Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-366/13/BW
z 19 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2013r. (data wpływu 23 kwietnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2013r. (data wpływu 19 czerwca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących raty leasingowe wynikające z umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013r. został złożony ww. wniosek , uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2013r. (data wpływu 19 czerwca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących raty leasingowe wynikające z umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w przedmiocie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek (PKD: 77.11.Z). Jeszcze w 2012r. Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta ofertę wynajmu samochodu osobowego, zgodnie z którą wynajmującym miał być Wnioskodawca. Wnioskodawca przyjął złożoną ofertę i w celu wywiązania się z niej tj. udostępnienia przedmiotu najmu związał się z bankiem w marcu 2013r. umową leasingu operacyjnego. Wnioskodawca na podstawie umowy leasingu dysponuje pojazdem od marca 2013r. jednak go nie użytkuje. Od czerwca 2013r. Wnioskodawca ma zamiar wynająć przedmiotowy pojazd na okres powyżej 6 miesięcy kontrahentowi w celu wykonania przyjętej oferty. Również po okresie wynajmu pojazdu przez kontrahenta Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć pojazd na wynajem lub dzierżawę na podobnych warunkach.

Pismem z dnia 19 czerwca 2013r. Wnioskodawca uzupełnił (przedstawiony we wniosku) opis sprawy wskazując, że:

• jest czynnym podatnikiem podatku VAT,
• celem nabycia było wynajmowanie opisanego pojazdu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy,
• od chwili nabycia pojazdu do chwili jego przekazania wynajmującemu, pojazd nie był wykorzystywany.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych może skorzystać z pełnego odliczenia podatku VAT od faktur VAT za raty leasingowe na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Tekst jednolity: Dz. U. 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, leasingiem oraz paliwem, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2. Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy m.in.: oddania w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze jeżeli te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady – w przypadku nabycia lub użytkowania m.in. na podstawie umowy leasingu, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenia wynikające z art. 3 ust. 1 i 6 ustawy nowelizującej, nie dotyczą jednakże sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy. Należy zauważyć, iż z literalnego brzmienia przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej wynika, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest przeznaczenie samochodu do działalności polegającej m.in. na jego wynajmie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a nie by jedna czynność wynajmu trwała minimum 6 miesięcy. Wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, działalność w zakresie oddania w odpłatne używanie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, które to samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona. Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (...)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych", przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Wskazać należy, iż świadczenie usług - również najmu, dzierżawy - ma miejsce tylko wówczas, gdy czynność dokonywana jest na rzecz innych podmiotów gospodarczych lub na rzecz ludności. Aby zatem mówić o świadczeniu przez Wnioskodawcę ww. usług najmu, dzierżawy, transakcja musi dotyczyć dwóch odrębnych podmiotów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek - kod PKD 77.11 .Z. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu, przedmiotem której jest samochód osobowy. Samochód wzięto w leasing z przeznaczeniem wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pojazdy te zostaną przeznaczone przez Wnioskodawcę, na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu lub dzierżawy na rzecz osób trzecich. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur z tytułu leasingu pojazdu, przeznaczonego przez Wnioskodawcę na okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz obowiązujące przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w całości, wynikającego z faktur z tytułu rat leasingowych samochodów osobowych - zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej z racji tego, że przedmiotem prowadzonej przez Zainteresowanego działalności jest oddawanie w odpłatne używanie samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, a nabyty pojazd w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na powyższy cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 19 czerwca 2013r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy oraz sprostował podstawę prawną o której mowa w pozycji 69 wniosku (tj. w przedstawionym we wniosku pytaniu). Ponieważ ww. pismo z dnia 19 czerwca 2013r. Wnioskodawca przesłał w ślad za złożonym przedmiotowym wnioskiem z dnia 10 kwietnia 2013r. przyjęto, że wskazana w tym piśmie podstawa prawna, prostująca podstawę prawną w pytaniu, jest ostateczna i tę podstawę wskazano w przedstawionym wyżej pytaniu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wskazać należy, że do dnia 31 grudnia 2010r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z wyżej powołanego przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Jednak, w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Sformułowanie zawarte w powyższym zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, dotyczące przedmiotu działalności podatnika nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w sensie zadysponowania konkretnym samochodem w pewien określony sposób.

W kontekście ww. przepisu przedmiot działalności gospodarczej w tym wypadku jest związany jednocześnie z wynajmem/dzierżawą konkretnych samochodów ze względu na użycie w nim wyrazu „tych”, przy czym najem/dzierżawa samochodów jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

W związku z tym zaistnienie przesłanki w postaci prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu/dzierżawy samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze nie jest wystarczające do nabycia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Bowiem do nabycia tego uprawnienia niezbędne jest zaistnienie drugiej przesłanki w postaci przeznaczenia danego samochodu do wynajmu/dzierżawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 2 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w przedmiocie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek (PKD: 77.11.Z). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jeszcze w 2012r. Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta ofertę wynajmu samochodu osobowego. Wnioskodawca przyjął złożoną ofertę i w celu wywiązania się z niej tj. udostępnienia przedmiotu najmu związał się z bankiem w marcu 2013r. umową leasingu operacyjnego. Wnioskodawca na podstawie umowy leasingu dysponuje pojazdem od marca 2013r. jednak go nie użytkuje. Od czerwca 2013r. Wnioskodawca ma zamiar wynająć przedmiotowy pojazd na okres powyżej 6 miesięcy kontrahentowi w celu wykonania przyjętej oferty. Również po okresie wynajmu pojazdu przez kontrahenta Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć pojazd na wynajem lub dzierżawę na podobnych warunkach.

Wnioskodawca wskazał, że:

• celem nabycia było wynajmowanie opisanego pojazdu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy,
• od chwili nabycia pojazdu do chwili jego przekazania wynajmującemu, pojazd nie był wykorzystywany.

Również po okresie wynajmu pojazdu przez kontrahenta Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć pojazd na wynajem lub dzierżawę na podobnych warunkach.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe wynikające z zawartej umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie zauważyć, iż jak już wcześniej wskazano, wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego u usługobiorców użytkujących samochody, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, odnosi się do samochodów i pojazdów samochodowych wskazanych w ust. 1 tego artykułu. Powyższe pozwala zatem na stwierdzenie, iż ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w sytuacjach przewidzianych w ust. 3 tegoż artykułu, a zatem również w sytuacji gdy podatnik użytkujący samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystuje go, w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu/dzierżawy działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy wyłącznie w tym celu.

W niniejszych okolicznościach przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy na podstawie umowy leasingu operacyjnego w celu wynajęcia go klientowi na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa i wskazane wyżej okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca nabył przedmiotowy samochód z przeznaczeniem wyłącznie na wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy i po tym okresie wynajmu ma zamiar przeznaczyć go na wynajem lub dzierżawę na podobnych warunkach, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących raty leasingowe dotyczące tego samochodu, w pełnej wysokości.

W konsekwencji powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.