Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-293/13-4/AG
z 6 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 12 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 22 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 maja 2013 r. znak ILPB1/415-293/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 maja 2013 r., a w dniu 22 maja 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą podpisał kontrakt (umowę) z norweską firmą (…) AS na okres 02.07.2012-30.06.2013. W ramach umowy świadczy usługę związaną z oprogramowaniem, wykonywaniem dokumentacji, itp. bezpośrednio do klienta końcowego (zamawiającego) w firmie (…) AS, toteż ostatecznym podmiotem, u którego są wykonane prace programistyczne nie jest firma (…) AS. Główną część zlecenia Wnioskodawca wykonuje na terytorium RP. W tym celu od klienta ostatecznego (z którym Wnioskodawca nie ma zawartej umowy, umowa zawarta jest między (…) AS i klientem ostatecznym), Wnioskodawca otrzymał sprzęt w postaci komputera, stosownego oprogramowania, gdzie właścicielem licencji na programy jest klient ostateczny.

Zakończone etapy prac Zainteresowany wysyła w formie elektronicznej, niekiedy instaluje zdalnie przy użyciu rozwiązań informatycznych (łączenie z serwerem klienta poprzez zdalny pulpit). Faktycznie Wnioskodawca przebywa w Polsce, nie mniej jednak usługa wykonywana jest dla klienta zagranicznego i faktyczny efekt pracy Wnioskodawcy widoczny jest na urządzeniach położonych poza terytorium RP - w Norwegii lub w innych krajach. Nie wszystkie prace możliwe są do wykonania przy użyciu rozwiązań informatycznych, w związku z czym konieczne jest odbycie w tym celu podróży służbowej do Norwegii i praca bezpośrednio u klienta. Pobyt w Norwegii nie przekracza 183 dni w okresie roku podatkowego.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonaną pracę i został zobowiązany do wykupienia ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, które pokryje ewentualne koszty związane ze źle wykonaną usługą. Prowadzona przez Zainteresowanego działalność nie jest ograniczona wyłącznie do norweskiego klienta, w Polsce firma wykonuje również usługi dla polskich kontrahentów.

W związku z powyższym, ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy, tj. dom, rodzina, faktyczne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdują się w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że świadczone przez Niego usługi, związane z oprogramowaniem na rzecz firmy norweskiej w ramach podpisanego kontraktu odbywają się za pośrednictwem łączy internetowych. Odbiorcą jest zakład (firma, z którą Wnioskodawca ma podpisany kontrakt), w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie z dnia 9 września 2009 r.

Reasumując:

• Wnioskodawca nie posiada w Norwegii żadnej placówki, biura (siedziby), większość prac wykonuje w domu, w Polsce;
• firma, z którą Wnioskodawca ma podpisany kontrakt posiada siedzibę na terenie Norwegii;
• firma, w której Wnioskodawca fizycznie wykonuje projekt, posiada zakład (fabrykę) na terytorium Norwegii.
  
  

Poniższy schemat przedstawia relacje Wnioskodawcy z podmiotami norweskimi:

Schemat – załącznik pdf – str. 7

Wnioskodawca jeździ do firmy C, usługi świadczy na infrastrukturze informatycznej tej firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwym miejscem opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest terytorium RP, czy Wnioskodawca powinien rozliczać podatek dochodowy w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że ośrodek Jego interesów życiowych jest w Polsce i nie przebywa On poza terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, podatek dochodowy powinien odprowadzać w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce posiada zatem osoba fizyczna, która spełnia chociażby jeden z ww. warunków.

Przy czym, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na mocy art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem do tej Konwencji, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Norwegii opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Wnioskodawca wskazał, iż nie posiada w Norwegii żadnej placówki, biura (siedziby), większość prac wykonuje w domu, w Polsce.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą podpisał kontrakt z firmą norweską. Nie wszystkie prace możliwe są do wykonania zdalnie z Polski, w związku z czym konieczne jest odbycie w tym celu podróży służbowej do Norwegii i praca bezpośrednio u klienta. Pobyt w Norwegii nie przekracza 183 dni w okresie roku podatkowego. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy, tj. dom, rodzina, faktyczne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdują się w Polsce. Wnioskodawca podał również, że nie posiada w Norwegii żadnej placówki, biura (siedziby).

Mając na względzie przedstawione we wniosku informacje oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, iż realizacja przedmiotowego kontraktu przez Wnioskodawcę, nieposiadającego w Norwegii zakładu, nie spowoduje powstania podwójnego opodatkowania dochodu. Zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej dochodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zatem, prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dochody uzyskane z kontraktu podpisanego z norweską firmą winny być opodatkowane na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.