Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-557/13-4/WS
z 12 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2013 r. (data wpływu 22 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) oraz pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Jedyny udziałowiec Spółki z o.o., udzielił w 2005 i 2006 r. dwóch pożyczek w celu sfinansowania bieżącej działalności Spółki.

Udziałowcami są osoby fizyczne.

Obie pożyczki opiewały na kwotę 800 000 zł, w umowach pożyczek widniał zapis normujący ich oprocentowanie w wysokości 6% rocznie. Zgodnie z umowami, strony ustaliły terminy spłaty pożyczek na 1 października 2010 r. i na 1 października 2012 r. Odsetki w księgach Spółki były przez poszczególne lata od 2006 do 2013 r. kwalifikowane do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ze względu na brak możliwości finansowych Spółki do spłaty pożyczek Spółka planuje podjąć decyzję o konwersji wierzytelności własnej wraz z odsetkami na kapitał zakładowy spółki w wyniku konfuzji. Jeśli rok 2013 nie będzie przełomowym pod względem uzyskanych przychodów dla Spółki i Spółka nadal nie będzie miała możliwości spłaty zobowiązań wobec swojego udziałowca, to Spółka zamierza dokonać konwersji pożyczki na kapitał zakładowy. Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki przewidywać będzie, że pokrycie nowo utworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym nastąpi wkładem niepieniężnym w postaci wierzytelności, która zostanie przeniesiona na Spółkę przez niemieckiego udziałowca w drodze cesji wierzytelności. Cesja wierzytelności odbywać się będzie za cenę emisyjną udziałów, równą wartości nominalnej wierzytelności. Część przedmiotowego wkładu zostanie wniesiona na pokrycie kapitału zakładowego (1%), natomiast nadwyżka zostanie przelana do kapitału zapasowego Wnioskodawcy jako tzw. agio (99%). Należy podkreślić, że wartość rynkowa wierzytelności nie różni się od jej wartości nominalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy z punktu widzenia dłużnika jakim jest Spółka konwersja wierzytelności wraz z odsetkami będzie powodować powstanie przychodu podatkowego i czy naliczone odsetki z tytułu zaciągniętej pożyczki będą mogły zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych?
2. Czy konwersja wierzytelności wraz z odsetkami w formie wkładu niepieniężnego (tj. w ramach potrącenia wzajemnych wierzytelności) spowoduje konieczność odprowadzenia podatku na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez Spółkę jako płatnika?
   
   

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 1 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoba fizyczna, która nie jest polskim rezydentem podatkowym, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium naszego kraju. Stosownie zaś do dyspozycji art. 30a ust. 1 pkt 1 i ust. 6 updof, odsetki od pożyczki wypłacone osobie fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek - co do zasady - podlegają opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, bez pomniejszania o koszty uzyskania przychodu.

Wspomniane przepisy należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową, jest jednak możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zdaniem Spółki jest ona zobowiązana do wyliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła od kwoty zapłaconych na rzecz udziałowca odsetek od pożyczek w sytuacji, gdy udziałowiec nie jest rezydentem. Powyższy obowiązek istnieje także wtedy, gdy spłata odsetek od pożyczek następuje w formie kompensaty z wierzytelnością wobec udziałowca z tytułu wpłaty gotówki na kapitał zakładowy. Spółka powinna zapłacić podatek u źródła w wysokości 19% kwoty brutto każdej wypłaconej kwoty. Spółka jest uprawniona do skorzystania z postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej z państwem rezydencji podatkowej udziałowca pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji pożyczkodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że jedyny udziałowiec Spółki z o.o., którym jest … z siedzibą w Niemczech udzielił w 2005 i 2006 r. dwóch pożyczek w celu sfinansowania bieżącej działalności Spółki. Udziałowcami są osoby fizyczne. Zatem wypłata odsetek od zaciągniętej pożyczki następuje na rzecz osób fizycznych.

We wniosku wskazano również, że ze względu na brak możliwości finansowych Spółki do spłaty pożyczek Spółka planuje podjąć decyzję o konwersji wierzytelności własnej wraz z odsetkami na kapitał zakładowy spółki w wyniku konfuzji.

Zlanie się w jednej osobie praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika określane jest mianem „konfuzji”. Wówczas zobowiązanie przestaje istnieć. W wyniku pewnych zdarzeń prawnych może dojść do sytuacji, w której jeden podmiot stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem. Taki stan rzeczy określa się mianem konfuzji zobowiązań, a jej skutkiem jest zawsze wygaśnięcie zobowiązania, ponieważ w rękach jednej osoby nie mogą pozostawać prawa dłużnika i wierzyciela.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadające w RP ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów m.in. z tytułu odsetek - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 2 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Sposób opodatkowania odsetek reguluje również art. 30a ust. 1 pkt 1 - 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiąc, iż od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

1. z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej;
2. z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych;
3. z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.
   
   

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 1 - 5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z porównania art. 29 i art. 30a cyt. ustawy wynika, że art. 30a ust. 1 pkt 1 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29 w zakresie opodatkowania odsetek, ponieważ, o ile w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się ogólnym pojęciem „odsetki”, o tyle w art. 30a ww. ustawy przewidział szczególny sposób opodatkowania niektórych rodzajów tychże odsetek m.in. odsetek od pożyczek.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych przychodów z odsetek od pożyczek pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19% uzyskanego przychodu zarówno w sytuacji kiedy podatnikiem jest osoba posiadająca nieograniczony jak i ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) wynika, iż odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (tu: Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: Niemczech).

Jednakże, zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. umowy, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają (tu: Polsce), i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 24 ww. umowy reguluje zasady unikania podwójnego opodatkowania. Treść art. 24 ust. 1 tejże umowy stanowi, że Niemcy przy nakładaniu podatku na osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Republice Federalnej Niemiec mogą wyłączyć do podstawy, od której takie podatki są pobierane, części dochodu, które zgodnie z postanowieniami tej konwencji mogą być opodatkowane w Polsce. Zapisy zawarte w cyt. art. 24 ust. 1 lit. a) i b) szczegółowo regulują zasady opodatkowania uzyskanego w Polsce dochodu i odliczania zapłaconego w Polsce podatku.

Wobec powyższego, odsetki od pożyczki w przedmiotowej sprawie podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w Niemczech, z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania. Na płatniku ciąży obowiązek pobrania podatku w wysokości 19% przychodu. Podatek ten może wynieść 5% przychodu, jednakże tylko pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie natomiast do ust. 4 tego przepisu, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1a cyt. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Reasumując, Wnioskodawca powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od odsetek od pożyczki udzielonej przez udziałowców spółki z siedzibą w Niemczech i przekazać, zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym do właściwego urzędu skarbowego roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.