2013.05.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-169/13/AW
z 24 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013r. (data wpływu 25 lutego 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2013r. (data wpływu 18 marca 2013r.) oraz pismem z dnia 9 maja 2013r. (data wpływu 16 maja 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę:

I.kursów zawodowych w dziedzinie:

a.operatora koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,

b.operatora ładowarki – kl. III,

c.operatora koparki – kl. III,

d.montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych,

e.operatora wózków jezdniowych wraz z wymianą butli gazowej;

II.szkoleń z zakresu BHP:

f.BHP i PPOŻ.

g.BHP w górniczych zakładach odkrywkowych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę:

I.kursów zawodowych w dziedzinie:

a.operatora koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,

b.operatora ładowarki – kl. III,

c.operatora koparki – kl. III,

d.montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych,

e.operatora wózków jezdniowych wraz z wymianą butli gazowej;

II.szkoleń z zakresu BHP:

f.BHP i PPOŻ.

g.BHP w górniczych zakładach odkrywkowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 marca 2013r. (data wpływu 18 marca 2013r.) oraz pismem z dnia 9 maja 2013r. (data wpływu 16 maja 2013r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą z przeważającym kodem PKD 85.59.B – Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie m.in. pozaszkolnych form edukacji dla osób pracujących i uzupełniających wymagane uprawnienia, bądź też dla osób bezrobotnych, które przygotowują się do wykonywania określonych zawodów. Wnioskodawca posiada wpis do rejestru instytucji szkoleniowych Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia 29 października 2012r. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. W ramach swojej działalności Wnioskodawca zorganizował kurs „operator wózków jezdniowych z napędem silnikowym wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej”, podczas którego zaistniał problem z formą opodatkowania szkolenia. Wnioskodawca nadmienił, że w najbliższym czasie zamierza zorganizować kolejny kurs.

Szkolenia organizowane w ramach działalności Wnioskodawcy to:

I.kursy zawodowe:

a.operator koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,

b.operator ładowarki jednonaczyniowej – kl. III,

c.operator koparki jednonaczyniowej – kl. III,

d.montażysta rusztowań budowlano-montażowych metalowych,

e.operator wózka jezdniowego wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

II.szkolenia z zakresu BHP:

f.BHP i PPOŻ,

g.BHP w górniczych zakładach odkrywkowych.

I.KURSY ZAWODOWE:

Na podstawie § 26 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1263), Centrum Koordynacji Szkolenia , potwierdzało spełnienie przez działalność Wnioskodawcy wymagań określonych w § 25 ww. rozporządzenia, wydając w dniu 12 września 2012r. potwierdzenie określające zakres szkoleń w specjalności:

operator koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operator ładowarki jednonaczyniowej – kl. III,
operator koparki jednonaczyniowej – kl. III,
montażysta rusztowań budowlano-montażowych metalowych.

Ww. szkolenia organizowane są na podstawie programu nauczania opracowanego przez Instytut .

Kursy:

operatora koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operatora ładowarki – kl. III,
operatora koparki – kl. III

Po ukończeniu kursu absolwent przystępuje do egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Instytut . Po zdaniu egzaminu praktycznego, a następnie egzaminu teoretycznego, uczestnik otrzymuje uprawnienia operatora klasy III w określonej specjalności. Warunkiem wykonywania zawodu operatora maszyn i urządzeń roboczych, budowlanych i drogowych jest posiadanie uprawnień operatora określonej specjalności oraz umiejętności, których nabywa się podczas kursu.

Kurs:

d.montażysta rusztowań budowlano-montażowych metalowych
obejmuje 80 godzin lekcyjnych: 48 godzin zajęć teoretycznych oraz 32 godziny praktycznej nauki zawodu. Po ukończeniu kursu absolwent przystępuje do egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Instytut . Po zdaniu egzaminu praktycznego, a następnie egzaminu teoretycznego, uczestnik uzyskuje zaświadczenie kwalifikacyjne potwierdzające uprawnienia do wykonywania zawodu montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych oraz książeczkę operatora z wpisem dotyczącym rodzaju i klasy uprawnień. Warunkiem wykonywania zawodu operatora maszyn i urządzeń roboczych, budowlanych i drogowych jest posiadanie uprawnień operatora określonej specjalności oraz umiejętności, których nabywa się podczas kursu.

Zgodnie z § 23 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych – Maszyny robocze, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, mogą być obsługiwane wyłącznie przez osoby, które ukończyły szkolenie i uzyskały pozytywny wynik sprawdzianu przeprowadzonego przez komisję powołaną przez Instytut .

Zgodnie z § 24.1. Szkolenie, o którym mowa w § 23, obejmuje część teoretyczną i praktyczną.

2.Część teoretyczna obejmuje zagadnienia z zakresu:

dokumentacji technicznej maszyn roboczych,
bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji maszyn roboczych,
technologii wykonywania robót ziemnych,
użytkowania i obsługi maszyn roboczych.

3.Część praktyczna szkolenia obejmuje naukę eksploatacji maszyn roboczych w różnych warunkach terenowych i technologicznych.

§ 25.Szkolenie, o którym mowa w § 23, może prowadzić podmiot, który posiada:

warunki lokalowe do prowadzenia wykładów,
park maszynowy wraz z placem manewrowym,
kadrę wykładowców,
warunki socjalne i wyposażenie dydaktyczne.

§ 26.1.Osoba, która uzyskała pozytywny wynik sprawdzianu, o którym mowa w § 23, otrzymuje świadectwo oraz uzyskuje wpis do książki operatora.

2.Wzór książki operatora zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Kurs:

e.operator wózków jezdniowych z napędem silnikowym wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

Na podstawie zaświadczeń z dnia 19 października 2011r. wydanych przez Urząd Dozoru Technicznego, Wnioskodawca ma prawo, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, prowadzić kursy oraz wydawać odpowiednie zaświadczenia o ukończeniu kursu wg wzoru MEN w zakresie: operator wózków jezdniowych z napędem silnikowym wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

Kurs obejmuje 67 godzin lekcyjnych: 48 godziny zajęć teoretycznych oraz 19 godzin zajęć praktycznych w oparciu o udostępniony program zgodny z art. 37 pkt 14 ustawy o dozorze technicznym z dnia 21 grudnia 2000r. (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 z późn. zm.) opracowany przez Urząd Dozoru Technicznego.

Po ukończeniu kursu absolwent przystępuje do egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Dyrektora Urzędu Dozoru Technicznego. Po zdaniu egzaminu praktycznego, a następnie egzaminu teoretycznego, uczestnik otrzymuje uprawnienia operatora wózka jezdniowego. Celem kursu jest uzyskanie kwalifikacji kierowcy wózka jezdniowego z napędem silnikowym oraz umiejętność bezpiecznej wymiany butli gazowej w wózkach jezdniowych.

Na podstawie § 14 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym (Dz. U. Nr 70, poz. 650 ze zm.), określone są wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym, używanych w transporcie wewnętrznym zakładów pracy. Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, do obsługi wózków może być dopuszczony pracownik, który ukończył 18 lat i uzyskał:

uprawnienia operatora, zgodnie z odrębnymi przepisami,
imienne zezwolenie do obsługi wózka wystawione przez pracodawcę, ważne na terenie zakładu pracy tego pracodawcy.

Zgodnie z § l rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 ze zm.), rozporządzenie określa:

tryb sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych,
rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji,
wzór wniosku o sprawdzenie kwalifikacji.

W załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia wymienione są rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji. Pod pozycją nr 13 znajdują się wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia. Wózek jezdniowy podnośnikowy nazywany wózkiem widłowym to kołowy pojazd mechaniczny o napędzie silnikowym, przystosowany do przewozu materiałów o znacznej (do kilkudziesięciu ton) masie, stosowany w transporcie bliskim i magazynowaniu. Dla celów bezpieczeństwa do obsługi wózka widłowego konieczne jest posiadanie odpowiednich uprawnień. Uprawnienia do obsługi wózków widłowych wydają tylko firmy posiadające stosowny certyfikat.

II.SZKOLENIA Z ZAKRESU BHP:

f.BHP i PPOŻ,

g.BHP w górniczych zakładach odkrywkowych.

Szkolenia BHP adresowane są do pracodawcy, pracowników służby bhp oraz innych pracowników i stanowią usługi kształcenia zawodowego, jako że ich znajomość jest warunkiem niezbędnym do wykonywania pracy. Do realizacji zadań w ramach przeprowadzania szkoleń z zakresu BHP, PPOŻ oraz BHP w górniczych zakładach odkrywkowych Wnioskodawca będzie zatrudniać pracowników z odpowiednimi kwalifikacjami na podstawie stosunku cywilno-prawnego. Na dzień wypełniania niniejszego wniosku Wnioskodawca finalizuje uzyskanie zgody na prowadzenie szkoleń okresowych pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych oraz osób kierownictwa i dozoru ruchu w odkrywkowych zakładach górniczych w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), które określa:

szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
zakres szkolenia,
wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
sposób dokumentowania szkolenia oraz
przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

§ 4.1.Szkolenie może być organizowane i prowadzone przez pracodawców lub, na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

2.Szkolenie osób będących pracodawcami, pracowników służby bhp oraz instruktorów i wykładowców tematyki bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzą jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1.

§ 5.Pracodawca organizujący i prowadzący szkolenie oraz jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zwani dalej „organizatorami szkolenia”, zapewniają:

programy poszczególnych rodzajów szkolenia opracowane dla określonych grup stanowisk;
programy szkolenia instruktorów w zakresie metod prowadzenia instruktażu – w przypadku prowadzenia takiego szkolenia;
wykładowców i instruktorów posiadających zasób wiedzy, doświadczenie zawodowe i przygotowanie dydaktyczne zapewniające właściwą realizację programów szkolenia;
odpowiednie warunki lokalowe do prowadzenia działalności szkoleniowej;
wyposażenie dydaktyczne niezbędne do właściwej realizacji programów szkolenia;
właściwy przebieg szkolenia oraz prowadzenie dokumentacji w postaci programów szkolenia, dzienników zajęć, protokołów przebiegu egzaminów i rejestru wydanych zaświadczeń.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał ponadto, że nie posiada statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.Czy w związku z posiadanymi pozwoleniami oraz przytoczonymi przepisami prawa, kursy na:

operatora koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operatora ładowarki – kl. III,
operatora koparki – kl. III,
montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych,
operatora wózków jezdniowych wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej

są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług?

2.Czy szkolenia z zakresu BHP, PPOŻ oraz BHP w górniczych zakładach odkrywkowych są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko dotyczące pytania nr 1):

Szkolenia prowadzone w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy są typowymi szkoleniami zawodowymi, ponieważ ich absolwenci zdobywają konkretny zawód lub niezbędne uprawnienia potrzebne do pracy na danym stanowisku, a obowiązek posiadania uprawnień uczestników szkoleń wynika z ww. przepisów prawa. Prace operatora koparko-ładowarki, operatora koparki, operatora ładowarki, montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych oraz operatora wózków jezdniowych mogą wykonywać jedynie osoby posiadające stosowne uprawnienia, a ww. przepisy prawa określają warunki jakie musi spełniać jednostka szkoląca, aby móc prowadzić działalność w zakresie ww. szkoleń. Uczestnicy kursu po zakończeniu szkolenia posiadają konkretny zawód lub niezbędne uprawnienia i nie mają problemów ze znalezieniem pracy.

Dodatkowo, zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 ze zm.), uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia: kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa.

Zgodnie z § 2 ust 2. ww. rozporządzenia, kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowana zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia. 3. Kurs zawodowy jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.

§ 3.Organizator kształcenia zapewnia:

programy nauczania;
kadrę dydaktyczną posiadającą kwalifikacje zawodowe odpowiednie do prowadzonego kształcenia;
odpowiednie pomieszczenia wyposażone w sprzęt i pomoce dydaktyczne umożliwiające prawidłową realizację kształcenia, zapewniające bezpieczne i higieniczne warunki pracy i nauki;
nadzór wewnętrzny służący podnoszeniu jakości prowadzonego kształcenia;
warunki organizacyjne i techniczne umożliwiające udział w kształceniu osób niepełnosprawnych.

§ 4.1.Organizator kształcenia prowadzi dokumentację przebiegu kształcenia dla każdej prowadzonej formy kształcenia. 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, stanowią:

1.program nauczania;

2.dziennik zajęć edukacyjnych, zawierający:

listę obecności,
wymiar godzin zajęć edukacyjnych,
tematy zajęć edukacyjnych;

3.protokół z egzaminu, jeżeli taki został przeprowadzony;

4.rejestr wydanych zaświadczeń.

Zgodnie z wymienionym rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, forma prowadzonych w ramach działalności Wnioskodawcy szkoleń kwalifikowana jest jako kurs.

Dodatkowo rozporządzenia Rady (WE) NR 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 288/4) w Artykule 14 wyjaśnia, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Jednocześnie Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wszystkie ww. kursy finansowe są ze środków własnych uczestników kursów. Szkolenia te mogą być w 100% finansowane ze środków publicznych po skierowaniu uczestników kursu przez Powiatowy Urząd Pracy lub Ośrodek Pomocy Społecznej. Nie ma możliwości określenia jakie zawody wykonują osoby odbywające kursy, ponieważ informacje te nie są zbierane w trakcie naboru na kurs. Istnieje jednak możliwość zbierania danych o przydatności w przyszłości odbycia takiego kursu zawodowego i otrzymanych uprawnień do wykonywania zawodu w określonych specjalnościach na podstawie pytań zawartych w ankietach ewaluacyjnych, wypełnianych przez uczestników kursu w ostatnim dniu szkolenia.

Wnioskodawca uważa, że szkolenia z zakresu: operator koparko-ładowarki, operator koparki, operator ładowarki, montażysta rusztowań, operator wózka jezdniowego, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, ustawy o podatku od towarów i usług i są zwolnione z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko dotyczące pytania nr 2 ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 9 maja 2013r.):

W związku z tym, że szczegółowe zasady przeprowadzania szkoleń z zakresu BHP zostały określone w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a planowane w ramach BHP, PPOŻ i BHP w górniczych zakładach odkrywkowych szkolenia, mieszczą się w kategorii szkoleń zawodowych oraz są przeprowadzane w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, Wnioskodawca uważa, że są one zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie przytoczonego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki, której dotyczy wniosek, tut. organ postanowił ująć w jednej interpretacji kwestię kursów zawodowych i szkoleń BHP w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jak podał Wnioskodawca, nie jest on jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania, z wniosku nie wynika również, by posiadał statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, lub jednostki badawczo-rozwojowej w zakresie szkolenia na poziomie wyższym.

Oznacza to zatem, że Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, nie może więc korzystać ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego czy usługi szkoleń świadczone przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Z opisu sprawy wynika, że szkolenia organizowane w ramach działalności Wnioskodawcy to kursy zawodowe:

operator koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operator ładowarki jednonaczyniowej – kl. III,
operator koparki jednonaczyniowej – kl. III,
montażysta rusztowań budowlano-montażowych metalowych,
operator wózka jezdniowego wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

Ww. szkolenia organizowane są na podstawie programu nauczania opracowanego przez Instytut.

Kursy:

operatora koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operatora ładowarki – kl. III,
operatora koparki – kl. III

obejmują 176 godzin lekcyjnych: 116 godzin zajęć teoretycznych oraz 60 godzin praktycznej nauki zawodu (dodatkowo 26 godzin dla osób, które nie posiadają odpowiedniego doświadczenia jako operator maszyn budowlanych i ziemnych). Po ukończeniu kursu absolwent przystępuje do egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Instytut . Po zdaniu egzaminu praktycznego, a następnie egzaminu teoretycznego, uczestnik otrzymuje uprawnienia operatora klasy III w określonej specjalności. Warunkiem wykonywania zawodu operatora maszyn i urządzeń roboczych, budowlanych i drogowych jest posiadanie uprawnień operatora określonej specjalności oraz umiejętności, których nabywa się podczas kursu.

Kurs:

d.montażysta rusztowań budowlano-montażowych metalowych

obejmuje 80 godzin lekcyjnych: 48 godzin zajęć teoretycznych oraz 32 godziny praktycznej nauki zawodu. Po ukończeniu kursu absolwent przystępuje do egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Instytut . Po zdaniu egzaminu praktycznego, a następnie egzaminu teoretycznego, uczestnik uzyskuje zaświadczenie kwalifikacyjne potwierdzające uprawnienia do wykonywania zawodu montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych oraz książeczkę operatora z wpisem dotyczącym rodzaju i klasy uprawnień. Warunkiem wykonywania zawodu operatora maszyn i urządzeń roboczych, budowlanych i drogowych jest posiadanie uprawnień operatora określonej specjalności oraz umiejętności, których nabywa się podczas kursu.

Kurs:

e.operator wózków jezdniowych z napędem silnikowym wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
zakres szkolenia,
wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
sposób dokumentowania szkolenia oraz
przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Tym samym, spełniony jest pierwszy ze wskazanych przez ustawodawcę warunków dla uzyskania zwolnienia z podatku od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, tj. świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego.

Pozostaje zatem konieczność zbadania, czy ww. kursy i szkolenia są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a tej ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca na podstawie § 26 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1263), Centrum Koordynacji Szkolenia Operatorów Maszyn Instytutu , potwierdzało spełnienie przez działalność Wnioskodawcy wymagań określonych w § 25 ww. rozporządzenia, wydając w dniu 12 września 2012r. potwierdzenie określające zakres szkoleń w specjalności:

operator koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operator ładowarki jednonaczyniowej – kl. III,
operator koparki jednonaczyniowej – kl. III,
montażysta rusztowań budowlano-montażowych metalowych.

Ww. szkolenia organizowane są na podstawie programu nauczania opracowanego przez Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Szkolnego w Warszawie.

Ponadto na podstawie zaświadczeń z dnia 19 października 2011r. wydanych przez Urząd Dozoru Technicznego, Wnioskodawca ma prawo, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, prowadzić kursy oraz wydawać odpowiednie zaświadczenia o ukończeniu kursu wg wzoru MEN w zakresie: operator wózków jezdniowych z napędem silnikowym wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), które określa:

szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
zakres szkolenia,
wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
sposób dokumentowania szkolenia oraz
przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Zgodnie z § 23 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych, maszyny robocze, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, mogą być obsługiwane wyłącznie przez osoby, które ukończyły szkolenie i uzyskały pozytywny wynik sprawdzianu przeprowadzonego przez komisję powołaną przez Instytut .

Jak wynika z § 1 ww. rozporządzenia, „maszynami roboczymi” są maszyny i inne urządzenia techniczne przeznaczone do robót ziemnych, budowlanych i drogowych.

W załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia obejmującym maszyny i urządzenia techniczne stosowane przy robotach ziemnych, budowlanych i drogowych, do obsługi których wymagane jest odbycie szkolenia i uzyskanie pozytywnego wyniku ze sprawdzianu, ustawodawca wymienił m.in.:

koparki jednonaczyniowe (poz. 1 maszyn do robót ziemnych),
koparkoładowarki (poz. 2 maszyn do robót ziemnych),
ładowarki jednonaczyniowe (poz. 10 maszyn do robót ziemnych),
rusztowania budowlano-montażowe metalowe (poz. 16 maszyn różnych i innych urządzeń technicznych).

W myśl § 24 ust. 1, szkolenie, o którym mowa w § 23, obejmuje część teoretyczną i praktyczną.

W świetle § 24 ust. 2, część teoretyczna obejmuje zagadnienia z zakresu:

dokumentacji technicznej maszyn roboczych,
bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji maszyn roboczych,
technologii wykonywania robót ziemnych,
użytkowania i obsługi maszyn roboczych.

Według § 24 ust. 3, część praktyczna szkolenia obejmuje naukę eksploatacji maszyn roboczych w różnych warunkach terenowych i technologicznych.

Z treści § 25 tego rozporządzenia wynika, że szkolenie, o którym mowa w § 23, może prowadzić podmiot, który posiada:

warunki lokalowe do prowadzenia wykładów,
park maszynowy wraz z placem manewrowym,
kadrę wykładowców,
warunki socjalne i wyposażenie dydaktyczne.

Stosownie do § 26 ust. 3 ww. rozporządzenia, Instytut potwierdza spełnienie wymagań, o których mowa w § 25, opracowuje programy szkolenia, prowadzi listę wydawanych świadectw i wpisów do książki operatora.

Natomiast na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym (Dz. U. Nr 70, poz. 650 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2013r.:

1.Do obsługi wózka może być dopuszczony pracownik, który ukończył 18 lat i uzyskał:

uprawnienia operatora, zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
imienne zezwolenie do obsługi wózka wystawione przez pracodawcę, ważne na terenie zakładu pracy tego pracodawcy.

2.Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być wydane pracownikowi po ukończeniu, z wynikiem pozytywnym, szkolenia dla kierowców wózków zorganizowanego przez pracodawcę, według programu opracowanego lub zatwierdzonego przez jednostkę organizacyjną wyznaczoną przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

3.Obsługujący wózki jezdniowe z napędem silnikowym zasilane gazem oraz inni pracownicy dokonujący wymiany butli z gazem w wózkach powinni być przeszkoleni w zakresie bezpiecznego użytkowania butli, w tym ich bezpiecznej wymiany.

4.Zakres tematyki szkolenia, o którym mowa w ust. 3, powinien być określony w programach szkolenia dla obsługujących wózki jezdniowe z napędem silnikowym.

Do dnia 30 kwietnia 2013r. przepis § 4 ww. rozporządzenia obowiązywał w brzmieniu:

1.Do obsługi wózka może być dopuszczony pracownik, który ukończył 18 lat i uzyskał:

uprawnienia operatora, zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
imienne zezwolenie do obsługi wózka wystawione przez pracodawcę, ważne na terenie zakładu pracy tego pracodawcy.

3.Kierowcy posiadający uprawnienia do prowadzenia wózków jezdniowych mogą obsługiwać również wózki zasilane gazem, pod warunkiem że wymiany butli gazowych dokonywać będą pracownicy posiadający uprawnienia do wykonywania tych czynności.

Na mocy § l rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 ze zm.), rozporządzenie określa:

tryb sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych,
rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji,
wzór wniosku o sprawdzenie kwalifikacji.

Analiza ww. przepisów wskazuje, że w powołanych regulacjach zostały określone formy i zasady przedmiotowych kursów zawodowych w zakresie:

operatora koparko-ładowarki – wszystkie typy kl. III,
operatora ładowarki jednonaczyniowej – kl. III,
operatora koparki jednonaczyniowej – kl. III,
montażysty rusztowań budowlano-montażowych metalowych,
operatora wózków jezdniowych wraz z bezpieczną wymianą butli gazowej.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych, gdyż sa to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz formy i zasady tego typu kursów zostały określone we wskazanych wyżej przepisach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Odnośnie szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy należy stwierdzić, że zgodnie z art. 207 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Na zakres odpowiedzialności pracodawcy nie wpływają obowiązki pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz powierzenie wykonywania zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy specjalistom spoza zakładu pracy, o których mowa w art. 237¹¹ § 2.

Na podstawie art. 207 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany:

organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,
reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy,
zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy,
uwzględniać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych,
zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.

Kwestia ochrony przeciwpożarowej uregulowana została w art. 2091 Kodeksu pracy.

Zgodnie z § 1 tego przepisu, pracodawca jest obowiązany:

1.zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,

2.wyznaczyć pracowników do:

udzielania pierwszej pomocy,
wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,

3.zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.

W myśl art. 2091 § 2 ww. Kodeksu, działania, o których mowa w § 1, powinny być dostosowane do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaju i poziomu występujących zagrożeń. Liczba pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, ich szkolenie oraz wyposażenie powinny uwzględniać rodzaj i poziom występujących zagrożeń (art. 2091 § 3 cyt. Kodeksu).

Stosownie do art. 2091 § 4 Kodeksu pracy, w przypadku zatrudniania przez pracodawcę wyłącznie pracowników młodocianych lub niepełnosprawnych – działania, o których mowa w § 1 pkt 2, może wykonywać sam pracodawca. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio.

Zagadnienia związane z ochroną przeciwpożarową reguluje ustawa z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 178, poz. 1380 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 powołanej wyżej ustawy, właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową, jest obowiązany zapoznać pracowników z przepisami przeciwpożarowymi. Właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu zobowiązany jest ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia (art. 4 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy).

W myśl art. 237⁵ ustawy Kodeks pracy, minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Stosownie do powyższego zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), które zgodnie z § 1 określa:

szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanego dalej „szkoleniem”;
zakres szkolenia;
wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia;
sposób dokumentowania szkolenia;
przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy, szkolenia, w tym przekazanie mu informacji i instrukcji dotyczących zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy.

W myśl § 3 ww. rozporządzenia szkolenie zapewnia uczestnikom:

zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielenia pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenie może być organizowane i prowadzone przez pracodawców lub, na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie osób będących pracodawcami, pracowników służby bhp oraz instruktorów i wykładowców tematyki bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzą jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 (ust. 2).

Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia pracodawca organizujący i prowadzący szkolenie oraz jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zwani dalej „organizatorami szkolenia”, zapewniają:

programy poszczególnych rodzajów szkolenia opracowane dla określonych grup stanowisk;
programy szkolenia instruktorów w zakresie metod prowadzenia instruktażu – w przypadku prowadzenia takiego szkolenia;
wykładowców i instruktorów posiadających zasób wiedzy, doświadczenie zawodowe i przygotowanie dydaktyczne zapewniające właściwą realizację programów szkolenia;
odpowiednie warunki lokalowe do prowadzenia działalności szkoleniowej;
wyposażenie dydaktyczne niezbędne do właściwej realizacji programów szkolenia;
właściwy przebieg szkolenia oraz prowadzenie dokumentacji w postaci programów szkolenia, dzienników zajęć, protokołów przebiegu egzaminów i rejestru wydanych zaświadczeń.

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe. W myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia programy szkolenia wstępnego oraz szkolenia okresowego, określające szczegółową tematykę, formy realizacji i czas trwania szkolenia, dla poszczególnych grup stanowisk opracowuje pracodawca lub w porozumieniu z pracodawcą – jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, na podstawie ramowych programów szkolenia.

Programy szkolenia powinny być dostosowane do rodzajów i warunków prac wykonywanych przez uczestników szkolenia, a ich realizacja powinna zapewnić spełnienie wymagań określonych w § 3 (ust. 2).

Programy szkolenia, na podstawie których były prowadzone aktualne szkolenia pracowników, powinny być przechowywane przez pracodawców (ust. 3).

Ramowe programy szkolenia są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia (ust. 4).

Zgodnie z art. 237¹⁵ § 2 ww. ustawy Kodeks pracy, ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż usługi szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej spełniają definicję usług kształcenia zawodowego. Szkolenia te mają bowiem na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych. Przedmiotem szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej jest poznanie czynników środowiska pracy które mogą powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia, poznanie przepisów i zasad bhp w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy na określonym stanowisku, nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych.

Szkolenia te mogą zatem korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, gdyż są usługami kształcenia zawodowego oraz prowadzone są w formach i na zasadach wynikających z przepisów Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Odnośnie natomiast szkoleń BHP w górniczych zakładach odkrywkowych należy stwierdzić, iż na podstawie art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 ze zm.), zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 czerwca 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych wydobywających kopaliny podstawowe (Dz. U. Nr 96, poz. 858 ze zm.).

Zgodnie z § 1, rozporządzenie określa szczegółowe zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego związanego z ruchem w odkrywkowych zakładach górniczych wydobywających kopaliny podstawowe, a także szczegółowe zasady oceniania i dokumentowania ryzyka zawodowego oraz stosowania niezbędnych środków profilaktycznych zmniejszających to ryzyko w formie dokumentu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zatrudnionych w ruchu tych zakładów.

W świetle § 2 ust. 1, przepisy rozporządzenia stosuje się do:

przedsiębiorców,
pracowników zatrudnionych w ruchu odkrywkowych zakładów górniczych, wydobywających kopaliny podstawowe, zwanych dalej „zakładami górniczymi”.

W myśl § 2 ust. 2, przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do:

podmiotów wykonujących w zakresie swej działalności zawodowej powierzone im czynności w ruchu zakładu górniczego, zwanych dalej „podmiotami”,
osób niewymienionych w ust. 1 pkt 2, jeżeli wykonują prace lub przebywają w zakładzie górniczym.

Jak stanowi § 12 ust. 2, określając obowiązki, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności:

zasady współpracy osób kierownictwa i dozoru ruchu oraz podmiotu w sprawach organizacji pracy, bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i zapobiegania ryzyku zawodowemu, a także wzajemnego informowania się o istniejącym ryzyku,
organizację przeszkolenia pracowników wykonujących pracę w zakresie obowiązujących w zakładzie górniczym przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz bezpieczeństwa pożarowego, występujących zagrożeń, porządku i dyscypliny pracy, zasad łączności i alarmowania, a także zgłaszania wypadków i zagrożeń,
zasady i warunki dostarczania materiałów, urządzeń, sprzętu i dokumentacji techniczno-ruchowej.

Stosownie do § 13, pracownik może być dopuszczony do pracy w ruchu zakładu górniczego, jeżeli:

posiada wymagane kwalifikacje lub potrzebne umiejętności do wykonywania pracy,
odbył aktualne przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
posiada dostateczną znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
w wyniku badań lekarskich oraz innych wymaganych badań został uznany za zdolnego do wykonywania określonej pracy.

Z treści § 16 ust. 1 wynika, że zatrudnianie pracowników na nowym stanowisku pracy może nastąpić wyłącznie po ich przeszkoleniu w zakresie:

zagrożeń występujących na tym stanowisku,
sposobów ochrony przed zagrożeniami, o których mowa w pkt 1,
metod bezpiecznego wykonywania prac.

Na podstawie § 16 ust. 2, instruktaż stanowiskowy, o którym mowa w ust. 1, powinny prowadzić osoby sprawujące nadzór nad pracownikami, wyznaczone przez kierownika ruchu zakładu górniczego oraz przeszkolone w zakresie metod prowadzenia instruktażu.

Na mocy § 16 ust. 3, pracownicy powracający do pracy po okresie dłuższym niż 6 miesięcy powinni ponownie odbyć instruktaż stanowiskowy.

Według § 17, szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach górniczych dla przedsiębiorców, pracowników służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wykładowców z tego zakresu prowadzą jednostki organizacyjne trudniące się szkoleniem pracowników zakładu górniczego.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż usługi szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w górniczych zakładach odkrywkowych, także spełniają definicję usług kształcenia zawodowego. Szkolenia te mają bowiem na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych. Przedmiotem szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy w górniczych zakładach odkrywkowych jest poznanie czynników środowiska pracy, które mogą powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia, poznanie ww. przepisów i zasad w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w ruchu odkrywkowych zakładów górniczych, nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz.U. Nr 31, poz. 216), stwierdzić należy, iż rozporządzenie to obowiązywało do dnia 31 sierpnia 2012r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin