INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 4 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów dojazdu i kosztów noclegu przez biegłego sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów dojazdu i kosztów noclegu przez biegłego sądowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 sierpnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie pytania oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca jest stałym biegłym sądowym i prowadzi działalność gospodarczą obejmującą również zakres rzeczoznawstwa technicznego. Za wykonane opinie biegłego na zlecenie sądów, prokuratur, policji, urzędów celnych i skarbowych oraz komorników, Zainteresowany wystawia faktury VAT, rozliczane jako działalność indywidualna. Przy realizacji niektórych zleceń wymagany jest dojazd i czasami nocleg przy realizacji zleceń w miejscu oddalonym w znacznej odległości od miejsca zamieszkania, co uniemożliwia wyjazd lub powrót w dniu realizacji zlecenia. Koszt dojazdu jest naliczany według stawki 0,8358, o ile zleceniodawca nie zastosuje stawki niższej, wynikającej z lokalnych przepisów. Wnioskodawca jest płatnikiem VAT i usługi rzeczoznawstwa są objęte stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W wystawionej fakturze dla Sądu Rejonowego w … nr … dotyczącej sprawy … Wnioskodawca naliczył podatek VAT w wysokości 23%, na podstawie interpretacji prawnej …, do kosztu dojazdu naliczonego według stawki 0,50 zł/km oraz do wartości brutto otrzymanej w hotelu faktury VAT za nocleg. Naliczony VAT zostanie odprowadzony do Skarbu Państwa po otrzymaniu należności, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. par. 3.2.

Faktura VAT za nocleg jest wystawiana przez hotel na nazwisko i adres zamieszkania Wnioskodawcy. Faktura VAT za nocleg nie została uwzględniona przez Zainteresowanego w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej.

Sąd Rejonowy w … nie uwzględnił naliczenia podatku VAT na wystawionej przez biegłego fakturze w pozycji dojazd i nocleg. W uzasadnieniu tej decyzji zawartej w postanowieniu Sądu Rejonowego w … w Wydziale IX Karnym z dnia 8 maja 2013 r. dotyczącym sprawy … stwierdzono: „Sąd nie uwzględnił naliczenia 23% podatku VAT, które biegły poczynił w wystawionej Fakturze nr …, a to z tego względu, iż sam biegły oświadczył, iż kosztów dojazdu i noclegu nie rozlicza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nadto kwota opłaconego przez biegłego noclegu, została potwierdzona fakturą wystawioną przez hotel, w której biegły opłacił już wliczony w koszty noclegu 8% podatek VAT ponosząc rzeczywisty koszt w wysokości 229 złotych, a nie jak wskazał w wystawionej przez siebie fakturze 281,67 złotych. Podobnie nie jest naliczany podatek od określonej kwoty za poniesione koszty dojazdu prywatnym samochodem”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy na wystawionej dla sądu fakturze w ramach działalności indywidualnej, osoba fizyczna (biegły sądowy), będąca czynnym podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, powinna doliczać podatek VAT w wysokości 23% do następujących pozycji na fakturze VAT, związanych z realizacją zlecenia indywidualnego (postanowienia) sądu:
   1. koszt dojazdu według stawki zryczałtowanej,
   2. koszt noclegu do wartości brutto...
2. Czy zasada ta obowiązuje również przy sporządzaniu opinii biegłego dla policji, prokuratury, komornika, urzędu skarbowego, urzędu celnego, CBŚ i podobnych instytucji państwowych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), opierającego się na ustawie z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług art. 29 ust. 1 oraz interpretacji …, Zainteresowany nalicza również podatek VAT w wysokości 23% do kosztu dojazdu oraz do wartości brutto otrzymanej w hotelu faktury VAT za nocleg.

Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nocleg związanej z realizacją zlecenia (postanowienia) sądu, gdyż faktura hotelu nie jest związana z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Jest to koszt ściśle związany z całością świadczenia wykonywanego na rzecz sądu (art. 29 ust. 1 … Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej …).

Zasadę tą Wnioskodawca stosuje również przy sporządzaniu opinii biegłego dla policji, prokuratury, komornika, urzędu skarbowego, urzędu celnego, CBŚ i podobnych instytucji państwowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1–6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2–9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego. Na przykład sąd „odpowiada” za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, jest stałym biegłym sądowym i prowadzi działalność gospodarczą obejmującą również zakres rzeczoznawstwa technicznego. Wnioskodawca jest płatnikiem VAT. Za wykonane opinie biegłego na zlecenie sądów, prokuratur, policji, urzędów celnych i skarbowych oraz komorników, Zainteresowany wystawia faktury VAT, rozliczane jako działalność indywidualna. Przy realizacji niektórych zleceń wymagany jest dojazd i czasami nocleg przy realizacji zleceń w miejscu oddalonym w znacznej odległości od miejsca zamieszkania, co uniemożliwia wyjazd lub powrót w dniu realizacji zlecenia. W wystawionej fakturze dla Sądu Rejonowego w … nr … dotyczącej sprawy … Wnioskodawca naliczył podatek VAT w wysokości 23%, do kosztu dojazdu naliczonego według stawki 0,50 zł/km oraz do wartości brutto otrzymanej w hotelu faktury VAT za nocleg. Faktura VAT za nocleg jest wystawiana przez hotel na nazwisko i adres zamieszkania Wnioskodawcy oraz nie została uwzględniona przez Zainteresowanego w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nocleg związanej z realizacją zlecenia (postanowienia) sądu.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż zgodnie art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Ponadto, jak stanowi art. 78 Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, opłaty i podobne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę lub klienta. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W tym miejscu wskazać należy, że prawo biegłego do żądania wynagrodzenia za spełnienie nałożonych na niego obowiązków wynika z art. 288 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.). Natomiast według § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133), biegłemu przysługuje za wykonanie czynności wynagrodzenie w wysokości określonej odrębnymi przepisami.

Wobec powyższego, jeżeli koszty dojazdu i koszty noclegu, poniesione przez Wnioskodawcę, są ściśle związane z wykonywaną przez Niego jako biegłego sądowego usługą, polegającą na wydaniu opinii na zlecenie sądów, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę), to koszty te składają się na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi na równi z wypłacanym wynagrodzeniem. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc kwotę należną w rozumieniu powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi głównej (czynności biegłego).

Jednocześnie wskazać należy, że biegły sądowy, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest obowiązany do opodatkowania podatkiem VAT kwoty należnej – wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu usług świadczonych na zlecenie sądu, prokuratury, policji, urzędu celnego i skarbowego, komornika, CBŚ i podobnych instytucji – pomniejszonej o kwotę należnego podatku, tym samym kwota należna biegłemu sądowemu (wynagrodzenie) z tytułu świadczenia usług na zlecenie ww. organów obejmuje również kwotę podatku VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) – art. 106 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę, będącego biegłym sądowym, koszty dojazdu według stawki zryczałtowanej oraz koszty noclegu jako wydatki niezbędne do sporządzenia opinii w związku z realizacją zlecenia zarówno sądu, jak również policji, prokuratury, komornika, urzędu skarbowego i celnego, CBŚ oraz podobnych instytucji, o których mowa w pytaniu nr 2 wniosku ORD-IN, składające się na należne od nabywcy wynagrodzenie tytułem ww. usługi, polegającej na wydaniu opinii, winny być wliczane do podstawy opodatkowania i opodatkowane według stawki właściwej dla wykonanej usługi, tj. 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Przy czym wskazać należy, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi np. w art. 32 ustawy) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług, tj. w przedmiotowej sprawie kwestii, czy na wartość wynagrodzenia składają się koszty dojazdu według stawki zryczałtowanej oraz koszty noclegu według wartości brutto, a ponadto czy do ustalonej pomiędzy stronami kwoty wynagrodzenia należy doliczyć podatek VAT, czy w ustalonej kwocie zawiera się podatek VAT.

Podkreślenia wymaga, że tylko sprzedawca jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowane w kwotę należną od nabywcy. Podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy bądź ustaleń przyjętych pomiędzy kontrahentami. Należy zauważyć dodatkowo, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Wobec powyższego należy zaznaczyć, że jeżeli w związku z realizacją usługi na zlecenie sądu, policji, prokuratury, komornika, urzędu skarbowego i celnego, CBŚ oraz podobnych instytucji, jedynym wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy jest wynagrodzenie za usługę główną (czynności biegłego) wraz z kosztami dojazdu według stawki zryczałtowanej oraz kosztami noclegu w wartości brutto, to wówczas wartość ta stanowi kwotę należności ogółem wraz z podatkiem. Natomiast w przypadku, gdy zgodnie z odpowiednimi dokumentami, przepisami innych gałęzi prawa czy uzgodnieniami pomiędzy stronami, kwota wynagrodzenia Zainteresowanego łącznie z kosztami dojazdu według stawki zryczałtowanej oraz kosztami noclegu w wartości brutto nie jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy w zamian za wykonaną usługę i z ww. dokumentów, przepisów, czy też uzgodnień wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki – to kwota ta stanowi kwotę netto.

Tym samym, o ile kwota wynagrodzenia za usługę główną wraz z kosztami dojazdu według stawki zryczałtowanej oraz kosztami noclegu w wartości brutto nie jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy w zamian za wykonaną usługę i z odpowiednich dokumentów, przepisów, czy też uzgodnień pomiędzy stronami wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to oceniając całościowo stanowisko Zainteresowanego, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.