Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-177/13-4/MR
z 16 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 6 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 24 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gotowych wyrobów, tj.: kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek oraz frytek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gotowych wyrobów, tj.: kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek oraz frytek. Wniosek uzupełniono w dniu 24 kwietnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W prowadzonym punkcie sprzedawane są gotowe wyroby, tj. kebaby, hot-dogi, hamburgery, sałatki oraz frytki przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Proces sprzedaży polega na tym, iż wyrób przygotowywany jest na miejscu z odrębnych składników, które nabywane są od różnych dostawców.

Sprzedaż można podzielić na dwie grupy:

1. Sprzedaż posiłków z dostawą do klienta.
2. Sprzedaż posiłków w lokalu firmy, z przeznaczeniem do konsumpcji poza lokalem, z możliwością spożycia na terenie lokalu (bez obsługi kelnerskiej).
   
   

Ad. 1 Opis procedury sprzedaży posiłków z dostawą do klienta:

• klient składa zamówienie telefoniczne na wybrane danie,
• pracownicy realizują otrzymane zamówienie i dostarczają je na wskazany adres klienta,
• dostawa towarów odbywa się bez usług wspomagających: rozkładanie dań, sprzątanie po posiłku itp.
  
  

Ad. 2 W lokalu sprzedawane są wyroby gotowe, tj.: kebaby, hot dogi, hamburgery, sałatki, dania z mrożonek gotowych.

Kebab, hot-dog, hamburger przygotowywany jest na miejscu z odrębnych składników, które są nabywane od różnych dostawców.

Kebab sporządzany jest z gotowego mięsa mrożonego, które pracownicy opiekają na rożnie. W momencie zamówienia bułka, bądź placek tortilla podgrzane są w opiekaczu, dodane zostaje mięso, surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw), pomidor, ogórek, cebula, sos. Produkt wkładany jest w jednorazowe opakowanie. W analogiczny sposób przygotowywane są hot-dogi oraz hamburgery. Dania z mrożonek gotowych poddawane są obróbce termicznej (smażone w głębokim oleju) i wydawane w opakowaniach jednorazowych. Sałatki wykonywane są z półproduktów i wydawane w plastikowych pojemnikach.

Wszystkie przygotowywane towary jako gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji przez klienta.

W lokalu są miejsca siedzące przeznaczone do oczekiwania na produkt lub do ewentualnej szybkiej konsumpcji na miejscu. Należy zaznaczyć, że w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej oraz nie ma możliwości zamówienia posiłku do stolika. Informacja o produktach znajduje się na tablicy, a nie na karcie dań podawanej klientowi do ręki. Lokal nie jest wyposażony w szatnie dla klientów. Jest natomiast toaleta, której istnienie wynika z wymogów sanepidu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że sprzedaż kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek, frytek i innych mrożonek (np.: skrzydełka, nugetsy) zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) mieści się w klasyfikacji 10.85.1 – gotowe posiłki i dania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego od dnia 1 stycznia 2011 r. sprzedaż posiłków w obu punktach wniosku stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym właściwa jest 5% stawka podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż posiłków na zasadach opisanych w stanie faktycznym wniosku stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. l ustawy o VAT, a nie świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. l ustawy o VAT.

Zainteresowana uważa, iż dla świadczenia złożonego należy ustalić istotę transakcji (element dominujący) i na jego podstawie określić konsekwencje podatkowe. W tym przypadku sklasyfikowanie świadczenia jako dostawę towaru.

W tym kontekście należy zauważyć, iż na działalność firmy składa się szereg czynności, których centralnym elementem i istotą jest sprzedaż gotowego posiłku. Nie ulega wątpliwości, iż w tym właśnie celu klient składa zamówienie. Wszelkie dodatkowe czynności podejmowane przez firmę zmierzają do osiągnięcia tego właśnie rezultatu. Dostawa zamówionego posiłku pod wskazany adres jest w tym przypadku czynnością pomocniczą, która służy lepszemu (konkurencyjnemu) wykonaniu świadczenia głównego. Klient nie zamawia bowiem usługi transportowej lecz nabywa konkretny posiłek.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, czynności opisane w punkcie 1 niniejszego wniosku stanowią na gruncie przepisów o VAT jedno świadczenie, które ze względu na charakter świadczenia głównego, powinno zostać uznane za dostawę towarów (posiłków). W przypadku sytuacji przedstawionej w punkcie 2 Zainteresowana wskazała, że w momencie sprzedaży posiłków w lokalu - przygotowanie produktu gotowego - ogranicza się do prostych czynności, takich jak: komponowanie posiłków z półproduktów, smażenie półproduktów (mrożone wyroby gotowe) w głębokim oleju. Posiłki wydawane są jedynie wg standardowej procedury określonej w menu. Brak jest w ofercie potraw przygotowywanych specjalnie na życzenie klienta. Wszelkie czynności mające na celu przygotowanie posiłków do sprzedaży (m.in.: podgrzewanie, zapakowanie i dostawa na wskazany adres) stanowią jedynie czynności dodatkowe w stosunku do dominującego elementu całości świadczenia jakim jest sprzedaż towaru w postaci gotowego posiłku.

W dużej mierze są to czynności ustandaryzowane, niewymagające nadzoru szefa kuchni. Ponadto, nie występuje obsługa kelnerska, nie ma więc możliwości doradzania klientom przy wyborze posiłku, sprzątania po posiłku, układania zastawy restauracyjnej na stolikach. Udostępnia się jedynie sztućce plastikowe umieszczone w pojemnikach na ladzie. Porządek na stolikach utrzymują w przeważającej części sami klienci, wyrzucając opakowania jednorazowe do kosza. Na charakter świadczenia, jako dostawy towarów nie powinien mieć wpływu fakt udostępnienia przez właściciela stolików i krzeseł dla klientów. Lokal nie jest wyposażony w szatnię dla klientów. Jest toaleta, której istnienie wynika z wymogów sanepidu. Zainteresowana uważa, że nie może ona być elementem mogącym stwierdzić, że wykonywane są usługi restauracyjne a nie dostawa towarów.

Analizując należy zaznaczyć, iż mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Wspólną tezą, jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, iż w sytuacji, gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że sprzedaż posiłków w lokalu Wnioskodawczyni, jak i posiłków z dostawą do klienta po telefonicznym ich zamówieniu, stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług i zgodnie z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług i należy zastosować stawkę 5% „gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (mieszczące się w grupowaniu PKWiU 10.85.1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), dalej Dyrektywa, opodatkowaniu VAT podlegają (…) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści art. 14 ust. 1 Dyrektywy, wynika, iż „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 24 ust. 1 Dyrektywy, „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wynika, iż usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy”. Zgodnie z art. 6 ust 2 ww. rozporządzenia, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W prowadzonym punkcie sprzedawane są gotowe wyroby, tj.: kebaby, hot-dogi, hamburgery, sałatki oraz frytki przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Proces sprzedaży polega na tym, iż wyrób przygotowywany jest na miejscu z odrębnych składników, które nabywane są od różnych dostawców.

Sprzedaż można podzielić na dwie grupy:

1. Sprzedaż posiłków z dostawą do klienta.
2. Sprzedaż posiłków w lokalu firmy, z przeznaczeniem do konsumpcji poza lokalem, z możliwością spożycia na terenie lokalu (bez obsługi kelnerskiej).
   
   

Ad. 1 Opis procedury sprzedaży posiłków z dostawą do klienta:

• klient składa zamówienie telefoniczne na wybrane danie,
• pracownicy realizują otrzymane zamówienie i dostarczają je na wskazany adres klienta,
• dostawa towarów odbywa się bez usług wspomagających: rozkładanie dań, sprzątanie po posiłku itp.
  
  

Ad. 2 W lokalu sprzedawane są wyroby gotowe, tj.: kebaby, hot dogi, hamburgery, sałatki, dania z mrożonek gotowych.

Kebab, hot-dog, hamburger przygotowywany jest na miejscu z odrębnych składników, które są nabywane od różnych dostawców. Kebab sporządzany jest z gotowego mięsa mrożonego, które pracownicy opiekają na rożnie. W momencie zamówienia bułka, bądź placek tortilla podgrzane są w opiekaczu, dodane zostaje mięso, surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw), pomidor, ogórek, cebula, sos. Produkt wkładany jest w jednorazowe opakowanie. W analogiczny sposób przygotowywane są hot-dogi oraz hamburgery. Dania z mrożonek gotowych poddawane są obróbce termicznej (smażone w głębokim oleju) i wydawane w opakowaniach jednorazowych. Sałatki wykonywane są z półproduktów i wydawane w plastikowych pojemnikach. Wszystkie przygotowywane towary jako gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji przez klienta. W lokalu są miejsca siedzące przeznaczone do oczekiwania na produkt lub do ewentualnej szybkiej konsumpcji na miejscu. Należy zaznaczyć, że w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej oraz nie ma możliwości zamówienia posiłku do stolika. Informacja o produktach znajduje się na tablicy, a nie na karcie dań podawanej klientowi do ręki. Lokal nie jest wyposażony w szatnie dla klientów. Jest natomiast toaleta, której istnienie wynika z wymogów sanepidu. Sprzedaż kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek, frytek i innych mrożonek (np.: skrzydełka, nugetsy) mieści się w klasyfikacji 10.85.1 – gotowe posiłki i dania.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE jak i sądy administracyjne. Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, iż w sytuacji gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.

Należy również podkreślić, iż w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Z analizy powyższego wynika zatem, iż rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że sprzedaż gotowych wyrobów, tj.: kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek oraz frytek stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Klienci ww. produktów zarówno w lokalu firmy, jak i zamawiający posiłki z dostawą na wskazany adres nie oczekują dodatkowych świadczeń poza zakupem ww. produktów oraz nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej. W przypadku posiłków z dostawą do klienta dostawa posiłków odbywa się bez usług wspomagających, tj.: rozkładania dań, sprzątania po posiłku itp. W przypadku klientów spożywających gotowe posiłki w lokalu firmy nie ma możliwości zamówienia posiłku do stolika, informacje o produktach znajdują się na tablicy, a nie na karcie dań podawanej klientowi. Oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowych posiłków, poddanych obróbce termicznej, które można spożyć od razu po otrzymaniu z plastikowych pojemników. Bez wpływu na przedstawioną ocenę prawnopodatkową pozostaje fakt, iż ze sprzedażą tych towarów wiąże się wykonywanie prostych czynności, takich jak: podgrzewanie, zapakowanie i dostawa na wskazany adres, czy komponowanie posiłków z półproduktów, smażenie półproduktów itp., jak również fakt zapewnienia przez Wnioskodawczynię wydzielonego miejsca, przeznaczonego na spożycie zakupionych przez klientów produktów oraz fakt wydawania klientom do oferowanych produktów jednorazowych plastikowych pojemników, sztućców papierowych. Powyższym czynnościom, w całym świadczeniu, nie można przypisać charakteru dominującego, przeważającego, pozwalającego na uznanie całości wykonywanych czynności za świadczenie usług. W związku z powyższym należy uznać, iż w stanie faktycznym wskazanym przez Zainteresowaną mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów.

Stanowisko powyższe pozostaje w zgodzie m.in. z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, w którym Trybunał wprowadził rozróżnienie na transakcje dotyczące działalności restauracyjnej i transakcje dotyczące żywności na wynos. Zgodnie z tym orzecznictwem transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) „charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania”, wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych „transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu”.

W pkt 14 ww. wyroku Trybunał orzekł, iż działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. (…) Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach.”

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, iż „w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.” W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, iż „elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.”

Ponadto Trybunał zauważył, iż „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (…), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (…) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru.”

Wobec powyższego, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że sprzedaż gotowych wyrobów w lokalu lub z dostawą do klienta stanowi jedno świadczenie kompleksowe w postaci dostawy towarów. Klient nie ma możliwości wyboru produktów z karty dań, nie jest prowadzona obsługa kelnerska, brak jest sali restauracyjnej, brak jest szatni. Dokonując oceny całości transakcji dokonywanych przez Wnioskodawczynię wynika, że elementy świadczenia usług, poprzedzające dostawę wyrobów gotowych, tj.: kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek oraz frytek nie mają charakteru przeważającego, a zatem mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, a nie świadczeniem usług.

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Pod pozycją PKWiU 10.85.1 wymienione zostały „Gotowe posiłki i dania”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Natomiast w myśl art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych obecnie stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 42 wskazano na „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (symbol PKWiU ex 10.85.1).

Należy wskazać, iż w myśl art. 2 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa towaru lub usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania – konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Natomiast w obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, pod pozycją 28 wymienione zostały także „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (symbol PKWiU ex 10.85.1).

Z objaśnienia zawartego w pkt 1 do załącznika nr 10 wynika, iż zamieszczenie przedrostka „ex” przed symbolem PKWiU oznacza, że wskazana pozycja dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania. Z kolei w punkcie 2 objaśnień do ww. załącznika wskazano, iż wykaz ten nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką 0%.

Biorąc pod uwagę tym samym charakter opisanych przez Wnioskodawczynię we wniosku czynności, stwierdzić należy, że o ile rzeczywiście nie towarzyszą im żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący (tj. usługi charakteryzujące działalność restauracyjną, które kwalifikują się do PKWiU do grupowania 56), czynności te należy uznać za dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy, wskazać należy, iż sprzedaż w lokalu lub z dostawą do klienta gotowych wyrobów, tj.: kebabów, hot-dogów, hamburgerów, sałatek oraz frytek zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.85.1 „gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji podlega podatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Podkreślić jednocześnie należy, że w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, nie mieści się analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego. Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawczynię w zakresie klasyfikacji statystycznej towaru będącego przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowaną w uzupełnieniu do wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.