INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2013 r. (data wpływu 25 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w ustawie Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r., nr ILPB2/436-18/13-2/WS ILPB2/415-76/13-2/WS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 10 kwietnia 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 15 kwietnia 2013 r., natomiast w dniu 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) przedmiotowy wniosek został uzupełniony.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik mający obywatelstwo polskie, nieprowadzący działalności gospodarczej, nabywa od obywatela niemieckiego, który nie jest obywatelem polskim i nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, majątek w postaci środków pieniężnych oraz mieszkania. Środki pieniężne nabywane będą na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci, a mieszkanie na podstawie zapisu testamentowego. Cały wskazany majątek, zarówno środki pieniężne, jak i mieszkanie położone są na terytorium Niemiec. Nabywca zaliczany jest do I grupy podatkowej po osobie zmarłej, w myśl przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie takie będzie w Polsce opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy podatnik może skorzystać z jakichkolwiek zwolnień od podatku...
   
   

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie nr 1 w odniesieniu do podatku od spadków i darowizn, zawarta została w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2013 r. nr ILPB2/436-18/13-4/WS.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie majątku w myśl opisanego we wstępie zdarzenia przyszłego, nie będzie podlegało w Polsce ani podatkowi od spadków i darowizn, ani też podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bez względu na wielkość nabytego majątku.

Uzasadnienie.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn (zwanej dalej u.p.s.d.), opodatkowaniu w Polsce, podlega nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium RP.

Przedmiotowy artykuł, określając zakres opodatkowania nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych z zagranicy, wskazuje w jego drugiej części, na dwa tytuły nabycia własności, z którymi wiąże powstanie w Polsce obowiązku podatkowego, tj. na spadek lub darowiznę. Nie odnosi się z kolei do innych tytułów nabycia rzeczy. Tym samym w drodze analogii przyjąć trzeba, że nabycie przez obywatela polskiego własności rzeczy lub praw majątkowych z zagranicy, pod jakimkolwiek innym tytułem niż spadek lub darowizna, a opisanym w art. 1 u.p.s.d (np. dyspozycja wkładcy, zapis testamentowy) nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce. Powyższe wynika z art. 2 u.p.s.d., który jako iż określa zakres opodatkowania, nie może być w sposób rozszerzający interpretowany. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest dodatkowo zgodne z opiniami wyrażanymi w doktrynie.

Tak np. Stella Brzeszczyńska w: Podatek od spadków i darowizn. Komentarz, rok wydania 2009, wyd. C. H. Beck Wyd. 3, Teza 11: „Nabycie rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi wyłącznie wówczas, gdy do nabycia doszło wskutek spadkobrania lub darowizny. Żadne inne sposoby (tytuły) nabycia wymienione w art. 1 PSpDarU, tj. zasiedzenie, nieodpłatne zniesienie współwłasności, zachowek, dyspozycja wkładcy oraz dyspozycja uczestnika funduszu inwestycyjnego - nie rodzą żadnego skutku w podatku od spadków i darowizn”.

Jeśli nabycie środków z zagranicy w drodze dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci lub zapisu testamentowego nie będą rodzić w RP obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn, w ocenie Wnioskodawcy nie będą również podlegać opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe wynika jednoznacznie z treści art. 21 ust 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy, gdyby z kolei przyjąć założenie, że nabycie opisane we wniosku podlega podatkowi od spadków i darowizn, zastosowanie miałyby ulgi przewidziane w art. 4a u.p.s.d., pod warunkiem dokonania zgłoszenia nabycia majątku w przypisanych terminach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika iż, podatnik mający obywatelstwo polskie, nieprowadzący działalności gospodarczej, nabywa od obywatela niemieckiego, który nie jest obywatelem polskim i nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, majątek w postaci środków pieniężnych oraz mieszkania. Środki pieniężne nabywane będą na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci, a mieszkanie na podstawie zapisu testamentowego. Cały wskazany majątek, zarówno środki pieniężne, jak i mieszkanie położone są na terytorium Niemiec. Nabywca zaliczany jest do I grupy podatkowej po osobie zmarłej, w myśl przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W wydanej interpretacji nr ILPB2/436-18/13-4/WS z dnia 25 kwietnia 2013 r. z zakresu podatku od spadków i darowizn, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż „nabycie przez Podatnika mającego obywatelstwo polskie, od obywatela niemieckiego, majątku w postaci środków pieniężnych oraz mieszkania, na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci oraz zapisu testamentowego podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn”.

W związku z powyższym otrzymany przez podatnika majątek nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na mocy zacytowanego przepisu ww. art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Z uwagi na to, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznane zostało za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.