Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-422/13-4/MM
z 11 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j.Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013r. (data wpływu 6 maja 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2013r. (data wpływu 24 czerwca 2013r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 czerwca 2013r. nr IPPP2/443-422/13-2/MM o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług oraz uznania Zainteresowanego za podatnika podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2013r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług oraz uznania Zainteresowanego za podatnika podatku VAT. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 13 czerwca 2013r. znak IPPP2/443-422/13-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Radosław S.od 01.08.2010r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „FIRMA USŁUGOWA” w przedmiocie (przeważająca działalność gospodarcza): pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (kod PKD: 66.19.Z), wykonywana działalność gospodarcza kody PKD: 66.19.Z, 64.19.Z, 64.99.Z, 68,32.Z, 70.22.Z, 73.11.Z, która jest zarejestrowana w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa polegające na:

1. pozyskiwaniu kredytów bankowych na rzecz zainteresowanych klientów;
2. pozyskiwaniu (wyszukiwaniu) klientów dla banku w celu udzielenia im kredytów przez ten bank.
   
   

Jedyną obowiązującą umowę pisemną Wnioskodawca zawarł z firmą „X” Spółka z o.o., którą wiążą umowy z bankami. Z firmą „X” Spółka z o.o. Wnioskodawca współpracuje na podstawie umowy agencyjnej. Współpraca z ww. firmą polega na przekazaniu za jej pośrednictwem dokumentów do banku w celu ich weryfikacji i analizy przez bank, tj. podpisanie oraz wypełnienie wniosków oraz wszystkich załączników kredytowych, sprawdzenie dokumentów dostarczonych przez klienta, negocjowaniu warunków cenowych dla klienta takich jak marże, prowizje itp. Dodatkowo Wnioskodawca w ramach działalności wykonuje usługi w zakresie pozyskania kredytowania dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej bądź przedsiębiorstw zainteresowanych kredytowaniem na podstawie umów w formie ustnej. W ramach tych usług Wnioskodawca wykonuje następujące działania: analizuje sytuację klienta i dokumenty, przygotowuje najodpowiedniejsze rozwiązania finansowe, „prowadzi klienta” przez cały proces kredytowy, jest „łącznikiem” pomiędzy klientem a bankiem, pomaga klientowi w doborze przygotowanych przez bank ofert i przy podpisaniu umowy z bankiem, dostarcza w imieniu klienta odpis księgi wieczystej do banku. Wnioskodawca z chwilą uzyskania dla zainteresowanych kredytowania i akceptacji przez klienta warunków przedstawionych przez bank i Wnioskodawcę oraz uruchomieniu kredytu, wystawia klientowi rachunek za wykonaną usługę zgodnie z wcześniej ustalonymi warunkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisane wyżej czynności pośrednictwa, które wykonuje Wnioskodawca, są zwolnione od podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca jest podatnikiem VAT wykonując wyżej opisane czynności?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy jest zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 punkty 7 i 38 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy: zwalnia się od podatku od towarów i usług m.in. usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy: zwalnia się od podatku od towarów i usług: transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy.

Ad. 2

Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, gdyż korzysta z wyżej wymienionego zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy o VAT przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie zaś z ust. 15 art. 43 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto w tym celu odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa polegających na pozyskiwaniu kredytów bankowych na rzecz zainteresowanych klientów oraz pozyskiwaniu (wyszukiwaniu) klientów dla banku w celu udzielenia im kredytów przez ten bank. W tym celu Zainteresowany zawarł umowę agencyjną z firmą, którą wiążą umowy z bankami. Współpraca z ww. firmą polega na przekazaniu za jej pośrednictwem dokumentów do banku w celu ich weryfikacji i analizy przez bank, tj. podpisanie oraz wypełnienie wniosków oraz wszystkich załączników kredytowych, sprawdzenie dokumentów dostarczonych przez klienta, negocjowaniu warunków cenowych dla klienta takich jak marże, prowizje itp. Dodatkowo Wnioskodawca w ramach działalności wykonuje usługi w zakresie pozyskania kredytowania dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej bądź przedsiębiorstw zainteresowanych kredytowaniem na podstawie umów w formie ustnej. W ramach tych usług Wnioskodawca wykonuje następujące działania: analizuje sytuację klienta i dokumenty, przygotowuje najodpowiedniejsze rozwiązania finansowe, „prowadzi klienta” przez cały proces kredytowy, jest „łącznikiem” pomiędzy klientem a bankiem, pomaga klientowi w doborze przygotowanych przez bank ofert i przy podpisaniu umowy z bankiem, dostarcza w imieniu klienta odpis księgi wieczystej do banku. Wnioskodawca uzyskuje za te czynności wynagrodzenie z chwilą uzyskania dla zainteresowanych kredytowania i akceptacji przez klienta warunków przedstawionych przez bank.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika, iż zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W ocenie tut. Organu podatkowego Zainteresowany wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między bankiem a klientem, w tym dotarcie do klienta, prowadzenie klienta przez cały proces kredytowy związany z dostarczeniem i wypełnieniem odpowiedniej dokumentacji, które to czynności szczegółowo wymienione zostały w opisie stanu faktycznego, stanowią usługę, której celem jest doprowadzenie do zawarcia umowy dotyczącej finansowania klienta. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z instytucją finansową na określony produkt przez tą instytucję finansową oferowany.

Zdaniem tut. Organu podatkowego bez znaczenia jest fakt, iż ww. czynności Wnioskodawca wykonuje jako subagent (na podstawie umowy agencyjnej zawartej z firmą, która bezpośrednio zajmuje kwestiami pośrednictwa finansowego), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmienia – Zainteresowany wykonuje usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz instytucji finansowej.

W związku z tym czynności Wnioskodawcy opisane we wniosku należy uznać za świadczenie usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów. W konsekwencji tego działalność Zainteresowanego w zakresie przedstawionym powyżej podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca utrzymuje, iż jest on zwolniony od podatku VAT jednocześnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38 ustawy o VAT stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, bowiem w niniejszej sprawie przepis art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Ad. 2

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy o VAT).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa polegających na pozyskiwaniu kredytów bankowych na rzecz zainteresowanych klientów oraz pozyskiwaniu (wyszukiwaniu) klientów dla banku w celu udzielenia im kredytów przez ten bank. Wnioskodawca uzyskuje za te czynności wynagrodzenie z chwilą uzyskania dla zainteresowanych kredytowania i akceptacji przez klienta warunków przedstawionych przez bank.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że błędne jest twierdzenie Zainteresowanego, że nie jest podatnikiem podatku VAT określonym w art. 15 ustawy o VAT, bowiem dokonując czynności określonych we wniosku świadczy usługi pośrednictwa finansowego, które to usługi wchodzą w zakres przedmiotowy ustawy o VAT. Z tytułu wykonania tych czynności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. W tym miejscu dodać należy, że nieistotne dla statusu podatnika podatku VAT określonego w art. 15 ustawy o VAT jest fakt zastosowania określonej stawki podatkowej dla świadczonych usług.

W konsekwencji w stosunku do Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie powołany wyżej przepis art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym Zainteresowany może (ale nie jest do tego obligatoryjnie zobowiązany) złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie fragmentu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie złożenia aktu czynnego żalu na gruncie kodeksu karnego skarbowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.