Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-263/13-4/WS
z 17 czerwca 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu 15 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu oraz sposobu udokumentowania przez Wnioskodawcę uzyskanego przychodu.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
W dniu 14 maja 2007 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie zgodnie z umową notarialną. Odbiór mieszkania miał nastąpić do dnia 30 listopada 2008 r. Z winy sprzedającego przekazanie mieszkania opóźniło się i nastąpiło dopiero dnia 9 stycznia 2009 r. Zgodnie z zapisami umowy sprzedający zobowiązany był do zapłaty kary umownej z tytułu opóźnienia. Sprzedający nie wywiązał się z tego obowiązku. Natomiast dnia 25 stycznia 2009 r. podpisany został aneks do umowy mówiący o obniżeniu ceny zakupu o kwotę 6 800,54 zł.
Po podpisaniu notarialnie umowy końcowej sprzedaży Wnioskodawca wezwał ponownie XX do zapłaty kary umownej.
Z ich oświadczenia wynikło, iż w zamian za karę obniżyli wartość sprzedaży i odmówili zapłaty kary za nieterminowe przekazanie mieszkania.
W związku z rozbieżnością stanowisk Zainteresowany skierował sprawę na drogę sądową.
W dniu 21 lutego 2012 r. sąd wydał wyrok, w którym przychylił się do stanowiska pozwanego/sprzedającego, iż Wnioskodawcy nie przysługuje dochodzenie roszczenia w postaci kary, ponieważ XX zapłacił ją w formie obniżenia ceny zakupu i zwrot różnicy w cenie. Na dzień dzisiejszy wyrok jest prawomocny.
Zgodnie z zeznaniami złożonymi przez sprzedającego w trakcie rozprawy wynika, iż zamiana kary na obniżenie ceny sprzedaży miała na celu „optymalizację podatkową”, co usankcjonował swoim wyrokiem sąd.
XX odmówił Wnioskodawcy wystawienia rozliczenia PIT-11.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy zwrot od XX tytułem aneksu o obniżeniu ceny zakupu Wnioskodawca ma potraktować jako przychód?
- Jeżeli tak, to jak Wnioskodawca ma to udokumentować?
Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 w dniu 17 czerwca 2013 r. wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-263/13-5/WS.
Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z prawomocnym wyrokiem sądu, jak też złożonymi zeznaniami w trakcie rozprawy sądowej, wypłacona Wnioskodawcy kwota w formie obniżenia ceny zakupu była w rzeczywistości karą umowną wynikającą z umowy przedwstępnej sprzedaży. W związku z tym Wnioskodawca przyjął, iż w rzeczywistości jest to dla Niego przychód.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy źródłami przychodów są również inne źródła.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest więc każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 maja 2007 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie zgodnie z umową notarialną. Odbiór mieszkania miał nastąpić do dnia 30 listopada 2008 r. Z winy sprzedającego przekazanie mieszkania opóźniło się i nastąpiło dopiero dnia 9 stycznia 2009 r. Zgodnie z zapisami umowy sprzedający zobowiązany był do zapłaty kary umownej z tytułu opóźnienia. Sprzedający nie wywiązał się z tego obowiązku. Natomiast dnia 25 stycznia 2009 r. podpisany został aneks do umowy mówiący o obniżeniu ceny zakupu o kwotę 6 800,54 zł.
Po podpisaniu notarialnie umowy końcowej sprzedaży Wnioskodawca wezwał ponownie XX do zapłaty kary umownej.
Z ich oświadczenia wynikło, iż w zamian za karę obniżyli wartość sprzedaży i odmówili zapłaty kary za nieterminowe przekazanie mieszkania.
W związku z rozbieżnością stanowisk Zainteresowany skierował sprawę na drogę sądową.
Sąd wydał wyrok, w którym przychylił się do stanowiska pozwanego/sprzedającego, iż Wnioskodawcy nie przysługuje dochodzenie roszczenia w postaci kary, ponieważ XX zapłacił ją w formie obniżenia ceny zakupu i zwrot różnicy w cenie. Na dzień dzisiejszy wyrok jest prawomocny.
Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że kwota stanowiąca karę umowną, zapłacona w formie obniżenia ceny zakupu i zwrotu różnicy w cenie stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe, jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.