INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy wykonywaniu usług polegających na wymianie walut – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy wykonywaniu usług polegających na wymianie walut. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.), w którym wskazano adres zamieszkania Wnioskodawcy i doprecyzowano opis sprawy oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadząc kantor stosował w ewidencji dla celów ustalenia podatku dochodowego i podatku od towarów i usług zapisy ustalające obrót wysokości kwoty skupu i sprzedaży, co wykazuje mu system dla potrzeb ustalenia sprawozdania dla NBP.

W wyniku kontroli podatkowej Urząd Skarbowy stwierdził, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 obrót jest to różnica wynikająca ze sprzedaży i zakupu walut (prowizja dla podmiotu prowadzącego kantor).

Należy w tym miejscu podkreślić, iż wartość prowizji wynosi od 1-1,5% wartości sprzedaży walut a więc jest to istotne dla celu ustalenia formy prowadzenia ewidencji księgowej (księga handlowa czy księga przychodów i rozchodów).

W związku z interpretacją Urzędu Skarbowego, iż w deklaracji VAT-7 Wnioskodawca ma wykazywać prowizję (co zostało przyjęte do realizacji) wynika problem czy dla celów ustalenia podatku dochodowego (ustalenia przychodów i kosztów z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) można także ustalić przychód jako prowizja czy należy ustalić przychód w oparciu o dotychczasowe zasady a mianowicie obrót wynikający z sumy wartości zakupionej i sprzedanej waluty.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż przedmiotem kontroli podatkowej był zwrot podatku VAT w terminie 25 dni.

Dokonano korekty deklaracji wpisując podstawę opodatkowania obrót – prowizję z zakupu walut, wynikający z systemu obliczeniowego.

W pierwotnym zapisie podstawy do opodatkowania była suma zakupu i sprzedaży walut.

Nie nastąpiło wszczęcie postępowania podatkowego, zakończono sprawę na korekcie deklaracji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca wnosi o ustalenie jakie zasady winny być stosowane dla celów podatku od towarów i usług:

1. Obrót jako prowizja (wynik ze sprzedaży walut) – dla ustalenia zapisów w deklaracji VAT-7,
2. Obrót jako wartość sprzedanej i zakupionej waluty – dla ustalenia zapisów w deklaracji VAT-7...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec faktu, iż przepisy podatkowe nie precyzują co jest obrotem (prowizja czy suma sprzedaży i zakupu waluty), to dla celów podatku od towarów i usług obrotem będzie prowizja.

O ustaleniu co jest obrotem wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż nie może być różnej oceny obrotu w związku z tym Zainteresowany uważa, iż dla celów podatku dochodowego obrotem winna być prowizja jak i dla celu ustalenia podstawy opodatkowania dla potrzeb podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż prowadząc kantor stosował w ewidencji dla celów ustalenia podatku dochodowego i podatku od towarów i usług zapisy ustalające obrót wysokości kwoty skupu i sprzedaży, co wykazuje mu system dla potrzeb ustalenia sprawozdania dla NBP. Z kolei Urząd Skarbowy stwierdził, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 obrót jest to różnica wynikająca ze sprzedaży i zakupu walut (prowizja dla podmiotu prowadzącego kantor). Wartość prowizji wynosi 1-1,5% wartość sprzedaży walut.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o ustalenie jakie zasady winny być stosowane dla celów ustalenia zapisów w deklaracji VAT-7, tj. obrót jako prowizja (wynik ze sprzedaży walut) czy obrót jako wartość sprzedanej i zakupionej waluty.

Działalność kantorowa została uregulowana w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 826). W art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy prawo dewizowe ustawodawca postanowił, iż działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza, polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy ustawodawca postanowił, iż podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku (…).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut, na pośrednictwie w ich sprzedaży. Natomiast kwestia ta była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago, gdzie TSUE orzekł, że „w przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie”.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług (obrotem) jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie z tytułu zakupu i sprzedaży walut. Wobec powyższego w deklaracji VAT-7 za dany miesiąc jako obrót (podstawę opodatkowania) z tytułu świadczenia usług wymiany walut, należy wykazać kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.