena przedmiotu wynosi 11 euro). Oferta sprzedaży pojawia się w serwisie domu aukcyjnego (brak w niej możliwości kontaktu z Wnioskodawcą, jak i innych informacji na temat wystawiającego, dostępnych dla klientów). Kupujący, jako osoba fizyczna dokonuje zakupu i płatności wyłącznie na rzecz konta firmy B. właściciela Domu aukcyjnego w pełnej kwocie sprzedaży (11 euro). Kupujący to osoba fizyczna zamieszkała w jednym z krajów UE, firma B., której Europejskie biuro zarejestrowane jest we Francji. Po otrzymaniu płatności od kupującego na konto B. (właściciela Domu aukcyjnego) Firma B. z kwoty otrzymanej od kupującego (11 euro) pobiera stałą opłatę za transakcję w wysokości 1 euro i opłatę za transfer w wysokości 15% ceny sprzedaży i resztę oznaczając jako (Twój dochód) przekazuje za pośrednictwem płatności na konto P.. Wnioskodawcy z nr ID transakcji. Wpłata dokonana jest w euro. Adresatem wpłaty jest B. wraz z nr ID transakcji z tytułu sprzedaży i wpłaty kupującego za wirtualny przedmiot (tak jak adresatem przekazanej wpłaty P.. jest firma P.., przy czym B. należną część dochodu po odjęciu prowizji pobieranych zgodnie z regulaminem przekazuje od każdej transakcji a nie zbiorczo jak system P..) Serwis P.. automatycznie przelicza każdą otrzymaną wpłatę w EUR na kwotę w PLN.

Firma B. nie wystawia żadnych faktur rozliczeniowych ani rachunków do zapłaty. Wnioskodawca również nie dokonuje żadnych płatności (kosztów) na rzecz firmy B., gdyż firma ta nie obciąża Wnioskodawcy żadnymi rachunkami.

W piśmie z dnia 23 maja 2013 r. będącym uzupełnieniem na wezwanie z dnia 17 maja 2013 r. Wnioskodawca informuje, że:

1.Sprzedaż łupów, o którym mowa we wniosku nie stanowiła czynności jednorazowej. Wykonywane są w sposób powtarzalny, przy czym każdy przedmiot jest inny parametrycznie (niezdublowany) i sprzedaje się go tylko jeden raz. W grę D. gra się przede wszystkim dla rozrywki, tak jak w inne gry tego typu prawie codziennie po kilka godzin. Twórca gry, firma B., zezwolił graczom na odsprzedawanie licencji zdobytego przedmiotu w grze innemu graczowi poprzez dom aukcyjny. Dom aukcyjny jest tylko dodatkiem do gry nie samą grą polegającą na zdobywaniu i odsprzedaży wirtualnych przedmiotów za prawdziwe pieniądze. Wnioskodawca całą swoją sprzedaż wirtualnych przedmiotów za euro traktuje jako sprzedaż praw majątkowych (prywatnie), ponieważ uważa, że nie jest to działalność handlowa, gdyż w przypadku Wnioskodawcy nie kupuje, na przykład złota w grze na allegro i nie sprzedaje z pewnym zyskiem wszystkiego co uda się kupić od graczy w grze w celu zdobycia pewnego zysku.

Wnioskodawca wskazał, że czytał sporo interpretacji związanych ze sprzedażą wirtualnych przedmiotów w grach online, takich jak D., ale w tamtych przypadkach sprzedający kupowali wirtualne złoto z gry na jakiś zagranicznych serwisach aukcyjnych, a potem z zyskiem sprzedawali polakom na allegro. Tacy sprzedawcy prowadzą sprzedaż handlową, ponieważ z góry zakładają by taniej kupić i drożej sprzedać, i jest to pewny zysk.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przypadek jest inny niż ten opisany powyżej o sprzedawcach na allegro, ponieważ Wnioskodawca nie dokonuje zakupu wirtualnych przedmiotów za prawdziwe pieniądze z zamiarem pewnego zysku i również zdobyte przez Wnioskodawcę przedmioty wirtualne są zdobywane losowo, przypadkowo. Podatek dochodowy jak najbardziej trzeba płacić od tego typu sprzedaży, ale nie zrozumiałe by było zakładanie firmy, bo ktoś gra w grę online i sprzedaje swoje wirtualne przedmioty zdobyte losowo w grze. Zgodnie z regulaminem domu aukcyjnego kupującym może być osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Dom aukcyjny nie może być wykorzystywany dla celów działalności handlowej.

2.„Licencja na łupy” jest to pojęcie utworzone dla potrzeb gry i należy przez nią rozumieć dokonywany przez firmę B. transfer pomiędzy graczami zdobywanych w grze wirtualnych przedmiotów, które w chwili obecnej są dysponowane przez gracza a po zakupie (jedynie poprzez Dom Aukcyjny) przekazywane innemu graczowi.

Ponadto w regulaminie pkt 14 Własność Łupów. Użytkownik zgadza się na następujące warunki:

1. B. posiada prawo własności i dysponowania wszelkimi Łupami, jak również postaciami i treścią pojawiającymi się w grze „D.”
2. Użytkownik nie dysponuje żadnym prawem do Łupów, postaci lub innych treści, które pojawiają się w grze „D.” i poza licencją na korzystanie w grze i w Domu Aukcyjnym z Łupów udzieloną przez spółkę B., Użytkownik nie ma żadnego prawa ani tytułu prawnego do jakiegokolwiek Łupu.
3. Użytkownikowi nie wolno sprzedawać, obracać ani w żaden inny sposób przenosić Łupów, postaci ani jakichkolwiek innych treści poza grę „D.” lub Dom Aukcyjny, firma B. określa, że nie ma się żadnych praw i roszczeń do łupów bo wszystkie są własnością firmy B.
   
   

3.W odpowiedzi na pytanie oznaczone pkt 3 o treści , czy osoby fizyczne z UE – gracze, nabywający od Wnioskodawcy „licencje na łupy” za pośrednictwem firmy B., to podatnicy w rozumieniu art. 28 a ustawy o VAT, zgodnie z którym ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej, podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług, wnioskodawca odpowiedział – Gracze to żadne z wymienionych w pkt 3 przypadków, są osoby fizyczne niewykonujące działalności gospodarczej, czyli osoby pełnoletnie zamieszkujące jeden z krajów UE.

4.Gracze, nabywające od Wnioskodawcy „licencje na łupy” za pośrednictwem firmy B., to osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT.

5.Osoby fizyczne – gracze posiadają miejsce zamieszkania na terytorium UE, w tym również inne miejsce zamieszkania niż terytorium Polski. Czyli są to osoby, które zamieszkują na terytorium Polski, Niemczech, Słowacji, Hiszpanii itp.

6.Graczami są osoby zamieszkujące różne kraje UE, w tym również Polski.

7.W przypadku Wnioskodawcy świadczenie przedmiotowych usług – ze względu na ich charakter – jest procesem niezautomatyzowanym i wymagającym ciągłego udziału człowieka, nie używa żadnych programów, które potrafią samodzielnie bez ingerencji Wnioskodawcy grać jego postacią w grze i zdobywać przedmioty wirtualne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 28 lutego 2013 r. – data wpływu 1 czerwca 2013 r.):

Czy podlega obowiązkowi rejestracji VAT-UE, jeśli sprzedaż licencji na „łupy” jest dokonywana na rzecz nabywców (osoby fizyczne) z UE za pośrednictwem firmy B., która przekazuje płatności na konto P.. Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 28 lutego 2013 r. – data wpływu 1 czerwca 2013 r.), ze względu na fakt, że kupującymi są osoby fizyczne, Podmiot może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestracji VAT-EU jeśli wielkość sprzedaży nie przekroczy obowiązującego limitu zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne argumenty niż wskazane we wniosku.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wskazać, iż stosowanie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast ust. 2 art. 15 zawiera definicję działalność gospodarcza, w myśl której działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 5 a ustawy o VAT, stanowi, że towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, o której mowa w przywołanym na wstępie art. 5, stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (…). Natomiast przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Stosownie do treści art. 5 a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Nadmienić wypada, że ustawodawca w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT zawarł definicję usług elektronicznych, które nie zostały sklasyfikowane w klasyfikacjach statystycznych.

W myśl tego przepisu, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r., str. 1).

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do art. 7 ust. 2 rozporządzenia, ustęp 1 obejmuje w szczególności:

1. ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;
2. usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takie jak witryna lub strona internetowa;
3. usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;
4. odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;
5. pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych; itp.);
6. usługi wyszczególnione w załączniku I.
   
   

Załącznik I wymienia następujące usługi:

1.Punkt 1 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

1. tworzenie i hosting witryn internetowych;
2. automatyczna konserwacja oprogramowania, zdalnie i online;
3. zdalne zarządzanie systemami;
4. hurtownie danych online, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych;
5. dostarczanie online przestrzeni na dysku na żądanie.
   
   

2.Punkt 2 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

1. uzyskiwanie dostępu online i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień;
2. oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych;
3. sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek);
4. automatyczna instalacja online filtrów na witrynach internetowych;
5. automatyczna instalacja online zabezpieczeń typu firewall.
   
   

3.Punkt 3 załącznika II do dyrektywy2006/112/WE:

1. uzyskiwanie dostępu i pobieranie motywów pulpitów;
2. uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu;
3. zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych;
4. prenumerata gazet i czasopism online;
5. dzienniki logowania i statystyki odwiedzania stron internetowych;
6. wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody online;
7. informacje generowane automatycznie online przez oprogramowanie po wprowadzeniu przez klienta określonych danych, takich jak dane prawne lub finansowe (w szczególności stale uaktualniane kursy giełdowe);
8. dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych;
9. korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych.
   
   

4.Punkt 4 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

1. uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe;
2. uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków;
3. uzyskiwanie dostępu do filmów i ich pobieranie;
4. pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe;
5. uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier online, które wymagają użycia internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni.
   
   

5.Punkt 5 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:

1. automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem;
2. ćwiczenia wypełniane przez ucznia on-line i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.
   
   

Natomiast art. 7 ust. 3 rozporządzenia zawiera katalog usług, które nie są zaliczane do „usług świadczonych drogą elektroniczną”:

1. usługi nadawcze radiowe i telewizyjne,;
2. usługi telekomunikacyjne;
3. towary, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywa się elektronicznie;
4. płyty CD-ROM, dyskietki i podobne nośniki fizyczne;
5. materiały drukowane, takie jak książki, biuletyny, gazety i czasopisma;
6. płyty CD i kasety magnetofonowe;
7. kasety wideo i płyty DVD;
8. gry na płytach CD-ROM;
9. usługi świadczone przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
10. usługi edukacyjne, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);
11. usługi fizyczne off-line naprawy sprzętu komputerowego;
12. hurtownie danych off-line;
13. usługi reklamowe, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
14. usługi centrum wsparcia telefonicznego;
15. usługi edukacyjne obejmujące wyłącznie kursy korespondencyjnie, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;
16. konwencjonalne usługi aukcyjne, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;
17. usługi telefoniczne z elementem wideo, znane też pod nazwą usług wideofonicznych;
18. dostęp do internetu i stron ...;
19. usługi telefoniczne świadczone przez internet.
    
    

Warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

• realizacja za pomocą internetu lub sieci elektronicznej,
• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,
• ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
  
  

Dopiero łączne spełnienie powyższych warunków pozwala na zaklasyfikowanie usługi jako usługi elektronicznej.

Ponadto usługi te nie mogą być objęte wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Na gruncie podatku od towarów i usług – z uwagi na zdefiniowanie pojęcia „towar” – znaczenie dla uznania danego przedmiotu za towar mogą mieć wyłącznie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z uwagi na akcentowanie ekonomicznych aspektów transakcji, należy uznać, że towarem na gruncie tej ustawy jest każdy przedmiot materialny, mogący być przedmiotem obrotu. Treść wniosku wskazuje, że dobra będące przedmiotem obrotu dokonywanego przez Wnioskodawcę, z uwagi na swój niematerialny charakter, nie spełniają definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy. Byt przedmiotów jedynie w rzeczywistości wirtualnej oznacza, iż do transakcji z ich udziałem nie mają zastosowania żadne przepisy, które odnoszą się do dostawy towarów.

W ocenie tut. organu opisane przez Wnioskodawcę świadczenie polegające na sprzedaży łupów będących wirtualnymi przedmiotami zdobywanymi przez Wnioskodawcę podczas w sieciowej grze komputerowej „D.” wypełnia definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na jej odpłatny charakter podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowych transakcjach występuje bezpośredni związek pomiędzy czynnością Wnioskodawcy, a otrzymanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. Pomiędzy stronami transakcji tj. Wnioskodawcą oraz innym graczem istnieje stosunek prawny, z którego wynika z jednej strony obowiązek określonego zachowania (wykonywania czynności), z drugiej zaś strony obowiązek wypłaty umówionego wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za ich dokonanie.

Analizując przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz całokształt powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią odpłatne świadczenie usług i winny podlegać regulacjom ustawy przewidzianym dla tych usług.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1.ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ww. przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie do art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca gra w grę online i sprzedaje swoje wirtualne przedmioty zdobyte losowo w grze. W trakcie gry uczestniczy w transakcjach sprzedaży „łupów zdobytych w grze lub zakupionych za wirtualną walutę gry –„złoto” w „Domu Aukcyjnym za złoto” dostępnego w interfejsie gry. „Łupy” są wirtualne – dostępne tylko w grze „D.”, środki ze sprzedaży przedmiotów w „Domu Aukcyjnym za euro” są środkami realnymi.

Sprzedaż łupów, o której mowa we wniosku, nie stanowiła czynności jednorazowej, czynności wykonywane są w sposób powtarzalny.

Ponadto jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy Graczami – kupującymi „łupy”, są osoby fizyczne niewykonujące działalności gospodarczej, czyli osoby pełnoletnie zamieszkujące jeden z krajów UE, niebędące podatnikami w rozumieniu art. 28 a ustawy o VAT.

Wobec faktu, że – jak wynika z treści wniosku – sprzedaż „łupów” nie stanowiła czynności jednorazowej, wykonywana jest w sposób powtarzalny, a graczami – kupującymi „łupy”, są osoby fizyczne niewykonujące działalności gospodarczej, czyli osoby pełnoletnie zamieszkujące jeden z krajów UE, niebędące podatnikami, należy przyjąć, mając na względzie zasadę powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, iż miejscem świadczenia i opodatkowania usług – sprzedaż licencji na „łupy”, zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, jest terytorium kraju, w którym Wnioskodawca jako usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a więc Polska.

Uwzględniając powyższe rozważania, by donieść się do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z obowiązkiem rejestracji VAT UE, jeśli sprzedaż licencji na „łupy” jest dokonywana na rzecz nabywców (osoby fizyczne) z UE za pośrednictwem firmy B., która przekazuje płatności na konto P.. przywołać należy treść art. 96 ust. 1 i 3 oraz art. 97 ust. 1 i 3 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

W świetle regulacji przepisu art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6 (art. 97 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 97 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

1. nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;
2. świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.
   
   

Jak stanowi art. 97 ust. 9 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT UE.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej;
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej;
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej;
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

-zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Zatem na podstawie obowiązujących przepisów, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania rejestracji dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT UE. Usługi, które Wnioskodawca wykonuje, są usługami dla których miejsce świadczenia ustala się zgodnie z art. 28c ustawy. Tym samym, z uwagi na fakt, iż nie są to usługi objęte regulacją art. 28b ustawy, w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 97 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania rejestracji jako podatnik VAT UE, z tytułu świadczonych usług.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi dla osób nieprowadzących działalności z krajów UE będą podlegały opodatkowaniu w sposób analogiczny jak transakcje krajowe.

Tym samym stanowisko, w myśl którego Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestracji VAT-UE, należało uznać za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne argumenty niż wskazane we wniosku.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży odzieży przez internet oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.