Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-73/13-2/ES
z 23 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Oktawiana Soleckiego, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 3 stycznia 2011 r. i w dniu 24 listopada 2011 r. Wnioskodawca otrzymał decyzje od Prorektora Uniwersytetu, na podstawie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r., Nr 164, poz. 1365), art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), § 13 ust. 1 pkt 1, 3 i 4 Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne w Uniwersytecie (Uchwała Nr xx/xxxx z dnia 29 września 2006 r., Uchwała Nr xxx/xxxx z dnia 15 czerwca 2007 r., Uchwała Nr xxx/xxxx z dnia 27 września 2010 r.).

Decyzje te dotyczyły zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązku opłaty:

• 1 800 zł za I rok studiów niestacjonarnych zaocznych 3L pierwszego stopnia - w roku akademickim 2010/2011,
• 2 150 zł za semestr zimowy studiów niestacjonarnych 2L drugiego stopnia - w roku akademickim 2011/2012,
• 2 150 zł za semestr letni studiów niestacjonarnych 2L drugiego stopnia - w roku akademickim 2011/2012.

Powyższe rozstrzygnięcie podjęte zostało na podstawie § 13 ust. 1 Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne w Uniwersytecie (Uchwała Nr xx/xxxx, Uchwała Senatu Nr xxx/xxxx, Uchwała Nr xxx/xxxx z dnia 27 września 2010 r.), który stanowi, że w przypadku studiów niestacjonarnych rektor może:

1. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne w części lub całości, a także umorzyć odsetki naliczone za nieterminową wpłatę, w przypadku udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej studenta lub okoliczności losowych powodujących przejściową trudną sytuację materialną,
2. „nie dotyczy”,
3. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne w części lub całości, w przypadku uzyskania wybitnych wyników w sporcie,
4. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia niestacjonarne w części lub całości, w przypadku innych, szczególnych okoliczności.
   
   

W związku z powyższym w 2011 r. Wnioskodawca otrzymał z Uniwersytetu dwie informacje PIT-8C.

W pierwszym PIT-8C poz. D pkt 34 wpisano zwolnienie z obowiązku uiszczania czesnego i pkt 35 – kwota 1 800 zł”.

W drugim PIT-8C poz. D pkt 34 wpisano „zwolnienie z odpłatności za studia niestacjonarne poz. 35 – kwota 4 300 zł”.

Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, iż w dniu 9 marca 2012 r. złożył zaznanie PIT-36, w którym wykazał w poz. 77 kwotę 6 100 zł (1 800 + 4 300) jako przychód z tzw. innych źródeł i kwotę tą opodatkował wg skali obowiązującej w 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umorzenie opłaty za studia niestacjonarne, ujęte przez uczelnię w PIT-8C podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy kwotę tą należy wykazać w zeznaniu rocznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, podjęcie decyzji przez władze uczelni dotyczące zwolnienia Jego z opłaty za zajęcia dydaktyczne mają charakter pomocy materialnej i nie stanowią dla Niego ani dopłaty, ani nagrody, a tym bardziej nie stanowią nieodpłatnego świadczenia.

Zainteresowany wyraził pogląd, iż z ekonomicznego punktu widzenia, nie ma różnicy pomiędzy sytuacją, gdy student otrzymuje środki finansowe od uczelni, które może przeznaczyć na opłacenie czesnego a sytuacją, gdy jest z tego czesnego zwolniony.

Wnioskodawca uważa, że powinien dokonać korekty rozliczenia deklaracji PIT-36 za 2011 r. i nie wykazywać zwolnienia z czesnego jako przychodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są również inne źródła, które nie zostały wymienione w tym artykule.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie „świadczenia” dla celów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. W sytuacji bowiem, gdy w ujęciu cywilistycznym interpretuje się je najczęściej na tle stosunku zobowiązaniowego, w ten sposób, iż rozumie się je jako zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania, polegające na zadośćuczynieniu interesowi wierzyciela, będące działaniem czy też zaniechaniem, to na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem „świadczenia nieodpłatnego” rozumieć należy te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą „nieodpłatne świadczenie” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym na rok 2011 - uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

1. kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych oraz uczestników niestacjonarnych studiów doktoranckich;
2. powtarzaniem określonych zajęć na studiach stacjonarnych oraz stacjonarnych studiach doktoranckich z powodu niezadowalających wyników w nauce;
3. prowadzeniem studiów w języku obcym;
4. prowadzeniem zajęć nieobjętych planem studiów;
5. prowadzeniem studiów podyplomowych oraz kursów dokształcających.
   
   

Senat uczelni publicznej określa szczegółowe zasady pobierania opłat, o których mowa w ust. 1, w tym tryb i warunki zwalniania - w całości lub w części - z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności osiągających wybitne wyniki w nauce, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej (ust. 3).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w styczniu i w listopadzie 2011 r. Wnioskodawca otrzymał od Prorektora Uniwersytetu Decyzje dotyczące zwolnienia z obowiązku opłat w wysokości: 1 800 zł za I rok studiów niestacjonarnych (2010/2011), 2 150 zł za semestr zimowy studiów niestacjonarnych (2011/2012) oraz 2 150 zł za semestr letni studiów niestacjonarnych (2011/2012), na podstawie § 13 ust. 1 Regulaminu opłat za świadczone usługi edukacyjne. Przepis § 13 ust. 1 pkt 1, 3, 4 ww. Regulaminu statuuje możliwość zwolnienia studenta z opłat w przypadku zaistnienia określonych okoliczności.

Z powyżej cytowanych przepisów o szkolnictwie wyższym wynika, iż uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane m.in. z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych. Jednak Senat uczelni publicznej może zwolnić w całości lub części z tych opłat m.in. studentów, którzy znaleźli się w szczególnej sytuacji.

Uwzględniając powyższe, jeśli zwolnienie z opłaty za studia niestacjonarne, z uwagi na szczególną sytuację, ma charakter świadczenia pomocy materialnej określonej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tego rodzaju świadczenie korzysta, jako mieszczące się w dyspozycji powołanego przepisu, ze zwolnienia od podatku. Skoro w rozpatrywanej sprawie świadczenia z tytułu zwolnienia z opłaty za studia niestacjonarne nie stanowią źródła przychodu do opodatkowania to nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwoty z tytułu zwolnienia z uiszczenia ww. opłat nie należy wykazać w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.