Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-440/13/WN
z 13 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013r. (data wpływu 14 maja 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2013r. (data wpływu 29 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2013r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 lipca 2013r. (data wpływu 29 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Operatorem Kablowym w B. Na podstawie podpisanych umów dostarcza do mieszkań jednej dzielnicy tego miasta sygnał telewizyjny, za który pobiera opłatę z tytułu abonamentu.

Z dniem 1 czerwca 2013r. chciałby podzielić na wystawionych fakturach powyższy abonament za dostęp do usługi telewizji kablowej na 2 składniki:

1. E. - abonament telewizyjny, czyli cykliczną opłatę, uiszczaną przez Abonenta na rzecz Operatora za możliwość korzystania z określonego świadczenia, w przypadku usług telekomunikacyjnych, za prawo do korzystania z dostępu do sieci telekomunikacyjnej i świadczonej w niej usługi dostępu do telewizji kablowej na podstawie Umowy integralnie związanej z Pakietem programowym (zestaw Programów telewizyjnych dostępnych w ramach opłaty abonamentowej, określony aktualnym cennikiem lub/i Regulaminem promocji i ofertą Operatora).
2. Usługę reemisji - rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.
   
   

Rozdzielenie opłaty na abonament oraz usługę reemisji spowodowany jest obowiązkiem uiszczania opłat z tytułu Praw Autorskich i pokrewnych dla Organizacji Zbiorowego Zarządzania za reemisję. Wnioskodawca posiada opinię klasyfikacyjną dotyczącą świadczonych usług z dnia 5 listopada 2012r. nr ...sporządzoną dla Stowarzyszenia „T.". W opinii tej Urząd Statystyczny w Łodzi, uznał, że wymienione w piśmie usługi świadczone przez operatora telewizji kablowej, polegające na udzielaniu dostępu do telewizji kablowej oraz reemisji programów RTV mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 61.10.5 „Usługi radia i telewizji kablowej".

Ponadto w dniu 23 lipca 2013r. wpłynęło pismo uzupełniające wniosek w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę, czyli operatora telewizji kablowej, polegające na udzielaniu dostępu do telewizji kablowej oraz reemisji programów RTV są usługami radia i telewizji kablowej mieszczącymi się w grupie PKWiU 61.10.5.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi płatnej telewizji kablowej na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych przedstawione w powyższym opisie podlegają w całości opodatkowaniu 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyszczególnione na fakturze VAT opłaty za świadczenie usług dostarczania telewizji kablowej jako „abonamentu" oraz „usługi reemisji" będą korzystały z preferencyjnej stawki VAT 8%, jako że mieszczą się w grupowaniu PKWiU 61.10.5, które jest wymienione w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. W praktyce świadczenie usług telewizji kablowej wiąże się z wykonaniem szeregu różnych czynności, które są niezbędne do jej realizacji. Usługą podstawową jest tutaj usługa reemisji programów nabywanych od ich producentów. Natomiast aby reemisja miała miejsce należy m.in. przygotować i udostępnić sieć kablową, zapewnić obsługę biurowo - kasową. Zdaniem Wnioskodawcy jeśli usługa podstawowa opodatkowana jest preferencyjną stawką podatku VAT, to wszystkie z nią związane usługi pomocnicze również korzystają z obniżonej stawki podatku VAT.

Wprawdzie grupę pozycji załącznika nr 3 do ustawy dotyczącej usług (w uproszczeniu) „telewizyjnych" zastąpiono jedną pozycją (od 1 kwietnia 2013r.). Obecnie obniżonej stawce VAT podlegają „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie" - bez względu na symbol PKWiU. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że usługi nadawcze telewizji kablowych - które działają przecież również na podstawie ustawy o radiofonii i telewizji - nie zostały wyłączone z zakresu stosowania stawki obniżonej. Usługi elektroniczne, o których mowa w przepisie, nie obejmują usług nadawczych radiowych i telewizyjnych - ten wyjątek zatem nie powinien wpływać na stosowanie obniżonej stawki VAT. Nie było celem nowelizacji ograniczenie stosowania obniżonej stawki dla telewizji kablowych.

Chodziło o zawężenie stosowania obniżonej stawki - poprzez wyłączenie z jej zakresu:

• usług w zakresie produkcji programów telewizyjnych (PKWiU ex 59.11.1),
• usług związanych z projekcją filmów (PKWiU ex 59.14.10.1),
• usług w zakresie nagrywania dźwięku i wydarzeń na żywo (PKWiU ex 59.20. 1),
• usług związanych z produkcją programów radiofonicznych (PKWiU ex 59.20.2),
• usług związanych z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych, innych niż określone w art. 43 ust 1 pkt 34 ustawy (PKWiU ex 60 ).
  
  

W ocenie Wnioskodawcy usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych (...) obejmują zarówno usługi reemisji programów radiowych i telewizyjnych, jak i nadawania programów telewizyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r. pod pozycją 169 mieszczą się – sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 61.10.05 – „Usługi radia i telewizji kablowej”.

W poz. 170-172 załącznika nr 3 do ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r. (od dnia 1 kwietnia 2013r. zostały uchylone), mieszczą się odpowiednio:

• usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych realizowane za pomocą sieci telekomunikacji ruchomej - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej, sklasyfikowane w PKWiU ex 61.20.50.0;
• usługi telekomunikacji satelitarnej, z wyłączeniem udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pośrednictwem satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej, sklasyfikowane w PKWiU ex 61.30.10.0,
• usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej, sklasyfikowane w PKWiU ex 61.30.20.0.
  
  

Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex - rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony wdanym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Od dnia 1 kwietnia 2013r. poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy otrzymała następujące brzmienie „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie”, bez względu na symbol PKWiU.

Nowe brzmienie poz. 169, co do zasady, obejmuje swoim zakresem dotychczasowe poz. 169-172 załącznika nr 3 do ustawy. Zgodnie z nowym brzmieniem poz. 169 obniżona stawka nie będzie miała zastosowania do dodatkowych usług świadczonych np. przez operatorów sieci kablowych, polegających na umożliwieniu wypożyczania materiałów za odpłatnością (tzw. video na życzenie – VOD).

Celem zmian wskazanych powyżej jest dostosowanie do przepisów dyrektywy 2006/112/WE w zakresie opodatkowania usług radiowych i telewizyjnych, innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z poz. 8 załącznika III do dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą zastosować stawki obniżone do odbioru usług nadawczych radiowych i telewizyjnych.

Zakres stosowania stawki obniżonej w odniesieniu do usług radiowych i telewizyjnych w Polsce wykraczał poza ramy dopuszczalne dyrektywą.

W celu dostosowania zakresu obniżonej stawki w zakresie powyższych usług do wymogów dyrektywy objęto stawką podstawową VAT: usługi w zakresie produkcji programów telewizyjnych (PKWiU ex 59.11.1), usługi związane z projekcją filmów (PKWiU ex 59.14.10.0), usługi w zakresie nagrywania dźwięku i wydarzeń na żywo (PKWiU ex 59.20.1), usługi związane z produkcją programów radiofonicznych – PKWiU ex 59.20.2, usługi związane z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych, innych niż określone w art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy (PKWiU ex 60).

Należy zaznaczyć, iż w praktyce stosowanie obniżonej stawki na ww. usługi było ograniczone, gdyż w zakresie np. produkcji programów telewizyjnych obejmowało tylko tzw. ramówkę. Wprowadzona z dniem 1 kwietnia 2013r. zmiana ujednoliciła stosowanie stawki podatku VAT do wszelkich produkcji.

Znowelizowana poz. 169 załącznika nr 3 obejmuje swoim zakresem również usługi wymienione w poz. 170 i 171 w zakresie udostępniania programów radiowych i telewizyjnych realizowanych za pomocą sieci telekomunikacji ruchomej (poz. 170) oraz za pomocą satelity (poz. 171), w związku z czym pozycje te zostały uchylone.

Obecną treść poz. 169 zał. nr 3 do ustawy należy interpretować w oparciu o zapisy ustawy o radiofonii i telewizji. Zgodnie z treścią art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1992r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 nr 7 poz. 34 ze zm.) rozpowszechnianiem jest:

1. bezprzewodowa emisja programu do równoczesnego, powszechnego odbioru (system powszechnego odbioru),
2. wprowadzanie programu do sieci kablowej (system zbiorowego odbioru).
   
   

Rozprowadzaniem w myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy jest przejmowanie w całości i bez zmian programu nadawcy krajowego i zagranicznego, rozpowszechnianego do powszechnego odbioru, i równoczesne jego rozpowszechnianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będący operatorem kablowym na podstawie podpisanych umów dostarcza do mieszkań jednej dzielnicy miasta sygnał telewizyjny, za który pobiera opłatę z tytułu abonamentu. Z dniem 1 czerwca 2013r. chciałby podzielić na wystawionych fakturach powyższy abonament za dostęp do usługi telewizji kablowej na 2 składniki:

1. abonament telewizyjny - czyli cykliczna opłatę, uiszczaną przez Abonenta na rzecz Operatora za możliwość korzystania z określonego świadczenia, w przypadku usług telekomunikacyjnych, za prawo do korzystania z dostępu do sieci telekomunikacyjnej i świadczonej w niej usługi dostępu do telewizji kablowej na podstawie Umowy integralnie związanej z Pakietem programowym (zestaw Programów telewizyjnych dostępnych w ramach opłaty abonamentowej, określony aktualnym cennikiem lub/i Regulaminem promocji i ofertą Operatora).
2. usługę reemisji - rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.
   
   

Wymienione usługi świadczone przez Wnioskodawcę, czyli operatora telewizji kablowej, polegające na udzielaniu dostępu do telewizji kablowej oraz reemisji programów RTV mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 61.10.5 „Usługi radia i telewizji kablowej".

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

W omawianym przypadku usługą podstawową jest usługa reemisji programów nabywanych od ich producentów, natomiast aby podstawowa usługa reemisji mogła być udostępniona telewidzom muszą oni ponieść opłatę abonamentową, czyli cykliczną opłatę za prawo do korzystania z dostępu do sieci telekomunikacyjnej i świadczonej w niej usługi dostępu do telewizji kablowej na podstawie Umowy integralnie związanej z Pakietem programowym.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi telewizji kablowej, na którą się składają: usługa reemisji i abonament telewizyjny, powinien traktować wymienione czynności jako usługę kompleksową.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w świetle powołanych przepisów, stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę czynności sklasyfikowane jako „Usługi radia i telewizji kablowej” podlegają opodatkowaniu preferencyjną, 8% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy.

Nadmienić jednocześnie należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, iż tut. organ nie jest uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.