INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 824/10 (data wpływu – 21 czerwca 2012 r.) – stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu – 23 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2009 r. (data wpływu – 25 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

Wniosek uzupełniono w dniu 25 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 15 października 2008 r. nabyła Pani od rodziców w drodze umowy darowizny nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym. W opisanym budynku była Pani zameldowana na pobyt stały od dnia 2 kwietnia 2003 r. Natomiast w dniu 11 marca 2009 r. zbyła Pani ww. nieruchomości, a w dniu 17 marca 2009 złożyła we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenie z intencją uzyskania prawa do zwolnienia z opodatkowania przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości (ulga meldunkowa).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czego dotyczy ulga meldunkowa...
2. Czy przychód ze sprzedaży w części dotyczącej gruntu, na którym posadowiony był budynek mieszkalny, jest objęty ulgą meldunkową...

Pani zdaniem, w przepisach podatkowych regulujących ulgę meldunkową nie zostało określone, czy dotyczy ona przychodu z tytułu sprzedaży budynku mieszkalnego z gruntem, czy też istnieje rozgraniczenie na przychód ze sprzedaży gruntu i przychód ze sprzedaży domu.

Nadto w Pani opinii zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego budynek wraz z gruntem stanowią całość i nie można ich rozdzielać przy sprzedaży. W związku z powyższym ulga meldunkowa powinna dotyczyć całości nieruchomości zabudowanej, a nie jak to ma miejsce w przypadku pojawiających się interpretacji, iż przychód z tytułu zbycia gruntu jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych (co świadczy o niespójności w tej materii przepisów podatkowych z normami prawa cywilnego).

W dniu 4 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną nr ITPB2/415-324/09/MK, w której uznał przedstawione przez Panią we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził bowiem, że zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmuje przychodów z odpłatnego zbycia gruntów, zarówno tych, które stanowią odrębny przedmiot własności (prawo wieczystego użytkowania gruntu), jak i gruntów trwale związanych z budynkami, stanowiących część składową nieruchomości, co oznacza, że w przypadku np. odpłatnego zbycia działki gruntu zabudowanej budynkiem mieszkalnym, zwolnienie może dotyczyć po spełnieniu warunków, wyłącznie przychodu ze zbycia tego budynku bądź udziału w nim.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzono zatem, że przychód uzyskany przez Panią z odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulga meldunkowa), jedynie w części przypadającej na budynek mieszkalny, natomiast w przypadku gruntu – podlega on opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 23 czerwca 2009 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 20 lipca 2009 r. nr ITPB2/415W-32/09/IB. W dniu 24 sierpnia 2009 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której kwestionując stanowisko zajęte przez Dyrektora tutejszej Izby, stwierdziła Pani, że analizując konstrukcję zwolnienia podatkowego w postaci tzw. ulgi meldunkowej, trudno Jej się zgodzić z przyjętą przez tutejszy organ wykładnią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 przytoczonej ustawy. Jeżeliby – w Jej opinii – przyjąć, że zwolnieniu nie podlega przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym (jak literalnie wskazuje ustawa), to zwolnieniu z opodatkowania podlegałaby jedynie kwota przychodu ze sprzedaży budynków mieszkalnych stanowiących odrębną własność.

Niewątpliwie jednak – wedle stanowiska Pani – nie taki był zamiar ustawodawcy. Jej zdaniem, należy więc przyjąć, że posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem „budynków mieszkalnych" wynika wyłącznie ze względów związanych z konstrukcją „ulgi meldunkowej", tj. uzależnienia jej od kwestii zameldowania trwającego określony czas. Jak bowiem wynika z przepisów administracyjnych meldunku można dokonać jedynie w lokalu/budynku, a nie na gruncie (niezależnie od tego czy jest zabudowany czy niezabudowany). W konsekwencji powyższego ustawodawca, wskazując na zameldowanie jako warunek skorzystania ze zwolnienia podatkowego, nie mógł posłużyć się innym pojęciem niż budynek mieszkalny, które ma jednakowoż na gruncie przedmiotowego przepisu dwa znaczenia, tj.:

1. budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną własność oraz
2. gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym.

Oznacza to, że zwolnieniu powinien podlegać cały przychód uzyskany zarówno ze sprzedaży budynku mieszkalnego posadowionego na nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania wieczystego, jak i nieruchomości gruntowej zabudowanej takim budynkiem (który dzieli los prawny gruntu zgodnie z zasadą superficies solo cedit).

Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 681/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił złożoną przez Panią skargę na interpretację indywidualną z dnia 4 czerwca 2009 r. Od powyższego orzeczenia pismem z dnia 17 lutego 2010 r. wniosła Pani skargę kasacyjną. Na skutek tego w dniu 18 maja 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem sygn. akt II FSK 824/10 m.in.:

1. uchylił zaskarżony wyrok w całości,
2. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W dniu 21 czerwca 2012 r. do tutejszego organu wpłynął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 824/10.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że w rozpoznanej sprawie skład orzekający NSA postanowieniem z dnia 27 października 2011 r. sygn. akt II FSK 824/10 wystąpił do składu siedmiu sędziów NSA o rozstrzygnięcie kluczowego w sprawie zagadnienia prawnego, które wzbudziło poważne wątpliwości, to jest czy tzw. ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem wyłącznie budynek mieszkalny, jego część lub udział w nim, czy również grunt na jakim budynek ten został posadowiony. Uzasadniając swoje pytanie skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego podał, że możliwe są dwa sposoby wykładni art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; pierwszy – wąski odwołujący się tylko do reguł wykładni językowej zawartej w wymienionym przepisie normy prawnej, drugi zaś - szeroki sięgający, obok wykładni językowej, do metod przynależnych wykładni systemowej i funkcjonalnej (celowościowej). Stwierdzono, że oba ujęcia interpretacyjne znalazły swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, prowadząc do odmiennego rozumienia treści normy prawnej w powołanym wyżej przepisie pomieszczonej. Przy zastosowaniu bowiem pierwszej z wymienionych metod wykładni zwolnienie podatkowe, określane potocznie jako tzw. ulga meldunkowa, obejmowało swoim zakresem jedynie przychody ze sprzedaży budynku, natomiast stosując drugą z metod wykładni składy orzekające sądów administracyjnych uznawały, że zwolnieniem tym, oprócz przychodów ze zbycia budynku, jego części lub udziału w takim budynku, objęty jest również przychód uzyskany ze zbycia gruntu, na którym budynek ten został posadowiony.

W uchwale z dnia 2 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FPS 3/11 skład siedmiu sędziów NSA przesądził, że tzw. ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) przytoczonej ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem nie tylko przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek ten został posadowiony.

Wobec powyższego, Naczelny Sąd Administracyjny, mając na uwadze przepis art. 187 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązany był uznać zarzuty zawarte w skardze kasacyjnej za usprawiedliwione i uwzględniając skargę kasacyjną orzekł jak w sentencji wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 15 października 2008 r. nabyła Pani od rodziców w drodze darowizny grunt zabudowany budynkiem mieszkalnym. W budynku tym była Pani zameldowana na pobyt stały od dnia 2 kwietnia 2003 r. Natomiast w dniu 11 marca 2009 r. sprzedała Pani opisaną nieruchomość.

W kwestii zasad opodatkowania sprzedaży nieruchomości, należy stwierdzić, iż na mocy przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, za datę nabycia przez Panią gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym uznać należy datę darowizny, tj. 15 października 2008 r. W związku z tym, do przychodu uzyskanego z jego odpłatnego zbycia dokonanego przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. – podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Zgodnie z art. 19 ust.3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

• jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a) - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może podatnik, który był zameldowany w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia, gdyż każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia. Warunek zwolnienia spełniony jest także w sytuacji, gdy podatnik zameldowany był w okresach krótszych niż rok, ale w sumie zameldowanie trwało 12 miesięcy.

Ponadto, powyższe zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, iż na mocy art. 8 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 1, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• zameldowania na pobyt stały w zbywanym budynku przez okres nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w określonym terminie od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości.

W kwestii zaś zakresu przedmiotowego zwolnienia w uchwale z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/11, która zapadła na tle rozpatrywanego stanu faktycznego, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała nie tylko przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek ten został posadowiony.

Uchwała ta, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 824/10 jest stosownie do art. 187 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w niniejszej sprawie wiążąca.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić zatem należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w dniu 15 października 2008 r. w drodze darowizny nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w którym była Pani zameldowana na pobyt stały od dnia 2 kwietnia 2003 r., a w dniu 17 marca 2009 r. złożyła we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenie o spełnieniu warunków do analizowanego zwolnienia, cały przychód uzyskany z tego tytułu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.