Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-91/13-2/MM
z 16 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu podatkowego w dniu 30 stycznia 2013r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych do celów demonstracyjnych – jest prawidłowe;

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych przez pracowników do celów służbowych – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych do celów demonstracyjnych oraz przez pracowników do celów służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi m.in. działalność w zakresie leasingu i najmu samochodów osobowych, w tym ich odprzedaży. W tym celu Spółka zakupuje samochody osobowe od dealerów. Wnioskodawca otrzymał od jednego z dealerów (dalej „Dostawca”) ofertę, zgodnie z którą Spółka nabędzie, a następnie odsprzeda Dostawcy samochody osobowe.

Zakupione od Dostawcy samochody osobowe nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, lecz będą traktowane jak towar handlowy. W okresie od ich nabycia aż do momentu ich późniejszej odsprzedaży, przedmiotowe samochody mogą być używane przez Spółkę w celach demonstracyjnych (np. do jazd próbnych w celu zaprezentowania potencjalnym leasingobiorcom / najemcom), bądź też mogą być udostępniane pracownikom do wykonywania czynności służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup przedmiotowych samochodów osobowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 119 oraz art. 124 ustawy O VAT”. W świetle powyższego, podstawowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego to:

• posiadanie statusu podatnika VAT, oraz
  

• wykorzystywanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
  
  
  

Jeśli zatem wskazane powyżej warunki zostaną łącznie spełnione, dany podmiot uprawniony jest do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, tj. w analizowanym stanie faktycznym — o sumę kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych od Dostawców z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Jednocześnie ustawa o VAT przewiduje pewne wyjątki, gdy podatnikowi nie przysługuje lub też przysługuje ograniczone prawo do obniżania podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego. W szczególności, w przypadku nabycia samochodów osobowych kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej jednak niż 6 tys. zł (art. 86a ust. 1 ustawy o VAT).

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, samochody osobowe nabywane od Dostawców będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Jak wskazano bowiem powyżej, podstawowym celem Spółki będzie ich odprzedaż na rzecz Dostawcy, z tytułu której Spółka zobowiązana będzie do wystawienia faktury VAT i wykazania obrotu dla celów VAT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, istnieje bezpośredni związek między podatkiem naliczonym na zakupach samochodów osobowych, a podatkiem należnym z tytułu ich odprzedaży.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługiwać mu będzie — na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT — pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jego rzecz przez Dostawców z tytułu nabycia samochodów osobowych. Ponadto w zaistniałym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Przepis ten nie ma bowiem zastosowania w sytuacji, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 86a ust. 3 ustawy o VAT). Tym samym podatnik, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest zarówno odprzedaż jak i oddawanie samochodów osobowych do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu lub umów najmu ma prawo do odliczenia całego podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przytoczonego powyżej przepisu, przedmiot działalności podatnika stanowi jedyną przesłankę odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów. Bez znaczenia dla tego prawa będzie fakt, iż samochody będą wykorzystywane aż do momentu odsprzedaży jako samochody służbowe lub demonstracyjne. Zamiarem Spółki — od momentu nabycia tych samochodów - będzie bowiem ich odprzedaż Dostawcy.

Zaprezentowane powyżej stanowisko znalazło potwierdzenie w znanych Wnioskodawcy wyrokach sądów administracyjnych, w tym m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 października 2012r. (sygn. I SA/Łd 980/12), w którym Sąd stwierdził, iż podatnikowi prowadzącemu działalność polegającą na sprzedaży samochodów przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów niezależnie od tego czy sprzeda zakupione samochody bezpośrednio po ich nabyciu, czy przed sprzedażą będzie wykorzystywał je do jazd demonstracyjnych lub do celów służbowych”.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze Spółce przysługuje — na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Dostawców dokumentujących zakup samochodów osobowych.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych do celów demonstracyjnych;
• nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych przez pracowników do celów służbowych.
  
  

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych wskazanych powyżej, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a także niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT. Ponadto, na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.), dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014r. Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3-6 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z powyższych uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczy jednak sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) [ art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) tej ustawy].

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność w zakresie leasingu i najmu samochodów osobowych, w tym ich odprzedaży. W tym celu Spółka zakupuje samochody osobowe od dealerów. Wnioskodawca otrzymał od jednego z dealerów (dalej „Dostawca”) ofertę, zgodnie z którą Spółka nabędzie, a następnie odsprzeda Dostawcy samochody osobowe. Zakupione od Dostawcy samochody osobowe nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, lecz będą traktowane jak towar handlowy. W okresie od ich nabycia aż do momentu ich późniejszej odsprzedaży, przedmiotowe samochody mogą być używane przez Spółkę w celach demonstracyjnych (np. dojazd próbnych, w celu zaprezentowania potencjalnym leasingobiorcom / najemcom), bądź też mogą być udostępniane pracownikom do wykonywania czynności służbowych.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do odsprzedaży na rzecz Dostawców w przypadku ich wykorzystywania w międzyczasie do celów demonstracyjnych - nie znajdzie bowiem w stosunku do Niego ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, bowiem celem nabycia tych samochodów jest ich odsprzedaż. Bez znaczenia na gruncie niniejszych przepisów jest fakt wykorzystywania tych samochodów do jazd próbnych w celu zaprezentowania potencjalnym leasingobiorcom.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych do celów demonstracyjnych należało uznać za prawidłowe.

Odmiennie rzecz wygląda w przypadku, gdy samochody opisane we wniosku są wykorzystywane przez pracowników Zainteresowanego do celów służbowych. Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika. Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odsprzedaż tych samochodów” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym pojazdem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odsprzedażą konkretnych pojazdów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odsprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie leasingu i najmu samochodów osobowych, w tym ich odsprzedaży, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego pojazdu do odsprzedaży. Ustawodawca wiąże konkretne samochody osobowe, pojazdy - w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odsprzedażą przez podmiot. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie leasingu i najmu samochodów osobowych, w tym ich odsprzedaży. Istotne jest to, iż przepis stanowi o nabywanym przez podatnika pojeździe, ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, nie może mieć więc zastosowania do sytuacji, gdy nabywane ww. samochody są wykorzystywane przede wszystkim do celów innych niż odsprzedaż. Jeżeli konkretne pojazdy zostały nabyte do wykorzystania ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej np. w celu udostępnienia ich pracownikom do wykonywania czynności służbowych, to z tytułu ich nabycia podatnikowi nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku. Odsprzedaż tych samochodów nie jest bowiem ich podstawowym przeznaczeniem. Podstawowym przeznaczeniem tych pojazdów jest używanie ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast ich ewentualna późniejsza sprzedaż jest kwestią wtórną i nie ma wpływu na zmianę wysokości odliczenia podatku przy ich nabyciu. Samochód – choćby zakupiony z zamiarem dalszej odsprzedaży – w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika w charakterze samochodu służbowego na potrzeby pracowników Spółki, przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji Spółce w odniesieniu do samochodów wykorzystywanych przez pracowników Zainteresowanego do celów służbowych nie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy zakupie przedmiotowych samochodów. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% kwoty podatku należnego, nie więcej niż 6.000 zł – wynikającej z faktury zakupu tych pojazdów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wykorzystywanych przez pracowników do celów służbowych należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego w treści uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 października 2012r. (sygn. akt I SA/Łd 980/12) zauważyć należy, iż przytoczone orzeczenie Organ potraktował jako element argumentacji Strony, lecz nie może ono mieć wpływu na ocenę prawną przedmiotowej sprawy. Nie negując tego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Ponadto należy jednak podkreślić, iż linia orzecznicza nie jest jednolita w tym zakresie. W wyroku z dnia 12 grudnia 2012r., sygn. akt I SA/Gd 979/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał: „W ocenie Sądu, do opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji, samochodów osobowych użytkowanych (wykorzystywanych) przez skarżącą w prowadzonej działalności gospodarczej jako samochody demonstracyjne, zastępcze, czy do jazd służbowych - zastosowanie będzie miał przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT (odpowiednio art. 3 ust. ustawy nowelizującej), czyli ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego. Niezależnie od tego czy będą one sprzedawane przed upływem roku, czy po upływie roku. Samochód osobowy - choćby zakupiony z zamiarem dalszej odprzedaży - w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika (np. w charakterze samochodu demonstracyjnego, służącego do wykonywania jazd testowych lub w charakterze samochodu zastępczego), przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.