Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-288/13/AP
z 25 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 15 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniach 28 maja i 3 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych jakie dla Wnioskodawczymi, będącej wspólnikiem spółki cywilnej, wywoła używanie przez innego wspólnika tej spółki prywatnego samochodu tego wspólnika do załatwienia spraw spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jakie dla Wnioskodawczyni, będącej wspólnikiem spółki cywilnej, wywoła używanie przez innego wspólnika tej spółki prywatnego samochodu tego wspólnika do załatwienia spraw spółki. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 maja 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-288/13/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 28 maja i 3 czerwca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością, ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wraz z drugim wspólnikiem tej spółki zamierzają używać swoich prywatnych samochodów osobowych do prowadzenia i załatwiania spraw spółki. Każdy z tych wspólników będzie używał osobiście swojego prywatnego samochodu osobowego. Samochody te nie będą udostępniane innym osobom, nie będą również stanowić środków trwałych w tej spółce. Rozliczenie kosztów związanych z eksploatacją samochodów dokonywane będzie na podstawie ewidencji przebiegu pojazdów. Każdy z tych wspólników będzie prowadził dla swojego samochodu ewidencję przebiegu pojazdu. Faktury wystawiane będą na dane spółki oraz NIP spółki. Ponieważ każdy ze wspólników będzie używał swojego prywatnego samochodu osobowego, nie będą spisane umowy użyczenia na te samochody.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 29 maja 2013 r., wskazano, iż:

• spółka cywilna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem nie posiada żadnego tytułu prawnego do wykorzystywania samochodu stanowiącego Jej własność,
• polisa ubezpieczeniowa dotycząca ww. samochodu została wystawiona na Wnioskodawczynię, czyli wspólnika spółki cywilnej.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z używaniem przez jednego wspólnika prywatnego samochodu na potrzeby spółki, u drugiego wspólnika powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z powyższą sytuacją nie powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń, ponieważ nie mamy do czynienia z umową bezpłatnego użyczenia tylko z wykorzystaniem prywatnego samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni, jako wspólnik spółki cywilnej używająca prywatnego samochodu nie świadczy usług na rzecz drugiego wspólnika tylko prowadzi sprawy spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy dotyczące zasad działania spółek cywilnych zostały zawarte w art. 860 - 875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie jest podmiotem prawnym odrębnym od wspólników, lecz wielostronnym stosunkiem zobowiązaniowym łączącym tych wspólników.

Spółka cywilna nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy, spółka cywilna stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych, za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Prowadzenie spraw spółki rozumiane, jako podejmowanie decyzji dotyczących funkcjonowania spółki jest ustawowym prawem i obowiązkiem każdego wspólnika. Za prowadzenie tychże spraw wspólnik spółki nie otrzymuje wynagrodzenia, co wynika bezpośrednio z art. 865 § 1 Kodeksu cywilnego.

W myśl zasady określonej w art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Wobec powyższego, uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce cywilnej stanowić będzie, dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przy czym, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z drugim wspólnikiem spółki cywilnej zamierzają używać swoich prywatnych samochodów osobowych do prowadzenia i załatwiania spraw spółki. Każdy z tych wspólników będzie używał osobiście swojego prywatnego samochodu osobowego. Samochody te nie będą udostępniane innym osobom, nie będą również stanowić środków trwałych w tej spółce. Rozliczenie kosztów związanych z eksploatacją samochodów dokonywane będzie na podstawie ewidencji przebiegu pojazdów. Ponieważ każdy ze wspólników będzie używał swojego prywatnego samochodu osobowego, nie będą spisane umowy użyczenia na te samochody. Ponadto spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego do wykorzystywania samochodu stanowiącego własność Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawczyni, jako wspólnik spółki cywilnej, nie będzie wykorzystywać na potrzeby tej spółki prywatnego samochodu drugiego wspólnika, lecz wyłącznie swój własny samochód osobowy, to tym samym nie dojdzie do nieodpłatnego używania cudzych składników majątku, a więc nie dojdzie do powstania nieodpłatnego świadczenia. Wykorzystywanie przez Wnioskodawczynię stanowiącego Jej własność samochodu na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej również nie sposób uznać za świadczenie na rzecz tej spółki generujące przychód podatkowy, bowiem jak wskazano, spółka nie posiada prawa do wykorzystywania samochodu i w tym zakresie nie jest podmiotem praw i obowiązków podatkowych. W konsekwencji u Wnioskodawczyni nie powstanie przychód z prowadzonej działalności gospodarczej z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, skoro jak wskazano wyżej, używanie przez innego wspólnika spółki cywilnej, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, prywatnego samochodu tego wspólnika do załatwienia spraw spółki, nie spowoduje u Wnioskodawczyni powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń, to tym samym pytanie w zakresie sposobu obliczenia przychodu uzyskanego z tego tytułu (oznaczone we wniosku nr 5) oraz stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie uznać należało za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie skutków podatkowych jakie dla Wnioskodawczyni, będącej wspólnikiem spółki cywilnej, wywoła używanie przez innego wspólnika tej spółki prywatnego samochodu tego wspólnika do załatwienia spraw spółki, nie dotyczy natomiast skutków podatkowych jakie dla drugiego wspólnika tej spółki wywoła używanie przez Wnioskodawczynię Jej prywatnego samochodu do załatwienia spraw spółki.

Nadmienić także należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN wydane zostaną(ły) odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.